ตูรันโด
ตูรันโด (อิตาลี: Turandot, [turan ˈdɔt]) เป็นอุปรากรภาษาอิตาลีจำนวน 3 องก์ เขียนโดยจาโกโม ปุชชีนี คีตกวีอุปรากรคนสำคัญของคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของจาโกโม ปุชชีนี ที่เสียชีวิตก่อนจะเขียนเสร็จ ปุชชีนีเริ่มเขียนอุปรากรเรื่องนี้ตั้งแต่เดือนมีนาคม ค.ศ. 1920 จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1924 โดยคงเหลือแผ่นร่างจำนวน 36 หน้า สำหรับตอนจบ 23 แผ่นสุดท้ายที่ยังเขียนไม่เสร็จ ต่อมาได้ถูกเขียนต่อจนสำเร็จโดยฟรังโก อัลฟาโน
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/Poster_Turandot.jpg/220px-Poster_Turandot.jpg)
ตูรันโดจัดแสดงรอบปฐมทัศน์เมื่อวันที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1926 ที่โรงอุปรากรลา สกาลา มิลาน อำนวยเพลงโดยอาร์ตูโร ตอสกานีนี เมื่อการแสดงมาถึงช่วงกลางขององก์ที่สาม วงออร์เคสตราหยุดบรรเลง ตอสกานีนีลดไม้บาตองลง หันกลับไปหาผู้ชมและประกาศว่า "Qui finisce l'opera, perché a questo punto il maestro è morto" ("Here the opera ends, because at this point the maestro died"; อุปรากรจบลง ณ ที่นี้ เพราะท่านแมสโตรผู้แต่งเสียชีวิตลงแล้ว) พร้อมกับผ้าม่านเวทีเลื่อนลงมาปิดช้าๆ [1] จากนั้นตอสกานีนีก็ไม่ได้ขึ้นอำนวยเพลงที่ใดอีกเลย [2] การแสดงรอบถัดมา ได้เปลี่ยนผู้อำนวยเพลงเป็นเอตตอเร ปานิซซา โดยได้รวมตอนจบซึ่งแต่งโดยฟรังโก อัลฟาโน ไว้ด้วย [3]
ตูรันโด มาจากภาษาเปอร์เซีย แปลว่าลูกสาวของตูราน เป็นชื่อของตัวละครนำฝ่ายหญิง เป็นเจ้าหญิงชาวอุยกูร์ ธิดาของผู้ครองแคว้นตูรานในเอเชียกลาง และเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเปอร์เซีย นักวิชาการที่ศึกษาผลงานของปุชชีนี แนะนำว่าชื่อตัวละคร ให้ออกเสียงว่า "Turan-do" (ไม่ต้องออกเสียงตัวสะกด ต์) เรื่องของตูรันโดมาจากนิทานเปอร์เซียเรื่อง พันหนึ่งทิวา
องก์สุดท้ายของอุปรากร มีท่อนอาเรียที่ชื่อว่า Nessun dorma (อังกฤษ: None shall sleep) เจ้าชายตกหลุมรักเจ้าหญิงตูรันโดผู้เย็นชา และประสงค์จะอภิเษกกับเจ้าหญิง ต้องถูกทดสอบโดยตอบปริศนา 3 ข้อ โดยหากตอบข้อใดผิดจะต้องถูกบั่นศีรษะ บทเพลงอาเรียท่อนนี้เป็นอาเรียที่มีชื่อเสียงที่สุดสำหรับขับร้องโดยนักร้องเสียงเทเนอร์ โดยเฉพาะที่ขับร้องโดยลูชาโน ปาวารอตติ ที่นำมาใช้เป็นเพลงธีมของบีบีซีในการถ่ายทอดฟุตบอลโลก 1990 ที่อิตาลี เพลงนี้ขึ้นถึงอันดับสองของป็อปชาร์ตในสหราชอาณาจักร
อ้างอิง
แก้- ↑ These are the words reported by Eugenio Gara, who was present at the prima, in
- a cura di Eugenio Gara. (1958). Carteggi Pucciniani. edited by Eugenio Gara. Milan: Ricordi. ISBN 88-7592-134-2.
- William Ashbrook (1984). "Turandot and Its Posthumous Prima". Opera Quarterly. 2 (3): 126–132. doi:10.1093/oq/2.3.126. ISSN 0736-0053 / Online ISSN 1476-2870.
- ↑ Turandot: Concert Opera Boston
- ↑ Ashbrook, W. and Powers, H. "Puccini's Turandot: The End of the Great Tradition". Princeton University Press, 1991. ISBN 0-691-02712-9