ชะคราม
| ชะคราม | |
|---|---|
| |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Core eudicots |
| อันดับ: | Caryophyllales |
| วงศ์: | Amaranthaceae |
| วงศ์ย่อย: | Suaedoideae |
| สกุล: | Suaeda |
| สปีชีส์: | S. maritima |
| ชื่อทวินาม | |
| Suaeda maritima (L.) Dumort | |
ชะคราม หรือ ช้าคราม (ชื่อวิทยาศาสตร์: Sueda maritima) เป็นพืชล้มลุก พบทั่วไปตามชายฝั่งทะเล ที่น้ำเค็มขึ้นถึง ในไทยพบมากที่จังหวัดสมุทรสาครสมุทรสงครามและจังหวัดเพชรบุรีเป็นพืชทนเค็ม กิ่งก้านอวบน้ำ ใบแคบยาว พองกลม ปลายแหลมมีนวลจับขาว จำนวนมาก สีเขียวอมฟ้า ใบมีรสเค็ม ออกดอกตามซอกใบ ชะคราม ใช้เป็นดัชนีชี้วัดความเค็มของดินได้ โดยชะครามที่ขึ้นในดินเค็ม ใบออกสีม่วงแดง ส่วนต้นที่ขึ้นในดินจืด ใบจะออกสีน้ำเงิน[1]
ในจังหวัดชายทะเลของไทย นำยอดไปแกงกะทิ รับประทานได้เช่น แกงใส่ปู หอยแครง แกงส้ม ยำ กินกับน้ำพริกหรือใส่ในไข่เจียว ใช้เป็นยาแก้ท้องผูก ใบชะครามก่อนนำมารับประทานต้องทำให้สุกก่อน โดยรูดเฉพาะใบนำไปต้มแล้วบีบน้ำออกจนหมดรสเค็ม[2] ชาวมอญใช้ใบชะครามทำอาหารได้หลายอย่าง ใบใช้ทำอาหารได้หลายอย่าง เช่น ยำชะครามปูทะเล แกงเลียง แกงคั่วกับปูทะเลหรือกุ้ง ห่อหมกชะครามโดยใช้ชะครามแทนใบยอ แกงส้ม ลวกกะทิกินกับน้ำพริกหรือปลาร้าหลน ใช้ทำขนมแบบเดียวกับขนมกล้วยโดยใช้ใบชะครามแทนกล้วย รากใช้เป็นยาบำรุงกระดูก แก้พิษฝี[1]
อ้างอิง แก้
- จารุพันธ์ ทองแถม. พืชมหัศจรรย์โลกวิกฤติ. กทม. เศรษฐศิลป์. 2555 หน้า 219
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
