การสมรสของพระนางพรหมจารี (ราฟาเอล)
การสมรสของพระนางพรหมจารี (อังกฤษ: The Marriage of the Virgin) เป็นภาพเขียนสีน้ำมันที่เขียนโดยราฟาเอล[1] จิตรกรสมัยเรอเนซองส์คนสำคัญชาวอิตาลีที่ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เบรราในเมืองมิลานในประเทศอิตาลี
| การสมรสของพระนางพรหมจารี | |
|---|---|
 | |
| ศิลปิน | ราฟาเอล |
| ปี | ค.ศ. 1504 |
| ประเภท | จิตรกรรมสีน้ำมันบนไม้ |
| สถานที่ | พิพิธภัณฑ์เบรรา, มิลาน |
ราฟาเอลลงชื่อและวันที่บนภาพเขียน “การสมรสของพระนางพรหมจารี” RAPHAEL URBINAS MDIIII (ค.ศ. 1504) เป็นภาพที่ได้รับจ้างจากตระกูลอัลบิซซินีสำหรับชาเปลเซนต์โจเซฟภายในวัดซานฟรานเชสโคที่เมืองชิตตาดิคาลเตลโลในอุมเบรีย ในปี ค.ศ. 1798 ถูกบังคับให้อุทิศภาพเขียนให้แก่จุยเซ็ปปี เลคิ (Giuseppe Lechi) นายพลของกองทัพนโปเลียนผู้ขายต่อให้นักค้าขายศิลปะชาวมิลานซานนาซซาริๆ ยกภาพให้กับโรงพยาบาลในมิลานในปี ค.ศ. 1804 สองปีต่อมาสถาบันวิจิตรศิลป์ก็ซื้อต่อ
นักวิพากษ์ศิลปะเชื่อกันว่าเป็นภาพที่ได้รับแรงบันดาลใจจากการวางองค์ประกอบของภาพสองภาพของเปียโตร เปรูจิโน: “พระเยซูมอบกุญแจให้นักบุญปีเตอร์” (ภาพ) ที่เขียนภายในชาเปลซิสติน และจิตรกรรมแผงชื่อเดียวกัน “การสมรสของพระนางพรหมจารี” (ภาพ) ที่ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่เมืองแคนในประเทศฝรั่งเศส
การลงชื่อและวันที่บนบัวเหนือซุ้มโค้งที่ตกแต่งด้านหน้าของวัดที่ไกลออกไปก็เท่ากับว่าได้ทิ้งความเป็นจิตรกรนิรนามและมีความเชื่อมั่นในตนเองพอที่จะลงชื่อว่าเป็นผู้สร้างภาพเขียน ตัวบุคคลหลักในภาพยืนอยู่ด้านหน้าของภาพก็มีโจเซฟผู้กำลังสวมแหวนให้กับพระนางพรหมจารี โจเซฟถือคทาในมือซ้ายที่เป็นไม้ที่มีใบงอกออกมาที่แสดงว่าเป็นผู้ที่ได้รับเลือก คทาของชายอีกสองคนที่ไม่ได้รับเลือกยังคงเป็นคทาไม้ที่แห้งอยู่ จนคนหนึ่งต้องหักคทาด้วยความผิดหวัง
วัดหลายเหลี่ยมลักษณะของบรามันเตเป็นส่วนหนึ่งขององค์ประกอบของภาพที่เด่นและเป็นส่วนที่มีอิทธิพลต่อการวางภาพของกลุ่มคนที่ด้านหน้าของภาพ ลายพื้นที่ดึงเข้าไปยังตัวสิ่งก่อสร้างเป็นการเน้นให้เห็นถึงการใช้การเขียนแบบทัศนมิติที่แสดงความลึกของภาพ ตัวแบบต่างที่ไกลออกไปก็ค่อยเล็กลงตามลำดับ ตัววัดเป็นศูนย์กลางของเส้นรัศมีที่กระจายออกมาจากซุ้มระเบียง เสา และบันได ไปจนถึงพื้น จากประตูวัดที่สามารถมางทะลุได้เป็นนัยยะว่าเส้นรัศมีจากวัดยังคงยืดต่อออกไปจากผู้ดูยิ่งขึ้นไปอีก
แม้แต่ในภาพกลุ่มคนด้านหน้าก็เป็นภาพที่แสดงทัศนมิติ ตัวแบบสามตัวหลักอยู่หน้าภาพ ล้อมรอบไปด้วยผู้เข้าร่วมพิธีที่ค่อยไกลออกไปจากศูนย์กลางจากแหวนที่โจเซฟกำลังจะสวมให้แมรี ที่แบ่งภาพออกเป็นสองข้างเท่ากัน โทนสีของภาพเป็นสีทองโดยมีสีอื่นประกอบที่รวมทั้งสีงาช้าง เหลือง เขียวน้ำเงิน น้ำตาลไหม้ และแดงจัด
ภาพเขียนนี้เปรียบได้กับภาพเขียนของเปรูจิโนแต่เป็นภาพที่วิวัฒนาการเพิ่มขึ้นโดยใช้องค์ประกอบที่กลมเมื่อเทียบกับองค์ประกอบแนวนอนของเปรูจิโนซึ่งยังคงเป็นลักษณะของการเขียนแบบควัตโตรเชนโต การวางภาพกลุ่มคนและการเขียนสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ในฉากหลังเป็นสิ่งที่ทำให้งานของราฟาเอลแตกต่างจากงานของเปรูจิโน ช่องภายในภาพดูโปร่งกว่าของเปรูจิโนที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเขียนทัศนมิติที่เหนือกว่าเปรูจิโน