สกุลศิลปะลุ่มแม่น้ำฮัดสัน

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

สกุลศิลปะลุ่มแม่น้ำฮัดสัน (อังกฤษ: Hudson River School^[1]) เป็นขบวนการศิลปะที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริการากลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่ประกอบด้วยกลุ่มจิตรกร ภูมิทัศน์ผู้มีแนวคิดที่มีอิทธิพลมาจากศิลปะจินตนิยม จิตรกรรมที่เป็นชื่อของกลุ่มจะเป็นภาพทิวทัศน์ต่างๆ ของลุ่มแม่น้ำฮัดสันและบริเวณใกล้เคียงรวมทั้งภูเขาแค็ทส์คิลล์, ภูเขาอาดิรอนดัค และ ภูเขาไวท์เมานเทน, นิวแฮมป์เชียร์ งานของศิลปินรุ่นต่อมาของกลุ่มนี้ขยายไปครอบคลุมสถานที่อื่นด้วย

บทนำ แก้

ไม่ว่าจะเป็นที่มาของคำว่า “ตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสัน” หรือการตีพิมพ์ครั้งแรกต่างก็ไม่เป็นที่ทราบแน่นอน แต่เชื่อกันว่าเดิมมาจากนักวิพากษ์ศิลป์แคลเรนซ์ คุคแห่ง “New York Tribune” หรือโดยจิตรกรภูมิทัศน์โฮเมอร์ ดี. มาร์ติน^[2] ตามความหมายเดิมเป็นคำที่เป็นเชิงดูแคลนเมื่อศิลปะลักษณะดังว่าหมดความนิยมลงไปเมื่อจิตรกรรม “กลางแจ้ง” ของตระกูลการเขียนแบบบาร์บิซองเข้ามาเป็นที่นิยมกันในบรรดาผู้อุปถัมภ์และผู้สะสมศิลปะอเมริกันแทนที่

จิตรกรรมของตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสันสะท้อนให้เห็นหัวเรื่องสามเรื่องของอเมริกาในคริสต์ศตวรรษที่ 19: การค้นพบ, การสำรวจ และ การตั้งถิ่นฐาน นอกจากนั้นก็เป็นจิตรกรรมที่แสดงให้เห็นภูมิทัศน์อเมริกันที่มีลักษณะเป็นท้องทุ่ง (pastoral) ที่มนุษย์และสิ่งแวดล้อมสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข

ภูมิทัศน์ของตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสันจะมีลักษณะที่เป็นสัจจะ, เต็มไปด้วยรายละเอียด และบางครั้งก็เป็นเขียนภาพธรรมชาติเชิงอุดมคติ ที่มักจะผสมผสานกันระหว่างบริเวณที่มีการทำเกษตรกรรมและธรรมชาติที่ยังไม่ได้รับการบุกเบิกที่เริ่มจะหายไปอย่างรวดเร็วจากบริเวณลุ่มแม่น้ำฮัดสันแทบจะในช่วงเวลาเดียวกับที่มาเริ่มรู้ถึงคุณค่าของแบบเป็นป่าและความสวยงามโดยทั่วไป โดยทั่วไปแล้วจิตรกรของตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสันมีความเชื่อว่าธรรมชาติในรูปของภูมิทัศน์อเมริกันเป็นสิ่งที่เกิดจากการสร้างสรรค์ของพระเจ้า แม้ว่าจิตรกรแต่ละคนจะมีระดับความศรัทธาทางศาสนาอันแตกต่างกันไปก็ตาม จิตรกรกลุ่มนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากจิตรกรชั้นปรมาจารย์ของยุโรปเช่นโคลด ลอร์แรน, จอห์น คอนสตาเบิล และ เจ.เอ็ม.ดับเบิลยู. เทอร์นเนอร์ และมีความซาบซึ้งในความงามตามธรรมชาติของอเมริกาเช่นเดียวกับนักเขียนชาวอเมริกันร่วมสมัยเช่นเฮนรี เดวิด ทอโร หรือ ราล์ฟ วอลโด เอเมอร์สัน

ขณะที่องค์ประกอบของภาพดูเหมือนจริง แต่ภาพเขียนหลายภาพมาจากการผสานองค์ประกอบจากฉากหลายฉากเข้าด้วยกัน หรือ จากการสังเกตภูมิทัศน์ต่างๆ ของจิตรกร ในการรวบรวมข้อมูลทางจักษุจิตรกรก็ต้องทำการเดินทางไปยังบริเวณต่างๆ ที่บางครั้งก็ลำบากยากเข็ญที่เป็นสิ่งแวดล้อมที่ยากที่จะไปนั่งเขียนภาพจริงๆ ได้ ระหว่างการเดินทางไปสำรวจจิตรกรก็จะร่างภาพบันทึกหรือพยายามจดจำสิ่งที่ได้ไปเห็นมาเอาไว้เพื่อนำมาใช้ในการเขียนภาพต่อมาเมื่อกลับมาจากการเดินทาง

ทอมัส โคล แก้

โดยทั่วไปแล้วก็ถือกันว่าศิลปินทอมัส โคลเป็นผู้ริเริ่มตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสัน โคลนำเรือไอน้ำล่องขึ้นแม่น้ำฮัดสันระหว่างฤดูใบไม้ร่วงของปี ค.ศ. 1825 ปีเดียวกับการเปิดคลองอีรีโดยแวะหยุดที่เวสต์พอยน์ทก่อน และต่อมาที่แค็ทสคิลล์ที่ไปแยกไปทางตะวันตกขึ้นสูงเข้าไปยังทางตะวันออกของเทือกเขาแค็ทสคิลล์ของรัฐนิวยอร์กเพื่อไปเขียนจิตรกรรมภูมิทัศน์แรกของบริเวณนั้น งานวิพากษ์งานเขียนของโคลปรากฏเป็นครั้งแรกใน “New York Evening Post” เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1825^[3] ในขณะนั้นโคลผู้ซึ่งเป็นผู้เดียวที่เป็นชาวอังกฤษโดยกำเนิดได้แต่เคยเห็นสีของฤดูใบไม้ร่วงในอังกฤษที่ออกไปทางสีน้ำตาลและเหลืองพบสีสรรพ์อันบรรเจิดของฤดูใบไม้ร่วงของภูมิทัศน์ในสหรัฐอเมริกาเป็นสิ่งสร้างแรงบันดาลใจ เพื่อนสนิทของโคลแอชเชอร์ ดูแรนด์ก็กลายเป็นจิตรกรคนสำคัญในตระกูลการเขียนนี้เช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อกิจการการแกะลวดลายสำหรับพิมพ์ธนบัตรล่มสลายไปกับภาวะเศรษฐกิจฟองสบู่ ค.ศ. 1837 (Panic of 1837)

จิตรกรรุ่นที่สอง แก้

“ภูเขาวอชิงตัน” โดย จอห์น เฟรเดอริค เคนเซทท์

“จิตรกรรุ่นที่สอง”ของตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสันเริ่มขึ้นหลังจากการเสียชีวิตอย่างกะทันหันของโคลในปี ค.ศ. 1848 สมาชิกในกลุ่มนี้ก็ได้แก่ลูกศิษย์ผู้มีฝีมือของโคลเฟรเดอริค เอ็ดวิน เชิร์ช, จอห์น เฟรเดอริค เคนเซทท์ และ แซนฟอร์ด โรบินสัน กิฟฟอร์ด งานของจิตรกรรุ่นที่สองมักจะได้รับการบรรยายว่าเป็นตัวอย่างของศิลปะเรืองแสงแบบอเมริกัน (Luminism) นอกจากการสร้างงานศิลปะแล้วจิตรกรในกลุ่มนี้รวมทั้งเชิร์ช, เคนเซทท์ และ กิฟฟอร์ด^[4] ก็ยังเป็นผู้มีบทบาทในการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทันในนครนิวยอร์กเมื่อปี ค.ศ. 1869 ด้วย

งานที่ดีที่สุดของตระกูลการเขียนแบบลุ่มแม่น้ำฮัดสันเป็นงานที่เขียนระหว่างปี ค.ศ. 1855 ถึงปี ค.ศ. 1875 ในช่วงนั้นจิตรกรเช่นเฟรเดอริค เอ็ดวิน เชิร์ช และ แอลเบิร์ต เบียร์สตัดท์เป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงเป็นที่นิยม เมื่อเชิร์ชแสดงภาพเขียนเช่นภาพ “ไนแอการา”^[5] or Icebergs of the North ^[6] ประชาชนเป็นจำนวนพันก็ถึงกับยืนแถวรอบตึกรอเข้าชมและจ่ายค่าเข้าชมคนละห้าสิบเซ็นต์เพื่อที่จะเข้าชมงานเพียงชิ้นเดียว ขนาดงานอันมหึมาของภาพภูมิทัศน์ของภาพเขียนเหล่านี้ที่ไม่เคยทำกันในการเขียนภาพในสหรัฐอเมริกากันมาก่อนหน้านั้น เป็นเครื่องเตือนให้ชาวอเมริกันทราบถึงความกว้างใหญ่ไพศาล, ถึงดินแดนที่ยังไม่ถกถาง แต่มีความงดงามอย่างธรรมชาติของภูมิภาคต่างๆ ของสหรัฐอเมริกา และงานเขียนของจิตรกรกลุ่มนี้ก็เป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างขบวนการขยายตัวไปตั้งถิ่นฐานทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา, การอนุรักษ์อุทยานแห่งชาติ และ การสร้างอุทยานเมือง