ภาษาถิ่นซัวเถา หรือในภาษาจีนกลางเรียก ภาษาถิ่นช่านโถว เป็นภาษาจีนถิ่นที่มีผู้พูดส่วนใหญ่ที่ซัวเถา มณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน โดยถือเป็นภาษาย่อยของภาษาหมิ่นเฉาช่าน[4] ภาษาถิ่นนี้มีความคล้ายคลึงและเข้าใจซึ่งกันและกันกับภาษาถิ่นแต้จิ๋วเป็นส่วนมาก

ภาษาถิ่นซัวเถา
ภาษาถิ่นช่านโถว
汕頭話 Suan¹tao⁵ uê⁷
ประเทศที่มีการพูดประเทศจีน
ภูมิภาคโดยหลักอยู่ที่ซัวเถา มณฑลกวางตุ้งตะวันออกเฉียงใต้
จำนวนผู้พูด(no estimate available)
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
ระบบการเขียนเพ็งอิม
รหัสภาษา
ISO 639-3
Linguasphere79-AAA-jif
  ภาษาถิ่นซัวเถา

สัทวิทยา

แก้

หมายเหตุ

แก้
  1. เชื่อกันว่าภาษาหมิ่นแยกจากภาษาจีนเก่า มากกว่าจากภาษาจีนสมัยกลางเหมือนกันวิธภาษาจีนอื่น ๆ[1][2][3]

อ้างอิง

แก้
  1. Mei, Tsu-lin (1970), "Tones and prosody in Middle Chinese and the origin of the rising tone", Harvard Journal of Asiatic Studies, 30: 86–110, doi:10.2307/2718766, JSTOR 2718766
  2. Pulleyblank, Edwin G. (1984), Middle Chinese: A study in Historical Phonology, Vancouver: University of British Columbia Press, p. 3, ISBN 978-0-7748-0192-8
  3. Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian (2023-07-10). "Glottolog 4.8 - Min". Glottolog. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. doi:10.5281/zenodo.7398962. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-10-13. สืบค้นเมื่อ 2023-10-13.
  4. Shantou Dialect entry in Glossika

อ่านเพิ่ม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
  •   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Shantou dialect