วิกิพีเดีย

บร็อก เลสเนอร์

บร็อก เอ็ดเวิร์ด เลสเนอร์ (Brock Edward Lesnar)[3][4] หรือที่รู้จักกันในชื่อ บร็อก เลสเนอร์ (Brock Lesnar)[5] เกิดวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1977[3] นักมวยปล้ำอาชีพ, และนักต่อสู้แบบผสมผสาน,[6] นักมวยปล้ำสมัครเล่น และเคยเป็นนักอเมริกันฟุตบอลชาวอเมริกัน เซ็นสัญญาปล้ำกับWWE[7]

บร็อก เลสเนอร์
เกิดBrock Edward Lesnar
(1977-07-12) กรกฎาคม 12, 1977 (47 ปี)
เวบสเตอร์ , รัฐเซาท์ดาโคตา​ , สหรัฐอเมริกา
อาชีพProfessional wrestler, mixed martial artist, American football player
ปีปฏิบัติงาน2000–2007; 2012–present (professional wrestling)
2004 (American football)
2006–2011; 2016
(mixed martial arts)
คู่สมรสSable (สมรส 2006)
บุตร4
ชื่อบนสังเวียนBrock Lesnar
ส่วนสูง6 ฟุต 4 นิ้ว (193 เซนติเมตร)[1]
น้ำหนัก286 ปอนด์ (130 กิโลกรัม)[1]
มาจากMinneapolis, Minnesota[1]
ฝึกหัดโดยBrad Rheingans[2]
Curt Hennig[2]
Dean Malenko[2]
Doug Basham[2]
Nightmare Danny Davis[2]
เปิดตัวOctober 11, 2000

เป็นผู้ชนะในทัวร์นาเมนท์คิงออฟเดอะริงประจำปี 2002[8] ผู้ชนะรอยัลรัมเบิลประจำปี 2003 และ 2022 อดีตแชมป์ WWE(เป็นแชมป์WWEที่อายุน้อยที่สุดเพียง25ปี) แชมป์ยูนิเวอร์แซล WWE และยังเคยเป็นแชมป์ UFC รุ่นเฮฟวี่เวท[9], แชมป์ NCAA Division I Heavyweight Wrestling Champion[10][11] และแชมป์เฮฟวี่เวท IWGP[12]

ประวัติในวงการมวยปล้ำ

แก้

หลังจากเปิดตัวกับ WWE ไม่นานเลสเนอร์ได้คว้าแชมป์ WWEสมัยแรกโดยการเอาชนะเดอะร็อกในซัมเมอร์สแลม 2002[13] โดยได้สิทธิเป็นผู้ท้าชิงจากการชนะทัวร์นาเมนต์คิงออฟเดอะริงปี 2002[14] จนกลายเป็นนักมวยปล้ำที่อายุน้อยที่สุดที่ได้แชมป์ WWE ด้วยอายุ 25 ปี ล้มสถิติของเดอะ ร็อกที่ทำไว้ที่ 26 ปีได้และก็ครองแชมป์ได้นานอยู่ 3 เดือน ก่อนที่จะถูกพอล เฮย์แมน ผู้จัดการส่วนตัวในขณะนั้นหักหลังและเสียแชมป์ให้กับบิ๊กโชว์ ในเซอร์ไวเวอร์ ซีรีส์ 2002[15] เลสเนอร์กลับมาอย่างยิ่งใหญ่อีกครั้งในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 19 และขึ้นปล้ำเป็นคู่ปิดรายการในวันนั้นในฐานะผู้ชนะรอยัลรัมเบิล ประจำปี 2003 และสามารถเอาชนะเคิร์ต แองเกิล คว้าแชมป์สมัยที่2 ไปครอง[16] และครองแชมป์อยู่ได้นานร่วม 4 เดือนด้วยกัน และเสียแชมป์ไปให้กับ เคิร์ต แองเกิล อีกครั้ง ในเวนเจินส์ 2003 ซึ่งเป็นแมตช์สามเศร้า โดยมีบิ๊กโชว์ร่วมปล้ำด้วย ก่อนที่เลสเนอร์จะมาได้แชมป์สมัยสุดท้ายของเขาที่ครองแชมป์นานอยู่ 5 เดือน ในสแมคดาวน์ ในการเจอกับ เคิร์ต แองเกิล ในแมตช์ไอรอน แมน แมทช์ ที่ปล้ำกันยาวนานถึง 60 นาที ก่อนที่เลสเนอร์จะชนะไปด้วยคะแนน 5 ต่อ 4[17] และเสียแชมป์ไปให้กับเอ็ดดี เกอร์เรโรในโนเวย์เอาท์ 2004 แมตช์สุดท้ายของเลสเนอร์คือในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 20 วันที่ 14 มีนาคม 2004 ซึ่งได้แพ้ให้กับบิล โกลด์เบิร์ก[18][19] และก็แยกทางกับ WWE ในทางอ้อมสิ่งที่ WWE วางแผนเอาไว้คือจะให้เลสเนอร์ชนะเพิ่มความยิ่งใหญ่เข้าไปอีก แต่ในเมื่อความจริงไม่เป็นเหมือนสิ่งที่วางแผนไว้เส้นทางของเลสเนอร์ก็ยังต้องเดินทางต่อไปในสายอาชีพใหม่นั่นคืออเมริกันฟุตบอลที่ท้าทายเลสเนอร์ในขณะนั้น

ในระยะเวลาที่เลสเนอร์อยู่กับ WWE เลสเนอร์ได้เป็นคู่ปิดรายการถึง 9 ศึกใหญ่ด้วยกัน ซึ่งรวมถึง 5 ในศึกใหญ่ทั้งหมดของปี 2003 หลายๆ แมตช์ในนั้นรวมถึงการเจอกับ เดอะ ร็อก, ดิอันเดอร์เทเกอร์, เคิร์ต แองเกิล, และ เอ็ดดี เกอร์เรโร ด้วย นี่ยังไม่รวมถึงการที่เจ้าตัวใส่ท่า Bear Hug ใส่ฮัลค์ โฮแกนจนสลบไปคาเวที เป็นสิ่งที่อ็องเดรเดอะไจแอนต์ไม่เคยทำได้ สิ่งต่างๆที่ผมกล่าวมาบอกได้เลยครับว่า เลสเนอร์ แทบจะเป็นสตาร์ที่ WWE ดันเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ของสมาคมเลยก็ว่าได้ WWE ให้ความเชื่อใจในตัวเลสเนอร์ มากมายมหาศาล แต่แล้ว เลสเนอร์ ก็สร้างความผิดหวังให้สมาคมด้วยการประกาศลาออกจาก สมาคมและหันไปเอาดีทางด้าน อเมริกันฟุตบอล แทนเลสเนอร์ สร้างความบาดหมางและความไม่พอใจให้กับสมาคม เลสเนอร์ ยังมีปัญหากับรุ่นพี่ในสมาคมทั้ง ดิอันเดอร์เทเกอร์ และขาใหญ่อย่างสโตน โคลด์ สตีฟ ออสตินอีกด้วย เรียกได้ว่านิสัยหลังฉากนั้นไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ สำหรับนักมวยปล้ำคนนี้

แต่บทบาทของนักมวยปล้ำและความเป็นจริงในอเมริกันฟุตบอล ไม่เหมือนกันเมื่อเลสเนอร์ ประสบปัญหาความล้มเหลวกับ เดอะไวกิ้งส์ และได้แต่นั่งข้างสนามดูเพื่อนร่วมทีมทำผลงานกัน เลสเนอร์ ประกาศยุติบทบาททางอเมริกันฟุตบอล และไปปล้ำให้กับสมาคมบางแห่งในญี่ปุ่น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินทางเข้าสู่อีกบทบาทนึงของนักสู้ UFC เจ้าตัวกระชากเข็มขัดแชมป์โลกเฮฟวี่เวท UFC ในปลายปี 2008 จาก แรนดี คอร์เทอร์ และป้องกันแชมป์เอาไว้ได้กับ แฟรงก์ เมียร์ และ เชน คาร์วิน ก่อนที่จะถูกน็อคในปีต่อมาโดย เคน เวลาสเควซ และหลังจากนั้นเจ้าตัวก็ได้รับบาดเจ็บที่ซี่โครงโดย Alistair Overeem หลังจากนั้นไม่นาน เลสเนอร์ก็ยุติอาชีพนักสู้ MMA ลงหลังจากลงสนามได้เพียงแค่ 8 แมตช์เท่านั้น แต่จะบอกว่า เลสเนอร์ ไม่ประสบความสำเร็จกับ UFC เลยนั้นก็ไม่ถูกเสมอไป เพราะเจ้าตัวถือว่าเป็นนักกีฬาที่ได้เงินมากที่สุดของ UFC ด้วยจำนวนเงินสูงถึง 5,300,000 เหรียญ และแต่ละแมตช์ที่เลสเนอร์ แข่งยังมีคนดูเกินล้านคนขึ้นไปทุกครั้งแต่ต้องบอกก่อนเลยว่าชื่อเสียงที่เจ้าตัวได้มานอกจากจะเป็นฝีมือของเลสเนอร์ แล้ว WWE ยังมีส่วนผลักดันทำให้ชื่อเสียงของเลสเนอร์ มาถึงระดับนี้ได้ ไม่ใช่คำถามที่ยากเลยหากจะตอบว่า นักมวยปล้ำระดับตำนานหลายคนเป็นผู้ผลักดันเลสเนอร์ ขึ้นมาทุกครั้งที่เลสเนอร์ แถลงข่าวหรือให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนจะจับจ้องไปที่เลสเนอร์ มากกว่าคนอื่นในวงการเดียวกัน นั่นเพราะหลายๆคนยังคงยึดติดกับภาพลักษณ์ WWE ของเลสเนอร์ คำถามที่ตามหลังจาก เลสเนอร์ยุติอาชีพ UFC ลงในสายตาของแฟนๆมวยปล้ำทั่วโลกก็คือ การที่จะได้เห็น เลสเนอร์ กลับมาสู่สมาคมอีกครั้ง ดานา ไวท์ เจ้าของสมาคม UFC บอกว่าไม่แปลกใจเลยที่เลสเนอร์ จะประกาศยุติอาชีพเค้ารู้ดีมาตลอดอยู่แล้วว่านี่ไม่ใช่เส้นทางของเขาถึงแม้ดานา ไวท์จะสนิทกับวินซ์ แม็กแมน ประธานของ WWE แต่การที่เลสเนอร์จะกลับมาสู่ WWE นั้นก็ขึ้นอยู่กับเขาเท่านั้น

 
เลสเนอร์กับจอห์น ซีนาในรอว์ (2 เมษายน 2012)

เลสเนอร์ได้กลับมา WWE ในรอว์ (2 เมษายน 2012) โดยออกมาและขึ้นมาประจันหน้ากับจอห์น ซีนาเพื่อขอจับมือ ที่ไหนได้เลสเนอร์จับซีนาใส่ท่าไม้ตาย F-5[20] ในรอว์ (9 เมษายน 2012) ซีนาออกมาขัดจังหวะ แล้วก็เดินมาตบหน้าเลสเนอร์ เลยโดนเลสเนอร์ คร่อมต่อยเป็นชุดจนเลือดกบปาก ร้อนถึงสตาร์ WWE คนอื่นๆ ต้องออกมาช่วยกันจับแยก ในคืนเดียวกันหลังจากแมตช์ของซีนา เลสเนอร์โผล่มาเตะผ่าหมากซีนา แล้วต่อด้วยท่า F-5 ในรอว์ (23 เมษายน 2012) ซีนาและเลสเนอร์จะต้องเซ็นสัญญาเพื่อที่จะเจอกันในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2012) ช่วงต้นรายการ ทีโอดอร์ ลองประกาศแนะนำตัวซีนาออกมาก่อนจากนั้นก็ประกาศเรียกเลสเนอร์ คนที่ออกมากลายเป็นจอห์น โลรีนายติส บอกว่าเลสเนอร์ยังมาไม่ถึง และก็สั่งให้ซีนากลับไปก่อน ช่วงท้ายรายการโลรีนายติสออกมาเตรียมการเซ็นสัญญาระหว่างซีนาและเลสเนอร์ในเอกซ์ตรีมรูลส์ และเลสเนอร์ออกมาก่อน แต่พอถึงคิวซีนา กลายเป็นว่ามีแต่เพลงตัวไม่ออกมา เลสเนอร์นำเอาสัญญาฉบับใหม่ที่เขาต้องการแก้ไข และบอกว่าเขาไม่ใช่เด็กบ้านนอกเหมือนเมื่อ 8 ปีก่อนแล้ว ชั้นเป็นสตาร์ดังสมาคมนี้ต้องการตัวชั้นและชั้นต้องยิ่งใหญ่กว่าสมาคม ข้อแรก ชั้นต้องการเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของวินซ์ แม็กแมน ในการรับส่งชั้นจากบ้านไปที่สนาม ข้อ 2 ชั้นไม่ชอบถูกสัมภาษณ์ ชั้นเกลียดการพบปะผู้คน ข้อ 3 ชั้นจะมาร่วมรายการรอว์ เมื่อไหร่ก็ตามแต่ต้องการ ชั้นจะไม่เป็นเครื่องมือของแกเหมือนกับที่คนอื่นๆ เป็น ข้อ 4 นายปรับเงินคนอื่นไปทั่ว แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้นกับชั้น มีแต่แกจะต้องจ่ายเงินชั้นมากขึ้นจนกว่านายจะยอมรับข้อเสนอนี้ชั้นจะไม่เซ็นสัญญาปล้ำแมตช์ในวันอาทิตย์นี้ ชั้นไม่สนใจหรอกว่าคนดูจะคิดยังไง และดูที่บรรทัดสุดท้ายให้ดีๆ ถ้าชั้นกลายเป็นสัญลักษณ์ของรายการนี้เมื่อไหร่ จะต้องเปลี่ยนชื่อรายการเป็นมันเดย์ไนท์รอว์ นำแสดงโดยบร็อก เลสเนอร์ ด้วย โลรีนายติสตอบตกลงและจับมือกับเลสเนอร์ ก่อนที่จะเซ็นสัญญากัน ซีนาออกมาโดยใส่โซ่คล้องคอมาด้วยจากนั้นก็ถอดโซ่ออกมากำไว้ในมือแต่เลสเนอร์ ก็ไม่กลัวเลสเนอร์ บอกให้ซีนาเซ็นสัญญา เลสเนอร์บอกว่าแกกำลังกลัวอยู่ใช่มั้ยล่ะฉันสัมผัสได้ถึงกระแสจิตที่ออกมาจากตัวแกว่าแกกำลังกลัว ซีนาเซ็นเสร็จแล้วก็โยนใส่เลสเนอร์ เลยทำท่าเหมือนจะต่อยกัน เลสเนอร์แค่ล้มโต๊ะ ซีนาก็สะดุ้งและถอยเล็กน้อย เลสเนอร์หัวเราะเยาะ ก่อนจะเดินกลับไป ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์แพ้ซีนา[21]

ในรอว์ (30 เมษายน 2012) โลรีนายติสได้เชิญให้เลสเนอร์ออกมา แต่ไม่ทันไร ทริปเปิลเอชก็ตามออกมา บอกจะทำในสิ่งที่โลรีนายติสไม่กล้าทำ เลสเนอร์จะไม่ได้รับสัญญาฉบับใหม่ที่เรียกร้องเกินกว่าเหตุเครื่องบินที่รับนายมาจากบ้านจะไม่ส่งนายกลับยกเว้นนายจะจ่ายเงินเช่นเดียวกับรถลิมูซีนที่พานายมาสนามด้วยและรายการนี้ก็จะชื่อ มันเดย์ ไนท์ รอว์ ตลอดไปไม่มีใครใหญ่ไปกว่า WWE ชั้นต้องการให้นายอยู่ที่นี่คนดูก็ต้องการจะดูนายเจอกับ จอห์น ซีนา, ซีเอ็ม พังก์, แรนดี ออร์ตัน หรือ เชมัส แต่นายจะต้องอยู่ภายใต้สัญญาฉบับแรกที่เราตกลงกันเท่านั้นสัญญาใหม่ที่นายขอแก้ไขนั้นชั้นจะไม่เซ็นให้หรอกนะ ทริปเปิล เอช ฉีกสัญญาใหม่ของเลสเนอร์ ทิ้งแล้วพูดต่อว่าถ้านายไม่พอใจล่ะก็จะยกเลิกสัญญาก็ได้แล้วก็จากไปพร้อมกับความพ่ายแพ้ที่มีต่อซีนา ซึ่งนายคงจะไม่อยากให้เป็นแบบนั้นใช่มั้ย โลรีนายติส พยายามพูดช่วยเลสเนอร์ แต่ ทริปเปิล เอช สั่งให้โลรีนายติส หุบปากซะแต่โลรีนายติส ไม่หยุดพูด ทริปเปิล เอช เลยหันไปเอาเรื่องโลรีนายติส เลยเปิดโอกาสให้เลสเนอร์ อัด ทริปเปิล เอช จากด้านหลัง และจับใส่ท่าคิมุระล็อกจนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเพราะแขนหักร้อนถึงนักมวยปล้ำฝ่ายธรรมะต้องรีบออกมาช่วย ทำให้เลสเนอร์ รีบหนีลงเวทีไป[22] ในรอว์ (7 พฤษภาคม 2012) พอล เฮย์แมน ออกมา บอกว่าเขามาเพื่อเป็นตัวแทนของเลสเนอร์ ชายผู้ซึ่งชอบการทำลายล้างที่สุดในประวัติศาสตร์ WWE แต่เขากลับถูกแฟนๆ โห่อย่างหนักมาตลอดตั้งแต่เมื่อ 10 ปีก่อนจากความช่วยเหลือของโลรีนายติส ก็ได้เซ็นสัญญาที่เป็นธรรมกับเลสเนอร์ แต่เขากลับถูกหักหลังซึ่งเขาไม่สมควรจะได้รับการปฏิบัติเช่นนั้นเขาเป็น แชมป์ NCWA, แชมป์ WWE และแชมป์ UFC เลสเนอร์ได้มอบหมายให้ เฮย์แมน มาเพื่ออ่านคำแถลงของเลสเนอร์ ผมกลับมาเพื่อนำความจริงจังกลับมาสู่ WWE ชั้นไม่เคยเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำกับซีนา เพราะชั้นเกลียดมันและอีกคนหนึ่งที่ถูกชั้นทำให้อับอายก็คือ ทริปเปิล เอช มันอิจฉาชั้นมันทนอยู่ในกรงเหล็กกับอันเดอร์เทเกอร์ ได้หนึ่งชั่วโมงแต่มันสู้กับชั้นได้ไม่ถึง 1 นาทีด้วยซ้ำมันฉีกสัญญาชั้นทิ้งชั้นจึงหักแขนของมันและชั้นก็ไม่สนใจว่า WWE จะฟ้องร้องหรืออะไร เพราะชั้นลาออกแล้ว[23]

ในศึก โนเวย์เอาท์ (2012) ทริปเปิล เอช ออกมาพูดถึงเลสเนอร์ ว่าจะเสียเวลายื่นฟ้อง WWE ไปทำไมมาสู้กันเลยดีกว่า ในศึก ซัมเมอร์สแลม (2012)[24] ในศึก รอว์ ตอนที่ 1,000 (23 กรกฎาคม 2012) ทริปเปิล เอช ออกมาเพื่อมาเจรจากับเลสเนอร์ แต่เป็น พอล เฮย์แมน ออกมาเพื่อบอกปฏิเสธแมตช์ในศึก ซัมเมอร์สแลม สเตฟานี แม็กแมน ออกมาเยาะเย้ยถากถางเฮย์แมน ทำให้เฮย์แมนโมโห บอกจะให้เลสเนอร์ มาทำลายทริปเปิล เอช ให้สิ้นซาก ในซัมเมอร์สแลม สเตฟานีคร่อมต่อยเฮย์แมนไม่ยั้งแล้วเลสเนอร์ ก็ออกมาเล่นงานอัด ทริปเปิล เอช แต่ ทริปเปิล เอช ต่อยสู้ แล้วก็อัดเลสเนอร์ ตกเวทีไป[25] ในรอว์ (13 สิงหาคม 2012) เลสเนอร์ กับ เฮย์แมน ออกมาที่เวทีเพื่อมาเซ็นสัญญาปล้ำกับ ทริปเปิล เอช ในซัมเมอร์สแลม ชอว์น ไมเคิลส์ กับ ทริปเปิล เอช ก็ออกมาเซ็นสัญญา แล้วเลสเนอร์ กับเฮย์แมน ก็กลับไปหลังจากที่เซ็นกันเสร็จเรียบร้อย ชอว์นจะขับรถกลับบ้าน แต่โดนเฮย์แมนขับรถมาขวางเอาไว้ แล้วเลสเนอร์ ก็มาลากชอว์น ลงจากรถแล้วก็อัดซะเละ เลสเนอร์ แบกชอว์น กลับมาที่เวที แล้วก็จัดการด้วย F-5 ต่อด้วย คิมุระล็อก ทริปเปิล เอช วิ่งออกมาช่วย แต่เฮย์แมนสั่งห้าม ทริปเปิล เอช เข้ามาใกล้ ไม่อย่างนั้นเลสเนอร์ จะหักแขนชอว์น ทริปเปิล เอช ไม่กล้าเข้าไปใกล้ แต่เลสเนอร์ ก็หักแขนชอว์นอยู่ดี ทริปเปิล เอช รีบวิ่งเข้าไปช่วย แต่เลสเนอร์ กับเฮย์แมน ก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว[26] ในซัมเมอร์สแลม เลสเนอร์ ก็เป็นฝ่ายเอาชนะ ทริปเปิล เอช ไปได้สำเร็จ[27]

 
เลสเนอร์พร้อมด้วยพอล เฮย์แมนในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29

ในรอว์ 18 มีนาคม 2013 ทริปเปิลเอชออกมาเซ็นสัญญาเจอกับเลสเนอร์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29 แถมยังอัดเล่นงานเฮย์แมนจนหมดสภาพและร้องโอดโอยเรียกให้เลสเนอร์ออกมาช่วยอีกด้วย ภายหลังจากการเซ็นสัญญา เลสเนอร์ก็ออกมาพร้อมกับเก้าอี้ทำท่าโมโห ก่อนจะเดินมายังเวทีทำท่าเหมือนจะขึ้นไปฟัดกับ ทว่าทริปเปิลเอชคว้าค้อนปอนด์มาได้เหมือนกัน เลสเนอร์ไม่ขึ้นไป ก่อนจะโยนเก้าอี้ไปใส่แต่ทริปเปิลเอชปัดเก้าอี้ทิ้งแล้วกวักมือเรียกเลสเนอร์ให้ขึ้นมา และเฮย์แมนก็ประกาศกติการรวมทั้งเงื่อนไขพิเศษออกมาอย่างเป็นทางการว่าจะปล้ำกันในรูปแบบไม่มีกฏกติกา และมีอาชีพการเป็นนักมวยปล้ำของทริปเปิลเอชเป็นเดิมพันด้วย[28] สุดท้ายเลสเนอร์ก็เป็นฝ่ายแพ้[29] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)เลสเนอร์เอาชนะทริปเปิลเอชไปได้ในกรงเหล็ก[30] ในรอว์ (17 มิถุนายน 2013) เลสเนอร์ได้ออกมาและจ้องหน้าซีเอ็ม พังก์ ก่อนเอาไมค์มาทำท่าเหมือนจะพูดอะไรกับพังก์ แต่อยู่ๆ ก็จับใส่ F-5 แล้วก็เดินกลับไป[31] ในรอว์ (15 กรกฎาคม 2013) พังก์ออกมาพูดเรื่องของเฮย์แมน เฮย์แมนบอกว่าพังก์เป็นแชมป์ 434 วันได้เพราะเขา ถ้าไม่มีเขาแล้วพังก์ก็ไม่ใช่ "สุดยอดที่สุดในโลก" เฮย์แมนบอกอีกว่า พังก์มันเป็นคนไม่มีครอบครัว พ่อแม่ก็ไม่รักมัน เมียก็หาไม่ได้ ลูกไม่มี จะมีก็แต่คนดูพวกนี้เท่านั้น และสาเหตุที่ว่าทำไมเขาต้องหักหลังพังก์ ก็เป็นเพราะว่า พังก์ไม่สามารถเอาชนะเลสเนอร์ ได้ พังก์ก็บอกว่าจะอัดเฮย์แมน และคนของเฮย์แมนทุกคน เลสเนอร์ออกมาเล่นงานพังก์ ทั้งจับเหวี่ยงกระเด็นไปมา เหวี่ยงใส่โต๊ะผู้บรรยาย จับหลังไปกระแทกเสาเวที และสุดท้ายก็จับใส่ F-5 ลงบนโต๊ะผู้บรรยายจนหมดสภาพ[32] ในซัมเมอร์สแลม (2013) เลสเนอร์ชนะพังก์ได้แบบไม่มีกฏกติกา[33]

ในรอว์ (30 ธันวาคม 2013) เลสเนอร์ออกมาพร้อมกับเฮย์แมน เฮย์แมนบอกว่าเขาไม่สนใจที่จะให้เลสเนอร์ช่วยล้างแค้นให้กับเขาในเรื่องที่เขาถูกกระทืบหรอกนะ เขาเป็นคนใจกว้าง แต่ที่กลับมาคราวนี้มันเป็นเรื่องของเลสเนอร์ที่อยากจะเป็นแชมป์ WWE[34] เลสเนอร์บอกว่าเขาไม่สนใจว่าใครจะเป็นแชมป์หลังจบ รอยัลรัมเบิล ระหว่าง แรนดี ออร์ตัน กับ จอห์น ซีนา เพราะคนๆ นั้นจะต้องมาเจอกับเขาและก็จะต้องแพ้ เขาไม่จำเป็นจะต้องไปต่อแถวท้าชิงแชมป์กับคนอื่นเพราะคนอื่นจะต้องมาต่อแถวเขาคนนี้ และถ้าใครมีปัญหาล่ะก็ให้ออกมาเดี๋ยวนี้เลย มาร์ก เฮนรีออกมา แต่ยังไม่ทันจะขึ้นเวทีก็โดนเลสเนอร์อัดร่วงไป จากนั้นก็ตามลงไปหาเฮนรี เฮนรีเหวี่ยงเลสเนอร์ข้ามที่กั้นคนดูไป แต่เลสเนอร์ก็พุ่งอัดเฮนรีจนที่กั้นคนดูพัง เลสเนอร์จับเฮนรีใส่ F-5 ลงบนพื้นคอนกรีตจนเฮนรีหมดสภาพ[35] ในรอว์ (6 มกราคม 2014) เลสเนอร์ กับ เฮย์แมน ออกมาที่เวที โดยเฮย์แมนพูดชื่นชมเลสเนอร์ และพูดถึงการกระทืบ มาร์ก เฮนรี เฮนรีออกมาไล่ต่อยเลสเนอร์ แต่โดนเลสเนอร์จับใส่ Kimura Lock จนแขนหัก แต่ บิ๊กโชว์ ก็ออกมาช่วยไว้ โดยมาอัดเลสเนอร์ จนต้องพากันหนีไป[36][37] ในรอว์ (20 มกราคม 2014) บิ๊กโชว์ออกมาที่เวทีและท้าให้เลสเนอร์กับเฮย์แมนออกมา ทั้งคู่ออกมาแต่ไม่ยอมขึ้นไปเจอกับบิ๊กโชว์บนเวที แล้วก็หนีกลับไปเฉยๆ บิ๊กโชว์ เลยท้าทายเลสเนอร์อีกครั้ง ซึ่งเลสเนอร์ก็เดินกลับมา แล้วก็สู้กัน แต่เลสเนอร์ก็โดนบิ๊กโชว์เหวี่ยงตกเวทีอีกครั้ง เลสเนอร์ไปเอาเก้าอี้มา แต่กลายเป็น บิ๊กโชว์ เอาเก้าอี้ไปได้ ทำให้เลสเนอร์ต้องหนีไป ในรอยัลรัมเบิล (2014) เลสเนอร์เอาชนะบิ๊กโชว์ไปได้ ในรอว์ (24 กุมภาพันธ์ 2014) เลสเนอร์กับเฮย์แมนออกมาพร้อมกับสัญญาปล้ำเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30 เฮย์แมนบอกว่าเลสเนอร์ควรจะได้ชิงแชมป์ WWE มากกว่า แต่โชคร้ายที่ ทริปเปิล เอช ให้ได้แค่ให้ เลสเนอร์ เลือกคู่ต่อสู้เอาเอง จะเป็นใครก็ได้ จะสร้างประวติศาสตร์อะไรก็สร้างไปเลย เฮย์แมนบอกไม่รู้จะสร้างสถิติอะไรอีกแล้ว แชมป์ฟุตบอลมหาวิทยาลัยก็เป็นมาแล้ว แชมป์ WWE อายุน้อยสุดก็เป็นมาแล้ว ดังนั้นคงไม่มีใครจะให้ท้าทายได้อีก แต่ดิอันเดอร์เทเกอร์ออกมาจ้องหน้าเลสเนอร์ จากนั้นก็จ้องไปที่สัญลักษณ์เรสเซิลเมเนีย เลสเนอร์เซ็นสัญญา แล้วก็เอาปากกายื่นให้อันเดอร์เทเกอร์ แต่อันเดอร์เทเกอร์เอาปากกาปักใส่มือเลสเนอร์แล้วจับโชคสแลมใส่โต๊ะจนพัง[38] ในเรสเซิลเมเนีย 30 เลสเนอร์ได้ทำลายสถิติของอันเดอร์เทเกอร์ เป็น 21-1 ทำให้คนดูช็อกกันทั้งสนาม[39]

ในรอว์ (21 กรกฎาคม 2014) ทริปเปิลเอชออกมาที่เวทีเพื่อประกาศการตัดสินใจว่าจะให้ใครชิงแชมป์ WWE กับจอห์น ซีนา ในซัมเมอร์สแลม (2014) พอล เฮย์แมนออกมาบอกว่าแผน A ของทริปเปิลเอช คือแรนดี ออร์ตันดูจะไม่เวิร์คเท่าไหร่เพราะโดนโรแมน เรนส์ตามล่าอยู่ ส่วนแผน B อย่างเซท โรลลินส์ ก็โดนดีน แอมโบรสก่อกวนไม่เลิก ดังนั้นคงต้องใช้แผน C และเลสเนอร์ก็ออกมา ทำให้ทริปเปิลเอชไม่มีทางเลือกนอกจากรับข้อเสนอของเฮย์แมน ให้เลสเนอร์ได้ชิงแชมป์กับซีนาในซัมเมอร์สแลม[40] สุดท้ายเลสเนอร์สามารถคว้าแชมป์โลกเป็นสมัยที่ 4 มาครอบครองได้สำเร็จ[41] ก่อนจะเสียแชมป์ให้เซท โรลลินส์ โดยใช้สิทธิ์กระเป๋ามันนีอินเดอะแบงก์ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 31[42][43] ในรอว์คืนต่อมา เลสเนอร์ได้ขอสิทธิ์ชิงแชมป์คืนจากโรลลินส์ แต่โรลลินส์กลับไม่ยอมป้องกันแชมป์ ก่อนจะประกาศว่าเขาจะไม่รีแมตช์คืนนี้ เอาไว้รีแมตช์กันวันหลัง เลสเนอร์ตามไปไล่อัดโรลลินส์ แล้วจับมา Suplex แต่โรลลินส์พลิกตัวลงมายืนได้แล้วกระโดดเตะเลสเนอร์ แต่ไม่สะทกสะท้าน ทำให้โรลลินส์รีบหนีไป เลสเนอร์ตามไปลากตัวกลับมา F-5 แต่ J&J มาขัดขวาง ทำให้โรลลินส์หนีไปได้ จากนั้นเลสเนอร์ได้อาละวาทโดยจัดการอัด J&J แถมยังพลิกโต๊ะผู้บรรยายทับเจบีแอล กับบูเกอร์ ที ก่อนจะลากไมเคิล โคลใส่ F-5 บนเวที และจับตากล้องใส่ F-5 อีกคน ก่อนจะถูกสเตฟานีสั่งแบน[44] ในแบทเทิลกราวด์ (2015) เลสเนอร์ได้รีแมตช์ชิงแชมป์กับเซท โรลลินส์[45] แต่เลสเนอร์ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้ เพราะอันเดอร์เทเกอร์โผล่มาเล่นงานเลสเนอร์ด้วยท่า Chokeslam และ Tombstone Piledriver[46] ในซัมเมอร์สแลม (2015) เลสเนอร์ได้แพ้ให้อันเดอร์เทเกอร์ด้วยท่าซับมิสชั่น Hell's Gate จนสลบไป และเป็นการพ่ายแพ้ต่ออันเดอร์เทเกอร์เป็นครั้งแรก[47][48] ในเฮลอินเอเซล (2015) เลสเนอร์ได้รีแมตช์เอาชนะอันเดอร์เทเกอร์ได้ในเฮลล์อินเอเซลล์ แมทช์ เป็นการสิ้นสุดเรื่องราวทั้งคู่[49][50][51]

ในรอยัลรัมเบิล (2016) เลสเนอร์ได้เข้าร่วมแมตช์รอยัลรัมเบิลชิงแชมป์ WWE เป็นลำดับที่23 แต่ถูกกำจัดออกจากเวทีโดยเดอะไวแอ็ตต์แฟมิลี[52] ในรอว์คืนต่อมา สเตฟานีได้ประกาศจัดแมตช์สามเส้า(Triple Threat Match) ในฟาสต์เลน (2016) ระหว่าง ดีน แอมโบรส, โรแมน เรนส์ และเลสเนอร์ เพื่อหาผู้ท้าชิงไปชิงแชมป์ WWE กับทริปเปิลเอชในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32 แต่ไม่สำเร็จ[53][54][55] ในเรสเซิลเมเนีย 32 เลสเนอร์เอาชนะดีน แอมโบรสไปได้ในแมตช์ No Holds Barred Street Fight[56][57] ในสแมคดาวน์วันที่ 7 กรกฎาคม ได้มีการประกาศว่าเลสเนอร์จะเจอกับแรนดี ออร์ตันในซัมเมอร์สแลม (2016) โดยเลสเนอร์เอาชนะไปได้แบบ TKO หลังแมตช์ได้จับเชน แม็กแมนใส่ F-5[58] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2016) เลสเนอร์ได้เจอกับโกลด์เบิร์กเป็นครั้งแรกในรอบ 12 ปี แต่เลสเนอร์ก็แพ้ให้โกลด์เบิร์กในเวลาสั้นๆ 1:26 นาที[59][60] เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่เลสเนอร์ถูกจับกดแพ้[61] ในรอยัลรัมเบิล (2017) เลสเนอร์ได้เข้าร่วมแมตช์รอยัลรัมเบิลเป็นลำดับที่26 แต่ก็ถูกโกลด์เบิร์กเหวี่ยงตกเวทีเป็นการย้ำแค้น[62][63][64][65] คืนต่อมาเลสเนอร์ได้ท้าโกลด์เบิร์กเจอกันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33[66] ในฟาสต์เลน (2017) โกลด์เบิร์กได้คว้าแชมป์ยูนิเวอร์แซล WWEจากเควิน โอเวนส์ ทำให้แมตช์ระหว่างเลสเนอร์กับโกลด์เบิร์กในเรสเซิลเมเนียเป็นการชิงแชมป์[67][68][69] ในเรสเซิลเมเนีย 33 เลสเนอร์ได้คว้าแชมป์ยูนิเวอร์แซลจากโกลด์เบิร์ก ทำให้เป็นคนแรกที่ได้ทั้งแชมป์ WWE และแชมป์ยูนิเวอร์แซล นอกจากนี้ยังเป็นคนที่สองที่ทนท่า Jackhammer ของโกลด์เบิร์กได้ และเป็นคนแรกที่ชนะโกลด์เบิร์กในแมตช์ตัวต่อตัวแบบใสสะอาด[70][71] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34เลสเนอร์สามารถป้องกันแชมป์กับโรแมน เรนส์ได้หลังจากครองแชมป์มาเป็นเวลาปีกว่า[72] ในซัมเมอร์สแลม (2018)เลสเนอร์เสียแชมป์ให้กับเรนส์หลังจากครองเป็นเวลา 504 วัน[73] ก่อนจะได้แชมป์อีกครั้งเป็นสมัยที่2ในศึกคราวน์ จูเอ็ล[74] และเสียแชมป์อีกครั้งให้ผู้ชนะรอยัลรัมเบิล 2019 อย่างเซท รอลลินส์ที่เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 35[75] ในมันนีอินเดอะแบงก์ 2019 ได้โผล่มาท้ายแมตช์คว้ากระเป๋าสิทธิ์ชิงแชมป์ที่ไหนเวลาใดก็ได้ และแคชอินคว้าแชมป์คืนได้จากรอลลินส์ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์เป็นสมัยที่3[76] ก่อนเสียคืนให้รอลลินส์ในซัมเมอร์สแลม[77]

เลสเนอร์ได้ปรากฏตัวในสแมคดาวน์เพื่อท้าชิงแชมป์ WWE กับ โคฟี คิงส์ตัน[78] เลสเนอร์ได้ทำร้ายเรย์ มิสเตริโอและลูกชายของเขา Dominic ในสแมคดาวน์ตอนแรกของทางช่อง FOX วันที่ 4 ตุลาคม 2019 เลสเนอร์ได้คว้าแชมป์จากโคฟีก่อนที่เรย์จะพาอดีตคู่ต่อสู้ของเลสเนอร์ใน UFC อย่าง Cain Velasquez ปรากฏตัวมาอัดเลสเนอร์[79] ต่อมาได้ถูกดราฟท์ไปสแมคดาวน์ในฐานะแชมป์ WWE[80] และจะต้องป้องกันแชมป์กับ Velasquez ใน Crown Jewel[81] ซึ่งเลสเนอร์สามารถป้องกันได้หลังแมตช์ถูกเรย์เล่นงานคืน[82] ก่อนที่จะย้ายกลับไปรอว์เพื่อเล่นงานเรย์[83] และมีแมตช์ชิงแชมป์ WWE ใน Survivor Series 2019[84] แบบไม่มีกฏกติกา (No Holds Barred match)[85] ซึ่งเลสเนอร์ป้องกันได้[86] ใน Royal Rumble 2020 เลสเนอร์ได้ร่วมแมตช์ 30 คนในฐานะแชมป์ WWE ก่อนจะถูกดรูว์ แม็กอินไทร์ถีบ Claymore ตกเวทีและเป็นผู้ชนะแมตช์นี้โดยเลือกใช้สิทธิ์ชิงแชมป์กับเลสเนอร์และเสียแชมป์ให้ดรูว์ที่เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 36[87] วันที่ 31 สิงหาคม 2020 มีรายงานว่าเลสเนอร์ไม่ได้อยู่ภายใต้สัญญากับ WWE แล้ว[88][89][90]

ในเดือนสิงหาคม 2021 ศึกซัมเมอร์สแลม เลสเนอร์ได้เซอร์ไพรส์ปรากฏตัวเป็นฝ่ายธรรมะโดยออกมาท้าแชมป์ยูนิเวอร์แซลอย่างโรแมน เรนส์ที่เพิ่งชนะจอห์น ซีนาป้องกันแชมป์ไปได้[91] ใน Crown Jewel 2021 ได้ท้าชิงแชมป์กับเรนส์แต่ไม่สามารถคว้ามาได้[92] ในศึก Day 1 2022 เลสเนอร์มีคิวที่จะท้าชิงแชมป์กับเรนส์อีกครั้งแต่เรนส์ติดโควิดทำให้แมตช์ถูกยกเลิก[93] เลสเนอร์เลยไปชิงแชมป์ WWE เป็นแมตช์ 5 เส้าและสามารถคว้าแชมป์ WWE สมัยที่ 6 ได้สำเร็จ[94] ในศึก Royal Rumble 2022 เสียแชมป์ให้กับบ็อบบี แลชลีย์จากการก่อกวนของเรนส์ ในคืนเดียวได้เป็นผู้ชนะแมตช์รอยัลรัมเบิลโดยขึ้นเป็นลำดับสุดท้ายที่ 30 ทำให้ได้สิทธิ์เลือกชิงแชมป์โลกเส้นไหนก็ได้ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 38[95] ใน Elimination Chamber เลสเนอร์สามารถคว้าแชมป์ WWE ได้อีกครั้งเป็นสมัยที่ 7 ทำให้แมตช์ที่เจอกับเรนส์ในเรสเซิลเมเนียเป็นการชิงแชมป์ทั้งสองเส้น[96] โดยเรนส์เป็นฝ่ายชนะคว้าแชมป์ทั้งสองเส้นไปได้[97] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 39ชนะโอมอสไปได้[98][99][100] ในรอว์หลังเมเนีย 3 เมษายน 2023 เลสเนอร์ได้ทำร้ายโคดี โรดส์และกลายเป็นฝ่ายอธรรมอีกครั้งนับตั้งแต่ปี 2020

ผลงานอื่นๆ

แก้
Brock Lesnar
เกิดBrock Edward Lesnar
(1977-07-12) กรกฎาคม 12, 1977 (47 ปี)
Webster, South Dakota, U.S.
ที่อยู่Maryfield, Saskatchewan, Canada
ส่วนสูง6 ฟุต 3 นิ้ว (1.91 เมตร)[101]
น้ำหนัก265 ปอนด์ (120 กิโลกรัม; 18 สโตน 13 ปอนด์)
รุ่นHeavyweight
ช่วงระยะ81 in (206 ซm)
ท่ายืนออร์โทด็อกซ์
มาจากRegina, Saskatchewan, Canada
ทีมDeathClutch Gym
อันดับBlue belt in Brazilian Jiu-Jitsu[102] under Rodrigo "Comprido" Medeiros[103]
มวยปล้ำNCAA Division I Wrestling[101]
ช่วงปี2006–2011; 2016
สถิติการต่อสู้แบบผสม
คะแนนรวม9
ชนะ5
โดยการน็อก2
โดยการยอม2
โดยการตัดสิน1
แพ้3
โดยการน็อก2
โดยการยอม1
ไม่มีการแข่งขัน1
ข้อมูลอื่น
สถิติการต่อสู้แบบผสม จากเชอร์ด็อก
ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่: 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2017 (2017-02-06)

ภาพยนตร์

แก้
Year Title Role Notes
2014 True Giants Himself Film debut
Foxcatcher Wrestler Cameo
Uncredited
2016 Countdown Himself Uncredited

โทรทัศน์

แก้
Year Title Role Notes
2008 E:60 Himself October 21
2009–2010 Rome Is Burning 3 episodes
2010 UFC Primetime Episode: Lesnar vs. Velasquez
2011 ESPN Friday Night Fights January 14
Late Night with Jimmy Fallon March 28 (season 3, episode 49)
2012 The Tonight Show with Jay Leno February 21 (season 20, episode 93)
2016 Mike and Mike in the Morning August 18
SportsCenter February 16 (season 38, episode 47)
UFC Ultimate Insider July 3 (Season 5, Episode 520)

วิดีโอเกม

แก้
Year Title Notes
2002 WWE SmackDown! Shut Your Mouth Cover star
2003 WWE SmackDown! Here Comes the Pain Cover star
2003 WWE WrestleMania XIX
2003 WWE Crush Hour
2003 WWE Raw 2
2005 Wrestle Kingdom
2006 Madden NFL 06
2009 UFC 2009 Undisputed
2010 UFC Undisputed 2010 Cover star
2011 WWE '12
2012 UFC Undisputed 3
2012 WWE '13
2013 WWE 2K14
2014 WWE 2K15
2014 EA Sports UFC
2015 WWE 2K16
2016 WWE 2K17 Cover star
2017 WWE 2K18
2018 WWE 2K19

บันทึกสถิติการต่อสู้แบบผสม

แก้
Res. สถิติ คู่ต่อสู้ Method Event วันที่ รอบ เวลา สถานที่ หมายเหตุ
NC 5–3 (1) Mark Hunt NC (overturned) UFC 200 กรกฎาคม 9, 2016 3 5:00 Las Vegas, Nevada, United States Originally unanimous decision win for Lesnar; overturned after he tested positive for clomiphene.
Loss 5–3 Alistair Overeem TKO (body kick and punches) UFC 141 ธันวาคม 30, 2011 1 2:26 Las Vegas, Nevada, United States
Loss 5–2 Cain Velasquez TKO (punches) UFC 121 ตุลาคม 23, 2010 1 4:12 Anaheim, California, United States Lost the UFC Heavyweight Championship.
Win 5–1 Shane Carwin Submission (arm-triangle choke) UFC 116 กรกฎาคม 3, 2010 2 2:19 Las Vegas, Nevada, United States Defended and unified the UFC Heavyweight Championship. Submission of the Night.
Win 4–1 Frank Mir TKO (punches) UFC 100 กรกฎาคม 11, 2009 2 1:48 Las Vegas, Nevada, United States Defended and unified the UFC Heavyweight Championship.
Win 3–1 Randy Couture TKO (punches) UFC 91 พฤศจิกายน 15, 2008 2 3:07 Las Vegas, Nevada, United States Won the UFC Heavyweight Championship.
Win 2–1 Heath Herring Decision (unanimous) UFC 87 สิงหาคม 9, 2008 3 5:00 Minneapolis, Minnesota, United States
Loss 1–1 Frank Mir Submission (kneebar) UFC 81 กุมภาพันธ์ 2, 2008 1 1:30 Las Vegas, Nevada, United States
Win 1–0 Min-Soo Kim Submission (punches) Dynamite!! USA มิถุนายน 2, 2007 1 1:09 Los Angeles, California, United States

แชมป์และรางวัลความสำเร็จ

แก้

วิทยาลัยมวยปล้ำ

แก้

การต่อสู้แบบผสม

แก้

มวยปล้ำอาชีพ

แก้
 
แชมป์ WWE
 
แชมป์ยูนิเวอร์แซล WWE

หมายเหตุ

แก้
  1. ↑ Lesnar's IWGP Heavyweight Championship reign at IGF is considered a continuation of his reign from NJPW.
  2. ↑ When Lesnar first won the title, it was known as the WWE Undisputed Championship. His second, third, fifth, and sixth were as WWE Champion, while his fourth was as WWE World Heavyweight Champion.

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Brock Lesnar bio". WWE. สืบค้นเมื่อ August 7, 2015.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "Brock Lesnar". Cagematch.net. สืบค้นเมื่อ March 27, 2015.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Biography for Brock Lesnar". IMDB.com. สืบค้นเมื่อ March 23, 2009.
  4. ↑ "Brock Lesnar profile". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ April 22, 2007.
  5. ↑ "WWE News: Paul Heyman Will Keep Brock Lesnar Relevant While He's off Television". Bleacher Report. 2012-05-08. สืบค้นเมื่อ 2012-06-09.
  6. ↑ "UFC signs former WWE star Brock Lesnar". 411mania.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-10-23. สืบค้นเมื่อ October 20, 2007.
  7. ↑ Weyer, Michael (February 24, 2016). "Lesnar is an unstoppable monster". The Sportster. สืบค้นเมื่อ February 24, 2016.
  8. ↑ "WWE King Of The Ring Results 6–23–02". Lords of Pain. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-27. สืบค้นเมื่อ May 9, 2008.
  9. ↑ "Former UFC Heavyweight Champion Brock Lesnar Undergoes Surgery; Hopeful for Early 2012 Return". MMAWeekly.com. May 28, 2011.
  10. ↑ "Sherdog Official Mixed Martial Arts Rankings: Heavyweight". SHERDOG.com. October 27, 2010. สืบค้นเมื่อ October 27, 2010.
  11. ↑ "Grappling with his future". ESPN. สืบค้นเมื่อ October 27, 2008.
  12. ↑ 12.0 12.1 Duncan, Royal; Will, Gary. "I.W.G.P. HEAVYWEIGHT TITLE HISTORY". Soli'e Title Histories. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 4, 2012. สืบค้นเมื่อ March 21, 2008.
  13. ↑ Michael McAvennie (2003). "WWE The Yearbook: 2003 Edition". Pocket Books. p. 200.
  14. ↑ 14.0 14.1 "King of the Ring 2002 Tournament Brackets". Wrestling Supercards and Tournaments. June 3–23, 2002. สืบค้นเมื่อ 2010-08-19.
  15. ↑ PWI Staff (2007). "Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts". "Wrestling's historical cards". Kappa Publishing. pp. 112–113.
  16. ↑ "WWE Smackdown Results August 7, 2003". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ September 2, 2013.
  17. ↑ "WWE: Inside WWE > title History > WWE championship > 20030918 – Brock Lesnar". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-07-15. สืบค้นเมื่อ April 21, 2008.
  18. ↑ PWI Staff (2007). "Pro Wrestling Illustrated presents: 2007 Wrestling almanac & book of facts". "Wrestling's historical cards". Kappa Publishing. p. 115.
  19. ↑ Powell, John (March 15, 2004). "WrestleMania XX bombs". Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-13. สืบค้นเมื่อ March 7, 2012.
  20. ↑ Mitch Passero (2 April 2012). "Brock is back". WWE. สืบค้นเมื่อ 2 April 2012.
  21. ↑ Tom Herrera (16 April 2012). "Brock Lesnar vs. John Cena - Extreme Rules Match". WWE. สืบค้นเมื่อ 16 April 2012.
  22. ↑ Tom Herrera (30 April 2012). "Raw SuperShow results: Brock Lesnar, General Manager John Laurinaitis fly off the handle". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-30. สืบค้นเมื่อ 30 April 2012.
  23. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 5/14: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw - Cena & Triple H return, final PPV hype".
  24. ↑ Caldwell, James (2012-06-17). "CALDWELL'S WWE NO WAY OUT PPV REPORT 6/17". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 2012-06-17.
  25. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/23: Complete "virtual-time" coverage of live Raw #999 - WWE recognizes 1,000 episodes, WWE Title match, Lesnar, Rock, DX, wedding".
  26. ↑ Brock Lesnar breaks Shawn Michaels' arm a week before SummerSlam
  27. ↑ [1]
  28. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 3/18: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - Hunter signs WM29 contract, IC Title match, more WM29 developments".
  29. ↑ Myers, Thomas. "Wrestlemania 29 results: Brock Lesnar pinned by Triple H after steel step Pedigree". MMAMANIA. สืบค้นเมื่อ 8 April 2013.
  30. ↑ "WWE Extreme Rules results and reactions from last night (May 19): Believe in Gold".
  31. ↑ "6/17 Powell's WWE Raw Live Coverage: Brock Lesnar and C.M. Punk, Mark Henry returns in a big way, Payback fallout with new champions Alberto Del Rio, Curtis Axel, and A.J. Lee". LAST ROW MEDIA LLC. 2013-06-17. สืบค้นเมื่อ 2013-06-18.
  32. ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 7/15 (Hour 3): Punk-Heyman epic promo exchange, Jericho vs. RVD, Cena picks his Summerslam PPV opponent".
  33. ↑ "CALDWELL'S WWE SSLAM PPV RESULTS 8/18 (Hour 2): Lesnar vs. Punk brutal fight".
  34. ↑ Caldwell, James (30 December 2013). "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 12/30: Complete "virtual-time" coverage of live 2013 finale - Bryan gives up and gives in, Brock Lesnar returns, Shield shows cracks, more". สืบค้นเมื่อ 24 August 2016.
  35. ↑ "Brock Lesnar returns to Raw and makes a challenge". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-27. สืบค้นเมื่อ December 31, 2013.
  36. ↑ Nemer, Paul (January 7, 2014). "WWE RAW Results – 1/6/14 (Old School RAW, WWE Legends)". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ September 17, 2016.
  37. ↑ "Brock Lesnar dislocates Mark Henry's elbow: Raw, Jan 6, 2014". สืบค้นเมื่อ January 10, 2014.
  38. ↑ Tylwalk, Nick. "Raw: Longer matches and a dramatic return in Green Bay". SLAM! Wrestling. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ February 25, 2014.
  39. ↑ Sin, Ben (6 April 2014). "WWE Stars React to the End of the Undertaker's Streak". www.si.com/. Sports Illustrated. สืบค้นเมื่อ 9 June 2015.
  40. ↑ "WWE Raw report". skysports.com. Sky Sports. July 22, 2014. สืบค้นเมื่อ August 12, 2014.
  41. ↑ "Caldwell's WWE SummerSlam PPV Results 8/17: Complete "virtual-time" coverage of Cena vs. Lesnar". Pro Wrestling Torch. August 17, 2014. สืบค้นเมื่อ August 18, 2014.
  42. ↑ http://www.mmamania.com/2015/3/1/8128401/ufc-quick-quote-dana-white-expects-a-call-from-brock-lesnar-when-his-wwe-expires-mma
  43. ↑ Benigno, Anthony. "Seth Rollins cashed in his Money in the Bank contract and def. Brock Lesnar and Roman Reigns to become WWE World Heavyweight Champion". WWE. สืบค้นเมื่อ March 29, 2015.
  44. ↑ http://www.wwe.com/shows/raw/2015-03-30/wwe-raw-results-27250779
  45. ↑ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 6/15/15 (Lesnar is the new #1 contender)". wrestleview.com. สืบค้นเมื่อ 15 June 2015.
  46. ↑ Caldwell, James. "WWE PPVs CALDWELL'S WWE BATTLEGROUND PPV REPORT 7/19: Complete "virtual-time" coverage of live PPV - Rollins vs. Lesnar, Cena vs. Owens III, Orton returns home, more". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ 19 July 2015.
  47. ↑ "The Undertaker vs. Brock Lesnar". WWE. สืบค้นเมื่อ August 18, 2015.
  48. ↑ Benigno, Anthony. "The Undertaker def. Brock Lesnar". WWE. สืบค้นเมื่อ August 23, 2015.
  49. ↑ Caldwell, James. "CALDWELL'S WWE NOC PPV REPORT 9/20: Live Night of Champions Coverage from Houston - Seth Rollins's double duty, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 21 September 2015.
  50. ↑ Martin, Adam (October 25, 2015). "WWE Hell in a Cell PPV Results". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ October 25, 2015.
  51. ↑ Jones, Elton (October 25, 2015). "WWE Hell in a Cell 2015: The Results & Highlights You Need to Know". Heavy.com. สืบค้นเมื่อ May 29, 2016.
  52. ↑ "Triple H won the 2016 Royal Rumble Match for the WWE World Heavyweight Championship". wwe.com. สืบค้นเมื่อ 25 January 2016.
  53. ↑ https://www.cultofwhatever.com/2016/02/wwe-smackdown-2-18-16-results/
  54. ↑ http://www.f4wonline.com/wwe-news/wwe-fastlane-2016-live-results-brock-lesnar-vs-roman-reigns-vs-dean-ambrose-207716
  55. ↑ http://www.f4wonline.com/wwe-news/wwe-fastlane-2016-live-results-brock-lesnar-vs-roman-reigns-vs-dean-ambrose-207716
  56. ↑ http://www.cagesideseats.com/wwe/2016/2/22/11095408/brock-lesnar-attacks-dean-ambrose-parking-lot-wwe-raw
  57. ↑ http://www.wrestlezone.com/news/677441-wwe-raw-results-022216/3
  58. ↑ Caldwell, James. "8/21 WWE Summerslam Results – CALDWELL'S Complete Live Report". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ August 21, 2016.
  59. ↑ Adkins, Greg. "Goldberg def. Brock Lesnar". WWE. สืบค้นเมื่อ November 20, 2016.
  60. ↑ Powell, Jason. "Powell's WWE Survivor Series 2016 live review: Goldberg vs. Brock Lesnar, three Team Raw vs. Team Smackdown elimination matches, IC and WWE Cruiserweight Title matches". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 20, 2016.
  61. ↑ "WWE Survivor Series: Goldberg crushes Brock Lesnar within two minutes". Sky Sports. November 20, 2016. สืบค้นเมื่อ June 24, 2017.
  62. ↑ Keller, Wade (November 28, 2016). "KELLER'S WWE RAW REPORT 11/28: Live coverage – Charlotte defends against Sasha Banks, New Day defends against Anderson & Gallows". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ November 28, 2016.
  63. ↑ "Raw: Jan. 16, 2017". WWE. สืบค้นเมื่อ January 27, 2017.
  64. ↑ "WWE Raw: Jan. 23, 2017". WWE. สืบค้นเมื่อ January 27, 2017.
  65. ↑ Benigno, Anthony; Taylor, Scott. "Randy Orton won the 30-Superstar Royal Rumble Match". wwe.com. WWE. สืบค้นเมื่อ January 29, 2017.
  66. ↑ Keller, Wade. "KELLER'S WWE RAW REPORT 1/30: Ongoing coverage of Royal Rumble fallout including Owens celebration cut short by ominous Strowman news". pwtorch.com. สืบค้นเมื่อ 30 January 2017.
  67. ↑ Keller, Wade. "KELLER'S WWE RAW REPORT 2/6: Samoa Joe signs his Raw contract, Seth Rollins update, Bayley vs. Jax, Goldberg, more". pwtorch.com. สืบค้นเมื่อ February 6, 2017.
  68. ↑ Benigno, Anthony. "Goldberg def. Kevin Owens to win the Universal Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ March 5, 2017.
  69. ↑ Taylor, Scott (March 5, 2017). "Universal Champion Goldberg vs. Brock Lesnar". WWE. สืบค้นเมื่อ February 6, 2017.
  70. ↑ Benigno, Anthony. "Brock Lesnar def. Goldberg to become new Universal Champion". WWE. สืบค้นเมื่อ April 2, 2017.
  71. ↑ Powell, Jason. "Powell's WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon, Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match". Pro Wreslting Dot Net. สืบค้นเมื่อ April 2, 2017.
  72. ↑ "WrestleMania 34 Results – 4/8/18 (Reigns vs. Lesnar, Styles vs. Nakamura, Rousey)". Wrestleview. April 8, 2018. สืบค้นเมื่อ April 8, 2018.
  73. ↑ Powell, Jason. "Powell's WWE SummerSlam 2018 live review: Brock Lesnar vs. Roman Reigns for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Samoa Joe for the WWE Championship, Alexa Bliss vs. Ronda Rousey for the Raw Women's Championship, Daniel Bryan vs. The Miz". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ August 19, 2018.
  74. ↑ Melok, Bobby. "Brock Lesnar def. Braun Strowman to win the vacant Universal Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ March 6, 2019.
  75. ↑ Keller, Wade (January 28, 2019). "1/28 WWE Raw Results: Keller's report on post-Royal Rumble episode including Seth Rollins Rumble victory". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ February 10, 2019.
  76. ↑ Powell, Jason. "WWE Extreme Rules results: Powell's live review of Seth Rollins and Becky Lynch vs. Baron Corbin and Lacey Evans in an Extreme Rules match for the WWE Universal Championship and the Raw Women's Championship, Kofi Kingston vs. Samoa Joe for the WWE Championship". Pro Wreslting Dot Net. สืบค้นเมื่อ July 14, 2019.
  77. ↑ Barnett, Jake (July 15, 2019). "7/15 WWE Raw Results: Barnett's live review of the Battle Royal to determine Brock Lesnar's challenger at SummerSlam, Alexa Bliss vs. Naomi vs. Carmella vs. Natalya for a shot at the Raw Women's Championship at SummerSlam, Extreme Rules fallout". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ July 16, 2019.
  78. ↑ Barnett, Jake (September 17, 2019). "9/17 WWE Smackdown Live Results: Barnett's review of New Day vs. Randy Orton and The Revival, Baron Corbin's King of the Ring coronation, Erick Rowan's sit-down interview, Shane McMahon addressing the firing of Kevin Owens". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ September 19, 2019.
  79. ↑ "Brock Lesnar defeated Kofi Kingston". WWE. สืบค้นเมื่อ October 4, 2019.
  80. ↑ Powell, Jason (October 14, 2019). "10/14 WWE Raw Results: Powell's review of the WWE Draft night two, Becky Lynch vs. Charlotte Flair to determine which brand gets the first pick, Braun Strowman and Tyson Fury contract signing, Robert Roode and Dolph Ziggler vs. The Viking Raiders for the Raw Tag Titles". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ October 14, 2019.
  81. ↑ Keller, Wade (October 11, 2019). "WWE adds two big matches to Crown Jewel in Saudi Arabia on Oct. 31 – Lesnar vs. Velasquez and Strowman vs. Tyson Fury". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ October 11, 2019.
  82. ↑ Powell, Jason. "WWE Crown Jewel results: Powell's live review of Brock Lesnar vs. Cain Velasquez for the WWE Championship, Seth Rollins vs. Bray Wyatt in a Falls Count Anywhere match for the WWE Universal Championship, Braun Strowman vs. Tyson Fury, Lacey Evans vs. Natalya". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ October 31, 2019.[ลิงก์เสีย]
  83. ↑ Powell, Jason (November 1, 2019). "11/1 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review the show featuring a makeshift crew caused by flight issues in Saudi Arabia following WWE Crown Jewel". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 2, 2019.
  84. ↑ Powell, Jason (November 4, 2019). "11/4 WWE Raw Results: Powell's review of WWE Champion Brock Lesnar hunting for Rey Mysterio, Seth Rollins addressing the loss of the WWE Universal Championship to Bray Wyatt, NXT invasion?". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 5, 2019.
  85. ↑ Powell, Jason (November 18, 2019). "11/18 WWE Raw Results: Powell's review of Seth Rollins vs. Andrade for a spot on Team Raw at Survivor Series, The Viking Raiders vs. Zack Ryder and Curt Hawkins for the Raw Tag Titles, Natalya vs. Asuka, the brand's final push for Survivor Series". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 19, 2019.
  86. ↑ Powell, Jason (November 24, 2019). "WWE Survivor Series results: Powell's live review of Brock Lesnar vs. Rey Mysterio in a No Holds Barred match for the WWE Championship, "The Fiend" Bray Wyatt vs. Daniel Bryan for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Shayna Baszler vs. Bayley in a non-title match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 24, 2019.
  87. ↑ Powell, Jason (January 6, 2020). "01/06 WWE Raw Results: Powell's review of Brock Lesnar's return, Andrade vs. Rey Mysterio for the U.S. Championship, The Viking Raiders vs. The Street Profits vs. Luke Gallows and Karl Anderson in a Triple Threat for the Raw Tag Titles, first show of 2020". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 7, 2020.
  88. ↑ Johnson, Mike (August 31, 2020). "MAJOR, MAJOR WWE STAR IS CURRENTLY A FREE AGENT". PWInsider. สืบค้นเมื่อ September 1, 2020.
  89. ↑ Satin, Ryan (August 31, 2020). "Brock Lesnar is Currently a Free Agent". Pro Wrestling Sheet. สืบค้นเมื่อ September 1, 2020.
  90. ↑ MMA Junkie Staff (August 31, 2020). "Reports: Former UFC heavyweight champion Brock Lesnar a free agent". MMAJunkie.com. Gannett. สืบค้นเมื่อ September 1, 2020.
  91. ↑ Powell, Jason (August 21, 2021). "WWE SummerSlam results: Powell's review of Roman Reigns vs. John Cena for the WWE Universal Championship, Bianca Belair vs. Sasha Banks for the Smackdown Women's Championship, Bobby Lashley vs. Goldberg for the WWE Championship, Edge vs. Seth Rollins, Nikki ASH vs. Charlotte Flair vs. Rhea Ripley for the Raw Women's Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ August 21, 2021.
  92. ↑ Powell, Jason (October 21, 2021). "WWE Crown Jewel results: Powell's live review of Roman Reigns vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Sasha Banks vs. Bianca Belair for the Smackdown Women's Championship, Big E vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, Edge vs. Seth Rollins in a Hell in a Cell match, Goldberg vs. Bobby Lashley in a No Holds Barred match". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ October 21, 2021.
  93. ↑ Powell, Jason (December 3, 2021). "12/3 WWE Friday Night Smackdown results: Powell's review of Roman Reigns vs. Sami Zayn for the WWE Universal Championship, Brock Lesnar's return, Sheamus vs. Cesaro, King Woods vs. Jey Uso, Sasha Banks vs. Shayna Baszler". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ December 3, 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  94. ↑ Powell, Jason (January 1, 2022). "WWE Day 1 results: Powell's review of Big E vs. Brock Lesnar vs. Bobby Lashley vs. Kevin Owens vs. Seth Rollins for the WWE Championship, Becky Lynch vs. Liv Morgan for the Raw Women's Championship, The Usos vs. Kofi Kingston and King Woods for the Smackdown Tag Titles, Edge vs. The Miz". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 1, 2022.
  95. ↑ Powell, Jason (January 29, 2022). "WWE Royal Rumble results: Powell's live review of the Royal Rumble matches, Brock Lesnar vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs Doudrop for the Smackdown Women's Championship". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ January 29, 2022.
  96. ↑ Powell, Jason (February 19, 2022). "WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of two Elimination Chamber matches, Roman Reigns vs. Goldberg for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Lita for the Raw Women's Championship, Ronda Rousey and Naomi vs. Charlotte Flair and Sonya Deville". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ February 19, 2022.
  97. ↑ Powell, Jason (April 3, 2022). "WrestleMania 38 results: Powell's live review of night two with Roman Reigns vs. Brock Lesnar for the Unified WWE Championship, RK-Bro vs. The Street Profits vs. Alpha Academy for the Raw Tag Titles, Edge vs. AJ Styles, Johnny Knoxville vs. Sami Zayn in an Anything Goes match, Pat McAfee vs. Austin Theory, Bobby Lashley vs. Omos". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ April 3, 2022.
  98. ↑ Russell, Skylar. "Omos Challenges Brock Lesnar To Match At WWE WrestleMania 39". Fightful. สืบค้นเมื่อ February 20, 2023.
  99. ↑ Rosa, Francisco. "Brock Lesnar Accepts Omos' Challenge for WWE WrestleMania 39 Match". Bleacher Report. สืบค้นเมื่อ February 27, 2023.
  100. ↑ "Brock Lesnar vs. Omos". WWE. สืบค้นเมื่อ February 27, 2023.
  101. ↑ 101.0 101.1 "Brock Lesnar - Official UFC Fighter Profile". UFC.com. สืบค้นเมื่อ March 7, 2012.
  102. ↑ Jesse Holland (June 17, 2016). "Video: Brock Lesnar is huge again, earns Brazilian Jiu-Jitsu Blue Belt ahead of UFC 200". MMAmania.com.
  103. ↑ Hywel Teague (June 17, 2016). "Rodrigo 'Comprido' Medeiros Promotes Brock Lesnar To Blue Belt In Jiu-Jitsu". FloGrappling.
  104. ↑ "Bison Open Champions – Heavyweight". Bison Wrestling. November 15, 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-25. สืบค้นเมื่อ March 22, 2008.
  105. ↑ 105.0 105.1 Botter, Jeremy (January 4, 2009). "2008 Inside Fights MMA Awards". Insidefights.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-08. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
  106. ↑ "Beatdown of the Year – Sherdog's 2009 Misc. Awards". Sherdog.com. January 11, 2010. สืบค้นเมื่อ October 31, 2011.
  107. ↑ Gross, Josh (December 22, 2008). "SI.com's 2008 MMA Awards". Sports Illustrated. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-07. สืบค้นเมื่อ September 15, 2012.
  108. ↑ "2009 World MMA Awards live coverage". Sherdog.com. ธันวาคม 30, 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 15, 2012. สืบค้นเมื่อ October 31, 2012.
  109. ↑ 109.0 109.1 Meltzer, Dave (January 26, 2011). "Biggest issue of the year: The 2011 Wrestling Observer Newsletter Awards Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, CA: 1–40. ISSN 1083-9593.
  110. ↑ Youngest person to win the World Wrestling Entertainment (WWE) Championship (posted prior to December 15, 2014, retrieved 9 February 2015) The youngest wrestler to win the World Wrestling Entertainment (WWE) Championship is Brock Lesnar (USA) aged 25 years and 44 days on August 25, 2002.
  111. ↑ Westcott, Brian; Dupree. "NWA Ohio Valley Wrestling Southern Tag Team Title History". Solie's Title Histories. สืบค้นเมื่อ March 22, 2008.
  112. ↑ 112.0 112.1 112.2 112.3 112.4 112.5 "PWI Awards". Pro Wrestling Illustrated. Kappa Publishing Group. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 21, 2016. สืบค้นเมื่อ June 7, 2018.
  113. ↑ "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2003". The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ June 7, 2018.
  114. ↑ "Observer: Bruiser Brody Memorial Award (Best Brawler)" (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ March 22, 2008e.
  115. ↑ "Observer: Best Feud Of The Year" (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ March 22, 2008.
  116. ↑ "Observer: Most Improved Wrestler" (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ March 22, 2008.
  117. ↑ Meltzer, Dave (March 29, 2020). "Daily Update: Coronavirus notes, NOAH, WrestleMania". WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ March 30, 2020.
  118. ↑ Meltzer, Dave (November 9, 2015). "November 9, 2015 Wrestling Observer Newsletter: 2015 Hall of Fame Issue". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California: 1. ISSN 1083-9593.
  119. ↑ "WWE Championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 29, 2016. สืบค้นเมื่อ August 25, 2002.
  120. ↑ "Universal Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ April 2, 2017.
  121. ↑ "Brock Lesnar (spot No. 29) wins the Royal Rumble Match". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 19, 2008. สืบค้นเมื่อ March 22, 2008.
  122. ↑ 122.0 122.1 122.2 122.3 "2015 Slammy Award winners". WWE. December 16, 2015. สืบค้นเมื่อ April 27, 2018.
  123. ↑ Laboon, Jeff (December 8, 2014). "2014 Slammy Award winners". WWE. สืบค้นเมื่อ April 28, 2018.
  124. ↑ Thomas, Jeremy (December 23, 2018). "WWE Announces Year-End Awards on Instagram" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 411Mania.com. สืบค้นเมื่อ December 30, 2018.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ บร็อก เลสเนอร์
ก่อนหน้า บร็อก เลสเนอร์ ถัดไป
ความสำเร็จ
สมัยก่อนหน้า
Randy Couture 		14th UFC Heavyweight Champion
November 15, 2008 – October 23, 2010 		สมัยต่อมา
Cain Velasquez
สมัยก่อนหน้า
Kazuyuki Fujita 		44th IWGP Heavyweight Champion
October 8, 2005 – July 15, 2006 		Vacant
Lesnar stripped of title
Title next held by
Hiroshi Tanahashi
สมัยก่อนหน้า
Edge
"King Edge the Awesome" 		King of the Ring tournament winner
2002 		สมัยต่อมา
Booker T
"King Booker"
สมัยก่อนหน้า
Triple H
Edge 		Royal Rumble winner
2003
2022 		สมัยต่อมา
Chris Benoit
Cody Rhodes
Braun Strowman   Mr. Money in the Bank
(2019) 		  Otis
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=บร็อก_เลสเนอร์&oldid=11777163"