วัดญาณเสน (จังหวัดพระนครศรีอยุธยา)
วัดญาณเสน เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลท่าวาสุกรี อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
| วัดญาณเสน | |
|---|---|
 | |
 | |
| ชื่อสามัญ | วัดญาณเสน, วัดยานุเสน |
| ที่ตั้ง | ตำบลท่าวาสุกรี อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | มหานิกาย |
 สถานีย่อยพระพุทธศาสนา | |
ประวัติ
แก้วัดญาณเสนไม่ปรากฏหลักฐานว่าใครเป็นผู้สร้าง เดิมชื่อ วัดยานุเสน กรมการศาสนาระบุว่า สร้างขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ. 1920 ซึ่งเป็นช่วงอยุธยาตอนต้น ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 1930 ปรากฏหลักฐานว่า ได้มีการสร้างร่องน้ำหรือทางชักน้ำใต้กำแพงวัดญาณเสน ที่เรียกว่า ช่องมหาเถรไม้แช่ เพื่อชักน้ำจากแม่น้ำลพบุรีลงใต้กำแพง ผ่านใต้ถนนป่าตะกั่วไปลงคลองขุด จากคลอดขุดไปลงบึงพระราม ทำให้บึงพระรามมีน้ำที่สะอาดอยู่ตลอดเวลา เมื่อเวลาผ่านไปร่องน้ำใต้กำแพงนี้ถูกทับถมจนไม่อาจใช้เป็นทางน้ำได้อีก
กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนโบราณสถานแห่งชาติ เมื่อวันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2584[1] เมื่อกรมศิลปากรรได้ทำการขุดแต่งและบูรณะแล้วตั้งแต่ พ.ศ. 2487 ได้พบโบราณวัตถุและศิลปวัตถุหลายชิ้น ที่สำคัญคือ แผ่นทองคำรูปสัตว์ต่าง ๆ เป็นศิลปะอยุธยา พระพุทธรูปสัมฤทธิ์ ซึ่งพบทั้งที่เป็นของสมัยลพบุรีและสมัยอยุธยา ปัจจุบันเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร
โบราณสถาน
แก้เจดีย์ประธานก่ออิฐ เป็นเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสองที่ด้านทั้งสี่ออกเก็จรับมุขทิศทั้งสี่ มีฐานประทักษิณ ลักษณะเป็นฐานสี่เหลี่ยมไม่ย่อมุม มีความกว้างด้านละประมาณ 24 เมตร ทำเป็นชุดฐานบัวลูกแก้วอกไก่คู่ ฐานหน้ากระดานล่างแผ่ยื่นออกมาจากชั้นบัวคว่ำประมาณ 1 เมตร มีความสูงจากฐานถึงยอดเจดีย์ประมาณ 34.5 เมตร มุมบนฐานประทักษิณประดิษฐานเจดีย์มุม มีบันไดทางขึ้นเจดีย์อยู่ทางด้านทิศตะวันออกขึ้นสู่ลานประทักษิณและห้องมุข ภายในมุขทำเป็นช่องทางเดินเข้าสู่ครรภคูหาซึ่งเป็นห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัส ขนาด 2.80 x 2.72 เมตร ด้านบนก่ออิฐเป็นลักษณะสามเหลี่ยมสอบขึ้นไป พื้นกลางห้องมีช่องสี่เหลี่ยม ขนาด 50 x 55 เซนติเมตร ลึกลงไป
เจดีย์รายมี 5 องค์ ทางทิศตะวันออก 4 องค์ และทิศตะวันตกอีก 1 องค์ ส่วนใหญ่อยู่ในสภาพพังทลาย คงเหลือเพียงองค์เดียวที่ยังมีสภาพค่อนข้างสมบูรณ์
อุโบสถตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของเจดีย์ประธาน สร้างขึ้นบนฐานรากอุโบสถเดิมเมื่อ พ.ศ. 2487 มีเค้าโครงศิลปะอยุธยา ลักษณะโค้งแบบท้องสำเภา รวมทั้งผนังทำเป็นลูกกรงช่องแสงแทนช่องหน้าต่าง ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่สมัยรัตนโกสินทร์ เหนือช่องแสงมีซุ้มพระทำเป็นซุ้มสามเหลี่ยมลึกเข้าไปในผนัง ในซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดเล็กปางต่าง ๆ แต่มีไม่ครบทุกซุ้ม[2]
อ้างอิง
แก้- ↑ "วัดญาณเสน วัดมรดกโลกอันลึกลับ".
- ↑ "วัดญาณเสน". ฐานข้อมูลแหล่งโบราณคดีที่สำคัญในประเทศไทย.
