วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์

จอมพลเรือ วิลเลียม เฟรเดอริก ฮอลซี จูเนียร์ ผู้ซึ่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งจักรวรรดิบริติซ(KBE) (30 ตุลาคม ค.ศ. 1882 – 16 สิงหาคม ค.ศ. 1959) เป็นที่รู้จักกันคือ บิล ฮอลซี หรือ "บลู" ฮอลซี่ เป็นพลเรือเอกชาวอเมริกันในกองทัพเรือสหรัฐในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเป็นหนึ่งในสี่บุคคลที่ได้รับตำแหน่งยศจอมพลเรือแห่งกองทัพเรือสหรัฐ ซึ่งอีกคนคือ เออร์เนสต์ คิง, วิลเลียม เลฮี และเชสเตอร์ ดับเบิลยู. นิมิตซ์

วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์
จอมพลเรือ วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์ ป. 1945
ชื่อเกิดWilliam Frederick Halsey Jr.
ชื่อเล่น"บลู" ฮอลซี่ (ในเอกสารของประธานาธิบดี)
"บิล" (เป็นคำเรียกมาจากครอบครัวของเขา เพื่อน และสหายร่วมเรียนวิทยาลัยกองทัพเรือ)
เกิด30 ตุลาคม ค.ศ. 1882(1882-10-30)
อลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์, สหรัฐ
เสียชีวิต16 สิงหาคม ค.ศ. 1959(1959-08-16) (76 ปี)
เกาะฟิชเชอร์, รัฐนิวยอร์ก, สหรัฐ
สุสาน
รับใช้ สหรัฐ
แผนก/สังกัด กองทัพเรือสหรัฐ
ประจำการ1904–1959[1]
ชั้นยศ จอมพลเรือ
บังคับบัญชายูเอสเอส Flusser
ยูเอสเอส Shaw
ยูเอสเอส Wickes
ยูเอสเอส Dale
ยูเอสเอส Saratoga
NAS Pensacola
Carrier Division 2
Task Force 16
South Pacific Area
United States Third Fleet
การยุทธ์สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

สงครามโลกครั้งที่สอง

บำเหน็จNavy Cross
Navy Distinguished Service Medal (4)
Army Distinguished Service Medal

เขาเกิดในเมืองอลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์ เขาจบการศึกษาจากสถานศึกษานายทหารเรือสหรัฐ(United States Naval Academy)ในปี ค.ศ. 1904 เขาได้ปฏิบัติหน้าที่ในกองเรือเกรทไวท์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ซึ่งได้บัญชาการในเรือพิฆาต ยูเอสเอส ชอว์ เขายังได้รับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการในเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส ซาราโตกา ในปี ค.ศ. 1935 ภายหลังจากได้จบหลักสูตรการบินกองทัพเรือ และได้รับเลื่อนตำแหน่งยศเป็นพลเรือตรีในปี ค.ศ. 1938 เมื่อสงครามในทะเลแปซิฟิกได้เริ่มต้นขึ้น(ค.ศ. 1941-1945) ฮอลซีได้บัญชาการในกองเรือปฏิบัติการเฉพาะกิจซึ่งศูนย์กลางอยู่ที่เรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส เอนเทอร์ไพรซ์ ในหนึ่งในการตีโฉบฉวยต่อเป้าหมายของญี่ปุ่น

ฮอลซีได้เป็นผู้บัญชาการในเขตพื้นที่ทะเลแปซิฟิกใต้ และเป็นผู้นำกองทัพฝ่ายสัมพันธมิตรในช่วงการต่อสู้รบที่กัวดัลคะแนล(ค.ศ. 1942-43) และการต่อสู้รบที่แนวหมู่เกาะโซโลมอน(ค.ศ. 1942-45)[2] ในปี ค.ศ. 1943 เขาได้เป็นผู้บัญชาการแห่งกองเรือที่สาม ซึ่งเป็นตำแหน่งหน้าที่ที่เขาดำรงตลอดในช่วงเวลาที่เหลือของสงคราม[3] เขาได้เข้าร่วมในยุทธนาวีที่อ่าวเลย์เต ยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดของสงครามโลกครั้งที่สอง และตามบางบรรทัดฐานแล้วว่า เป็นยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาได้รับตำแหน่งยศเป็นจอมพลเรือในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1945 และปลดเกษียณจากการประจำในปฏิบัติหน้าที่ในปี ค.ศ. 1947

อ้างอิง

แก้
  1. U.S. officers holding five-star rank never retire; they draw full active duty pay for life.Spencer C. Tucker (2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. pp. 1685. ISBN 978-1-85109-961-0.
  2. Morison, The Struggle for Guadalcanal, p. 183.
  3. Potter, p. 112.