คำ ผกา
ลักขณา ปันวิชัย ชื่อเล่น แขก เกิดเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2515 ที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เป็นนักเขียนที่เป็นรู้จักในฐานะนักเขียนคอลัมน์เรื่อง "กระทู้ดอกทอง" และพิธีกรในสถานีวอยซ์ทีวี
ลักขณา ปันวิชัย | |
---|---|
คำ ผกา ใน พ.ศ. 2562 คำ ผกา ใน พ.ศ. 2562 | |
เกิด | 28 มิถุนายน พ.ศ. 2515 จังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย |
นามปากกา |
|
อาชีพ | นักเขียน, พิธีกร |
สัญชาติ | ไทย |
การศึกษา | ปริญญาโท |
จบจาก | มหาวิทยาลัยเกียวโต |
แนว | สะท้อนสังคม |
ผลงานที่สำคัญ | กระทู้ดอกทอง |
ช่วงปีที่ทำงาน | พ.ศ. 2545 – ปัจจุบัน |
ในอดีตได้ทำงานเป็น ครู นักข่าว คอลัมนิสต์ และ ล่าม เคยถ่ายภาพเปลือยให้แก่นิตยสาร GM Plus[1] และถ่ายภาพเปลือยตัวเองเพื่อแสดงความเห็นในคดีระหว่างพนักงานอัยการ กับอำพล ตั้งนพกุล[2]
ในขณะที่เป็นนักเขียนเธอได้มีนามปากกาหลายชื่อ ได้แก่ "คำ ผกา", "ฮิมิโตะ ณ เกียวโต" และ "คำปัน ณ ปันนา"
ประวัติ
แก้ลักขณา ปันวิชัย มีชื่อเล่นว่า "แขก" เกิดและโตที่บ้านสันคะยอม อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เข้าศึกษาระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาที่โรงเรียนดาราวิทยาลัย ต่อมาได้จบการศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านประวัติศาสตร์จากคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ หลังจากจึงได้ทำงานเป็นนักข่าวของอสมท[3]และครูสอนวิชาสังคมศึกษาที่โรงเรียนดาราวิทยาลัย ก่อนที่จะได้รับทุนมมบูโชไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทและเอก ที่มหาวิทยาลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น ในคณะ Graduate School of Asian and African Area Studies (ASAFAS) ภายหลังจบปริญญาโทในด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา (Southeast Asian Studies) เธอได้วางแผนทำดุษฎีนิพนธ์ในระดับปริญญาเอกในหัวข้อสตรีนิยม แต่ได้ยกเลิกการเรียนปริญญาเอก เนื่องจากมีเหตุผลส่วนตัวบางประการ[4]
ในช่วง พ.ศ. 2553 เธอได้ออกหนังสือสนับสนุนทางการเมืองกับกลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ
ลักขณาเป็นนักเขียนที่มีแนวคิดร่วมสมัย โดยเฉพาะมุมมองที่ถนัดทางด้านสตรีนิยม มีสไตล์การเขียนที่เป็นเอกลักษณ์และก่อให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมากโดยเฉพาะข้อสงสัยต่อองค์ความรู้เกี่ยวกับชนบทของเธอ ผลงานของเธอที่มีชื่อเสียงปรากฏอยู่ในมติชนสุดสัปดาห์ ในคอลัมน์ชื่อ "กระทู้ดอกทอง" โดยใช้นามปากกาว่า "คำ ผกา"[5] และคอลัมน์ "จดหมายจากเกียวโต" โดยใช้นามปากกา "ฮิมิโตะ ณ เกียวโต" ซึ่งได้มีการตีพิมพ์รวมเล่มแล้ว
ลักขณาเขียนบทความประจำให้แก่นิตยสารหลายเล่ม เช่น ดิฉัน ("คลุกข้าว-ซาวเกลือ"), มติชนสุดสัปดาห์, อ่าน ("หล่อนอ่าน"), VOLUME, HUG ("ผู้หญิงขั้วบวก") ฯลฯ และยังมีผลงานพ็อกเก็ตบุครวมบทความต่าง ๆ ทั้งยังเป็นผู้ดำเนินรายการ คิดเล่นเห็นต่างกับคำผกา ร่วมกับ อรรถ บุนนาค ซึ่งเป็นรายการที่วิพากษ์วิจารณ์ประเด็นต่าง ๆ ที่เป็นที่สนใจของสังคม (ต่อมาใน พ.ศ. 2558 รายการคิดเล่นเห็นต่างได้กลับมาออกอากาศอีกครั้ง โดยเปลี่ยนผู้ดำเนินรายการร่วม แต่คำผกายังคงเป็นผู้ดำเนินรายการเช่นเดิม)และยังเป็นผู้ดำเนินรายการดีว่าคาเฟ่[6] ร่วมกับ วันรัก สุวรรณวัฒนา มนทกานติ รังสิพราหมณกุล จิตต์สุภา ฉิน อินทิรา เจริญปุระ อรรถ บุนนาค กรกฎ พัลลภรักษา และ พรรณิการ์ วานิช ซึ่งเป็นรายการผู้หญิงที่เป็นการรวบรวมเนื้อหาสาระและบันเทิงในมุมมองของผู้หญิง มีการวิพากษ์วิจารณ์ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และบันเทิงทั้งในและต่างประเทศ โดยรายการดังกล่าวออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์วอยซ์ทีวี ต่อมาเข้าเป็นพิธีกรในรายการ ทูไนท์ไทยแลนด์
ในช่วงต้น พ.ศ. 2558 ก่อนที่จะแยกไปตั้งรายการของตัวเองในชื่อ อินเฮอร์วิว ออกอากาศในช่วงค่ำ จนกระทั่งสถานีปรับลดรายการในช่วงปลายปี พ.ศ. 2560 (ปัจจุบันออกทางออนไลน์ช่องยูทูบ วอยซ์ทีวี โดยใช้ชื่อว่า "อินเฮอร์อายส์" โดยมีผู้ดำเนินรายการสลับกัน) ลักขณากลับเข้าร่วมเป็นพิธีกรในทูไนท์ไทยแลนด์อีกครั้ง และในปี พ.ศ. 2561 เป็นพิธีกรในคลิปสั้นทางเพจ Voice TV 21 ชื่อ "คำเมือง กับ คำผกา" นำเสนอคำศัพท์ภาษาท้องถิ่นภาคเหนือประกอบกับการนำเสนอบริบทเหตุการณ์ปัจจุบันที่น่าสนใจ, ปี พ.ศ. 2564 ได้จัดรายการ "แซ่มลื้ม" ซึ่งเป็นรายการสดที่เป็นรูปแบบการวิเคราะห์ข่าวโดยนำเสนอโดยใช้ภาษาท้องถิ่นภาคเหนือเป็นหลัก (ซึ่งต่อมา วอยซ์ทีวีได้ต่อยอดชื่อรายการดังกล่าวโดยนำไปใช้เป็นชื่อผลิตภัณฑ์น้ำพริกคางกุ้งที่วอยซ์ทีวีเป็นผู้จัดจำหน่ายผ่านช่องทางตลาดออนไลน์)
ด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่โดดเด่น คือใช้คำพูดแรง ๆ และวิจารณ์ทั้งรัฐบาล ตลอดจนบุคคล หรือกลุ่มบุคคลที่มีจุดยืนสนับสนุนรัฐบาลแบบตรงไปตรงมาพูดจาฉะฉาน กล้าถามตรง ๆ ทำให้เธอได้รับความนิยมมากในหมู่ราษฎรในช่วงการประท้วงในประเทศไทย พ.ศ. 2563–2565[ต้องการอ้างอิง]
พ.ศ. 2564 เป็นพิธีกรในช่องยูทูบ "โค๊ชแขก" (Coach Khaek) และพิธีกรรับเชิญช่องยูทูบ "Daily Topics" ในเครือข่ายทีวีออนไลน์ "สโป๊กดาร์กทีวี" (ปัจจุบัน ได้ยุติ[7]การทำงานร่วมกันแล้ว)
ผลงานที่ตีพิมพ์เป็นเล่ม
แก้- นามปากกา คำ ผกา
- Open House 2 (2545 รวมบทความของนักเขียนหลายคน)
- คืนวันพุธ (เรื่องสั้น) ใน อิสตรีอีโรติก (2545 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
- กระทู้ดอกทอง (2546 รวมบทความวิจารณ์วรรณกรรมที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์[8])
- รักเธอ (เรื่องสั้น) ใน ชู้ รักนอกใจ (2546 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
- เซี่ยงไฮ้เบบี้ (2546 นวนิยายกึ่งอัตชีวประวัติ แปลจากผลงานของเว่ย ฮุ่ย)
- ฉัน-บ้า-กาม (2547)
- รักไม่เคยชิน (2547)
- เรียกฉันว่า...ผู้หญิงพิเศษ (2547 รวมบทความของนักเขียนหลายคน)
- เกียวโต คู่มือท่องเที่ยวญี่ปุ่นด้วยตนเอง (2552 เขียนร่วมกับกรกฎ พัลลภรักษา)
- ส้นสูง สโนไวท์ ลิปสติก (2552 เขียนร่วมกับกุสุมาลย์ ณ กำพู)
- บนเตียงเดี่ยว (เรื่องสั้น) ใน ริมฝีปาก (รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
- ก็ไพร่นิค่ะ (2553)
- เปิด เปลื้อง เปลือย คำ ผกา (2554)
- นามปากกา ฮิมิโตะ ณ เกียวโต
- จดหมายจากเกียวโต (2545 รวมบทความสัพเพเหระเกี่ยวกับญี่ปุ่นที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์[9])
- จดหมายจากสันคะยอม (2546)
- ยำใหญ่ใส่ความรัก (2546)
- ยุให้รำตำให้รั่ว (2548 รวมบทความจากคอลัมน์ชื่อเดียวกันที่เคยตีพิมพ์ในสยามรัฐสัปดาหวิจารณ์[10])
- โสดสนุกสูตรอร่อย (2550)
- เกียวโต รักเธอมากขึ้นทุกวัน (2552)
- จักรวาลในสวนดอกไม้ (2552) ISBN : 9789744752383
- เมนูปรารถนา
- คลุกข้าวซาวเกลือ (2554 รวมบทความจากคอลัมน์ชื่อเดียวกันที่เคยตีพิมพ์ในนิตยสารดิฉัน)
- ติด (เรื่องสั้น) ใน สามัคคีเพศ (2554)
- เกียวโตที่รัก โตเกียวที่คิดถึง (2558) ร่วมกับณัฐพงศ์ ไชยวานิชย์ผล
- นามปากกา คำปัน ณ ปันนา[11]
- คืนนี้ฉันไม่อยากนอนกับใคร (เรื่องสั้น) ใน ทำไมเธอร้องไห้ (2549 รวมเรื่องสั้นของนักเขียนหลายคน)
ผลงานสื่อ
แก้- รายการ Diva Cafe ทางช่อง Voice TV (2556)
- รายการ คิดเล่นเห็นต่างกับคำผกา ทางช่อง Voice TV (2558)
- รายการ Talking Thailand (เดิมชื่อ Tonight Thailand) ทางช่อง Voice TV (2558–ปัจจุบัน)
- รายการ In Her Eyes ทางช่อง Voice TV (2563–ปัจจุบัน)
- รายการ แซ่มลื้ม ทางช่อง Voice TV
- รายการ Daily Topics (เป็นพิธีกรรับเชิญร่วมกับจอห์น วิญญู วงศ์สุรวัฒน์) ทางช่องเครือข่าย SpokeDark TV
- รายการ โค้ชแขก ทางช่องเครือข่าย SpokeDark TV (2564–2565)[12][13][14]
- รายการ ข่าวจบคนไม่จบ ทางช่องข่าวสด
- รายการคุยคลายข่าว ทางNBT
อ้างอิง
แก้- ↑ ผู้จัดการ, คุยกับคอลัมนิสต์สาว "คำ ผกา" หลังเปลือยเรื่องเซ็กซ์, 2547.
- ↑ ประชาไท, คำ ผกา: เปลือยกาย เปิดใจ ไม่เกลียดชัง เก็บถาวร 2012-03-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Fri, 2011-12-02 18:18.
- ↑ ชีวประวัติ คำผกา[ลิงก์เสีย]
- ↑ Chiang Mai City Life, Mightier than the Sword: an interview with post feminist writer and thinker Kham Phaka, 2552
- ↑ "นักเขียนที่มีแนวคิดร่วมสมัย". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-07-13. สืบค้นเมื่อ 2010-03-20.
- ↑ วอยซ์ทีวี, เตรียมพบกับ 3 สาว Divas Cafe' เก็บถาวร 2013-06-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, 2555.
- ↑ "แขก คำผกา ย้ำไม่เสียใจ รายการถูกถอด เพิ่งรู้รายละเอียด ปิดเพจ - ลบคลิปรายการ". tnews. 2022-07-07.
- ↑ "บทความหนังสือ กระทู้ดอกทอง". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-07. สืบค้นเมื่อ 2010-03-21.
- ↑ "บทความหนังสือ จดหมายจากเกียวโต". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2010-03-21.
- ↑ "บทความหนังสือ ยุให้รำตำให้รั่ว". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2010-03-21.
- ↑ โพสิชันนิง, คำ ผกา นักเขียนหญิงร้อนแรงแห่งยุคสมัย เก็บถาวร 2011-06-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, 2548.
- ↑ "โค้ชแขก EP1: จบปัญหาดราม่าตู้เย็นที่มีกันทุกครัวเรือนและออฟฟิศ". YouTube. 2021-01-05. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-01-06. สืบค้นเมื่อ 2022-07-08.
- ↑ ""คำผกา" รับเสียใจหลังช่อง "SpokeDark" ลบคลิป แต่ยอมรับได้เพราะเป็นสิทธิของเจ้าของรายการ". สยามรัฐ. 2022-07-07. สืบค้นเมื่อ 2022-07-08.
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "ดราม่าฟ้าผ่า ! SpokeDark ลบรายการโค้ชแขก - แขก คำผกา ลั่นเลิกคบ เพราะเหตุนี้." kapook.com. 2022-07-06. สืบค้นเมื่อ 2022-07-08.
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- คำ ผกา ที่เฟซบุ๊ก (เพจโค้ชแขก)
- คำ ผกา ที่เฟซบุ๊ก (เพจวอยซ์ทีวีอินเฮอร์อาย)
- คำ ผกา ที่เอกซ์ (ทวิตเตอร์)
- คำ ผกา ที่อินสตาแกรม
- Coach Khaek TV บน ยูทูบ
- Kam Phaka TV บน ยูทูบ
- สัมภาษณ์ คำ ผกา: ว่าด้วยเรื่องวัฒนธรรมมั่ว ๆ หมีแพนด้า-ไข้หวัด2009 และการเมืองที่ซับซ้อนกว่าเรื่อง 2 สี