ประเทศไทยใน พ.ศ. 2367

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน พ.ศ. 2367 (ค.ศ. 1824) ในประเทศไทย เป็นปีที่ 43 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นปีที่ 16 และเป็นปีสุดท้ายในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย และเป็นปีแรกในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว และนับเป็นปี จ.ศ. 1185 (1 มกราคม - 29 มีนาคม) และ 1186 (30 มีนาคม - 31 ธันวาคม) ในแบบปัจจุบัน

ผู้นำ แก้

พระมหากษัตริย์:
- พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว (จนถึง 21 กรกฎาคม)
- พระบาทสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัว (ตั้งแต่ 21 กรกฎาคม) (ก่อนวันที่ 1 สิงหาคม มีพระราชอิสริยยศ "พระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์")
กรมพระราชวังบวรสถานมงคล: กรมพระราชวังบวรสถานมงคล (ตั้งแต่ ?) (ก่อนวันที่ 13 กันยายน มีพระอิสริยยศ "พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นศักดิพลเสพ")
สมุหนายก: เจ้าพระยาอภัยภูธร
สมุหพระกลาโหม:
- เจ้าพระยาอัครมหาเสนา (จนถึง ?)
- เจ้าพระยามหาเสนา (ตั้งแต่ ?)

21 กรกฎาคม - พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย เสด็จสวรรคตหลังจากไม่รู้สึกพระองค์มา 8 วันด้วยโรคพิษไข้ สิริพระชนมายุได้ 57 พรรษา ดำรงอยู่ในราชสมบัติได้ 15 ปี จากนั้น ทางพระบรมวงศานุวงศ์ ได้ปรึกษาหารือกันแล้ว ยังเห็นว่า เจ้าฟ้ามงกุฎ ยังมีพระชนมายุแค่ 20 พรรษา และผนวชเป็นพระภิกษุอยู่ จึงกราบบังคมทูลเชิญ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ให้ปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์องค์ที่ 3 แห่งราชวงศ์จักรี ทรงใช้พระนามเต็มว่า พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ขณะมีพระชนมายุได้ 37 พรรษา

7 กุมภาพันธ์ – พระพรหมมุนี (เหมือน สุมิตฺโต) เจ้าอาวาสวัดบรมนิวาสราชวรวิหารรูปที่ 3 (มรณภาพ พ.ศ. 2442)

23 มีนาคม – กุหลาบ ตฤษณานนท์ (ก.ศ.ร. กุหลาบ) นักหนังสือพิมพ์ (เสียชีวิต พ.ศ. 2464)

หม่อมเจ้าอิศรญาณ มหากุล พระอนุวงศ์ (สิ้นชีพิตักษัย พ.ศ. 2423)
เจ้าจอมมารดาหงษ์ บาทบริจาริกาในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว (อนิจกรรม พ.ศ. 2434)

21 กรกฎาคม – พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย พระมหากษัตริย์ไทยพระองค์ที่ 2 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ (พระราชสมภพ พ.ศ. 2311)

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล