อาสนวิหารแม็ส
อาสนวิหารแม็ส (ฝรั่งเศส: Cathédrale de Metz) หรือมีชื่อเต็มว่า อาสนวิหารนักบุญสเทเฟนแห่งแม็ส (Cathédrale Saint Étienne de Metz) เป็นอาสนวิหารโรมันคาทอลิกและที่ตั้งของมุขนายกประจำมุขมณฑลแม็ส[1] ตั้งอยู่ที่เมืองแม็ส จังหวัดมอแซล แคว้นกร็องแต็สต์[2] ประเทศฝรั่งเศส สร้างขึ้นเพื่ออุทิศแด่นักบุญสำคัญคือนักบุญสเทเฟน[3]
 อาสนวิหารนักบุญสเทเฟนแห่งแม็ส | |
|---|---|
 อาสนวิหาร | |
 | |
| 49°4′16.32″N 6°6′11.52″E / 49.0712000°N 6.1032000°E | |
| ที่ตั้ง | แม็ส มอแซล |
| ประเทศ |  ประเทศฝรั่งเศส |
| นิกาย | โรมันคาทอลิก |
| สถานะ | อาสนวิหาร |
| ประเภทสถาปัตย์ | กางเขน |
| รูปแบบสถาปัตย์ | กอทิก ฟื้นฟูกอทิก |
| แล้วเสร็จ | ค.ศ. 1550 |
| อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ (ค.ศ. 1930) | |
ห้องเก็บสมบัติของอาสนวิหารได้สะสมของมีค่ามานานนับพันปี โดยเป็นของสะสมของมุขมณฑลแม็สที่รวมถึงผ้าคลุมแท่นบูชาและสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่ใช้ในพิธีมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์[2][4][5]
อาสนวิหารแม็สถือเป็นหนึ่งในอาสนวิหารที่มีโถงทางเดินโบสถ์ที่สูงที่สุดแห่งหนี่งของโลก และยังมีชื่อเล่นว่า "โคมไฟแห่งพระผู้เป็นเจ้า" (La Lanterne du Bon Dieu) อันเนื่องมาจากมีโครงสร้างหน้าต่างที่เป็นงานกระจกสีมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก[6] คิดเป็นพื้นที่ถึง 6,496 ตารางเมตร ซึ่งงานกระจกสีเหล่านั้นล้วนเป็นงานสร้างสรรค์ของศิลปินงานกระจกสีต่าง ๆ ทั้งในยุคกอทิกและสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา อาทิ แฮร์มันน์ ฟ็อน มึนส์เทอร์, เตออบาลแห่งลิกไซม์ และวาล็องแต็ง บุช, ศิลปินแห่งยุคจินตนิยม ได้แก่ ชาร์ล-โลร็อง มาเรชาล, ศิลปินนามธรรม ได้แก่ รอเฌ บีเซียร์, ศิลปินบาศกนิยม ได้แก่ ฌัก วียง และรวมถึงศิลปินนวยุคนิยม ได้แก่ มาร์ก ชากาล[6]
อาสนวิหารแม็สได้ขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์เมื่อปี ค.ศ. 1930[7]
สถาปัตยกรรม แก้
อาสนวิหารถูกสร้างขึ้นด้วยหินปูนสีเหลืองนวลที่พบได้ทั่วไปแถบภูมิภาคนั้น เรียกหินปูนประเภทนี้ว่า "หินปูนโฌมง" โดยสร้างเป็นแบบกอทิกแรยอน็อง ซึ่งยังคงแบบการก่อสร้างเหมือนวิหารแบบกอทิกทั่วไป โดยมีแขนกางเขนที่ขนาดเล็กกว่า และมีชาเปลขนาดเล็กตั้งอยู่รายรอบภายในทางเดินด้านข้าง แต่ยังมีสิ่งที่แตกต่างเด่นชัดเกิดขึ้นที่ไม่เหมือนการสร้างอาสนวิหารเหมือนแห่งอื่น ๆ นั่นคือ ทิศในการสร้างวิหารได้เปลี่ยนเป็นหันหน้าทางทิศเหนือ และตะวันออกเฉียงเหนือ แทนการหันหน้าทางทิศตะวันตกและตะวันออกเหมือนทั่ว ๆ ไป อันเนื่องมากจากสภาพทางภูมิศาสตร์ของหุบเขามอแซล อีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่าง คือ ประตูทางเข้าหลักของอาสนวิหาร ซึ่งโดยปกติแล้วอาสนวิหารแบบกอทิกมักจะมีถึง 3 ประตูใหญ่ ขนาบด้วยหอระฆังทั้งสองข้าง และเหนือประตูกลางจะเป็นที่ตั้งของหน้าต่างกุหลาบ แต่ที่อาสนวิหารแห่งนี้ประกอบด้วยประตูทางเข้าใหญ่แค่เพียงหนึ่งประตู มีลักษณะเป็นมุขทางเข้า ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก และยังมีประตูทางเข้าเล็กด้านหน้าอีกประตูซึ่งตั้งอยู่เฉียง ๆ ด้านข้างทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของโถงทางเข้า ซึ่งในกรณีปกติ ประตูทางเข้ามักจะตรงกับโถงทางเดินโบสถ์และบริเวณร้องเพลงสวดเสมอ
ผนังของโถงทางเดินโบสถ์รับน้ำหนักโดยครีบยันลอยที่ความสูงถึง 41.41 เมตร จึงทำให้เป็นโถงทางเดินโบสถ์ที่สูงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก โดยความสูงนี้ยังตัดกับความเตี้ยของทางเดินด้านข้างที่มีความสูงเพียง 14.30 เมตร เพื่อเน้นให้เห็นถึงความสูงของโถงทางเดินโบสถ์มากขึ้นไปอีก ข้อดีอีกอย่างหนึ่งคือ มีพื้นที่สำหรับการประดับกระจกสีที่มีขนาดทั้งกว้างและสูงกว่าปกติ ซึ่งตลอดอายุของอาสนวิหารนี้ ได้มีการปรับเปลี่ยนทางสถาปัตยกรรมมาตลอดรวมถึงยุคนีโอคลาสสิก และฟื้นฟูกอทิก
ลำดับการก่อสร้าง แก้
- ค.ศ. 984 – ค.ศ. 1040
เริ่มก่อสร้างมหาวิหาร (basilica) แบบออตโตเนียน ทับบนสักการสถานโบราณซึ่งอุทิศให้กับนักบุญสเทเฟน
- ค.ศ. 1180 – ค.ศ. 1207 งานก่อสร้างชาเปลในรูปแบบสถาปัตยกรรมกอทิกยุคต้นบริเวณฝั่งตะวันตกของมหาวิหาร
- ค.ศ. 1220 – เริ่มการก่อสร้างอาสนวิหารในแบบสถาปัตยกรรมกอทิกภายในโครงสร้างของมหาวิหารเดิม และการก่อสร้างทางเดินข้าง
- ค.ศ. 1265 – ค.ศ. 1285 การก่อสร้างระเบียงเหนือทางเดินข้างและหอระฆังทั้งสอง
- ค.ศ. 1285 – ค.ศ. 1290 การสร้างหน้าบันฝั่งตะวันตกบริเวณฐานของชาเปลในแบบกอทิกในศตวรรษที่ 12
- ค.ศ. 1290 – การก่อสร้างเพดานโค้งและครีบยันลอยเพื่อรับน้ำหนัก
- ค.ศ. 1300 – ค.ศ. 1330s งานก่อสร้างชาเปลพระแม่ (Lady Chapel)
- ค.ศ. 1380 – งานก่อสร้างทางเชื่อมบริเวณชาเปลกอทิกเดิมกับโถงทางเดินโบสถ์
- ค.ศ. 1384 – งานหน้าบันกระจกสีบริเวณทางเข้าอาสนวิหารทิศตะวันตกและหน้าต่างกุหลาบ โดยแฮร์มันน์ ฟ็อน มึนส์เทอร์
- ค.ศ. 1478 – ค.ศ. 1483 งานประดับยอดของอาสนวิหาร
- ค.ศ. 1486 – ค.ศ. 1490s งานก่อสร้างแขนกางเขนฝั่งทิศเหนือ
- ค.ศ. 1504 – งานหน้าบันกระจกสีบริเวณแขนกางเขนทิศเหนือ โดยเตออบาลแห่งลิกไซม์
- ค.ศ. 1490 – ค.ศ. 1500s งานก่อสร้างบริเวณร้องเพลงสวดแบบกอทิกและมุขตะวันตก
- ค.ศ. 1504 – ค.ศ. 1520s งานก่อสร้างแขนกางเขนฝั่งทิศใต้ และงานหน้าบันกระจกสีโดยวาล็องแต็ง บุช
- ค.ศ. 1761 – ค.ศ. 1764 การปรับปรุงทางสถาปัตยกรรมครั้งใหญ่แบบนีโอคลาสสิก โดยฌัก-ฟร็องซัว บลงแดล
- ค.ศ. 1889 – ค.ศ. 1903 การก่อสร้างหน้าบันทางเข้าฝั่งทิศตะวันตกให้เป็นสถาปัตยกรรมแบบฟื้นฟูกอทิก
- ค.ศ. 1958 – ค.ศ. 1960 ติดตั้งงานกระจกสีโดยมาร์ก ชากาล
องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม แก้
แผนผังแสดงตำแหน่งองค์ประกอบสำคัญของอาสนวิหารแม็ส
| ตำแหน่ง | องค์ประกอบ | แผนผังของอาสนวิหาร |
|---|---|---|
| 1 | มุขตะวันตก | |
| 2 | มุขทางเข้า | |
| 3 | หน้าบันประตู (Portal of the Virgin) | |
| 4 | โถงทางเข้าโบสถ์ | |
| 5 | ชาเปลด้านข้าง (Blessed Sacrament Chapel) | |
| 6 | ยอดหลังคา หอคอย Mutte | |
| 7 | ชาเปลพระแม่ (Lady Chapel) | |
| 8 | ทางเดินข้าง | |
| 9 | ออแกน | |
| 10 | แขนกางเขนฝั่งทิศใต้ | |
| 11 | ทางเข้าบริเวณคริพท์ | |
| 12 | ชาเปลบริเวณมุขโค้งด้านสกัด | |
| 13 | จรมุข | |
| 14 | มุขโค้งด้านสกัด (Chevet) | |
| 15 | มุขฝั่งตะวันออก | |
| 16 | ชาเปลบริเวณมุขโค้งด้านสกัด | |
| 17 | แขนกางเขนฝั่งทิศเหนือ | |
| 18 | ทางเดินข้าง | |
| 19 | หอระฆัง Capitulum | |
| 20 | เทียนพิธี | |
| 21 | แขนกางเขน | |
| 22 | บริเวณจุดตัดกลางโบสถ์ | |
| 23 | แท่นบูชา | |
| 24 | แท่นอ่าน | |
| 25 | บริเวณร้องเพลงสวด (choirstalls) | |
| 26 | แกน | องค์ประกอบหมายเลข 1, 2, 4, 13, 14, 15, 19, 21, 22, 23, และ 25 จัดว่าเป็นแกนตามแนวทิศใต้-ตะวันตกเฉียงใต้ และเหนือ-ตะวันออกเฉียงเหนือตามลำดับ วัดจากด้านนอกของอาสนวิหาร มีความยาวทั้งสิ้นถึง 136 เมตร (446 ฟุต). |
อ้างอิง แก้
- ↑ "Official webiste of the Bishopric of Metz". สืบค้นเมื่อ 6 January 2013. (ฝรั่งเศส)
- ↑ 2.0 2.1 "Official website of the Saint-Stephen Cathedral". สืบค้นเมื่อ 29 June 2012. (ฝรั่งเศส)
- ↑ Vallery-Radot J. (1931) La cathédrale de Metz, description archéologique. Eds A. Picard, Paris. (ฝรั่งเศส)
- ↑ "INA Archive (1969) Trésor de la cathédrale de Metz, Lorraine soir, ORTF". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (VIDEO)เมื่อ 2010-01-14. สืบค้นเมื่อ 2 July 2012. (ฝรั่งเศส)
- ↑ "INA Archive (1980) Patrimoine: trésor de la cathédrale de Metz, Lorraine soir, France 3 régions" (VIDEO). สืบค้นเมื่อ 2 July 2012.[ลิงก์เสีย] (ฝรั่งเศส)
- ↑ 6.0 6.1 Jolin J.L. (2001) La lanterne du Bon Dieu. Eds. Serpnoise. ISBN 2-87692-495-1. (ฝรั่งเศส)
- ↑ http://www.culture.gouv.fr/public/mistral/merimee_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=REF&VALUE_1=PA00106817 กระทรวงวัฒนธรรมแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส