สนธิสัญญาลูว์เนวีล
สนธิสัญญาลูว์เนวีล (อังกฤษ: Treaty of Lunéville) เป็นสนธิสัญญาที่ลงนามกันที่เมืองลูว์เนวีล ทางตะวันออกเฉียงเหนือของฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1801 ระหว่างสาธารณรัฐฝรั่งเศสผู้ลงนามโดยโจเซฟ โบนาปาร์ต กับจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[1]ผู้ลงนามโดยเคานท์ลุดวิก ฟอน โคเบ็นเซิล
| ฝรั่งเศส: Traité de Lunéville | |
|---|---|
| วันลงนาม | 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1801 ลูว์เนวีล, ฝรั่งเศส |
| ภาคี | สาธารณรัฐฝรั่งเศส จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ |
กองทัพออสเตรียได้รับความพ่ายแพ้ต่อนโปเลียนในยุทธการที่มาเรงโก (Battle of Marengo) ในอิตาลีเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1800 และต่อมาโดยฌ็อง วิกตอร์ มารี มอโร (Jean Victor Moreau) ในยุทธการที่โฮเฮนลินเดิน (Battle of Hohenlinden) เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม ซึ่งทำให้ฝ่ายออสเตรียต้องพยายามหาทางทำสัญญาสงบศึกที่ตามด้วยสนธิสัญญาหลายฉบับ สนธิสัญญาเป็นการยุติสงครามมหาสัมพันธมิตรครั้งที่สอง (Second Coalition) ซึ่งทำให้เหลือแต่บริเตนเท่านั้นที่ยังคงต่อสู้อยู่กับฝรั่งเศส
สนธิสัญญาลูว์เนวีลระบุว่า "ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปและตลอดไปจะมีแต่ความสันติ, ความเป็นพันธมิตร, และความเข้าใจอันดีต่อกัน" สนธิสัญญาระบุให้ออสเตรียบังคับใช้ข้อตกลงที่ระบุในสนธิสัญญากัมโปฟอร์มีโอ (Treaty of Campo Formio) ที่ลงนามกันก่อนหน้านั้นเมื่อวันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 1797 ออสเตรียต้องสละดินแดนในปกครองในเยอรมนี และจักรพรรดิออสเตรียต้องสละสิทธิทุกอย่างอันเกี่ยวกับจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ อำนาจของฝรั่งเศสขยายตัวไปจนถึงฝั่งซ้ายของแม่น้ำไรน์ อาณาจักรแกรนด์ดยุคแห่งทัสกานีตกไปเป็นของฝรั่งเศส ทั้งสองฝ่ายตกลงยอมรับฐานะอันเป็นอิสระของสาธารณรัฐบาตาเวีย, สาธารณรัฐซิซาลไพน์, สาธารณรัฐเฮลเวติค และสาธารณรัฐลีกูเรีย ทางตอนหนือของอิตาลีอาณาจักรสังฆราชกึ่งอิสระแห่งเทร็นโท และเบรสซาโนเน/บริกเซนถูกยุบและผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของออสเตรีย ออสเตรียกลับเข้าร่วมสงครามนโปเลียนอีกครั้งในปี ค.ศ. 1805