ชาวสลาฟตะวันออก
ชาวสลาฟตะวันออก (อังกฤษ: East Slavs) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ชาวสลาฟที่พูดภาษาในกลุ่มภาษาสลาวิกตะวันออก ประชากรส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณที่เคยเป็นดินแดนของจักรวรรดิเคียฟรุสเมื่อสมัยกลาง[1] ซึ่งต่อมาแตกกลุ่มออกเป็นชาวเบลารุส ชาวรัสเซีย ชาวรูซึน และชาวยูเครนเมื่อถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17[2]
 ประเทศที่มีประชากรชาวสลาฟตะวันออกอย่างมีนัยสำคัญ | |
| ประชากรทั้งหมด | |
|---|---|
| มากกว่า 200 ล้านคน | |
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
| ส่วนใหญ่: เบลารุส, รัสเซีย, ยูเครน ส่วนน้อย: ทะเลบอลติก (เอสโตเนีย, ลัตเวีย, ลิทัวเนีย), เซอร์เบีย, คอเคซัส (อาเซอร์ไบจาน, จอร์เจีย), มอลโดวา, อดีตรัฐของสหภาพโซเวียต | |
| ภาษา | |
| กลุ่มภาษาสลาวิกตะวันออก: ภาษาเบลารุส, ภาษารัสเซีย, ภาษารูซึน, ภาษายูเครน | |
| กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
| ชาวสลาฟ |
กลุ่มชาติพันธุ์หลักและกลุ่มชาติพันธุ์ย่อยในปัจจุบัน แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ John Channon & Robert Hudson, Penguin Historical Atlas of Russia (Penguin, 1995), p.16.
- ↑ "Slav | History & Facts". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-01-05.