วิลนีอัส
วิลนีอัส[8] (อังกฤษ: Vilnius, ออกเสียง: /ˈvɪlniəs/; ลิทัวเนีย: Vilnius, ออกเสียง [ˈvʲɪlʲnʲʊs] (
ฟังเสียง)) เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศลิทัวเนีย มีประชากร 592,389 (ณ ค.ศ. 2022)[4] ประชากรในเขตมหานคร (ซึ่งขยายตัวออกไปเกินขอบเขตของเมือง) มีประมาณ 706,832 คน (ณ ค.ศ. 2019)[3] ในขณะที่ข้อมูลจากกองทุนประกันสุขภาพวิลนีอัสระบุว่ามีผู้อยู่อาศัยถาวร 732,421 คนในเขตเทศบาลนครวิลนีอัสและเขตเทศบาลเขตวิลนีอัสรวมกัน (ณ เดือนตุลาคม ค.ศ. 2020)[9] วิลนีอัสตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของลิทัวเนีย เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่สองในบรรดารัฐบอลติก และเป็นที่ตั้งของรัฐบาลลิทัวเนียและเทศบาลเขตวิลนีอัส
วิลนีอัส | |
|---|---|
.png) ตามเข็มนาฬิกาจากขวาบน: หอคอยของเกดิมินัส, ย่านธุรกิจวิลนีอัส, ทำเนียบประธานาธิบดี, ถนนปิเลียส, ประตูรุ่งอรุณ, อาสนวิหารวิลนีอัสและหอระฆัง | |
 ธง  ตราอาร์ม | |
| สมญา: | |
| คำขวัญ: "เอกภาพ ยุติธรรม ความหวัง" (ละติน: Unitas, Justitia, Spes) | |
  วิลนีอัส ที่ตั้งกรุงวิลนีอัสในประเทศลิทัวเนีย | |
| พิกัด: 54°41′N 25°17′E / 54.683°N 25.283°E | |
| ประเทศ |  ลิทัวเนีย |
| เทศบาล | เทศบาลนครวิลนีอัส |
| กล่าวถึงครั้งแรก | ค.ศ. 1323 |
| ได้รับสิทธิ์ของนคร | ค.ศ. 1387 |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | สภานคร |
| • นายกเทศมนตรี | Remigijus Šimašius |
| พื้นที่ | |
| • เมืองหลวง | 401 ตร.กม. (155 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 112 เมตร (367 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2021)[4] | |
| • เมืองหลวง | 592,389[2] คน |
| • อันดับ | (อันดับที่ 31 ในสหภาพยุโรป) |
| • ความหนาแน่น | 1,392 คน/ตร.กม. (3,610 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง | 706,832[3] คน |
| เขตเวลา | UTC+2 (เวลายุโรปตะวันออก) |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+3 (เวลาออมแสงยุโรปตะวันออก) |
| รหัสไปรษณีย์ | 01001–14191 |
| รหัสพื้นที่ | (+370) 5 |
| จีเอ็มพี (ในนาม)[5] | ค.ศ. 2020 |
| – ทั้งหมด | 21,100 ล้านยูโร |
| – ต่อหัว | 25,600 ยูโร |
| งบประมาณนคร | ~1.0 พันล้านยูโร[6] |
| เอชดีไอ (ค.ศ. 2019) | 0.920[7] – สูงมาก |
| เว็บไซต์ | vilnius |
วิลนีอัสจัดเป็นนครโลกระดับแกมมาจากผลการศึกษาของเครือข่ายวิจัยโลกาภิวัตน์และนครโลก[10] และเป็นที่รู้จักจากสถาปัตยกรรมในย่านเมืองเก่าซึ่งยูเนสโกได้ประกาศให้เป็นแหล่งมรดกโลกใน ค.ศ. 1994 ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง วิลนีอัสเป็นหนึ่งในศูนย์กลางชาวยิวที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป อิทธิพลยิวที่มีต่อเมืองนี้ทำให้เกิดชื่อเล่นว่า "เยรูซาเลมแห่งลิทัวเนีย" นโปเลียนเรียกเมืองนี้ว่า "เยรูซาเลมทางเหนือ"[11] ในขณะที่เดินทัพผ่านลิทัวเนียใน ค.ศ. 1812 ใน ค.ศ. 2009 วิลนีอัสเป็นเมืองหลวงทางวัฒนธรรมของยุโรปร่วมกับลินทซ์ในประเทศออสเตรีย[12] ใน ค.ศ. 2021 นิตยสาร เอฟดีไอ ได้จัดให้วิลนีอัสเป็นหนึ่งในเมืองแห่งอนาคตระดับโลก ซึ่งหมายความว่าเป็นหนึ่งในเมืองที่มีความคิดก้าวหน้ามากที่สุดและมีศักยภาพสูงที่สุดในโลก[13]
อ้างอิง
แก้- ↑ "Vilnius: In Search of the Jerusalem of Lithuania – Lithuanian Jewish Community". lzb.lt. 18 November 2016. สืบค้นเมื่อ 5 March 2021.
- ↑ "Gyventoju skaicius pagal savivaldybes" (PDF). Registrucentras.lt. 2022-01-05. สืบค้นเมื่อ 28 February 2022.
- ↑ 3.0 3.1 "Population on 1 January by age groups and sex - functional urban areas". appsso.eurostat.ec.europa.eu. สืบค้นเมื่อ 5 March 2021.
- ↑ 4.0 4.1 "Statistinės suvestinės: Gyventojų skaičius pagal savivaldybes 2022 m. sausio 1 d." [Statistical summaries: number of inhabitants in municipalities as of 1 January 2021]. Vilnius (ภาษาลิทัวเนีย). Valstybės įmonė Registrų centras [State Enterprise Center of Registers of Lithuania]. 1 January 2021. สืบค้นเมื่อ 6 June 2021.
- ↑ "Statistinių rodiklių analizė". Statistics Lithuania.
- ↑ "Vilniaus biudţeto planas 2022-iesiems – minus 96,7 mln. Eur" [Vilnius budget plan for 2022 - minus 96.7 million. Eur]. Verslo ţinios (ภาษาลิทัวเนีย). 2022-01-10. สืบค้นเมื่อ 2022-02-28.
- ↑ Sub-national HDI. "Area Database – Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org.
- ↑ "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ "Vilniaus teritorinė ligonių kasa - Prisirašiusių gyventojų skaičius". vilniaustlk.lt (ภาษาลิทัวเนีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-04-17. สืบค้นเมื่อ 5 March 2021.
- ↑ "The World According to GaWC 2020". GaWC - Research Network. Globalization and World Cities. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-24. สืบค้นเมื่อ 31 August 2020.
- ↑ Steele, Jonathan (19 June 2008). "In the Jerusalem of the North, the Jewish story is forgotten". Opinion. The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2018. สืบค้นเมื่อ 4 March 2018.
- ↑ "Ex-Post Evaluation of 2009 European Capitals of Culture" (PDF). ECOTEC Research and Consulting Ltd. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 January 2018.
- ↑ "fDi's Global Cities of the Future 2021/22 — overall winners". fdiintelligence. fDi Intelligence A service from The Financial Times Ltd. สืบค้นเมื่อ 22 March 2021.