สมัชชาสหพันธ์ (เยอรมนี)

สมัชชาสหพันธ์ (เยอรมัน: Bundesversammlung บุนเดิสแฟร์ซัมลุง) คือคณะผู้เลือกตั้งประธานาธิบดีเยอรมนี ประกอบด้วยสมาชิกสองประเภท ประเภทแรกคือผู้แทนราษฎร (อันหมายถึงสมาชิกทั้งหมดของสภาสหพันธ์) ประเภทที่สองคือผู้แทนรัฐในจำนวนเท่ากับสมาชิกประเภทแรก (ซึ่งถูกสรรหาโดยสิบหกสภารัฐท้องถิ่น)

การประชุมสมัชชาสหพันธ์สมัยที่ 2 ในปี 1954

ผู้ออกหมายเรียกประชุมสมัชชาสหพันธ์คือประธานสภาสหพันธ์ที่อยู่ในตำแหน่ง ซึ่งจะมีการเรียกประชุมไม่กี่เดือนก่อนหน้าที่วาระของประธานาธิบดีจะหมดลง กฎหมายพื้นฐานแห่งสหพันธ์ฯกำหนดให้จัดประชุมสมัชชาสหพันธ์ไม่ล่วงเลยสามสิบวันก่อนการหมดวาระของประธานาธิบดี เพื่อที่บรรดาสภารัฐท้องถิ่นจะได้มีเวลาในการเลือกผู้แทนรัฐ แต่ในกรณีที่ประธานาธิบดีลาออกฉับพลันหรือถึงแก่อสัญกรรม ให้จัดประชุมภายในสามสิบวัน

ในการประชุมสมัชชาสหพันธ์ พรรคการเมืองใดก็ได้ในสภาสหพันธ์สามารถเสนอชื่อแคนดิเดตประธานาธิบดี การลงคะแนนเสียงทำได้ไม่เกินสามครั้ง เป็นการลงคะแนนลับและไม่มีการอภิปรายก่อนลงคะแนน[1] แคนดิเดตจะต้องได้รับคะแนนเสียงเกินกึ่งหนึ่งของจำนวนสมาชิกที่มีอยู่ของสมัชชาสหพันธ์ จึงจะถือว่าได้รับเลือก แต่หากในการลงคะแนนสองครั้งแรกยังไม่มีผู้ใดได้รับคะแนนเสียงถึงเกณฑ์ดังกล่าว ในการลงคะแนนครั้งที่สาม ให้ถือว่าผู้ได้รับคะแนนเสียงมากสุดในบรรดาแคนดิเดตเป็นผู้ได้รับเลือกโดยปริยาย

การประชุมสมัชชาสหพันธ์สมัยแรกมีขึ้นในปี 1949 (ในสมัยที่ยังเป็นเยอรมนีตะวันตก) ซึ่งมีจำนวนสมาชิกทั้งสิ้น 804 คน ได้ประธานาธิบดีคนแรกคือเทโอดอร์ ฮ็อยส์ การประชุมสมัยล่าสุดคือสมัยที่ 17 มีขึ้นในปี 2022 ซึ่งมีจำนวนสมาชิกทั้งสิ้น 1,472 คน การประชุมสมัยถัดไปจะมีขึ้นไม่เกินกุมภาพันธ์ 2027

สมัยการประชุม

แก้
วันที่ ที่ประชุม ได้ประธานาธิบดี พรรค ครั้ง คะแนน
01 12 ก.ย. 1949 บุนเดิสเฮาส์ บ็อน เทโอดอร์ ฮ็อยส์ FDP 2 416 จาก 804
02 17 ก.ค. 1954 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน เทโอดอร์ ฮ็อยส์ FDP 1 871 จาก 1018
03 1 ก.ค. 1959 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน ไฮน์ริช ลึพเคอ CDU 2 526 จาก 1038
04 1 ก.ค. 1964 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน ไฮน์ริช ลึพเคอ CDU 1 710 จาก 1042
05 5 มี.ค. 1969 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน กุสทัฟ ไฮเนอมัน SPD 3 512 จาก 1036
06 15 พ.ค. 1974 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน วัลเทอร์ เชล FDP 1 530 จาก 1036
07 23 พ.ค. 1979 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน คาร์ล คาร์สเทินส์ CDU 1 528 จาก 1036
08 23 พ.ค. 1984 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน ริชชาร์ท ฟ็อน ไวทซ์เซ็คเคอร์ CDU 1 832 จาก 1040
09 23 พ.ค. 1989 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน ริชชาร์ท ฟ็อน ไวทซ์เซ็คเคอร์ CDU 1 881 จาก 1038
10 23 พ.ค. 1994 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โรมัน แฮร์ทโซค CDU 3 696 จาก 1324
11 23 พ.ค. 1999 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โยฮันเนิส เรา SPD 2 690 จาก 1333
12 23 พ.ค. 2004 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฮอสท์ เคอเลอร์ CDU 1 604 จาก 1204
13 23 พ.ค. 2009 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฮอสท์ เคอเลอร์ CDU 1 613 จาก 1224
14 30 มิ.ย. 2010 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน คริสทีอัน วุล์ฟ CDU 3 625 จาก 1242
15 18 มี.ค. 2012 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โยอาคิม เกาค์ ไม่มีพรรค 1 991 จาก 1228
16 12 ก.พ. 2017 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฟรังค์-วัลเทอร์ ชไตน์ไมเออร์ SPD 1 931 จาก 1253
17 13 ก.พ. 2022 ศาลาเพาล์-เลอเบอ เบอร์ลิน ฟรังค์-วัลเทอร์ ชไตน์ไมเออร์ SPD 1 1045 จาก 1472

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. Köker, Philipp (2019). "Risk vs Reward Strategies in Indirect Presidential Elections: Political Parties and the Selection of Presidential Electors in Germany, 1949–2017". German Politics (ภาษาอังกฤษ). 28 (4): 602–620. doi:10.1080/09644008.2019.1590549. ISSN 0964-4008. S2CID 159163706.