พระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส

พระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส (27 มีนาคม ค.ศ. 972 – 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1031) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์พระองค์ที่ 2 แห่งราชวงศ์กาเปเตียง ตั้งแต่ ค.ศ. 996 ถึง ค.ศ. 1031

พระเจ้ารอเเบร์ที่ 2
พระมหากษัตริย์แห่งชาวแฟรงก์
ครองราชย์	24 ตุลาคม ค.ศ. 972 – 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1031
รัชสมัย	35 ปี
ก่อนหน้า	พระเจ้าอูก กาแป
ถัดไป	พระเจ้าอ็องรีที่ 1 แห่งฝรั่งเศส
พระราชสมภพ	27 มีนาคม พ.ศ. 1515
สวรรคต	20 กรกฎาคม พ.ศ. 1574
มเหสี	โรซาลาแห่งอิตาลี แบร์ตแห่งบูร์กอญ กงส์ต็องส์แห่งอาร์ล
พระราชบุตร	พระเจ้าอ็องรีที่ 1 แห่งฝรั่งเศส
พระนามเต็ม สมเด็จพระเจ้าโรแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส
ราชวงศ์	กาเปเซียง
พระราชบิดา	สมเด็จพระเจ้าอูก กาแป
พระราชมารดา	อาเดลาอีดแห่งอากีแตน

พระองค์สวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ร่วมกับพระราชบิดาในปี ค.ศ. 987 พระองค์ช่วยพระราชบิดาของพระองค์ในด้านการทหาร (โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างการล้อมเมืองล็องสองครั้งในปี ค.ศ. 988 และ ค.ศ. 991) พระองค์ได้รับการศึกษาจาก Gerbert of Aurillac (อนาคตคือ สมเด็จพระสันตะปาปาซิลเวสเตอร์ที่ 2) ที่เมืองแร็งส์ พระองค์ยังคงสานต่องานการเมืองของพระราชบิดาต่อไป หลังจากที่พระราชบิดาสวรรคตในปี ค.ศ. 996 พระองค์กลายเป็นกษัตริย์เพียงองค์เดียว พระองค์สามารถรักษาความเป็นพันธมิตรกับดัชชีนอร์ม็องดีและเคาน์ตีอองฌู จึงสามารถยับยั้งความทะเยอทะยานของโอโดที่ 2 เคานต์แห่งบลัวได้

พระเจ้ารอแบร์ที่ 2 โดดเด่นจากการครองราชย์อันยาวนานของพระองค์ ตลอดระยะเวลา 35 ปีในรัชสมัยของพระองค์ พระองค์พยายามขยายอาณาเขตด้วยวิธีใด ๆ ก็ตามโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการต่อสู้เพื่อให้ได้ครอบครองดัชชีแห่งเบอร์กันดี (ซึ่งสิ้นสุดในปี ค.ศ. 1014 ด้วยชัยชนะของพระองค์) และจากนโยบายของพระองค์ทำให้พระองค์มีศัตรูมากมาย รวมทั้งพระราชโอรสทั้งสามพระองค์ด้วย

ความล้มเหลวในการสมรสของพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 (พระองค์ทรงอภิเษกสมรสสามครั้ง หย่าสองครั้ง และพยายามหย่าครั้งที่สาม แต่สมเด็จพระสันตะปาปาไม่ยอมรับการหย่าครั้งที่สาม) ตรงกันข้ามกับพระสมัญญาของพระองค์คือผู้เคร่งศาสนา ทั้งการบริจาคจำนวนนับไม่ถ้วนให้กับศาสนสถาน การกุศลเพื่อคนยากจน และการรักษาคนที่เป็นโรคเรื้อน ก่อนสิ้นรัชสมัยของพระองค์เกิดความสัมพันธ์ที่เปราะบางซึ่งนำไปสู่การจลาจลจากพระราชินีองค์ที่สามของพระองค์คือกงส์ต็องส์แห่งอาร์ลและโอรส 2 องค์ของพระองค์เอง (อ็องรีและรอแบร์) ระหว่างปี ค.ศ. 1025 ถึง ค.ศ. 1031 เพื่อให้พระองค์สถาปนาเจ้าชายอ็องรีเป็นรัชทายาท

พระราชประวัติ

ตรงกันข้ามกับพระราชบิดาของพระองค์ ไม่ทราบวันเดือนปีและสถานที่ประสูติที่แน่นอนของพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แม้ว่านักประวัติศาสตร์จะสนับสนุนปี 972 และเมืองออร์เลอองส์ซึ่งเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์โรแบร์เตียงตั้งแต่ศตวรรษที่ 9 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์เดียวของพระเจ้าอูก กาแปและอาเดลาอีดแห่งอากีแตน พระองค์ได้รับการตั้งพระนามตามบรรพบุรุษผู้กล้าหาญของพระองค์คือ รอแบร์ผู้แข็งแกร่ง ซึ่งเสียชีวิตจากการสู้รบกับพวกไวกิ้งในปี ค.ศ. 866 นอกจากพระองค์แล้ว ยังมีพระขนิษฐาร่วมพระราชบิดาพระราชมารดาเดียวกันอีก 2 พระองค์คือเฮดวิกและกิเซลา

แหล่งข้อมูล

• Adair, Penelope Ann (2003). "Constance of Arles: A Study in Duty and Frustration". ใน Nolan, Kathleen D. (บ.ก.). Capetian Women. Palgrave Macmillan.
• Bachrach, Bernard S. (1993). Fulk Nerra, the Neo-Roman Consul 987–1040: A Political Biography of the Angevin Count. University of California Press.
• Barthélemy, Dominique (1990). L'Ordre seigneurial, XIe – XIIe siècle (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Seuil. ISBN 978-2-02-011554-4.
• Barthélemy, Dominique (1997). La mutation de l'an Mil a-t-elle eu lieu ? Servage et chevalerie dans la France des Xe – XIe siècle (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Fayard. ISBN 978-2-213-59998-4.
• Barthélemy, Dominique (1999). L'An mil et la paix de Dieu. La France chrétienne et féodale (980-1060) (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Fayard. ISBN 978-2-213-60429-9.
• Bautier, Robert-Henri (1992). L'avènement d'Hugues Capet et de Robert le Pieux. Le roi de France et son royaume autour de l'an mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Picard. pp. 27–37.
• Berlioz, Jacques (1990). "Les Terreurs de l'an mil ont-elles vraiment existé ?". L'Histoire (ภาษาฝรั่งเศส) (138): 16–18.
• Bonnassie, Pierre (1990). D'une servitude à l'autre: Les paysans du royaume 987–1031. La France de l’an Mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Seuil.
• Bouchard, Constance B. (1981). "Consanguinity and Noble Marriages in the Tenth and Eleventh Centuries". Speculum. 56.2 (April) (2): 268–287. doi:10.2307/2846935. JSTOR 2846935. PMID 11610836. S2CID 38717048.
• Bouchard, Constance B. (1987). Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980–1188. Cornell University Press.
• Bouchard, Constance Brittain (2001). Those of My Blood: Creating Noble Families in Medieval Francia. University of Pennsylvania Press.
• Bourin, Monique; Parisse, Michel (1999). L'Europe en l'an Mil. Livre de poche (ภาษาฝรั่งเศส). Paris. ISBN 978-2-253-90564-6.
• Chevalier, C. (1872). Cartulaire de l'Abbaye de Noyers (ภาษาฝรั่งเศส). Tours: Guilland-Verger, Georget-Joubert. pp. charter I.
• Contamine, Philippe; Bompaire, Marc; Lebecq, Stéphane; Sarrazin, Jean-Luc (2004). L'Économie médiévale. U (ภาษาฝรั่งเศส). Armand Colin.
• de Fleury, Helgaud (1824). Vie du roi Robert le Pieux (Epitoma vitæ regis Roberti pii) (ภาษาฝรั่งเศส). แปลโดย François Guizot. Paris: Brière. —There is also a more recent translation produced by Robert-Henri Bautier, CNRS, Paris, 1993.
• Fawtier, Robert (1989). The Capetian Kings of France. แปลโดย Butler, Lionel; Adam, R.J. Macmillan.
• Gauvard, Claude (1996). La France au Moyen Âge du Ve au XVe siècle (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: PUF. ISBN 2-13-054205-0.
• Goetz, Hans-Werner (1992). La paix de Dieu en France autour de l'an Mil: fondements et objectifs, diffusions et participants. Le roi de France et son royaume autour de l’an Mil. Paris: Picard.
• Iogna-Prat, Dominique (1990). Religion et culture autour de l'an Mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Picard. ISBN 978-2-7084-0392-5.
• Lauranson-Rosaz, Christian (2002). Paix de Dieu. Paris: Dictionnaire du Moyen Âge, PUF. pp. 1035–1037.
• Gauvard, Claude (1996). La France au Moyen Âge du Ve au XVe siècle (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: PUF. ISBN 2-13-054205-0.
• Goetz, Hans-Werner (1992). La paix de Dieu en France autour de l'an Mil: fondements et objectifs, diffusions et participants. Le roi de France et son royaume autour de l’an Mil. Paris: Picard.
• Iogna-Prat, Dominique (1990). Religion et culture autour de l'an Mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Picard. ISBN 978-2-7084-0392-5.
• Lauranson-Rosaz, Christian (2002). Paix de Dieu. Paris: Dictionnaire du Moyen Âge, PUF. pp. 1035–1037.
• Lewis, Andrew W. (1978). "Anticipatory Association of the Heir in Early Capetian France". The American Historical Review. 83 (n°4 [Oct.]): 906–927. doi:10.2307/1867651. JSTOR 1867651.
• Lévêque, Pierre (1996). La Côte-d'Or de la Préhistoire à nos jours (ภาษาฝรั่งเศส). Bordessoules. ISBN 978-2-903504-43-4.
• MacCulloch, Diarmaid (2010). A History of Christianity. Penguin Books.
• Menant, François (1999). Les Capétiens. Histoire et dictionnaire. 987-1328 (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Robert Laffont. ISBN 978-2-221-05687-5.
• Nicholas, David (1992). Medieval Flanders. Longman.
• Palmer, James (2014). The Apocalypse in the Early Middle Ages. Cambridge University Press.
• Parisse, Michel (1990). Qu'est-ce que la France de l'an Mil ?. La France de l'an Mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Seuil. pp. 29–48.
• Pfister, Charles (1885). Etudes sur le règne de Robert le Pieux (ภาษาฝรั่งเศส). Paris. pp. 41–69.
• Richard, Jean (1954). Les ducs de Bourgogne et la formation du duché du XI e au XIV e siècle. Publications de l'Université de Dijon, XII (ภาษาฝรั่งเศส). Les Belles Lettres.
• Sassier, Yves (1987). Hugues Capet (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Fayard. ISBN 978-2-213-01919-2.
• Sassier, Yves (2000). Royauté et idéologie au Moyen Âge. Bas-empire, monde franc, France, IVe-XIIe siècle (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Colin. ISBN 978-2-200-01656-2.
• Theis, Laurent (1990). "Nouvelle histoire de la France médiévale". L'Héritage des Charles: De la mort de Charlemagne aux environs de l'an mil – Points. Histoire (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Seuil. 2 (202). ISBN 978-2-02-011553-7.
• Theis, Laurent (1999). Robert le Pieux. Le roi de l'an mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Perrin. ISBN 978-2-262-01375-2.
• Vasiliev, Aleksandr Aleksandrovich (1951). "Hugh Capet of France and Byzantium". Dumbarton Oaks Papers. 6: 227–251. doi:10.2307/1291087. JSTOR 1291087.
• Werner, Karl Ferdinand (1990). Dieu, les rois et l'Histoires. La France de l’an Mil (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Seuil.