วัดชีสุขเกษม

วัดในจังหวัดสุพรรณบุรี

วัดชีสุขเกษม เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ริมแม่น้ำท่าจีนในตำบลพิหารแดง อำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี ที่ดินทั้งวัดมีเนื้อที่ 14 ไร่ 2 งาน มีที่ธรณีสงฆ์ จำนวน 1 แปลง เนื้อที่ 5 ไร่

วัดชีสุขเกษม
แผนที่
ชื่อสามัญวัดชีสุขเกษม, วัดชี
ที่ตั้งตำบลพิหารแดง อำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี
ประเภทวัดราษฎร์
นิกายมหานิกาย
เจ้าอาวาสพระครูวินัยธร ชิตวิชัย ฌานวโร
พระพุทธศาสนา ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา

วัดชีสุขเกษม สร้างเมื่อ พ.ศ. 2324 มีตำนานเล่าสืบกันมาว่า มีผู้มีจิตศรัทธาจากจังหวัดชัยนาท มีศรัทธาจะสร้างวัดไว้ในพระพุทธศาสนา จึงได้แกะสลักไม้จันทน์เป็นรูปแม่ชีอธิษฐานว่า ถ้ารูปแม่ชีลอยน้ำไปอยู่ ณ ที่ใดจะสร้างวัดชีที่นั่น แล้วลอยน้ำในแม่น้ำท่าจีนมาติดอยู่ที่บริเวณหน้าวัดในปัจจุบัน จึงได้ทั้งวัดขึ้นและตั้งชื่อว่า วัดชี ต่อมาภายหลังจากเพิ่มเติมคำว่า สุขเกษม จึงมีชื่อวัดว่า "วัดชีสุขเกษม" จนถึงปัจจุบัน วัดได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2521[1]

อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่ อุโบสถ สร้างเมื่อ พ.ศ. 2521 เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ประดิษฐานพระพุทธรูปเก่าแก่ เนื้อหิวเขียว อายุกว่าพันปี ซึ่งสร้างขึ้นในสมัยทวารวดี และถูกขุดพบในบริเวณวัดนี้ ศาลาการเปรียญ กว้าง 16 เมตร ยาว 32 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2515 เป็นอาคารไม้ หอสวดมนต์ กว้าง 15 เมตร ยาว 20 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2518 กุฏิสงฆ์ จำนวน 8 หลัง เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ สร้างเมื่อ พ.ศ. 2510 เป็นอาคารไม้สัก ศาลาบำเพ็ญกุศล จำนวน 1 หลัง ด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ปูชนียวัตถุมี พระประธานประจำอุโบสถ เจดีย์ทรงระฆังครอบ สร้างขึ้นในสร้างสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย[2]

บริเวณวัดเป็นแหล่งโบราณคดี ได้พบซากเตาเผาภาชนะและเศษภาชนะดินเผาเนื้อแกร่งเผาด้วยอุณหภูมิสูง แบบต่าง ๆ คือ หม้อปากผาย ไหขนาดใหญ่ ไหรูปเท้าช้าง ลวดลายเป็นลายขุดนูน และลายขุดลึก[3] สันนิษฐานว่าในบริเวณวัดน่าจะมีแหล่งเตาเผาอย่างแน่นอน[4]

รายนามเจ้าอาวาส แก้

  • พระนิล
  • พระอ่อน
  • พระพรัม
  • ครูสุวรรณเขมคุณ
  • พระครูวินัยธร ชิตวิชัย ฌานวโร

อ้างอิง แก้

  1. "วัดชีสุขเกษม". พระสังฆาธิการ.
  2. "วัดชีสุขเกษม". ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม.
  3. "แหล่งโบราณคดีวัดชีสุขเกษม". ศูนย์ข้อมูลกลางทางวัฒนธรรม.
  4. "วัดชีสุขเกษม". ระบบภูมิสารสนเทศ แหล่งมรดกทางศิลปวัฒนธรรม.