ฟาเซเลโนลาโรนา
ฟาเซเลโนลาโรนา (เซตสวานา: Fatshe leno la rona) (แปลว่า ดินแดนอันสูงส่งนี้เป็นปิติ) เป็นเพลงชาติของสาธารณรัฐบอตสวานา เพลงนี้แต่งโดย Kgalemang Tumediso Motsete ซึ่งเป็นผู้ประพันธ์เนื้อเพลงด้วย ได้รับการรับรองให้เป็นเอกราชในปี พ.ศ. 2509
เพลงชาติของ  บอตสวานา | |
| เนื้อร้อง | Kgalemang Tumediso Motsete, 1962 |
|---|---|
| ทำนอง | Kgalemang Tumediso Motsete, 1962 |
| รับไปใช้ | 1966 |
| ตัวอย่างเสียง | |
Fatshe leno la rona | |
ประวัติ แก้
ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19 จนถึงจุดสูงสุดของการแยก อาณานิคม ในช่วงทศวรรษที่ 1960 Bechuanaland (ตามที่ทราบกันดีอยู่แล้ว) เป็น รัฐในอารักขา ของ สหราชอาณาจักร ภายใต้ อาณาจักร อาณานิคม [1] ในการเรียกร้องเอกราชได้มีการจัดทำข้อเสนอสัญลักษณ์ประจำชาติของประเทศในอนาคต แม้ว่า ธง และ ตราแผ่นดิน จะเป็นทางเลือกที่ตรงไปตรงมา แต่การเลือกเพลงชาติก็กลายเป็นที่มาของการโต้แย้ง แม้จะได้รับความนิยม แต่มีรายงานว่า เป็นเพลง "ฟาเซเลโนลาโรนา" ไม่ใช่ ฟร้อนท์รันเนอร์ เพราะนักแต่งเพลงชื่อ Kgalemang Tumediso Motsete ซึ่งเป็น "ปริญญาตรีการดนตรี จาก ลอนดอน" - เป็นผู้ร่วมก่อตั้งและเป็นผู้นำของพรรคฝ่ายค้าน พรรบอตสวานาเพื่อประชาชน (BPP), ซึ่งเป็นฝ่ายหัวรุนแรงในครั้งนั้น แต่รัฐบาลต้องการที่จะรักษาเพลง "Morena boloka Sechaba sa Etsho" ("พระเจ้าปกป้องชาติของโลก") เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีหลังได้รับเอกราช แม้ว่าเพลงหลังได้รับการพิจารณาโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐบางส่วนที่จะเป็น "เพลงอาณานิคม" มันเป็นในความเป็นจริงร่วมกับ ชาตินิยม ในภาคใต้ของ ทวีปยุโรป ในการต่อสู้ของพวกเขากับลัทธิล่าอาณานิคมเช่นเดียวกับใน แอฟริกาใต้ ในช่วง การแบ่งแยกสีผิว ในยุคนั้น
—Motsamai Mpho reflecting on how the anthem was created by his fellow BPP co-founder.[2]
ในการให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ระดับชาติ Motsamai Mpho เพื่อนร่วมก่อตั้ง BPP ระบุว่าเพลง "ฟาเซ เลโน ลา โรนา" แต่งขึ้นในปี พ.ศ. 2505 เขาระบุว่า Motsete ได้แต่งเพลงชาติ กานา ซึ่งเขาได้รับแรงบันดาลใจจากเพลงแห่งการปลดปล่อยจากประเทศนั้น อันที่จริง Mpho ยืนยันว่าตัวเอง Motsete และอีกสามคนที่สังกัด BPP เป็นคนกลุ่มแรกที่ร้องเพลงชาติในขณะขณะเดินทางกลับบ้านด้วยเครื่องบิน ภายหลังจากการประชุม Pan-Africanist ที่ จัดขึ้นใน อักกรา ในปีเดียวกันนั้น
ตามที่ผู้เขียนชีวประวัติของ Gobe Matenge อดีตปลัดกระทรวงมหาดไทยเขาเป็นหนึ่งในข้าราชการหลายคนรวมทั้ง รองประธานาธิบดี Peter Mmusi ในอนาคตซึ่งบังคับให้รัฐบาลมอตสวานายอมรับให้เพลง "ฟาเซ เลโน ลา โรนา" เป็น เพลงชาติ เพื่อที่จะยืนยันความคิดเห็นของประชาชนทั่วไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ รัฐบาลจึงส่งเพลชาติที่แข่งขันกันทั้งหมดผ่าน วิทยุบอตสวานา อย่างไรก็ตามกลุ่มของ Matenge สามารถรับการบันทึกเพลงเหล่านี้และออกอากาศต่อหน้า การชุมนุม ใน ศาลากลางที่ จัดขึ้นในตามเมืองหลัก ๆ เช่น Lobatse, Molepolole และ Mafikeng นอกเหนือจากเมืองหลวงของ กาโบโรเน พวกเขาเล่นเพลง "ฟาเซ เลโน ลา โรนา" เป็นเพลงสุดท้ายเป็นกลยุทธ์ ซึ่งตามทฤษฎีแล้วจะเพิ่มโอกาสที่ผู้ชมจะจดจำเพลงนี้ได้ ขณะที่ผู้จัดงานของพวกเขามีคำชม เพื่อพยายามที่จะโน้มน้าวแสดงความคิดเห็นของผู้คน ที่ชื่นชอบเพลงชาตินั้น ในตอนท้ายของการซ้อมเขาจะส่ง จดหมายแบบฟอร์ม สำเร็จรูปที่แสดงให้เห็นถึงมุมมองของผู้แต่งที่มีต่อเพลง "ฟาเซ เลโน ลา โรนา" ซึ่งเป็นผู้ที่ชื่นชอบเพลงชาติ สิ่งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากการรู้หนังสือในบอตสวานาในขณะนั้นอยู่ในระดับต่ำ จากจดหมายจำนวนมากที่ส่งไปยังกรมสารนิเทศและกิจการกระจายเสียงส่วนใหญ่แสดงความโน้มเอียงไปทางเพลงดังกล่าว
อย่างไรก็ตามรายงานนี้ข้อขัดแย้งโดย George Winstanley เสมียน คนแรก ของคณะรัฐมนตรี หลังจากได้รับเอกราช เขายืนยันว่าเรื่องราวเกี่ยวกับการที่รัฐบาลถูกกดดันให้อนุมัติเพลง "ฟาเซ เลโน ลา โรนา" นั้นไม่ถูกต้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของข้อเท็จจริงที่ว่าข้าราชการที่คิดว่าทำเช่นนี้เป็นเพียง "เจ้าหน้าที่บริหารระดับต้น" ในเวลานั้น แต่วินสตานลีย์จำได้ว่า เซเรตซีคามา เอนเอียงไปทาง "โมเรนา" ("ลอร์ดรักษาชาติของโลก") อย่างไรก่อนที่เขาจะโน้มน้าวให้คามาเลือกเพลงชาติ "unique to Botswana"(บอตสวานาเป็นเอกลักษณ์ของชาติ) Quett Masire รองผู้อำนวยการของ Khama เล่าว่าประธานาธิบดีในอนาคตต้องการเพลงชาติที่ยืนยงและก้าวข้ามสเปกตรัมทางการเมืองอย่างไรจึงจะไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อ พรรคการเมืองอื่นเข้ามามี อำนาจในอนาคต
เพลงชาติทั้งหมดเจ็ดเพลงได้รับการคัดเลือกให้เข้ารอบสุดท้ายสำหรับเพลงชาติใหม่ Motsete ส่งผลงานอีกครั้ง - "Botswana Fatshe le Lentle" (หมายถึง "บอตสวานาประเทศที่สวยงาม") - นอกเหนือจาก "ฟาเซ เลโน ลา โรนา"; ทั้งสององค์ประกอบได้รับรางวัลรองชนะเลิศและผู้ชนะตามลำดับ หลังได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2509 ซึ่งเป็นปีที่ประเทศได้รับเอกราช ปฐมฤกษ์สาธารณะชนครั้งแรกที่มีการเล่นเพลงชาติในพิธีชักธงในเวลาเที่ยงคืนของวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2509 ถือเป็นการสิ้นสุดการปกครองของอังกฤษเหนือบอตสวานา
สมัยใหม่ แก้
โดยปกติเพลงชาติมีจะร้องขับร้องด้วยเสียงประสานกันสี่ส่วน จัดแสดงตามงานต่าง ๆ ทั้งในระดับชนเผ่าและระดับชาติ เช่น ร้องก่อนการประชุมหมู่บ้านตามประเพณี (kgotla)
เนื้อเพลง แก้
| ภาษาเซตสวานา | คำแปลภาษาอังกฤษตามเนื้อเพลง[A] | คำแปลภาษาอังกฤษที่แท้จริง | |
|---|---|---|---|
| บทที่ 1 | |||
|
| ||
| ประสานเสียง | |||
|
| ||
| บทที่ 2 | |||
|
|
| |
| ประสานเสียง 2 ครั้ง | |||
|
| ||
แปลภาษาไทย แก้
| ภาษาไทยตามเนื้อเพลง | คำแปลภาษาไทยที่แท้จริง | |
|---|---|---|
| บทที่ 1 | ||
|
| |
| ประสานเสียง | ||
|
| |
| บทที่ 2 | ||
|
| |
| ประสานเสียง 2 ครั้ง | ||
|
| |
บริบทของเนื้อเพลง แก้
เนื้อเพลงของ "Fatshe leno la rona" กล่าวถึง พระเจ้า และ จุดยืนของท่านในฐานะผู้มอบอำนาจให้กับแผ่นดินของประเทศ นอกจากนี้ยังส่งเสริมค่านิยมเช่นความรักชาติ และสอดคล้องกับ กลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ในรัฐ
หมายเหตุ แก้
- ↑ Poetic license has been taken in an attempt to make it rhyme in English. This is not a literal translation.
อ้างอิง แก้
- ↑ "Botswana – History". Worldmark Encyclopedia of Nations (12th ed.). Thomson Gale. 2007. สืบค้นเมื่อ 18 May 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อself-determination - ↑ 3.0 3.1 3.2 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อBehnke