วิกิพีเดีย

สุลต่านมาห์มุดที่ 1

(เปลี่ยนทางจาก มาห์หมุดที่ 1)

มาห์มุดที่ 1 (ตุรกีออตโตมัน: محمود اول, ตุรกี: I. Mahmud, 2 สิงหาคม ค.ศ. 1696  – 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754) พระสมัญญา มาห์มุดหลังค่อม เป็นสุลต่านแห่งจักรวรรดิออตโตมันใน ค.ศ. 1730 ถึง 1754 พระองค์ครองราชย์หลังการก่อกบฏของปาโตรนา ฮาลิล และคงความสัมพันธ์อันดีกับจักรวรรดิโมกุลและจักรวรรดิซาฟาวิด

มาห์มุดที่ 1
محمود اول
เคาะลีฟะฮ์ออตโตมัน
อะมีรุลมุอ์มินีน
กัยเซรีรูม
ผู้อารักขามัสยิดศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง
สุลต่านแห่งสองดินแดน ข่านแห่งสองทะเล[1]
สุลต่านแห่งจักรวรรดิออตโตมัน (ปาดีชะฮ์) องค์ที่ 24
ครองราชย์20 กันยายน ค.ศ. 1730 – 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754
ก่อนหน้าอาเหม็ดที่ 3
ถัดไปออสมันที่ 3
ประสูติ2 สิงหาคม ค.ศ. 1696
พระราชวังเอดีร์แน, เอดีร์แน, จักรวรรดิออตโตมัน
สวรรคต13 ธันวาคม ค.ศ. 1754(1754-12-13) (58 ปี)
พระราชวังโทพคาปึ คอนสแตนติโนเปิล จักรวรรดิออตโตมัน
ฝังพระศพสุสานของตูร์ฮัน ซุลตัน, มัสยิดใหม่, อิสตันบูล
พระมเหสี
  • Alicenab Kadın
  • Ruhşah Kadın
  • Fehime Kadın
  • Vuslat Kadın
  • Hatem Kadın
  • Verdinaz Kadın
  • Rami Kadın
  • Habibe Kadın
พระนามเต็ม
มาห์มุด บิน มุสทาฟา
ราชวงศ์ออตโตมัน
พระราชบิดามุสทาฟาที่ 2
พระราชมารดาซาลีฮา ซุลตัน
ศาสนาอิสลามนิกายซุนนี
ตราพระปรมาภิไธยทูกรา

ชีวิตช่วงต้น

แก้

พระองค์เสด็จพระราชสมภพที่พระราชวังเอดีร์แนในวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1696 พระราชโอรสในสุลต่านมุสทาฟาที่ 2 (ค.ศ. 1664–1703) กับซาลีฮา ซุลตัน ผู้ดำรงตำแหน่งวาลีเด ซุลตัน มาห์มุดที่ 1 เป็นพระเชษฐาของสุลต่านออสมันที่ 3 (ค.ศ. 1754–57) พระองค์มีโรคหลังค่อม

พระราชบิดาและตัวพระองค์ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่เอดีร์แน ในวันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1702 พระองค์เริ่มศึกษาที่เอดีร์แน เมื่อพระราชบิดาถอดถอนตนเองจากพระราชบัลลังก์ พระองค์ถูกนำตัวไปอิสตันบูลและกักขังในKafes เป็นเวลา 27 ปี [2]

ไม่มีใครทราบว่างพระองค์รับวัฒนธรรมได้ในช่วงนั้น เนื่องจากพระองค์ยังคงเล่นหมากรุก แต่งบทกวี และเล่นดนตรี นอกจากนี้ ชีวิตช่วงพระเยาว์และวัยรุ่นยังอยู่ในอันตราย โดยเฉพาะช่วงชีวิตใน Kafes[2]

ความสัมพันธ์กับจักรวรรดิโมกุล

แก้

การทัพของชาห์นาเดอร์ต่อจักรวรรดิโมกุลก่อให้เกิดช่องว่างฝั่งตะวันตกของเปอร์เซีย ซึ่งสุลต่านมาห์มุดที่ 1 ได้เอาเปรียบอย่างมาก โดยก่อสงครามออตโตมัน–เปอร์เซีย (ค.ศ. 1743–46) ซึ่งจักรวรรดิโมกุล มูฮัมมัด ชาฮ์ ร่วมมือกันอย่างใกล้ชิดกับออตโตมัน และ Haji Yusuf Agha ทูตของจักรวรรดิ ความสัมพันธ์ระหว่างสองจักรวรรดิยังคงมีอยู่จนกระทั่งมูฮัมมัด ชาฮ์สวรรคตใน ค.ศ. 1748[3]

ความสัมพันธ์กับจักรวรรดิซาฟาวิด

แก้

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1741 Hacı Han ทูตของชาห์นาเดอร์แห่งรัฐบาลอิหร่าน เดินทางมาที่อิสตันบูลพร้อมกับคนและยามสามพันคนเพื่อต่อระยะเวลาสันติภาพระหว่างพวกเขา โดยมีของขวัญหลายอย่างเช่นผ้าปักด้วยอัญมณี, ช้าง 10 เชือก และอาวุธล้ำค่า จากนั้นมีการจัดงานเลี้ยงให้ Hacı Han ที่ Fener Bahçesin[4]

พระบรมวงศานุวงศ์

แก้

พระมเหสีของพระองค์ มีรายพระนามตามนี้:[หมายเหตุ 1]

  • Hace Ayşe Alicenab Kadın; มเหสีหลัก;[8][9][10]
  • Ruhşah Kadın, มเหสีหลัก;[11][12]
  • Fehime Kadın, มเหสีองค์ที่สอง;[10]
  • Vuslat Kadın[13][10] (สิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1764, ฝังในสุสาน Karacaahmet, อิสตันบูล), มเหสีองค์ที่สาม;[14][15]
  • Hatem Kadın[10] (สิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1770, ฝังในมัสยิดอายัซมา, อิสตันบูล), มเหสีองค์ที่สี่;[16]
  • Hace Verdinaz Kadın[13][10] (สิ้นพระนนม์ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 1804,ฝังในมัสยิดเชห์ซาเด, อิสตันบูล), มเหสีองค์ที่ห้า;[17][18]
  • Rami Kadın,[19][20] มเหสีองค์ที่หก;[21][10]
  • Habibe Kadın;[22]

สวรรคต

แก้

ในช่วงฤดูหนาว พระพลานามัยของสุลต่านมาห์มุดที่ 1 เริ่มแย่ลงทุกวัน ในวันศุกร์ที่ 13 ธันวาคม ค.ศ. 1754 พระองค์เสด็จไปละหมาดวันศุกร์ หลังละหมาดเสร็จจึงเสด็จกลับพระราชวัง แต่ระหว่างทางพระองค์ล้มลงจากม้าและสวรรคตในวันเดียวกัน โดยฝังในสุสานพระปัยยิกาของพระองค์ที่สุสานตูร์ฮัน ซุลตันในมัสยิดใหม่ที่ Eminönü อิสตันบูล ประเทศตุรกี [23]

หมายเหตุ

แก้
  1. ↑ มาห์มุดมีพระมเหสี 5 พระองค์ใน ค.ศ. 1741 และ 6 พระองค์ใน ค.ศ. 1754[5] พระองค์มีอิกบัล 4 คน ซึ่งที่จริงดำรงตำแหน่ง Kalfas และไม่ใช่ส่วนหนึ่งของพระบรมวงศานุวงศ์ แต่เป็นบริวารประจำบ้าน[6][7]

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ "Zeri Mahbub - Mahmud I".
  2. ↑ 2.0 2.1 Sakaoğlu 2015, p. 309.
  3. ↑ Farooqi, Naimur Rahman (1989). Mughal-Ottoman relations: a study of political & diplomatic relations between Mughal India and the Ottoman Empire, 1556-1748. Idarah-i Adabiyat-i Delli. ASIN: B0006ETWB8. See Google Books search.
  4. ↑ Sakaoğlu 2015, p. 317.
  5. ↑ Uluçay 2011, p. 145 n. 1.
  6. ↑ Uluçay 2011, p. 145 n. 9.
  7. ↑ Peirce 1993, p. 319 n. 143.
  8. ↑ Sakaoğlu 2008, p. 451.
  9. ↑ Uluçay 2011, p. 145.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 Çakmak, Abdullah (2016). 18. Yüzyılda Hayırsever Bir Padişah Kadını: Vuslat Kadın'ın Medine ve İstanbul Vakıfları. Vakıflar Dergisi. pp. 77 n. 5, 6.
  11. ↑ Fetvaci, Emine (February 6, 2014). Picturing History at the Ottoman Court. Indiana University Press. p. 36. ISBN 978-0-253-05102-8.
  12. ↑ Boyar, Ebru; Fleet, Kate (May 19, 2016). Ottoman Women in Public Space. BRILL. p. 25. ISBN 978-9-004-31662-1.
  13. ↑ 13.0 13.1 Necepoğlu 2002, p. 145.
  14. ↑ Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar - Volume 2. Üsküdar Belediyesi. p. 734. ISBN 978-9-759-76060-1.
  15. ↑ Sakaoğlu 2008, p. 549-50.
  16. ↑ Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar - Volume 1. Üsküdar Belediyesi. p. 87. ISBN 978-9-759-76062-5.
  17. ↑ Sakaoğlu 2008, p. 452.
  18. ↑ Uluçay 2011, p. 145-6.
  19. ↑ Uluçay 2011, p. 146.
  20. ↑ Kal'a & Tabakoğlu 2003, p. 267.
  21. ↑ Şapolyo 1961, p. 319.
  22. ↑ Argit, Betül Ipsirli (October 29, 2020). Life after the Harem: Female Palace Slaves, Patronage and the Imperial Ottoman Court. Cambridge University Press. p. 72. ISBN 978-1-108-48836-5.
  23. ↑ Sakaoğlu 2015, p. 323.

ข้อมูล

แก้
  • Incorporates text from History of Ottoman Turks (1878)
  • Peirce, Leslie P. (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. Oxford University Press. ISBN 978-0-195-08677-5.
  • Kal'a, Ahmet; Tabakoğlu, Ahmet (2003). İstanbul su külliyâtı: Vakıf su defterleri : Suyolcu 2 (1871-1921). İstanbul Araştırmaları Merkezi. ISBN 978-9-758-21504-1.
  • Şapolyo, Enver Behnan (1961). Osmanlı sultanları tarihi. R. Zaimler Yayınevi.
  • Necepoğlu, Gülrü (January 1, 2002). Muqarnas: An Annual on the Visual Culture of the Islamic World, Volume 19. BRILL. ISBN 978-9-004-12593-3.
  • Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6.
  • Uluçay, Mustafa Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara, Ötüken.
  • Sakaoğlu, Necdet (2015). Bu Mülkün Sultanları. Alfa Yayıncılık. ISBN 978-6-051-71080-8.


 

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สุลต่านมาห์มุดที่_1&oldid=10573809"