สงครามสี่สัมพันธมิตร
สงครามสี่สัมพันธมิตร (อังกฤษ: War of the Quadruple Alliance; ค.ศ. 1718–ค.ศ. 1720) เป็นสงครามที่เกิดจากความทะเยอทยานของพระเจ้าฟิลิปที่ 4 แห่งสเปน, พระมเหสีเอลิซาเบธ ฟาร์เนเซ และอัครมหาเสนาบดีจุยลิโอ อัลแบโรนีในการพยายามที่จะยึดดินแดนในอิตาลีคืน และ อ้างสิทธิในการครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศส ฝ่ายสเปนเป็นฝ่ายแพ้ต่อสัมพันธมิตรที่รวมทั้งราชอาณาจักรบริเตนใหญ่, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส, อาณาจักรอาร์คดยุคแห่งออสเตรีย (ขณะนั้นเป็นรัฐบริวารของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์) และ สาธารณรัฐดัตช์ ต่อมาซาวอยเข้าร่วมในการสงครามกลายเป็นสัมพันธมิตรที่ห้า แม้ว่าการต่อสู้จะเริ่มขึ้นเมื่อต้นปี ค.ศ. 1717 แต่ก็มิได้มีการประกาศกันอย่างเป็นทางการจนกระทั่งเดือนธันวาคม ค.ศ. 1718 สงครามยุติลงด้วยการลงนามในสนธิสัญญากรุงเฮก (ค.ศ. 1720)
สงครามสี่สัมพันธมิตร War of the Quadruple Alliance | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ยุทธการแหลมพาสซาโร, 11 สิงหาคม ค.ศ. 1718 โดย ริชาร์ด เพทัน (สีน้ำมันบนผ้าใบ, ค.ศ. 1767) | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
สเปน |
จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ราชอาณาจักรฝรั่งเศส ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่ สาธารณรัฐดัตช์ ซาวอย | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
Marquis of Lede Duke of Montemar Duke of Ormonde Antonio Castañeta |
Duke of Berwick Count de Mercy Lord Cobham Sir George Byng ดยุคแห่งซาวอย | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
4,350 เสียชีวิตและบาดเจ็บ [1] |
11,250 ชาวออสเตรียเสียชีวิตและบาดเจ็บ 6,000 ชาวบริติชเสียชีวิตและบาดเจ็บ 3,000 ชาวฝรั่งเศสเสียชีวิตและบาดเจ็บ 2,250 ชาวซาร์ดิเนียเสียชีวิตและบาดเจ็บ 1,500 ชาวดัตช์เสียชีวิตและบาดเจ็บ[1] |
อ้างอิง
แก้- GUERRA DE LA CUÁDRUPLE ALIANZA (1717 - 1721) (in Spanish) เก็บถาวร 2011-09-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Blanning, Tim. The Pursuit of Glory: Europe, 1648-1815. Penguin Books (2008)
- Simms, Brendan. Three Victories and a Defeat: The Rise and Fall of the First British Empire. Penguin Books (2008).