พรรคภารตียชนตา
พรรคภารตียชนตา (ฮินดี: भारतीय जनता पार्टी ภารตีย ชนตา ปารฺตี; อังกฤษ: Bharatiya Janata Party: BJP, แปลว่า พรรคประชาชนอินเดีย) เป็นพรรคการเมืองอินเดียหนึ่งในสองพรรคใหญ่คู่กับพรรคคองเกรสแห่งชาติอินเดีย (Indian National Congress)[40] นับตั้งแต่ ค.ศ. 2014 พรรคนี้เป็นพรรคที่ปกครองประเทศอินเดียภายใต้การนำของนเรนทระ โมที นายกรัฐมนตรีอินเดียที่ยังดำรงตำแหน่งอยู่[41] พรรคภารตียชนตาเป็นกลุ่มการเมืองฝ่ายขวา และมีนโยบายในอดีตที่สะท้อนถึงแนวคิดชาตินิยมฮินดูแบบดั้งเดิม[42][43] โดยมีอุดมการณ์และการจัดระเบียบพรรคที่เชื่อมโยงกับกลุ่มราษฏรียสวยัมเสวกสังฆ์ (RSS) อย่างใกล้ชิด[44] ข้อมูลเมื่อ กุมภาพันธ์ 2022[update] พรรคภารตียชนตามีสมาชิกในรัฐสภาอินเดียและสภาระดับรัฐมากที่สุด
พรรคภารตียชนตานั้นมีที่มาจากกลุ่มภารตียชนสังฆ์ (Bharatiya Jana Sangh) ซึ่งศยามา ประสาท มุขัรชี (Syama Prasad Mukherjee) ก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1951[45] และหลังการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินใน ค.ศ. 1977 กลุ่มภารตียชนสังฆ์รวมตัวกับกลุ่มการเมืองอื่นอีกหลายกลุ่มเข้าเป็นพรรคชนตา (Janata Party) และเอาชนะพรรคคองเกรสแห่งชาติอินเดียในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1977 ได้อยู่ในอำนาจสามปี จึงยุบพรรคลงใน ค.ศ. 1980 และสมาชิกบางคนได้หันเหมาก่อตั้งพรรคภารตียชนตาในที่สุด แม้หนทางการเมืองแรกเริ่มไม่ราบเรียบ พรรคภารตียชนตาเริ่มเข้มแข็งขึ้นหลังจากเกิดความเคลื่อนไหวรามชันมภูมิ (Ram Janmabhoomi) ครั้นเมื่อได้ชัยชนะในการเลือกตั้งระดับรัฐ ทั้งมีผลงานดีขึ้นในการเลือกตั้งระดับชาติ พรรคภารตียชนตาก็กลายเป็นพรรคการเมืองที่ใหญ่สุดในรัฐสภาเมื่อ ค.ศ. 1996 แต่ก็ยังมิอาจครองเสียงข้างมากในสภาล่าง ทั้งรัฐบาลที่จัดตั้งก็อยู่ได้เพียง 13 วัน[46]
เมื่อมีการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 1998 กลุ่มการเมืองที่เรียก พันธมิตรประชาธิปไตยแห่งชาติ (National Democratic Alliance) ซึ่งมีพรรคภารตียชนตาเป็นผู้นำนั้น สามารถจัดตั้งรัฐบาลภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีอฏัล พิหารี วาชเปยี (Atal Bihari Vajpayee) แต่ก็ดำรงอยู่ได้เพียงหนึ่งปี ก็มีการเลือกตั้งใหม่ นายกรัฐมนตรีวาชเปยีสามารถนำรัฐบาลชุดใหม่และอยู่ในตำแหน่งได้ครบวาระ นับเป็นรัฐบาลชุดแรกที่มิได้มาจากพรรคคองเกรสแห่งชาติอินเดียและสามารถอยู่ครบวาระ ครั้นมีการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2004 พันธมิตรประชาธิปไตยแห่งชาติแพ้พ่ายอย่างมิได้คาดคิด พรรคภารตียชนตาจึงตกเป็นฝ่ายค้านในรัฐสภาถึงสิบปี จนมีการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2014 นเรนทระ โมที (Narendra Modi) นำพาพรรคภารตียชนตาไปสู่ชัยชนะอันท่วมท้น และได้เป็นนายกรัฐมนตรีจัดตั้งรัฐบาลที่มาจากพันธมิตรประชาธิปไตยแห่งชาติซึ่งเวลานั้นมีสมาชิกเป็นผู้ว่าการรัฐในอินเดียถึง 16 รัฐ นับตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 2022
อุดมการณ์อย่างเป็นทางการของพรรค คือ มนุษยนิยมบริบูรณ์ (integral humanism) ตามที่ทีนทยาล อุปาธยายะ (Deendayal Upadhyaya) กำหนดขึ้นเป็นครั้งแรกใน ค.ศ. 1965 พรรคยังสนับสนุนแนวคิดอนุรักษนิยมเชิงสังคม (social conservatism) และมีนโยบายต่างประเทศที่ตั้งอยู่บนหลักชาตินิยม แผนการสำคัญของพรรค คือ การยกเลิกสถานะพิเศษของรัฐชัมมูและกัษมีร์ การสร้างวัดพระรามในเมืองอโยธยา และการบังคับใช้ประมวลกฎหมายแพ่งที่เป็นระเบียบเดียวกันทั่วประเทศ แต่กิจการเหล่านี้ยังมิได้ริเริ่มในรัฐบาลใด ๆ ของพรรคนับแต่ ค.ศ. 1998 สืบมา เพราะหันไปเน้นนโยบายเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมใหม่อย่างกว้างขวางซึ่งให้ความสำคัญอันดับต้นแก่โลกาภิวัตน์และความเติบโตทางเศรษฐกิจยิ่งกว่าสวัสดิการสังคม[47]
อ้างอิง
แก้- ↑ "What you need to know about India's BJP". AlJazeera. 23 May 2019. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
- ↑ Ananya Das (20 January 2020). "Jagat Prakash Nadda: BJP's new national president rises through the ranks, faces several challenges". Zee News. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
- ↑ "Bharatiya Janata Party Constitution". BJP official website. Bharatiya Janata Party. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 18 November 2017. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020.
- ↑ "BJP announces new parliamentary committee; Modi leader in Lok Sabha, Rajnath his deputy". India Today. 12 June 2019. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
- ↑ "Rajesh Agarwal gets BJP treasurer post". United News of India. 27 September 2020. สืบค้นเมื่อ 12 October 2020.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 "BJP's foundation day: Brief history of the achievements and failures of the party". The Indian Express. 6 April 2019. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ "BJP Gets A New Address; Soul Of New Office Is The Party Worker, Says PM Modi". NDTV.com.
- ↑ Siddhartha Rai (27 January 2017). "PM Modi goes cashless, buys lifetime subscription of BJP mouthpiece Kamal Sandesh through cheque". India Today. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ Sengupta, Tamal. "Bengal BJP revamps party mouthpiece before 2018 panchayet elections". The Economic Times.
- ↑ "Public Policy Research Centre". สืบค้นเมื่อ 22 July 2020.
- ↑ —Express News Service (23 May 2020). "BJP think tank offers online course in governance; babus to impart lessons". newindianexpress.com. New Delhi: The New Indian Express. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
- "BJP think tank releases Modi Govt's 100-day report card". dailypioneer.com. New Delhi: The Pioneer. 10 September 2019. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
Public Policy Research Center (PPRC), BJP's think tank, on Monday released a comprehensive report on 100 major decisions and initiatives taken by Modi Government in first 100 days.
- "BJP think tank releases Modi Govt's 100-day report card". dailypioneer.com. New Delhi: The Pioneer. 10 September 2019. สืบค้นเมื่อ 14 July 2020.
- ↑ "Akhil Bhartiya Vidyarthi Parishad is not the students' wing of BJP: Shreehari Borikar".
- ↑ "BJP youth wing launches its campaign for party's Lok Sabha poll win". Economic Times. 19 January 2019. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ "Quota for women in council of ministers among Mahila Morcha's suggestions for BJP poll manifesto". Economic Times. 5 April 2019. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ Pragya Singh (15 January 2008). "Need to Know BJP-led BMS is biggest labour union in India". live mint. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ Gupta, Sejuta Das (2019e). Class, Politics, and Agricultural Policies in Post-liberalisation India. Cambridge University Press. pp. 172–173. ISBN 978-1-108-41628-3.
- ↑
- "BJP's strength to rise by 70 million, totalling 180 million: J P Nadda". Business Standard. January 14, 2020. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.
- "BJP to add 7 crore new members: J P Nadda". The Times of India. 29 August 2019. สืบค้นเมื่อ 29 August 2019.
- ↑
- Johnson, Matthew; Garnett, Mark; Walker, David M (2017). Conservatism and Ideology. Routledge. pp. 45–50. ISBN 978-1-317-52900-2.
- Björn Goldstein (2015) The unconscious Indianization of 'Western' conservatism – is Indian conservatism a universal model?, Global Discourse, 5:1, 44-65, doi:10.1080/23269995.2014.946315
- Mazumdar, Surajit (2017). "Neo-Liberalism and the Rise of Right-Wing Conservatism in India". 5 (1). Ludwig Maximilian University of Munich: 115–131. สืบค้นเมื่อ 24 April 2022.
{{cite journal}}
: Cite journal ต้องการ|journal=
(help) - Chhibber, Pradeep. K. and Verma, Rahul (2018). Ideology and Identity: The Changing Party Systems of India. Oxford University Press. pp. 50–150. ISBN 978-0-190-62390-6. LCCN 2018001733.
{{cite book}}
: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
- ↑
- Mazumdar, Surajit (2017). Neo-Liberalism and the Rise of Right-Wing Conservatism in India. Germany: University Library of Munich.
- Gopalakrishnan, Shankar (7 July 2006). "Defining, Constructing and Policing a 'New India': Relationship between Neoliberalism and Hindutva". Economic & Political Weekly. 41 (26): 2803–2813. JSTOR 4418408. สืบค้นเมื่อ 26 September 2020.
- Wilson, Kalpana; Ung Loh, Jennifer; Purewal, Navtej (July 2018). "Gender, Violence and the Neoliberal State in India" (PDF). Feminist Review. 119 (1): 1–6. doi:10.1057/s41305-018-0109-8. S2CID 149814002.
- Mathur, Navdeep (2018). "The low politics of higher education: saffron branded neoliberalism and the assault on Indian universities". Critical Policy Studies. 12 (1): 121–125. doi:10.1080/19460171.2017.1403343. S2CID 148842457.
- ↑
- Henrik Berglund. "Religion and Nationalism: Politics of BJP." Economic and Political Weekly 39, no. 10 (2004): 1064–70. JSTOR 4414737.
- Chhibber, Pradeep K. "State Policy, Party Politics, and the Rise of the BJP." In Democracy without Associations: Transformation of the Party System and Social Cleavages in India, 159–76. University of Michigan Press, 1999. JSTOR 10.3998/mpub.23136.12.
- ↑
- Chatterji, Angana P.; Hansen, Thomas Blom; Jaffrelot, Christophe (2019). Majoritarian State: How Hindu Nationalism Is Changing India. Oxford University Press. pp. 100–130. ISBN 978-0-19-007817-1.
- Jaffrelot, Christophe, and Cynthia Schoch. "Conclusion to Part I." In Modi's India: Hindu Nationalism and the Rise of Ethnic Democracy, 148–54. Princeton University Press, 2021. doi:10.2307/j.ctv1dc9jzx.12.
- Chhibber, Pradeep K. and Verma, Rahul (2018). Ideology and Identity: The Changing Party Systems of India. Oxford University Press. ISBN 978-0-190-62390-6. LCCN 2018001733.
{{cite book}}
: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
- ↑
- McDonnell, Duncan; Cabrera, Luis (2019). "The right-wing populism of India's Bharatiya Janata Party (and why comparativists should care)". Democratization. 26 (3): 484–501. doi:10.1080/13510347.2018.1551885. S2CID 149464986.
- Özçelik, Ezgi (2019). Right-wing Populist Governments Rhetorical Framing of Economic Inequality : the Cases of BJP in India and AKP in Turkey. Koç University.
- ↑ Johnson, Matthew; Garnett, Mark; Walker, David M (2017). Conservatism and Ideology. Routledge. pp. 45–50. ISBN 978-1-317-52900-2.
- ↑ Malik & Singh 1992, pp. 318–336; Banerjee 2005, p. 3118.
- ↑ Pillalamarri, Akhilesh. "India's Bharatiya Janata Party Joins Union of International Conservative Parties — The Diplomat". The Diplomat. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 February 2016.
- ↑ "Members". idu.org. International Democrat Union. สืบค้นเมื่อ 25 September 2019.
- ↑ "International Democrat Union » Asia Pacific Democrat Union (APDU)". International Democrat Union. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 June 2017. สืบค้นเมื่อ 12 June 2017.
- ↑ Iwanek, Krzysztof (10 September 2018). "Paint It Saffron: The Colors of Indian Political Parties" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). The Diplomat. สืบค้นเมื่อ 5 July 2021.
- ↑ Election Commission 2013.
- ↑ 30.0 30.1 Devesh Kumar (20 May 2014). "BJP + 29 Parties = National Democratic Alliance". NDTV. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ "BJP seals alliances in Northeast, aims 22 LS seats". The Hindu Business Line. 13 March 2019. สืบค้นเมื่อ 17 March 2020.
- ↑ Agarwala, Tora (19 September 2021). "Nagaland's new 'Opposition-less' government to be called United Democratic Alliance". The Indian Express. สืบค้นเมื่อ 26 September 2021.
- ↑ "Party Position pdf" (PDF).
- ↑ "Alphabetical Party Position in the Rajya Sabha".
- ↑ "Strengthwise Party Position in the Rajya Sabha". Rajya Sabha. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2017.
- ↑ "BJP gains back Madhya Pradesh in just 15 months after losing it". India Today. 26 November 2019.
- ↑ Gyan Varma (15 July 2019). "Meet BL Santhosh, newly appointed general secretary of BJP". live mint. สืบค้นเมื่อ 16 March 2020.
- ↑ Rajkumar. "सरकार की नीतियों को किसानों तक पहुंचाएगा बीजेपी किसान मोर्चा". m.patrika.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-10-19. สืบค้นเมื่อ 8 August 2020.
- ↑ "Facebook accused of boosting far-right BJP in Indian elections". People's World. 17 March 2022. สืบค้นเมื่อ 9 April 2022.
- ↑ "In Numbers: The Rise of BJP and decline of Congress". The Times of India. 19 May 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2017. สืบค้นเมื่อ 29 June 2017.
- ↑ "Lok Sabha Election results 2019: EC declares results of all 542 seats, BJP wins 303". Zee News. 25 May 2019. สืบค้นเมื่อ 30 March 2020.
- ↑ Banerjee 2005, p. 3118.
- ↑ Malik & Singh 1992, p. 318.
- ↑ "Men, machinery and mind of RSS behind BJP's poll power punch". Business Standard. 17 March 2019. สืบค้นเมื่อ 18 March 2020.
- ↑ Swain 2001, p. 60.
- ↑ Guha 2007, p. 633.
- ↑ Sen 2005, pp. 251–272.
ข้อมูลอ้างอิง
แก้- Banerjee, Sumanta (22 July 2005). "Civilising the BJP". Economic & Political Weekly. 40 (29): 3116–3119. JSTOR 4416896.
- "Narendra Modi sworn in as Indian prime minister". BBC News. 26 May 2014. สืบค้นเมื่อ 26 May 2014.
- "Indian Astrology vs Indian Science". BBC World Service. สืบค้นเมื่อ 17 January 2014.
- "List of Political Parties and Election Symbols main Notification Dated 18 January 2013" (PDF). India: Election Commission of India. 2013. สืบค้นเมื่อ 9 May 2013.
- Guha, Ramachandra (2007). India after Gandhi: the history of the world's largest democracy (1st ed.). India: Picador. ISBN 978-0-330-39610-3.
- Malik, Yogendra K.; Singh, V.B. (April 1992). "Bharatiya Janata Party: An Alternative to the Congress (I)?". Asian Survey. 32 (4): 318–336. doi:10.2307/2645149. JSTOR 2645149.
- Sen, Amartya (2005). India and the world (1. publ. ed.). Allen Lane: 2005. ISBN 978-0-7139-9687-6.
- Swain, Pratap Chandra (2001). Bharatiya Janata Party: Profile and Performance. India: APH publishing. pp. 71–104. ISBN 978-81-7648-257-8. สืบค้นเมื่อ 5 July 2014.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เว็บไซต์ทางการ
- BJP แหล่งข้อมูลบนเครือข่ายเว็บจัดทำโดย GovPubs ที่หอสมุดมหาวิทยาลัยโคโลราโด โบลเดอร์
- BJP ที่เว็บไซต์ Curlie
- ผลงานเกี่ยวกับ/โดย พรรคภารตียชนตา ที่อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์
- พรรคภารตียชนตา ที่สารานุกรมบริตานิกา