หลิว เชียน
หลิว "หลุยส์" เชียน (จีน: 劉謙; อังกฤษ: Lu "Louis" Chen) เกิดวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ. 1976 เป็นนักมายากลชาวไต้หวัน และเป็นนักมายากลชาวไต้หวันเพียงคนเดียวที่ได้แสดงความสามารถในเมจิคแคสเซิลของฮอลลีวูด โดยเป็นที่รู้จักกันในฐานะนักมายากลที่มีชื่อเสียงที่สุดของไต้หวัน[1] เขาสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยซูโจว ในสาขาวรรณคดีญี่ปุ่น[2]
หลิว เชียน (劉謙) | |
|---|---|
| เกิด | มิถุนายน 25, 1976 เกาสง ประเทศไต้หวัน |
| อาชีพ | นักมายากล |
| ส่วนสูง | 1.73 ม. |
| เว็บไซต์ | LuChen Magic |
หลิว เชียน[1]
หลิว เชียน ได้ปรากฏตัวในหลายประเทศ กับการแสดงในญี่ปุ่น, เกาหลีใต้, ยุโรป และสหรัฐอเมริกา[2] เขาปรากฏตัวสู่สายตาสาธารณชนครั้งแรกที่ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ใน ค.ศ. 2009 ตลอดช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิประจำปีของซีซีทีวี ด้วยการแสดงมายากลที่แบ่งออกเป็นสามส่วน[3] ซึ่งรวมถึง กลเคลื่อนย้ายวัตถุ เนรมิตให้แหวนหมั้นเข้าไปอยู่ในไข่ของจริง[4] และแขกผู้ชมต่างได้รับเชิญให้ลองมายากลระดับพื้นฐานภายหลังจากการแสดงได้สิ้นสุดลง[5]
เขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติหลายรายการ รวมถึงรางวัลที่มีชื่อเสียงอย่าง "นีล ฟอสเตอร์/บิล แบร์ด สำหรับความเป็นเลิศในการจัดแสดง" ซึ่งมอบให้เป็นประจำทุกปีโดย วิทยาลัยมายากลชาเวซ[5][6]
ชีวิตช่วงต้นและอาชีพมายากล แก้
หลิว เชียน เริ่มสนใจมายากลเมื่ออายุได้ 7 ปี เมื่อเขาได้ไปพบกับร้านมายากลแห่งหนึ่งในขณะไปเที่ยวซื้อของกับป้าของเขา[2] เขาได้เข้าไปแล้วเห็นเจ้าของร้านทำให้เหรียญหายไป และเมื่อประจันหน้ากัน เจ้าของร้านก็ได้อมยิ้มแล้วนำมันออกมาจากหลังหูของเขา[7] จากนั้น เขาได้เริ่มทำงานในการใช้ทักษะด้านมายากลของเขา และเมื่ออายุได้ 12 ปี เขาก็ชนะการประกวดมายากลระดับเยาวชนในไต้หวัน ซึ่งได้รับการตัดสินโดยนักมายากลระดับโลกที่มีชื่อว่า เดวิด คอปเปอร์ฟิลด์ ในการสัมภาษณ์ หลิว เชียน กล่าวว่า "ชัยชนะนี้มีความหมายที่ลึกซึ้งสำหรับผม มันได้กระตุ้นให้ผมสานต่อความฝันด้านการแสดงมายากล มันได้แสดงให้เห็นว่าในความพยายามนี้ สามารถนำพาให้ไปสู่ความสำเร็จได้ในที่สุด"[2]
แม้กระนี้ หลิว เชียน ก็ไม่ได้คาดหวังที่จะเป็นนักมายากลระดับอาชีพ เขาแทนที่มันด้วยการเลือกเรียนภาษาญี่ปุ่นที่มหาวิทยาลัยซูโจว ในขณะที่ใช้เวลาว่างของเขาฝึกมายากลระดับสมัครเล่น เขาล้มเหลวในการหางานทำภายหลังจากสำเร็จการศึกษา สถานการณ์บังคับให้เขาต้องประกอบอาชีพด้านมายากล ใน ค.ศ. 2001 หลิว เชียน ได้ขยายการแสดงของเขาออกสู่ทางโทรทัศน์ โดยเริ่มต้นการแสดงที่มีชื่อว่า "เมจิคสตาร์" และได้กลายมาเป็นการแสดงของสตาร์ไชนีสแชนแนลที่ได้รับความนิยมมากที่สุดอย่างรวดเร็ว ใน ค.ศ. 2003 เขาเลือกใช้งานสัมนามายากลนานาชาติเป็นสถานที่แรก[2] ตั้งแต่ ค.ศ. 2007 ถึง ค.ศ. 2009 หลิว เชียน ได้ร่วมดำเนินการและร่วมการตัดสินด้านมายากลในรายการวาไรตี้โชว์ยอดนิยมของไต้หวันซึ่งนำเสนอโดย จาง เฟย ที่มีชื่อว่า วาไรตี้บิ๊กบราเธอร์
แผนที่เขาต้องการแสดงมายากลในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่[2] ได้บรรลุผลเมื่อเขาจัดแสดงชุด "เมจิคแฮนด์" ในรายการซีซีทีวีนิวเยียร์สกาลา 2009[3] ซึ่งปรากฏต่อหน้าผู้ชมในรายการสดรวมถึงผู้ชมอีกหนึ่งพันล้านคนที่ชมรายการถ่ายทอดผ่านทางโทรทัศน์[8] การแสดงของเขาถือได้ว่าเป็นการแสดงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเป็นอันดับสองของคืนนั้น ซึ่งเป็นรองเพียงการแสดงตลกของ จ้าว เบิ่นฉาน เท่านั้น[9] ภายหลังจากเขาจัดการแสดงในซีซีทีวีนิวเยียร์สกาลาแล้ว เขาก็ได้สร้างชื่อเสียงไปทั่วผืนแผ่นดินใหญ่ รวมไปถึงทางช่องโทรทัศน์ในหลายจังหวัด (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทีวีเจียงซู, เซี่ยงไฮ้มีเดียกรุ๊ป และ หูหนานทีวี) โดยมีการเชิญให้เขาจัดการแสดง ซึ่งเขายังได้ร่วมการแสดงโฆษณาทางโทรทัศน์ของจีนแผ่นดินใหญ่หลายรายการตลอดปี 2009 อันเป็นผลมาจากความนิยมและชื่อเสียงของตัวเขาเอง เขาได้รับคำเชิญและจัดการแสดงอีกครั้งในหนึ่งปีหลังจากนั้นในรายการ ซีซีทีวีนิวเยียร์สกาลา 2010 กับ ซีซีทีวีแลนเทิร์นเฟสติวอลสกาลา 2010[10] ความสำเร็จนี้ถือเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่โดดเด่นที่สุดของเขา ตลอดจนที่ผ่านมาเขายังมีภาพถ่ายที่สร้างชื่อเสียงและความนิยมนับแต่นั้นเรื่อยมา
หลังจากการเปิดตัวครั้งแรกของเขาที่ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่แล้ว เขาก็มักปรากฏตัวที่ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่กับประเทศญี่ปุ่นเพื่อจัดการแสดง ใน ค.ศ. 2010 เขาได้รับรางวัลเมอร์ลินอะวอร์ด ซึ่งเป็นรางวัลรายการที่ 26 สำหรับอาชีพมายากลของเขา ใน ค.ศ. 2011 หลิว เชียนได้กลายมาเป็นนักมายากลชาวเอเชียคนแรกที่มีเวทีแสดงมายากลเป็นของเขาเองที่ลาสเวกัส และเป็นชาวจีนคนแรกที่ได้รับการตีพิมพ์ถึงตัวเขาในนิตยสารอเมริกันเมจิค มาถึงวันนี้ หลายคนต่างเห็นว่า หลิว เชียน จะเป็น เดวิด คอปเปอร์ฟิลด์ แห่งเอเชียเนื่องด้วยชื่อเสียงและการได้รับความนิยมอย่างสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชีย
รางวัลและความสำเร็จ แก้
- นีล ฟอสเตอร์/บิล แบร์ด อะวอร์ด สำหรับความเป็นเลิศในการจัดแสดง (วิทยาลัยมายากลชาเวซ)[2][11]
- เบสท์แพรคทิซอะวอร์ด (ชมรมนักมายากลอเมริกัน)[11]
- การประกวดมายากลระดับเยาวชนในไต้หวัน (อันดับ 1) โดยได้รับรางวัลที่เสนอขึ้นเองโดย เดวิด คอปเปอร์ฟิลด์
- เมอร์ลินอะวอร์ด 2010 (IMS, อินเตอร์เนชันแนลเมจิคเชียนโซไซตี)
สื่อสิ่งพิมพ์ แก้
- Ah! I'm Lose by Magic!. Ko Po International Ltd. 2005. ISBN 9867323181.
- Ah! I'm Lose by Magic! Part 2. Ko Po International Ltd. 2005. ISBN 9867323629.
- Magic Visa. Ko Po International Ltd. 2006. ISBN 9867088875.
- Men Who Learn Magic: 30 Tricks That Can Change Your Life. Ko Po International Ltd. 2008. ISBN 9789861851983.
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Huang, Kaya. "The Magical World of Lu Chen". Taiwan Panorama. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-18. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Fei, He (2008-10-24). "China's Top Magician Liu Qian". CriEnglish. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-01-29. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ 3.0 3.1 "Magic Hands". China Central Television. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ "網友拆解春晚魔術 揭秘宋祖英如何「場上換裝」" (ภาษาจีน). 2009-01-29. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ 5.0 5.1 "魔術師劉謙揭秘春晚:藝人沒酬勞 還是乖乖去" (ภาษาจีน). Ent163. 2009-01-28. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ "寶島魔術師劉謙做客新浪聊春晚 每一次都像戰場" (ภาษาจีน). Sina. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ "Magic in the Streets". 綜藝大哥大.
- ↑ Qian, Liu (2009-01-24). "CCTV Spring Festival Evening Show". Liu Qian's Blog. สืบค้นเมื่อ 2009-01-27.
- ↑ "央視春晚人氣調查本山居首 小瀋陽成最大黑馬" (ภาษาจีน). China.cn. 2009-01-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-04. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.
- ↑ "Magic". CCTV. สืบค้นเมื่อ 2010-02-13.
- ↑ 11.0 11.1 "Liu Quan profile" (ภาษาจีน). Baidu. สืบค้นเมื่อ 2009-01-28.