ภาษาลีกูเรีย (ลีกูเรีย: ligure) หรือ ภาษาเจนัว (ลีกูเรีย: zeneize)[2] เป็นภาษากลุ่มแกลโล-อิตาลิกภาษาหนึ่งที่ใช้กันเป็นหลักในดินแดนของสาธารณรัฐเจนัวในอดีต ซึ่งปัจจุบันประกอบด้วยแคว้นลีกูเรียทางภาคเหนือของประเทศอิตาลี, บางส่วนของพื้นที่ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของประเทศฝรั่งเศส, ประเทศโมนาโก (ซึ่งเรียกว่า ภาษาถิ่นโมนาโก), หมู่บ้านบอนีฟาซีโยบนเกาะคอร์ซิกา รวมทั้งในหมู่บ้านคาร์โลฟอร์เตบนเกาะซันปีเยโตรและหมู่บ้านคาลาเซตตาบนเกาะซันตันตีโยโคนอกชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะซาร์ดิเนีย ภาษาลีกูเรียเป็นส่วนหนึ่งของแนวต่อเนื่องภาษาถิ่นแกลโล-อิตาลิกและโรมานซ์ตะวันตก แม้ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มแกลโล-อิตาลิก แต่ก็มีลักษณะหลายประการของภาษาในกลุ่มอิตาลี-แดลเมเชียทางภาคกลางและภาคใต้ของประเทศอิตาลี ภาษาลีกูเรียถิ่นเจนัวซึ่งพูดกันในเจนัว เมืองหลักของแคว้นลีกูเรีย เป็นภาษาถิ่นที่มีเกียรติภูมิและมาตรฐานทางภาษามีพื้นฐานมาจากภาษาถิ่นนี้

ภาษาลีกูเรีย/ภาษาเจนัว
ligure/zeneize
ออกเสียง[ˈliɡyre]/[zeˈnejze]
ประเทศที่มีการพูดอิตาลี, โมนาโก, ฝรั่งเศส
ภูมิภาคอิตาลี
 • แคว้นลีกูเรีย
 • ภาคใต้ของแคว้นปีเยมอนเต
 • ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นลอมบาร์เดีย
 • ภาคตะวันตกของแคว้นเอมีเลีย-โรมัญญา
 • ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นซาร์ดิเนีย
ฝรั่งเศส
 • ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของแคว้นพรอว็องซาลป์โกตดาซูร์
 • ภาคใต้ของแคว้นคอร์ซิกา
จำนวนผู้พูด500,000 คน  (2545)[1]
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
ภาษาถิ่น
รหัสภาษา
ISO 639-3lij
Linguasphere51-AAA-oh & 51-AAA-og
แผนที่ภาษาลีกูเรีย
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด
ชายผู้พูดภาษาลีกูเรีย บันทึกในประเทศอิตาลี

อ้างอิง แก้

  1. ภาษาลีกูเรีย/ภาษาเจนัว ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
  2. "Genoese". Omniglot. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-15.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้