วัดศาลาหัวยาง
วัดศาลาหัวยาง เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลบ่อยาง อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา
| วัดศาลาหัวยาง | |
|---|---|
 | |
 | |
| ชื่อสามัญ | วัดศาลาหัวยาง, วัดหลาหัวยาง |
| ที่ตั้ง | ตำบลบ่อยาง อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | มหานิกาย |
| เจ้าอาวาส | พระครูวิบูลวัฒนากร |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา | |
วัดศาลาหัวยางตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2300[1] สมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ แห่งกรุงศรีอยุธยา ชาวบ้านได้ร่วมใจกันสร้างวัดนี้ ระยะแรกได้นิมนต์พระหนอนมาอยู่ปกครองวัดและเป็นเจ้าอาวาสรูปแรก ชาวบ้านเรียกนามวัดนี้ว่า วัดหลาหัวยาง ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2310 ด้านการศึกษาทางวัดได้ให้ทางราชการจัดสร้างโรงเรียนเทศบาล 3 (วัดศาลาหัวยาง) ขึ้นในที่วัด ได้ก่อตั้งเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2435 โดยระยะแรกใช้ศาลาการเปรียญวัดศาลาหัวยางเป็นโรงเรียน[2]
อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่ อุโบสถสร้างโดยปั้น อุปการโกษากร ท่านผู้หญิงในเจ้าพระยาวิเชียรคีรี (เม่น ณ สงขลา) เจ้าเมืองสงขลาในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น อุโบสถหันหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ มีลักษณะศิลปกรรมแบบพระราชนิยมรัชกาลที่ 3 ล้อมรอบด้วยกำแพงแก้วขนาดยาวประมาณ 32 เมตร กว้างประมาณ 22 เมตร ตัวอุโบสถก่ออิฐถือปูนขนาดกว้างประมาณเมตร 9 ยาวประมาณ 17 เมตร บริเวณตัวผังอุโบสถทำเป็นซุ้มโค้ง มีบันไดขึ้นลงด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือและทิศตะวันออกเฉียงใต้ หลังคาอุโบสถมุงด้วยกระเบื้องเคลือบสีลวดลาย หน้าบันอุโบสถทั้งด้านทิศตะวันตกและด้านทิศตะวันออกเป็นรูปวานรทรงมงกุฏมีประภามณฑลรอบภายในวงกลม ประกอบด้วยเทวดาข้างละ 1 องค์ รายล้อมด้วยลวดลายกนกเปลว ภายในอุโบสถประดิษฐานพระประธานปางมารวิชัยอยู่บนฐานชุกชีสูง
อ้างอิง แก้
- ↑ "วัดศาลาหัวยาง". พระสังฆาธิการ.
- ↑ "วัดศาลาหัวยาง". แหล่งศิลปกรรมอันควรอนุรักษ์ - สิ่งแวดล้อมศิลปกรรม.
