พระเจ้าโจวโยว
บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
พระเจ้าโจวโยว (อังกฤษ: King You of Zhou) (ครองราชย์ 781-771 ปีก่อนคริสตกาล) (จีน: 周幽王; พินอิน: zhōu yōu wáng) กษัตริย์องค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์โจว และองค์สุดท้ายของราชวงศ์โจวตะวันตก
พระเจ้าโจวโยว 781 ปีก่อนคริสตกาล – 771 ปีก่อนคริสตกาล | |||||
---|---|---|---|---|---|
King of China | |||||
ครองราชย์ | 781 – 771 ปีก่อนคริสตกาล | ||||
รัชกาลก่อนหน้า | พระเจ้าโจวเซฺวียน | ||||
รัชกาลถัดไป | พระเจ้าโจวผิง | ||||
พระมเหสี | Queen Shen (daughter of the Marquess of Shen) Concubine Bao Si | ||||
พระราชบุตร | พระเจ้าโจวผิง (พร้อมด้วยราชินีเซน) Bofu (by Bao Si) | ||||
| |||||
ราชวงศ์ | ราชวงศ์โจว | ||||
พระราชบิดา | พระเจ้าโจวเซฺวียน | ||||
พระราชมารดา | Queen Qiang | ||||
ประสูติ | 795 ปีก่อนคริสตกาล | ||||
สวรรคต | 771 ปีก่อนคริสตกาล |
ในปีแรกที่ขึ้นครองราชย์คือ 780 ปีก่อนคริสตกาล ได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงที่กวนจง
ทรงเป็นกษัตริย์ที่อ่อนแอไร้ความสามารถ เสวยแต่น้ำจัณฑ์ หลงผู้หญิงถึงขั้นทรงปลดพระมเหสีและองค์รัชทายาทองค์เก่าลงจากตำแหน่ง พร้อมกับแต่งตั้งนางเปาซือ และพระโอรสอีกองค์ขึ้นเป็นพระมเหสีและองค์รัชทายาทองค์ใหม่[1]
พระนางเปาซือทรงยิ้มไม่เป็น พระเจ้าโจวโยวจึงโปรดให้จุดพลุเตือนภัยขึ้นฟ้า ทำให้พระนางเปาซือยิ้มได้ แต่ท่านอ๋องเข้าใจผิดว่ามีข้าศึกมารุกราน ก็เดินทางมายังพระราชวัง เมื่อไม่เห็นข้าศึกก็โกรธและเดินทางกลับไป ต่อมาเมื่อมีข้าศึกมารุกรานจริง ๆ พระเจ้าโจวโยวโปรดให้จุดพลุเตือนภัยขึ้นฟ้า แต่เหล่าท่านอ๋องก็ไม่สนใจ เหล่าข้าศึกบุกเข้าพระราชวัง พระเจ้าโจวโยวเห็นจวนตัวก็ทรงปลงพระชนม์เอง ส่วนพระนางเปาซือและองค์รัชทายาทก็ถูกจับไป ส่วนอดีตมเหสีและองค์รัชทายาทก็อพยพไปยังลั่วหยาง พร้อมกับเชื้อพระวงศ์ขุนนางข้าราชการ และประชาชน และทรงถูกอัญเชิญขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ใหม่แห่งราชวงศ์โจวตะวันออก ส่วนราชวงศ์โจวตะวันตกก็ล่มสลายจากเหตุการณ์คราวนี้
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Sima Qian. Records of the Grand Historian. Vol. 4.
ก่อนหน้า | พระเจ้าโจวโยว | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้าโจวเสวียน ราชวงศ์โจวตะวันตก |
พระมหากษัตริย์จีน (781 ปีก่อนคริสตกาล-771 ปีก่อนคริสตกาล) |
พระเจ้าโจวผิง|} |