วงศ์วานอิสราเอล

วงศ์วานอิสราเอล (อังกฤษ: Israelites; ฮีบรู: בני ישראל, Bnai Yisraʾel; แอราเมอิก: ܒܢܝ ܐܝܣܪܐܝܠ; กรีก: Δώδεκα φυλές του Ισραήλ; อาหรับ: بنى اسرائيل) แปลว่าลูกหลานของอิสราเอล จึงหมายถึงประชาชนที่อาศัยในบริเวณดินแดนคานาอันในตะวันออกใกล้ สมัยโบราณราวศตวรรษที่ 15-16 ก่อนคริสตกาล ซึ่งเชื่อว่าสืบเชื้อสายมาจากอับราฮัม ต่อมาเป็นชาวยิวซึ่งอาศัยในแคว้นยูเดียและชาวสะมาเรียในแคว้นสะมาเรีย ในคัมภีร์อัลกุรอานเรียกว่า บะนีอิสรออีล

สัญลักษณ์ 12 ชนเผ่าของอิสราเอล ซึ่งสลักไว้บนกำแพงเมืองกรุงเยรูซาเลม

วงศ์วานอิสราเอล ที่หมายถึงชนเผ่าที่สืบเชื้อสายมาจากยาโคบ (มีฉายาว่าอิสราเอล) มีทั้งหมด 12 ชนเผ่า ซึ่งประชากรที่อยู่ในชนเผ่าดังต่อไปนี้ถือเป็นประชากรของอาณาจักรอิสราเอล

1. เผ่ารูเบน
2. เผ่าสิเมโอน
3. เผ่าเลวี
4. เผ่ายูดาห์
5. เผ่าดาน
6. เผ่านัฟทาลี
7. เผ่ากาด
8. เผ่าอาเชอร์
9. เผ่าอิสสาคาร์
10. เผ่าเศบูลุน
11. เผ่าโยเซฟ ประกอบด้วย เผ่าเอฟราอิมและเผ่ามนัสเสห์
12. เผ่าเบนยามิน

ภายหลังสมัยที่ถูกอาณาจักรบาบิโลนมากวาดต้อนไปเป็นเชลย วงศ์วานอิสราเอล ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ซึ่งประชากรที่เหลือรอดมาได้เรียกว่าชาวยิว ซึ่งก่อตั้งเป็นอาณาจักรยูดาห์ เหตุการณ์นี้ปรากฏชัดเจนในหนังสือเอสเธอร์ ซึ่งมี 4 ชนเผ่า ได้แก่

1. เผ่ายูดาห์
2. เผ่าสิเมโอน
3. เผ่าเบนยามิน (บางส่วน)
4. เผ่าเลวี (บางส่วน)

ส่วนวงศ์วานอิสราเอลในเผ่าโยเซฟ เผ่าเบนยามินและ เผ่าเลวี (บางส่วน) ได้อาศัยอยู่ในแคว้นสะมาเรียจึงถูกเรียกว่าชาวสะมาเรีย แทนชื่อเดิมว่าวงศ์วานอิสราเอล