ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เจอรัลด์ ฟอร์ด"

'''เจอรัลด์ รูดอล์ฟ ฟอร์ด จูเนียร์''' ([[ภาษาอังกฤษ]]:มีชื่อเดิมว่า Gerald'''เลสลี Rudolphลีนช์ Ford,คิง Jr.)จูเนียร์'''  (14 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 – 26 ธันวาคม ค.ศ. 2006) เป็นนักการเมืองชาวอเมริกันที่ดำรงตำแหน่งเป็น[[ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา]] คนที่ 38 ดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ [[9 ตั้งแต่เดือนสิงหาคม]] [[ค.ศ. 1974]] จนถึงวันที่ [[20 เดือนมกราคม]] [[ค.ศ. 1977]] และเป็นรองก่อนที่เขาจะเข้าสู่ตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาคนที่ 40  ฟอร์ดดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ [[6 ธันวาคมรองประธานาธิบดีสหรัฐ]]คนที่ 40  ตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 1973 จนถึงวันที่ 9 เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1974 เป็นรองประธานาธิบดีฟอร์ดเป็นเพียงคนแรกเดียวที่ได้ดำรงตำแหน่งทั้งรองประธานาธิบดีและประธานาธิบดีโดยไม่ได้รับการแต่งตั้ง ในช่วงที่มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งที่ 25 และขึ้นเลือกให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีต่อใดๆ จากประธานาธิบดี[[ริชาร์ด นิกสันคณะผู้เลือกตั้ง]] ที่ลาออกจากตำแหน่งในวันที่(Electoral 9 สิงหาคม ค.ศ. 1974 เจอรัลด์ ฟอร์ดเป็นประธานาธิบดีคนเดียวที่มาจากการแต่งตั้ง โดยไม่ผ่านการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีหรือรองประธานาธิบดี ฟอร์ดเป็นประธานาธิบดีที่มีอายุยืนที่สุดถึง 93 ปีCollege)

ในช่วงขณะที่ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดี ฟอร์ดได้ลงนามในประกาศ[[ข้อตกลงเฮลซิงกิ]]  ซึ่งเป็นรัฐบัญญัติโดยมีจุดประสงค์เพื่อลดเริ่มต้นของการก้าวหน้าไปสู่[[การผ่อนคลายความตึงเครียดจาก]]ใน[[สงครามเย็น]] หากจะเปรียบเทียบพร้อมกับการล่มสลายของเวียดนามใต้ในเวลาเก้าเดือนในการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนก่อนของเขา นโยบายการมีส่วนร่วมของฟอร์ดมุ่งเป้าไปยังความสัมพันธ์กับ[[ประเทศสหรัฐในเวียดนาม]]น้อยกว่าเรื่องจึงสิ้นสุดลง ภายในประเทศ ฟอร์ดได้จัดการกับปัญหาดำรงตำแหน่งในช่วงท่ามกลางเศรษฐกิจที่ย่ำแย่เลวร้ายที่สุดในรอบสี่ทศวรรษนับตั้งแต่[[ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่]] ไปจนถึง[[ภาวะด้วยอัตราเงินเฟ้อ]]ที่เพิ่มมากขึ้นและการภาวะเศรษฐกิจที่ถดถอยในช่วงระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งอยู่<ref ได้มีการโต้เถียงกันอย่างมากname="'70s">{{cite book|title=How We Got Here: The '70s|last=Frum|first=David|authorlink=David Frum|year=2000|publisher=Basic Books|location=New York City|isbn=978-0-465-04195-4|pages=xxiii, 301|url=https://archive.org/details/howwegothere70sd00frum}}</ref> หนึ่งในการตัดสินใจกฏหมายที่เป็นทำให้เป็นขัดแย้งมากที่สุดของฟอร์ดเขา ที่จะนิรโทษกรรมให้กับเขาได้ประกาศอภัยโทษแก่ประธานาธิบดี ริชาร์ด นิกสันในกสัน สำหรับบทบาทของเขาใน[[คดีวอเตอร์เกต]]ที่อื้อฉาว ในช่วงที่เขาเป็นการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของฟอร์ด นโยบายต่างประเทศนั้นมีลักษณะพิเศษ ในเทอมเกี่ยวกับขบวนการตามขั้นตอนของวาระโดยทำให้เพิ่มบทบาทที่เพิ่มขึ้นของรัฐสภาสภาคองเกรสที่เริ่มแสดงจะมีบทบาท และโดยขอบเขตการควบคุมที่สอดคล้องกันบนในอำนาจของประธานาธิบดี<ref name="Lenczowski">{{cite book|author=George Lenczowski|title=American Presidents, and the Middle East|year=1990|isbn=978-0-8223-0972-7|pages=142–143|publisher=Duke University Press|author-link=George Lenczowski}}</ref> ในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของพรรครีพับลิกันในปี ค.ศ. 1976 ฟอร์ดได้เอาชนะอดีตผู้ว่าการรัฐแคลิฟอร์เนีย [[โรนัลด์ เรแกน]]ใน จากการถูกเสนอชื่อเข้ารับการเลือกตั้งของ[[พรรครีพับลิกัน]]อย่างกว่างขวาง แต่เขาได้พ่ายแพ้อย่างน่าเสียดายในการเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีให้กับผู้ท้าชิงจาก[[จิมมีพรรคเดโมแครต คาร์เตอร์(สหรัฐ)|พรรคเดโมแครต]]จาก อดีตผู้ว่าการรัฐจอร์เจีย [[พรรคเดโมแครตจิมมี คาร์เตอร์]]

หลังจากที่พ้นภายหลังจากการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแล้วของเขาอยู่หลายปี ฟอร์ดยังคงทำงานอยู่ในพรรครีพับลิกัน หลังจากที่มุมมองความคิดเห็นปานกลางของเขาเกี่ยวกับประเด็นทางสังคมต่างๆ ทำให้เขามีปัญหาสุขภาพและต้องเข้าโรงพยาบาลถึงความขัดแย้งกับสมาชิกอนุรักษ์นิยมภายในพรรคในปี 4ค.ศ. ครั้งใน1990 และต้นปี ค.ศ. 20062000 ในการเกษียณอายุ ฟอร์ดถึงแก่อสัญกรรมได้เลิกที่จะเป็นศัตรูที่บ้านของเขารู้สึกที่มีต่อคาร์เตอร์ในภายหลังจากการเลือกตั้ง ปี ค.ศ. 1976 และอดีตประธานาธิบดีทั้งสองต่างได้พัฒนาความสัมพันธ์แบบมิตรภาพ ภายหลังจากประสบปัญหาสุขภาพหลายอย่าง เขาจึงเสียชีวิตที่บ้าน เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 2006