นักกฎหมาย (อังกฤษ: lawyer) เป็นผู้ประกอบวิชาชีพทางกฎหมาย เช่น ทนายความ ทนายความที่ปรึกษา โนตารีปับลิก เนติบัณฑิต หรือข้าราชการที่จัดทำ ตีความ และใช้บังคับซึ่งกฎหมาย[1]

นักกฎหมาย
รายละเอียด
ชื่อเนติบริกร, ทนายความแก้ต่าง, เนติบัณฑิต, เคาน์เซล, ผู้พิพากษา, ทนายความที่ปรึกษา, ผู้บริหารกฎหมาย
กลุ่มงานกฎหมาย, ธุรกิจ
ความสามารถทักษะการวิเคราะห์
การคิดเชิงวิพากษ์
กฎหมาย
การวิจัยทางกฎหมาย
การเขียนกฎหมาย
จริยธรรมทางกฎหมาย
สถานที่ปฏิบัติงาน
ศาล, รัฐบาล, บริษัทกฎหมาย, เอ็นจีโอ, การช่วยเหลือทางกฎหมาย, บรรษัท
อาชีพที่เกี่ยวข้อง
เนติบัณฑิต, ทนายความที่ปรึกษา, ผู้บัญญัติกฎหมาย, ผู้พิพากษา, นักนิติศาสตร์, ทนายความแก้ต่าง, เนติบริกร, ผู้บริหารกฎหมาย, อัยการ, เจ้าพนักงานกฎหมาย, อาจารย์กฎหมาย, ทนายความกฎหมายแพ่ง, แมยิสเตร็ด, นักการเมือง

การทำงานเป็นนักกฎหมายเป็นการนำทฤษฎีและความรู้ทางกฎหมายซึ่งเป็นรูปธรรมไปใช้ให้เกิดผลในทางปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาบางประการ หรือเพื่อส่งเสริมประโยชน์ของผู้แสวงหาความช่วยเหลือจากนักกฎหมาย บทบาทของนักกฎหมายแตกต่างกันอย่างมากตามเขตอำนาจต่าง ๆ[2][3]

อ้างอิง แก้

  1. Henry Campbell Black, Black's Law Dictionary, 5th ed. (St. Paul: West Publishing Co., 1979), 799.
  2. Geoffrey C. Hazard, Jr. & Angelo Dondi, Legal Ethics: A Comparative Study (Stanford: Stanford University Press, 2004, ISBN 0-8047-4882-9), 20–23.
  3. John Henry Merryman and Rogelio Pérez-Perdomo, The Civil Law Tradition: An Introduction to the Legal Systems of Europe and Latin America, 3rd ed. (Stanford: Stanford University Press, 2007),102–103.