วัดสวนหลวง (จังหวัดนครศรีธรรมราช)

วัดสวนหลวง เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช ตั้งอยู่ในเขตเมืองโบราณพระเวียง

วัดสวนหลวง
ที่ตั้ง	ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช
ประเภท	วัดราษฎร์
นิกาย	มหานิกาย
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา

ประวัติ

วัดสวนหลวงเป็นวัดโบราณหลักฐานการสร้างไม่แน่ชัดว่าสร้างขึ้นสมัยใด ตั้งอยู่ในเมืองโบราณพระเวียง กล่าวกันว่าพื้นที่ตั้งวัดนั้นแต่เดิมเป็นอุทยานหลวงของพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช ต่อมาสถาปนาขึ้นเป็นวัดให้ชื่อว่า "วัดสวนหลวง" แต่เดิมเคยมีเนื้อที่ 22 ไร่ 1 งาน 30 ตารางวา เนื่องจากเมื่อ พ.ศ. 2450 ทางราชการได้ตัดถนนนครศรีธรรมราชร่อนพิบูลย์ หรือถนนราชดำเนิน วัดสวนหลวงจึงถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ วัดสวนหลวงตะวันตกและวัดสวนหลวงตะวันออก จนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 วัดสวนหลวงตะวันออกได้ร้างไป เหลือเพียงวัดสวนหลวงตะวันตกเท่านั้น

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติระบุว่าวัดสวนหลวงตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 1861 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2183

วัดสวนหลวงได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนโบราณสถาน ในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 140 ตอนพิเศษ 134 ง หน้า 8 วันที่ 8 มิถุนายน 2566 พื้นที่โบราณสถาน พื้นที่ ก. ประมาณ 1 ไร่ 62.91 ตารางวา พื้นที่ ข. ประมาณ 3 งาน 37.50 ตารางวา

หลักฐานทางโบราณคดีสำคัญ

หลักฐานทางโบราณคดีสำคัญ ได้แก่ อุโบสถไม่ปรากฏปีก่อสร้างที่ชัดเจน อุโบสถเป็นอาคารก่อิฐถือปูนชั้นเดียว ผนังระหว่างประตูทางเข้าอุโบสถ ตกแต่งประติมากรรมปูนปั้นรูปพระพุทธเจ้าตอนเสด็จลงจากดาวดึงส์ คู่กับรอยพระพุทธบาท ใบเสมาหินทรายสมัยอยุธยา ที่ปักทางด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเฉียงใตเหนือของอุโบสถ วัดยังมีบ่อน้ำโบราณ (ปล้องบ่อน้ำดินเผา) อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือใกล้กำแพงวัดสวนหลวงขุดพบเมื่อ พ.ศ. 2552 ซึ่งพบเศษเครื่องถ้วยจีนและเศษภาชนะดินเผาท้องถิ่นจำนวนมาก ปูชนียวัตถุมีพระพุทธรูปทรงเครื่อง ปางอุ้มบาตร เป็นพระพุทธรูปสำริด ศิลปะอยุธยา สูงรวมฐาน 1.90 เมตร พระนามสมเด็จเจ้าลาวทอง และธรรมมาสน์ไม้พร้อมบันไดนาค ปัจจุบันจัดแสดงที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช