รัฐบาลการไถ่ชาติเซอร์เบีย

รัฐบาลการไถ่ชาติ (เซอร์เบีย: Влада народног спаса, อักษรโรมัน: Vlada narodnog spasa; เยอรมัน: Regierung der nationalen Rettung, อักษรย่อ: VNS) หรือเป็นที่รู้จักกันว่า รัฐบาลเนดิช หรือ ระบอบเนดิช เป็นชื่ออย่างไม่เป็นทางการของรัฐบาลเซอร์เบียหุ่นเชิดคณะที่สอง ซึ่งก่อตั้งขึ้นภายหลังรัฐบาลกรรมาธิการที่ปกครองเซอร์เบียที่อยู่ในการยึดครองของเยอรมนีก่อนหน้านี้[a] รัฐบาลได้รับการแต่งตั้งจากผู้บัญชาการทหารเยอรมันที่ประจำอยู่ในเซอร์เบีย และดำรงอยู่ตั้งแต่วันที่ 29 สิงหาคม ค.ศ. 1941 ถึงวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 1944 อย่างไรก็ตาม ระบอบเนดิชไม่ได้รับการรับรองสถานะทางกฎหมายระหว่างประเทศและไม่ได้รับการรับรองทางการทูตจากฝ่ายอักษะเช่นเดียวกัน ซึ่งแตกต่างจากรัฐเอกราชโครเอเชีย ซึ่งเป็นรัฐบาลหุ่นเชิดของเยอรมนีในยูโกสลาเวียอีกแห่งหนึ่งอย่างสิ้นเชิง[2]

รัฐบาลการไถ่ชาติเซอร์เบีย
เซอร์เบีย: Министарски савет Србије, อักษรโรมัน: Ministarski savet Srbije)
เยอรมัน: Ministerrat von Serbien
(คณะรัฐมนตรีเซอร์เบีย)
ภาพรวม
ก่อตั้ง29 สิงหาคม ค.ศ. 1941 (1941-08-29)
ยุบเมื่อ4 ตุลาคม ค.ศ. 1944 (1944-10-04) (การรุกเบลเกรด)
หน่วยการปกครองดินแดนเซอร์เบียที่ถูกเยอรมนียึดครอง
ผู้นำมิลัน เนดิช
สำนักงานใหญ่เบลเกรด

แม้ว่าระบอบเนดิชจะได้รับการยอมรับจากชาวเซิร์บจํานวนมากที่อาศัยอยู่ในดินแดนที่ถูกยึดครอง หรือแม้กระทั่งได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันจากประชากรเซอร์เบียบางส่วน แต่ก็ไม่เป็นที่นิยมในหมู่ประชากรส่วนใหญ่ที่สนับสนุนฝ่ายสัมพันธมิตร พลพรรคยูโกสลาเวีย และกลุ่มราชาธิปไตยเชทนิกส์[3][4][5] นายกรัฐมนตรีคนเดียวของรัฐบาล คือ นายพล มิลัน เนดิช และในช่วงสัปดาห์แรกของเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 คณะรัฐบาลได้ลี้ภัยจากเบลเกรดไปยังคิทซ์บือเอลผ่านทางบูดาเปสต์ ก่อนที่กองทัพเยอรมันทั้งหมดจะถอนตัวออกจากดินแดนที่ยึดครอง

หมายเหตุ

แก้
  1. ชื่ออย่างเป็นทางการของดินแดนภายใต้การยึดครอง คือ เขตผู้บัญชาการทหารแห่งเซอร์เบีย ซึ่งแปลจาก Gebiet des Militärbefehlshaber Serbiens ในภาษาเยอรมัน[1]

อ้างอิง

แก้
  1. Hehn (1971), pp. 344-73
  2. Tomasevich (2001), p. 78.
  3. Turnock, David (1999). "Serbia". ใน Carter, Francis; Turnock, David (บ.ก.). The States of Eastern Europe. Ashgate. p. 269. ISBN 1855215128. Although both Serbian nationalist and Titoist historians have strenuously minimized this fact (for obvious reasons) the Nedić regime was tolerated by many Serbs and even received the active and enthusiastic support of some.
  4. MacDonald, David Bruce (2002). Balkan holocausts?: Serbian and Croatian victim-centred propaganda and the war in Yugoslavia. Manchester: Manchester University Press. p. 142. ISBN 0719064678.
  5. MacDonald, David Bruce (2007). Identity Politics in the Age of Genocide: The Holocaust and Historical Representation. Routledge. p. 167. ISBN 978-1-134-08572-9.

บรรณานุกรม

แก้

หนังสือ

แก้

วารสาร

แก้