เดวิด วูดอาร์ด
เดวิด วูดอาร์ด (อังกฤษ: David Woodard; เกิด 6 เมษายน พ.ศ. 2507) คือ นักเขียนและวาทยากรชาวอเมริกัน ในช่วงปี พ.ศ. 2533 ได้กำหนดคำว่า prequiem ซึ่งเป็นคำผสมระหว่างคำว่า preemptive (เกี่ยวกับการจับจอง) และ requiem (เพลงสวดศพ) เพี่อใช้ในการอธิบายการปฏิบัติตามแนวทางพุทธในการประพันธ์เพลงเพื่อใช้เล่นก่อนการดับสิ้นของวัตถุ[1][2]
เดวิด วูดอาร์ด | |
|---|---|
 เดวิด วูดอาร์ดในปี 2563 | |
| เกิด | 6 เมษายน พ.ศ. 2507 แซนตาบาร์บารา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ |
| อาชีพ | นักเขียน คีตกวี |
| สัญชาติ | อเมริกัน |
| จบจาก | มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนตาบาร์บารา โรงเรียนใหม่เพื่อการวิจัยทางสังคม |
| แนวร่วมในทางวรรณคดี | แนวคิดหลังยุคนวนิยม |
ทั้งนี้วูดอาร์ดได้ทำงานให้กับฌาปนสถานในลอสแอนเจลิสในฐานะวาทยากรรวมถึงงานพิธีไว้อาลัยแก่ Leon Praport ใน พ.ศ. 2544 ที่เสียชีวิตจากรถไฟตกรางรวมถึงเล่นให้แก่ภรรยาของเขา Lola[3][4]: 125 โดยเดวิดยังได้เล่นเพลงสวดศพให้แก่สัตว์ป่า อาทิ นกกระทุงน้ำตาลแคลิฟอร์เนีย[5]
วูดอาร์ดเป็นที่รู้จักในการจำลอง Dreamachine ตะเกียงกล่อมประสาทที่จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ในประเทศเยอรมนีและเนปาล เขาเป็นที่รู้จักในนามของผู้เขียนวารสาร Der Freund รวมถึงงานเขียนเกี่ยวกับกฏแห่งกรรม การรับรู้ของต้นไม้และการตั้งถิ่นฐานของชาวปารากวัยใน Nueva Germania[6]
การศึกษา แก้
วูดอาร์ดสำเร็จการศึกษาจาก โรงเรียนใหม่เพื่อการวิจัยทางสังคม และ มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียแซนตาบาร์บารา[7]
นิวเยอรมนี แก้
ใน พ.ศ. 2546 วูดอาร์ดได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธานสภาพ Juniper Hills (ลอสแอนเจลิส) รัฐแคลิฟอร์เนีย โดยได้แต่งตั้งเมืองพี่เมืองน้องกับ นิวเยอรมนี ประเทศปารากวัย ในการดำเนินการตามแผนที่ตั้งไว้วูดอาร์ดได้เดินทางไปยังยูโทเปียของนักมังสาวิรัติและนิยมสิทธิสตรีในสมัยก่อนและได้พบกับผู้นำชุมชน หลังจากการไปเยือนครั้งแรก เขาเลือกที่จะจัดตั้งชุมชนเพื่อใช้ทำการศึกษาแทนการพัฒนาความสัมพันธ์กับเมืองนี้ โดยสิ่งที่เขาสนใจเป็นพิเศษคือ แนวความคิดของลัทธิการเปลี่ยนผ่านของมนุษย์ไปยังอีกโพ้นหนึ่งโดย ริชาร์ด วากเนอร์ และ Elisabeth Förster-Nietzsche ร่วมกับสามี Bernhard Förster ทำการก่อตั้งและอาศัยในอาณานิคมระหว่างช่วงปี พ.ศ. 2429 ถึง 2432[7]
ระหว่าง พ.ศ. 2547 ถึง 2549 วูดอาร์ดได้นำคณะเดินทางจำนวนมากไปยัง นิวเยอรมนี และได้รับการสนับสนุนจากรองประธานาธิบดีสหรัฐ ดิก ชีนีย์[9] ใน พ.ศ. 2554วูดอาร์ดได้อนุญาตให้นักเขียนนวนิยายชาวสวิส Christian Kracht ทำการเผยแพร่จดหมายส่วนตัวที่เขาเขียนเกี่ยวกับ นิวเยอรมนี[10]: 113–138 จำนวนสองเล่น พิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Wehrhahn Verlag แห่ง University of Hanover[11]: 180–189 ในการแลกเปลี่ยนจดหมาย Frankfurter Allgemeine Zeitung ได้กล่าวว่า "วูดอาร์ดและ Kracht] ได้ทลายเส้นแบ่งระหว่างชีวิตและศิลปะอย่างสิ้นเชิง"[12] Der Spiegel โดยเล่มแรก Five Years, vเล่มที่ 1,[13] คือ "ผลงานการเตรียมตัวทางจิตวิญญาณ" สำหรับผลงานเล่มถัดมาของ Kracht ที่ชื่อ Imperium[14]
จากคำกล่าวของ Andrew McCann, "Kracht ได้เดินทางไปพร้อมกับวูดอาร์ดไปยังสถานที่ที่ทายาทของผู้ตั้งถิ่นฐานเดิมได้อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แร้นแค้นอย่างยิ่ง จากนั้น Kracht ได้ทำตามความต้องการของวูดอาร์ดในการพัฒนาวัฒนธรรมของชุมชนและสร้างโรงอุปรากร ไบร็อยท์ บนพื้นที่ที่เคยเป็นที่อาศัยของครอบครัว Elisabeth Förster-Nietzsche"[15][ห 1] เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา นิวเยอรมนี ได้กลายเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมโดยมีที่พักพร้อมอาหารเช้าให้บริการรวมถึงพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์
ดรีมแมชชีน แก้
ระหว่าง พ.ศ. 2532 ถึง 2550 วูดอาร์ดได้สร้างงานจำลองของดรีมแมชชีน (Dreamachine)[16] เครื่องศึกษาการเคลื่อนไหวของร่างกายที่ได้คิดค้นขึ้นโดย Brion Gysin และ Ian Sommerville โดยประกอบด้วยกระบอกที่เป็นช่องทำจากทองแดงและกระดาษและหมุนรอบตะเกียงไฟฟ้า หากปิดตามองเข้าไป เครื่องดังกล่าวจะทำให้จิตใจเกิดอาการผิดปกติคล้ายกับผลของยาหรือการฝัน[ห 2]
หลังจากที่ได้อุทิศ Dreamachine ให้แก่ วิลเลียม เอส. เบอร์โรห์ส ในผลงาน Ports of Entry[17] ในงาน พ.ศ. 2539 LACMA นั้น วูดอาร์ด ได้เป็นเพื่อนกับนักเขียนและได้มอบ "แบบจำลองโบฮีเมียน" (กระดาษ) ของ Dreamachine เพื่อเป็นของขวัญครบรอบวันเกิด 83[18][19]: 23 ปี จากนั้น ซัทเทบีส์ ได้ทำการประมูลเครื่องก่อนหน้านี้ให้แก่นักสะสมบุคคลใน พ.ศ. 2545 และเครื่องรุ่นหลังได้ถูกยืมโดย เบอร์โรห์ส เพื่อจัดแสดงที่ Spencer Museum of Art[20]
หมายเหตุและการอ้างอิง แก้
บันทึก แก้
- ↑ นักนิรุกติศาสตร์คลาสสิคชาวสวิว Thomas Schmidt ได้เปรียบเทียบเสียงของ Woodard เพื่อเป็นเสียงประกอบในนิยายของ ทอมัส พินชอน
- ↑ ในปี พ.ศ. 2533 Woodard ได้ประดิษฐ์เครื่องออกฤทธิ์ต่อประสาทที่ชื่อว่า Feraliminal Lycanthropizer ซึ่งส่งผลตรงกันข้ามกันกับ Dreamachine.
อ้างอิง แก้
- ↑ คาร์เพนเทอร์ เอส., "In Concert at a Killer's Death", ลอสแอนเจลิสไทมส์, พ.ค. 9, พ.ศ. 2544.
- ↑ แรปปิ้ง เอ., พอร์เทรท วูดอาร์ด (ซีแอตเทิล: เกตตี้อิมเมจ, พ.ศ. 2544).
- ↑ ริค เค., "Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death", ลอสแอนเจลิสไทม์, มี.ค. 16, พ.ศ. 2544.
- ↑ ดอสัน เจ., Los Angeles' Angels Flight (เมาท์เฟซัน SC: สำนักพิมพ์อาคาเดีย, พ.ศ. 2551), หน้า 125.
- ↑ แมนเซอร์ ที., "Pelican's Goodbye is a Sad Song", เพรส เทเลแกรม, ต.ค. 2, พ.ศ. 2541.
- ↑ คารอสซี ไอ., "La storia di Nueva Germania", อิล โพสต์, ต.ค. 13, พ.ศ. 2554.
- ↑ 7.0 7.1 ริงนิเกอร์ เค., "Autorschaftsinszenierung und Diskursstörungen in Five Years," ใน J. Bolton, เป็นต้น, สาราณียกร, เจอร์มันมอนิเตอร์ 79 (ไลเดิน: บริล, พ.ศ. 2559).
- ↑ Chandarlapaty, R., "Woodard and Renewed Intellectual Possibilities", ใน Seeing the Beat Generation (เจฟเฟอร์สัน, รัฐนอร์ทแคโรไลนา: McFarland & Company, 2562), หน้า 98–101.
- ↑ เอปสเตน เจ., "Rebuilding a Home in the Jungle" เก็บถาวร 2016-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, ซานฟรานซิสโก ประวัติศาสตร์, มี.ค. 13, พ.ศ. 2548.
- ↑ โชสเตอร์ เจ., "Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator," ใน Birke, Köppe, สาราณียกร, ผู้เขียน (เบอร์ลิน: เดอ กรุยเตอร์, พ.ศ. 2558), หน้า 113–138.
- ↑ วูดอาร์ด ดี., "In Media Res", 032c, ปี พ.ศ. 2554, หน้า 180–189.
- ↑ ลิงก์ เอ็ม., "Wie der Gin zum Tonic", แฟรงเฟิร์ต ไซตุง, พ.ย. 9, พ.ศ. 2554.
- ↑ คราส ซี., Five Years (ฮันโนเฟอร์: เวอร์รัก, พ.ศ. 2554).
- ↑ ดิแอส จี., "Die Methode Kracht", เดอ สปีเกล, ก.พ. 13, พ.ศ. 2555.
- ↑ แม็คเคน เอ. แอล., "Allegory and the German (Half) Century", หนังสือซิดนีย์, ส.ค. 28, พ.ศ. 2558.
- ↑ อัลเล็น เอ็ม., "Décor by Timothy Leary", เดอะนิวยอร์กไทมส์, ม.ค. 20, พ.ศ. 2548.
- ↑ ไนท์ ซี., "The Art of Randomness", ลอสแอนเจลิสไทมส์, ส.ค. 1, พ.ศ. 2539.
- ↑ สถานทูตสหรัฐฯ ปราก, "Literary Centenary", พ.ศ. 2557.
- ↑ วูดอาร์ด, "Burroughs und der Steinbock", ชไวเซอร์ โมเนต์, มี.ค. พ.ศ. 2557, หน้า 23.
- ↑ พิพิธภัณฑ์ศิลปะสเปนเซอร์, ดรีมแมชชีน, มหาวิทยาลัยแคนซัส.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- BnF: cb16616878t
- GND: 1014196620
- ISNI: 0000 0003 5593 5615
- VIAF: 174755630
- WorldCat: 174755630