อู้ตั่น

ตั่น
อู้ ตั่น
	သန့်
	อู้ตั่นในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1963
เลขาธิการสหประชาชาติคนที่ 3
	ดำรงตำแหน่ง; 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1961 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 1971
ก่อนหน้า	ด๊าก ฮัมมาร์เฮิลด์
ถัดไป	ควร์ท วัลท์ไฮม์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	22 มกราคม ค.ศ. 1909; ป้านตะนอ บริติชพม่า บริติชราช
เสียชีวิต	25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 (65 ปี); นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก สหรัฐ
สาเหตุการเสียชีวิต	มะเร็งปอด
ที่ไว้ศพ	Kandawmin Garden Mausolea ย่างกุ้ง พม่า
เชื้อชาติ	พม่า
พรรคการเมือง	AFPFL (1947 – 1958)
คู่สมรส	Daw Thein Tin (died 1989)
บุตร	Maung Bo; Tin Maung Thant; Aye Aye Thant;
บุพการี	Po Hnit; Nan Thaung;
ญาติ	Khant (น้องชาย); Thaung (น้องชาย); Tin Maung (น้องชาย); ตั่น-มหยิ่นอู้ (หลานชาย);
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยย่างกุ้ง
ลายมือชื่อ

ตั่น (พม่า: သန့်; เอ็มแอลซีทีเอส: san.; ออกเสียง: [θa̰ɰ̃]; 22 มกราคม พ.ศ. 2452 – 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2517) หรือที่เรียกร่วมกับคำนำหน้าชื่อว่า อู้ตั่น (ဦးသန့်) เป็นนักการทูตชาวพม่า และเป็นเลขาธิการองค์การสหประชาชาติใน ค.ศ. 1961 ถึง 1971 เป็นเวลา 10 ปีกับอีกหนึ่งเดือน^[a]

อู้ตั่นเสียชีวิตเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 ที่นครนิวยอร์ก สหรัฐ ด้วยโรคมะเร็งปอด รวมอายุได้ 65 ปี

ชีวิตช่วงต้น

ตั่นขณะศึกษาที่มหาวิทยาลัยย่างกุ้งใน ค.ศ. 1927

ตั่นเป็นลูกคนแรกจากลูกชายสี่คนที่เกิดในป้านตะนอ บริติชพม่า จากครอบครัวเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยปานกลางและพ่อค้าข้าว Po Hnit พ่อของเขา ซึ่งจบการศึกษาที่โกลกาตา เป็นบุคคลเดียวในเมืองที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว^[2] โดยเป็นคนก่อตั้งสมาคมวิจัยพม่าและช่วยก่อตั้งหนังสือพิมพ์เดอะซัน (สุริยะ) ที่ย่างกุ้ง^[2]^[3] ถึงแม้ว่าสมาชิกครอบครัวของเขามีเชื้อสายพม่าและนับถือศาสนาพุทธ ตั่น-มหยิ่นอู้ (หลานชายของอู้ตั่น) รายงานว่า พ่อของตั่นมีบรรพบุรุษ "จากทั้งอินเดียและจีน พุทธและมุสลิม เช่นเดียวกันกับไทใหญ่และม้ง"^[4] พ่อของเขาหวังว่าลูกชายทั้งสี่จะจบในระดับปริญญา^[5] Khant, Thaung และ Tin Maung กลายมาเป็นนักการเมืองและนักวิชาการ^[3]

ตั่นมีส่วนร่วมในการตีพิมพ์หนังสือพิมพ์และวารสารบางวส่วนภายใต้นามปากกา "Thilawa" และแปลหนังสือหลายเล่ม ซึ่งรวมไปถึงเล่มหนึ่งของสันนิบาตชาติ^[6] เขาได้แรงบันดาลใจจากเซอร์สแตฟฟอร์ด คริปปส์, ซุน ยัตเซ็น และมหาตมา คานธี^[7] ในช่วงวิกฤตการเมืองพม่า ตั่นอยู่ตรงกลางระหว่างกลุ่มชาตินิยมกับกลุ่มจงรักภักดีต่ออังกฤษ^[8]

หมายเหตุ

↑ รวม 3,683 วัน ซึ่งรวมช่วงว่างตำแหน่งหนึ่งเดือนในเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม ค.ศ. 1966^[1]

อ้างอิง

↑ UN website's biography of Thant
↑ ^2.0 ^2.1 Bingham 1966, p. 29.
↑ ^3.0 ^3.1 Robert H. Taylor, บ.ก. (2008). Dr. Maung Maung: Gentleman, Scholar, Patriot. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 211–212. ISBN 978-981-230-409-4.
↑ Thant Myint-U (2011). Where China Meets India: Burma and the New Crossroad of Asia. New York: Farrar, Straus and Giroux. pp. 76. ISBN 978-0-374-98408-3.
↑ Bingham 1966, p. 32.
↑ Naing, Saw Yan (January 22, 2009). Remembering U Thant and His Achievements เก็บถาวร 2012-03-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. The Irrawaddy.
↑ Dorn 2007, p. 144.
↑ Lewis 2012.

บรรณานุกรม

June Bingham Birge (1966). U Thant: The Search for Peace. New York: Knopf Publishing Group.
A. Walter Dorn and Robert Pauk (April 2009). "Unsung Mediator: U Thant and the Cuban Missile Crisis". Diplomatic History. 33 (2): 261–291. doi:10.1111/j.1467-7709.2008.00762.x.
Louis Kriesberg, Stuart J. Thorson (1991). Timing the De-escalation of International Conflicts. Syracuse, NY: Syracuse University Press. ISBN 0815625219.
A. Walter Dorn and Robert Pauk (November 2012). "The closest brush: How a UN secretary-general averted doomsday". Bulletin of the Atomic Scientists. 68 (6): 79–84. Bibcode:2012BuAtS..68f..79D. doi:10.1177/0096340212464363. S2CID 143657372.
Lewis, Terrance L. (2012). "U Thant". Salem Press Biographical Encyclopedia:Research Starters. Salem Press.
A. Walter Dorn (2007). "U Thant: Buddhism in Action" (PDF). ใน Kille, Kent (บ.ก.). The UN Secretary-General and Moral Authority: Ethics and Religion in International Leadership. Washington, DC: Georgetown University Press. ISBN 978-1-58901-180-9.

อ่านเพิ่ม

Bernard J. Firestone (2001). The United Nations under U Thant, 1961–1971. Metuchen, N.J: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-3700-5.
Ramses Nassif (1988). U Thant in New York, 1961–1971: A Portrait of the Third UN Secretary-General. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-02117-8.
Hanwong, L. (2014). ʻŪ than nai thāna lēkhāthikān ʻOngkān Sahaprachāchāt chāo ʻĒchīa khon rǣk [U Thant as the first Asian secretary-general of the United Nations]. In A. Khamson, T. Weerakietsoontorn & C. Khuntong (Eds.), Yō̜n phinit phūsāng prawattisāt ʻĒchīa Tawanʻō̜k Chīang Tai [Reflections on Makers of Southeast Asian History 2] (pp. 131–63). Bangkok: Reviews of Southeast Asian History and Culture Project (TRF). (in Thai)
U Thant (1978). View from the UN. Garden City, NY: Doubleday. ISBN 0-385-11541-5.
ลลิตา หาญวงศ์. “อูถั่นในฐานะเลขาธิการองค์การสหประชาชาติชาวเอเชียคนแรก.” ใน อรพินท์ คำสอน, ธิษณา วีรเกียรติสุนทร และชลธิชา ขุนทอง (บก.), ย้อนพินิจผู้สร้างประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 2. น. 131–63. กรุงเทพฯ: โครงการวิจัย “ปริทรรศน์ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (สกว.), 2557.

แหล่งข้อมูลอื่น

U Thant papers เก็บถาวร 2022-10-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน at the United Nations Archives
Official UNSG biography from the United Nations website

ก่อนหน้า		อู้ตั่น		ถัดไป
ด๊าก ฮัมมาร์เฮิลด์		เลขาธิการสหประชาชาติ คนที่ 3 (30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2504 – 31 ธันวาคม พ.ศ. 2514)		ควร์ท วัลท์ไฮม์

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[2] รวม 3,683 วัน ซึ่งรวมช่วงว่างตำแหน่งหนึ่งเดือนในเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม ค.ศ. 1966^[1]

[1] UN website's biography of Thant

[FOOTNOTEBingham196629-3] 2.0 ^2.1 Bingham 1966, p. 29.

[mm-4] 3.0 ^3.1 Robert H. Taylor, บ.ก. (2008). Dr. Maung Maung: Gentleman, Scholar, Patriot. Institute of Southeast Asian Studies. pp. 211–212. ISBN 978-981-230-409-4.

[5] Thant Myint-U (2011). Where China Meets India: Burma and the New Crossroad of Asia. New York: Farrar, Straus and Giroux. pp. 76. ISBN 978-0-374-98408-3.

[FOOTNOTEBingham196632-6] Bingham 1966, p. 32.

[7] Naing, Saw Yan (January 22, 2009). Remembering U Thant and His Achievements เก็บถาวร 2012-03-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. The Irrawaddy.

[FOOTNOTEDorn2007144-8] Dorn 2007, p. 144.

[FOOTNOTELewis2012-9] Lewis 2012.

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[1]