พระเจ้าโอโดเอเซอร์
โอโดเอเซอร์ (ละติน: Odoacer;[a] ป. ค.ศ. 433 – 15 มีนาคม ค.ศ. 493) บางครั้งสะกดเป็น โอโดวาเซอร์ (Odovacer) หรือ โอโดวาการ์ (Odovacar)[b] เป็นทหารและรัฐบุรุษอนารยชนจากดานูบตอนกลางที่ขับไล่ยุวจักรพรรดิโรมุลุส เอากุสตุสแห่งโรมันตะวันตก และให้ตนเองเป็นผู้ปกครองอิตาลี (ค.ศ. 476–493) ตามธรรมเนียม การโค่นล้มโรมูลุส เอากุสตุสถือเป็นจุดสิ้นสุดของจักรวรรดิโรมันตะวันตก[c]
| ฟลาวิอุส โอเดเซอร์ | |
|---|---|
.png) เหรียญโอเดเซอร์ที่ผลิตในราเวนนา ค.ศ. 477 พร้อมภาพตนเองที่มีหนวด "คนป่าเถื่อน" | |
| พระมหากษัตริย์อิตาลี | |
| ครองราชย์ | 4 กันยายน ค.ศ. 476 – 15 มีนาคม ค.ศ. 493 |
| ถัดไป | พระเจ้าธีโอดอริคมหาราช |
| ประสูติ | ป. ค.ศ. 433[1] |
| สวรรคต | 15 มีนาคม ค.ศ. 493 (ประมาณ 60 ปี) ราเวนนา ราชอาณาจักรอิตาลี |
| คู่อภิเษก | ซูนิกิลดา |
| พระราชบุตร | เธลา |
| พระราชบิดา | เอเดโก |
| ศาสนา | ลัทธิเอเรียส |
ชาติพันธุ์
แก้ยังไม่มีใครทราบต้นตอชาติพันธุ์ที่แท้จริงของโอโดเอเซอร์ ยกเว้นข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่ถือเป็นชาวโรมัน[d] นักวิชาการบางส่วนเชื่อว่าต้นกำเนิดของเขาอยู่ในจักรวรรดิหลายชาติพันธุ์ของอัตติลา นักวิชาการส่วนใหญ่จัดให้เขามีเชื้อสายเจอร์แมนิกส่วนหนึ่ง ในขณะที่อีกกลุ่มโต้แย้งว่าเขามีเชื้อสายเจอร์แมนิกเต็มตัว[4] ข้อมูลสมัยกลางตอนต้นอย่างเธโอฟาเนสเรัยกเขาเป็นชาวกอท[5] เช่นเดียวกันกับมาร์เซลลินุส โกเมส ผู้บันทึกเหตุการณ์ในคริสต์ศตวรรษที่ 6 เรียกเขาเป็น "กษัตริย์แห่งชาวกอท" (Odoacer rex Gothorum)[e]
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
หมายเหตุ
แก้- ↑ ในบางเหรียญเรียกโอโดเอเซอร์เป็น "ฟลาวิอุส"[1] ชื่อนั้นกลายเป็ยนตำแหน่งในคริสต์ศตวรรษที่ 5[2]
- ↑ กรีกโบราณ: Ὀδόακρος, อักษรโรมัน: Odóakros[1]
- ↑ "Odoacer was the first barbarian who reigned over Italy, over a people who had once asserted their just superiority above the rest of mankind." Edward Gibbon, The Decline and Fall of the Roman Empire, Chapter XXXVI.[3]
- ↑ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ดู: Stefan Krautschick, "Zwei Aspekte des Jahres 476", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, 35 (1986), pp. 344–371.
- ↑ Marcellinus Comes, Chronicon, s. a. 476.
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 Martindale 1980.
- ↑ Cameron 1988.
- ↑ Gibbon 1998, p. 716.
- ↑ Heather 2005, p. 329.
- ↑ MacGeorge 2002, p. 284.
บรรณานุกรม
แก้- Cameron, Alan (1988). "Flavius: a Nicety of Protocol". Latomus. 47 (1): 26–33. JSTOR 41540754.
- Gibbon, Sir Edward (1998) [1789]. The Decline and Fall of the Roman Empire. London: Wordsworth Editions. ISBN 978-1-85326-499-3.
- Heather, Peter (2005). The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19515-954-7.
- Martindale, J.R. (1980). "Odoacer". Prosopography of the Later Roman Empire. London; New York: Cambridge University Press. 2 (A.D. 395–527): 791–793. ISBN 0-521-20159-4.
- MacGeorge, Penny (2002). Late Roman Warlords. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-925244-2.
อ่านเพิ่ม
แก้- Gregory, Timothy E. (2005). A History of Byzantium. Malden, MA; Oxford, UK: Blackwell Publishing. ISBN 978-0-63123-513-2.
