สิงคโปร์แอร์ไลน์คาร์โก
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
สิงคโปร์แอร์ไลน์คาร์โก (Singapore Airlines Cargo หรือ SIA Cargo) เป็นสายการบินในเครือของสิงคโปร์แอร์ไลน์ ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2544 จัดว่าเป็นสายการบินขนส่งสินค้าที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสามของโลก [1] เมื่อวัดจากหน่วยตันกิโลเมตร (tonne kilometres - FTK) มีเครือข่ายการบินสู่ 36 เมืองใน 18 ประเทศ ขนส่งสินค้า 8 พันล้านตันกิโลเมตรด้วยเครื่องบินขนส่งสินค้ารุ่น Boeing 747-412F จำนวน 14 ลำ [2] มีชื่อว่า MegaArk ใช้เครื่องยนต์ Pratt & Whitney รุ่น PW4056 และดำเนินการขนส่งสินค้าผ่านเครื่องบินโดยสารของสิงคโปร์แอร์ไลน์อีก 96 ลำ [3]
| |||||||
| ก่อตั้ง | พ.ศ. 2544 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ท่าหลัก | ท่าอากาศยานจางีสิงคโปร์ ท่าอากาศยาน Sharjah (UAE) ท่าอากาศยานบรัสเซลส์ (เบลเยียม) | ||||||
| พันธมิตรการบิน | WOW Alliance | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 13 | ||||||
| จุดหมาย | 36 | ||||||
| บริษัทแม่ | สิงคโปร์แอร์ไลน์ | ||||||
| สำนักงานใหญ่ | สิงคโปร์ | ||||||
| บุคลากรหลัก | Goh Choon Phong (CEO) | ||||||
| เว็บไซต์ | http://www.siacargo.com | ||||||
สิงคโปร์แอร์ไลน์คาร์โกเป็นหนึ่งในสมาชิก WOW Alliance ซึ่งเป็นกลุ่มพันธมิตรของสายการบินขนส่งสินค้า ประกอบไปด้วย Lufthansa Cargo, SAS Cargo Group และ JAL Cargo ก่อตั้งเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2544 นอกจากนี้สิงคโปร์แอร์ไลน์คาร์โกยังถือหุ้น 25% ในเกรตวอลล์แอร์ไลน์ ซึ่งเป็นสายการบินขนส่งสินค้ารายใหม่ มีฐานการบินอยู่ที่เมืองเซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน และให้เช่าเครื่องบินขนส่งสินค้ารุ่น Boeing 747-412F จำนวน 2 ลำ ทำการบินขนส่งสินค้าจากเซี่ยงไฮ้ไปยังอัมสเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์ [4]
สิงคโปร์แอร์ไลน์คาร์โกเริ่มทำการบินเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2544 โดยเข้ามาดำเนินการและดูแลการขนส่งสินค้าทั้งหมดของสิงคโปร์แอร์ไลน์ในฐานะบริษัทลูก
ไม่กี่ปีต่อมาสายการบินได้ขยายเส้นทางการบินใหม่ๆ ซึ่งเป็นผลพลอยได้จากการเปิดเสรีทางการบิน โดยได้เริ่มให้บริการครอบคลุมทั่วโลกเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2544 เส้นทาง สิงคโปร์ – ฮ่องกง – ดัลลัส – ชิคาโก้ – บรัสเซลส์ (เบลเยี่ยม) – ซาร์จาห์ (สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์) – สิงคโปร์ ในวันพุธ [5] และให้บริการเส้นทาง สิงคโปร์ – ฮ่องกง – ดัลลัส – ชิคาโก้ – บรัสเซลส์ – มุมไบ (อินเดีย) – สิงคโปร์ ในวันศุกร์ นอกจากนี้ยังเป็นสายการบินขนส่งสินค้าประเทศที่สามรายแรกที่ให้บริการบินตรงระหว่างประเทศจีนกับสหรัฐอเมริกา ในเส้นทาง เซียะเหมิน – นานกิง – ชิคาโก้ – ลอสแอนเจลิส – นานกิง [6] และในเดือนมีนาคม 2004 ได้เริ่มบินเส้นทาง นิวยอร์ก – บรัสเซลส์ – คูเวต – โคลอมโบ (ศรีลังกา) – สิงคโปร์ [7]
| เครื่องบิน | จำนวน | สั่งซื้อ | Cargo capacity |
|---|---|---|---|
| โบอิง 747-400BCF | 2 | — | 110 ตัน |
| โบอิง 747-400F | 11 | — | 110 ตัน |
| รวม | 13 | 0 |
เส้นทางบินแก้ไข
- สิงคโปร์ (Singapore Changi Airport) ประเทศสิงคโปร์
- ซาร์จาห์ (Sharjah International Airport) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
- บรัสเซลส์ (Brussels Airport) ประเทศเบลเยียม
- ไนโรบี (Jomo Kenyatta International Airport) ประเทศเคนยา
- โจฮันเนสเบิร์ก (Johannesburg International Airport) ประเทศแอฟริกาใต้
- ฮ่องกง (Hong Kong International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- มาเก๊า (Macau International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- นานกิ่ง (Nanjing Lukou International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- เซี่ยงไฮ้ (Shanghai Pudong International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- เทียนจิน (Tianjin Binhai International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- เซียะเหมิน (Xiamen Gaoqi International Airport) สาธารณรัฐประชาชนจีน
- ไทเป (Taiwan Taoyuan International Airport) สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
- นาโกยา (Chubu Centrair International Airport) ประเทศญี่ปุ่น
- โอซาก้า (Kansai International Airport) ประเทศญี่ปุ่น
- โตเกียว (Narita International Airport) ประเทศญี่ปุ่น
- อาห์เมดาบัด (Sardar Vallabhbhai Patel International Airport) ประเทศอินเดีย
- บังกาลอร์ (HAL Bangalore International Airport) ประเทศอินเดีย
- เชนไน (Chennai International Airport) ประเทศอินเดีย
- ไฮเดอราบัด (Rajiv Gandhi International Airport) ประเทศอินเดีย
- โกลกาต้า (Netaji Subhash Chandra Bose International Airport) ประเทศอินเดีย
- มุมไบ (Chatrapati Shivaji International Airport) ประเทศอินเดีย
- นิวเดลี (Indira Gandhi International Airport) ประเทศอินเดีย
- ฮานอย (Noi Bai International Airport) ประเทศเวียดนาม
- คูเวต (Kuwait International Airport) ประเทศคูเวต
- ดูไบ (Dubai International Airport) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
- โคเปนฮากน์ (Copenhagen Airport) ประเทศเดนมาร์ก
- แฟรงก์เฟิร์ต (Frankfurt International Airport) ประเทศเยอรมนี
- ไลป์สิก (Leipzig/Halle Airport) ประเทศเยอรมนี
- อัมสเตอร์ดัม (Schiphol Airport) ประเทศเนเธอร์แลนด์
- ลอนดอน (London Heathrow Airport) สหราชอาณาจักร
- แองคอเรจ (Ted Stevens Anchorage International Airport) สหรัฐอเมริกา
- ชิคาโก (O'Hare International Airport) สหรัฐอเมริกา
- ดัลลัส (Dallas-Fort Worth International Airport) สหรัฐอเมริกา
- ลอสแอนเจลิส (Los Angeles International Airport) สหรัฐอเมริกา
- อเดเลด (Adelaide Airport) ประเทศออสเตรเลีย
- เมลเบิร์น (Melbourne Airport) ประเทศออสเตรเลีย
- ซิดนีย์ (Sydney Airport) ประเทศออสเตรเลีย
- โอ๊คแลนด์ (Auckland Airport) ประเทศนิวซีแลนด์
- กรุงเทพมหานคร (Suvarnabhumi Airport) ประเทศไทย
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Cargo Rankings 2006" (November 2008). Airline Business
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-08-21. สืบค้นเมื่อ 2008-10-29.
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-06-17. สืบค้นเมื่อ 2008-10-29.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-06-12. สืบค้นเมื่อ 2008-10-29.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-14. สืบค้นเมื่อ 2008-10-29.
 |
บทความเกี่ยวกับบริษัท ห้างหุ้นส่วน หรือองค์กรนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |