ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คำให้การชาวกรุงเก่า"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 2:
'''คำให้การชาวกรุงเก่า''' เป็นหนังสือพงศาวดารบอกเล่าเรื่องราวใน[[ประวัติศาสตร์ไทย]]โดยเฉพาะช่วง[[อาณาจักรอยุธยา]] ตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักร จนกระทั่งเสียแก่[[ราชวงศ์คองบอง|พม่า]]ใน พ.ศ. 2310
 
== ที่มาประวัติ ==
 
คำให้การขุนหลวงหาวัด เป็นเอกสารที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ตั้งแต่สมัยพระเจ้าบุเรงนองตีกรุงศรีอยุธยาได้ในแผ่นดินสมเด็จพระมหินทราธิราช ยังมีเนื้อหาบรรยายภูมิสถานกรุงศรีอยุธยา ทำเนียบต่าง ๆ ตลอดจนราชประเพณี
 
เชื่อกันว่าเป็นคำให้การของพระเจ้าอุทุมพรที่พระเจ้าอังวะโปรดให้สอบถามและจดไว้ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าดิศวรกุมาร กรมพระยาดำรงราชานุภาพสันนิษฐานว่า เมื่อพม่าตีกรุงศรีอยุธยาได้ในปี พ.ศ. 2310 ได้พาชาวไทย ทั้งพระเจ้าอุทุมพร ข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยและชาวเมืองไปยังพม่า พระเจ้าอังวะมีรับสั่งให้จดคำให้การของชาวไทยเป็นภาษามอญ แล้วแปลเป็นภาษาพม่าเก็บไว้ในหอหลวง เมื่ออังกฤษตีเมืองมัณฑะเลย์ได้ จึงเก็บมาไว้ที่เมืองย่างกุ้ง
 
คำให้การชาวกรุงเก่า [[หอพระสมุดวชิรญาณ]]ได้ต้นฉบับมาจาก[[ประเทศพม่า]] เมื่อปี พ.ศ. 2454 ซึ่งเป็นช่วงที่พม่าตกเป็นเมืองขึ้นของ[[จักรวรรดิอังกฤษ]] โดยเชื่อว่าต้นฉบับดั้งเดิมเป็นคำให้การเป็น[[ภาษามอญ]]และได้แปลเป็น[[ภาษาพม่า]]อีกทอดหนึ่งจากบรรดาเชลยศึกชาวอยุธยาที่ถูกกวาดต้อนไปยังพระนคร[[อังวะ]]ภายหลัง[[การเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง|เสียกรุงศรีอยุธยาในปี พ.ศ. 2310]] แล้วแปลเป็น[[ภาษาไทย]]เสร็จในปี พ.ศ. 2455 พิมพ์โดยโรงพิมพ์หมอสมิธ (แซมมวล เจ.สมิธ)
 
คำให้การชาวกรุงเก่านี้ มีความละม้ายคล้ายคลึงกับพงศาวดารอีกฉบับหนึ่งที่เป็นภาษามอญชื่อว่า "[[คำให้การขุนหลวงหาวัด]]" ซึ่งเชื่อว่าเป็นคำให้การของ[[สมเด็จพระเจ้าอุทุมพร]] หรือ "ขุนหลวงหาวัด" (แปลเป็นภาษาไทย โดย [[กรมหลวงวงศาธิราชสนิท]]) ที่ถูกกวาดต้อนไปยังพระนครอังวะ ภายหลังเสียกรุงศรีอยุธยา และเมื่อพิมพ์แล้วเสร็จ [[สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ]] ได้ทรงวิจารณ์และทรงให้ชื่อหนังสือว่า คำให้การชาวกรุงเก่า แทนที่จะเป็น คำให้การขุนหลวงหาวัด เนื่องจากทรงเห็นว่า เป็นคำให้การของบุคคลหลายคน มิใช่แต่เพียงคน ๆ เดียว
 
คำให้การชาวกรุงเก่าพิมพ์ซ้ำหลายครั้ง
 
== เนื้อหา ==