วิกิพีเดีย

ผู้ใช้:Pilarbini/กระบะทราย/เนื้องอก

< ผู้ใช้:Pilarbini‎ | กระบะทราย
เนื้องอก
ชื่ออื่นneoplasm, tumor, tumour, carcinocytes
ตัวอย่างชิ้นส่วนลำไส้ใหญ่ที่มีมะเร็งชนิดลุกลามหรือมะเร็งลำไส้ใหญ่ชนิดลุกลาม ลักษณะคล้ายปล่องภูเขาไฟ สีแดง รูปร่างไม่สม่ำเสมอ
สาขาวิชาวิทยามะเร็ง

เนื้องอก (อังกฤษ: neoplasm, tumor) เป็นการเติบโตผิดปกติของเนื้อเยื่อ[1][2][3] โดยส่วนมากมักเกิดเป็นก้อนเนื้อ[4] ICD-10 จำแนกเนื้องอกเป็น 4 ประเภท แบ่งเป็น เนื้องอกไม่ร้าย (benign neoplasms) เนื้องอกเฉพาะที่ (in situ neoplasms) เนื้องอกร้าย (malignant neoplasms) และเนื้องอกที่มีพฤติกรรมไม่ชัดเจน[5] เนื้องอกร้ายยังถูกเรียกว่ามะเร็งและเป็นสิ่งที่ถูกศึกษาในวิทยามะเร็ง

ก่อนที่เนื้อเยื่อจะเติบโตอย่างผิดปกติ เซลล์มักมีรูปแบบการเติบโตที่ไม่ปกติ เช่น เมตาเพลเซีย (metaplasia) หรือ ดิสเพลเซีย (dysplasia)[6] อย่างไรก็ตาม เมตาเพลเซียหรือดิสเพลเซียอาจไม่ได้พัฒนาเป็นเนื้องอกเสมอไป[1] คำมีที่มาจากภาษากรีกโบราณ νέος- neo "ใหม่" และ πλάσμα plasma "การเกิดขึ้น การสร้างตัว"

ประเภท แก้

เนื้องอกอาจอยู่ในรูปแบบ เนื้องอกไม่ร้าย เนื้องอกอาจร้าย หรือ เนื้องอกร้าย (มะเร็ง)[7]

  • เนื้องอกไม่ร้าย (benign neoplasms) รวมถึง เนื้องอกมดลูกและไฝเมลาโนไซต์ (ไฝมีสี) มีขอบเขต อยู่เฉพาะที่ และไม่กลายเป็นมะเร็ง[6]
  • เนื้องอกที่อาจกลายเป็นมะเร็ง ได้แก่ เนื้องอกเฉพาะที่ (carcinoma in situ) ซึ่งอยู่เฉพาะที่ ไม่บุกรุกและทำลาย ทว่าอาจกลายเป็นมะเร็งเมื่อเวลาผ่านไป
  • เนื้องอกร้าย (malignant neoplasms) หรือที่มักเรียกกันว่ามะเร็ง ซึ่งบุกรุกและทำลายเนื้อเยื่อรอบข้าง อาจแพร่กระจายและหากไม่ได้รับการรักษา หรือไม่ตอบสนองการรักษาอาจถึงตาย
  • เนื้องอกชนิดทุติยภูมิ หมายถึงเนื้องอกร้ายแบบใดก็ตามที่เป็นการแพร่กระจายของเนื้องอกชนิดปฐมภูมิ หรือเป็นเนื้องอกที่ขยายตัวหลังเคมีบำบัดหรือรังสีบําบัด
  • ไม่บ่อยนักอาจมีเนื้องอกชนิดลุกลามโดยไม่พบเนื้องอกชนิดปฐมภูมิ และถูกจัดอยู่ในประเภทมะเร็งที่ไม่รู้ที่มา

สำเนาพันธุ์ แก้

เนื้องอกมักประกอบไปด้วยประชากรหลากหลาย (heterogeneous) และมีเซลล์มากกว่าหนึ่งชนิด ทว่ามักเริ่มต้นจากเซลล์หรือโคลนเดียวที่ผิดปกติและพัฒนากลายเป็นเนื้องอก กลุ่มเซลล์เหล่านี้มีสำเนาพันธุ์ (clone) เดียวกันหรือมีต้นตอจากเซลล์เดียว[8] และมีความผิดปกติทางพันธุกรรมหรือทางอีพีเจเนติกส์เดียวกัน สำหรับมะเร็งเม็ดเลือด เช่น มะเร็งต่อมน้ำเหลืองและมะเร็งเม็ดเลือดขาว ความเป็นสำเนาพันธุ์พิสูจน์ได้จากการขยายยีนอิมมิวโนโกลบูลิน (สำหรับรอยโรคในเซลล์บี) หรือยีนตัวรับเซลล์ที (สำหรับรอยโรคในเซลล์ที) ขณะนี้การพิสูจน์ความเป็นสำเนามีความจำเป็นในการชี้ว่าการเพิ่มจำนวนของเซลล์เม็ดเลือดเป็นเหตุมะเร็ง[9]

อย่างไรก็ตามความเป็นสำเนาพันธุ์ไม่อยู่ในความหมายของเนื้องอก เนื่องจากขณะนี้ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเนื้องอกต้องมาจากโคลนเดียวกันตลอด

ความแตกต่างระหว่าง Neoplasia กับ tumor แก้

คำว่า Tumor (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน) หรือ tumour (ภาษาอังกฤษแบบบริติช) มาจากคำภาษาลาตินที่แปลว่า การบวม หนึ่งในอาการหลักของการอักเสบ แต่เดิมใช้กับอาการบวมทุกรูปแบบไม่ว่าจะเป็นเนื้องอกหรือไม่ อย่างไรก็ตามภาษาอังกฤษในปัจจุบันใช้คำว่า tumor เป็นดั่งชื่อพ้องของ neoplasm ทั้งทางการแพทย์และที่ไม่เกี่ยวกับการแพทย์ หมายถึง เนื้องอก (ก้อนหรือถุงน้ำที่อาจเกิดหรือไม่เกิดจากการเติบโตอย่างผิดปกติของเซลล์เนื้องอก) ที่ดูเหมือนขนาดใหญ่กว่าปกติ[10][11] Neoplasm บางแบบอาจไม่อยู่ในรูปแบบของเนื้องอก เช่น มะเร็งเม็ดเลือดขาว และเนื้องอกเฉพาะที่ส่วนใหญ่ ถึงเช่นนั้น เนื้องอก (tumor) ไม่เหมือนกับ มะเร็ง ซึ่งหมายความว่ามีการลุกลาม ไม่เหมือนกับเนื้องอกที่สามารถหมายถึงทั้งเนื้องอกแบบไม่ร้าย เนื้องอกที่อาจกลายเป็นมะเร็ง หรือมะเร็ง

คำว่าก้อนเนื้อ (mass) และปุ่ม (nodule) อาจถูกใช้ในความหมายเดียวกับเนื้องอก กล่าวคือคำว่าเนื้องอกถูกใช้ทั่วไปโดยไม่สื่อถึงขนาดของรอยโรค[1] คำว่าก้อนเนื้อมักใช้เมื่อรอยโรคมีขนาดตั้งแต่ 20 มิลลิเมตร ขึ้นไป ในขณะที่คำว่าปุ่มมักช้เมื่อเส้นผ่าศูนย์กลางเล็กกว่า 20 มม.[12]

สาเหตุ แก้

 
เนื้องอกบนผิวหนังแก้มชนิดไม่ร้ายในต่อมเหงื่อ เรียกว่า hidradenoma ซึ่งบรรจุด้วยของเหลว
 
Diagram illustrating benign neoplasms, namely fibroids of the uterus

เนื้องอกอาจเกิดจากการงอกขยายอย่างผิดปกติของเนื้อเยื่อซึ่งอาจเกิดจากการกลายพันธุ์ อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกแบบจะส่งผลให้เนื้อเยื้อโตแบบผิดปกติ ตัวอย่างเช่น มะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือเนื้องอกเฉพาะที่

ไม่นานมานี้ มีการใช้คณิตศาสตร์และกลศาสตร์ความต่อเนื่อง (continuum mechanics) เพื่อศึกษาการเติบโตของเนื้องอก เนื้องอกของหลอดเลือด (vascular tumors) ถูกมองว่าเป็นผลรวมของโครงสร้างของแข็งสร้างโดยเซลล์และบรรจุด้วยของเหลวอินทรีย์ในช่องว่างที่เซลล์สามารถเติบโต[13] ทำให้สามารถจำลองสิ่งกระตุ้นและสิ่งที่มีผลต่อการเติบโตของเนื้องอกรวมถึงเนื้อเยื่อรอบรอบ ๆ และหลอดเลือดได้ ไม่นานมานี้มีการค้นพบจากการทดลองที่ใช้แบบจำลองนี้ว่าการเติบโตของเนื้องอกถูกจำกัดโดยขอบนอกของเนื้องอก และเพิ่มความแข็งของเนื้อเยื่อรอบเนื้องอกสามารถหยุดยั้งการเติบโตของเนื้องอกได้เช่นกัน[14]

เนื้องอกที่อยู่กับที่ซึ่งไม่เกี่ยวข้อง กับเนื้อเยื่อที่เจริญเติบโตแบบผิดปกติ (เช่น ซีสต์ไขมันผิวหนัง (sebaceous cyst) สามารถเกิดขึ้นในรูปแบบของเนื้องอกที่ไม่มีโอกาสกลายเป็นเนื้อร้าย ซีสต์ที่เต้านม (breast cyst) ซึ่งมักถูกพบระหว่างตั้งครรภ์และช่วงอื่น รวมถึงก้อนบวมในถุง (ต่อมไทรอยด์ ต่อมหมวกไต ตับอ่อน) เป็นอีกตัวอย่าง

ภาวะเลือดออกแบบมีถุงหุ้ม (encapsulated hematoma), เนื้อเยื่อตายเฉพาะส่วนแบบมีถุงหุ้ม (encapsulated necrotic tissue) จากแมลงกัด สิ่งแปลกปลอม หรือสิ่งเป็นพิษอื่น, คีลอยด์ (เนื้อเยื่อแผลเป็น) และแกรนูโลมา (granuloma) อาจอยู่ในรูปแบบของเนื้องอก

การขยายตัวเฉพาะจุดของโครงสร้างปกติ เช่น ท่อไต, เส้นเลือด, ท่อน้ำดี, pulmonary inclusions, หรือ ซีสต์ลำไส้คู่ (Enteric duplication cyst) เนื่องจากทางออกแคบลง ถูกปิดกั้น หรือเชื่อมต่อผิดปกติ เรียกได้ว่าเป็นเนื้องอกเช่นกัน ต

สภาพของเนื้องอกระบุได้โดยการสร้างภาพ (imaging), การผ่าตัด, หรือการตรวจสอบเนื้อเยื่อโดยการตัดเนื้อเยื่อให้นักพยาธิวิทยาตรวจ

เนื้องอกร้าย แก้

บทความหลัก: มะเร็ง

ความเสียหายต่อดีเอ็นเอ แก้

 
บทบาทหลักของความเสียหายต่อดีเอ็นเอและความผิดปกติของอีพีเจเนติกส์ในยีนส์ที่ซ่อมแซมดีเอ็นเอในเนื้องอกร้าย

ความเสียหายต่อดีเอ็นเอถือว่าเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เกิดเนื้องอกร้ายหรือมะเร็ง[15][16] รูปในส่วนนี้แสดงถึงบทบาทของความเสียหายบนดีเอ็นเอที่นำไปสู่มะเร็ง (ลักษณะหลักของความเสียหายต่อดีเอ็นเอ คือการเปลี่ยนแปลงทางอีพีเจเนติกส์และการซ่อมแซมดีเอ็นเอที่ไม่สมบูรณ์ โดยทั้งหมดมีสีแดงในรูป) ความเสียหายต่อดีเอ็นเอเกิดขึ้นเป็นปกติ ส่วนใหญ่เป็นผลจากกระบวนการเมแทบอลิซึมเซลล์และคุณสมบัติของดีเอ็นเอในน้ำภายใต้อุณหภูมิร่างกาย โดยเกิดขึ้นในอัตราความเสียหายใหม่จำนวน 60,000 ครั้งโดยเฉลี่ยต่อเซลล์มนุษย์ต่อวัน[15] ความเสียหายอื่นอาจมาจากสิ่งภายนอก เช่น ควันยาสูบที่มักสร้างความเสียหายต่อดีเอ็นเอและมักนำไปสู่มะเร็งปอดเนื่องจากการสูบบุหรี่[17] แสงยูวีจากรังสีอาทิตย์สร้างความเสียหายต่อดีเอ็นเอและอาจทำให้เกิดเมลาโนมา[18] การติดเชื้อแบคทีเรีย Helicobacter pylori สร้างอนุมูลอิสระจำนวนมากที่นำไปสู่มะเร็งกระเพาะอาหาร[19] กรดน้ำดี (bile acids) ปริมาณมากในลำไส้ของคนที่กินอาหารไขมันสูงสามารถสร้างความเสียหายต่อดีเอ็นเอและทำให้เกิดมะเร็งลำไส้[20] งานวิจัยชี้ว่าแมคโครฟาจและนิวโตรฟิลในเนื้อเยื่อบุผิวลำไส้ที่อักเสพเป็นแหล่งอนุมูลลิสระที่สร้างความเสียหายแก่ดีเอ็นเอและเป็นตัวตั้งต้นให้เกิดเนื้องอกในลำไส้[21] ปัจจัยอื่นที่สร้างความเสียหายต่อดีเอ็นเออยู่ในกล่องตรงส่วนบนของภาพในส่วนนี้

บุคคลที่มีการกลายพันธุ์แบบพันธุกรรม (germ line mutation) บนหนึ่งในยีนซ่อมแซมดีเอ็นเอทั้ง 34 มีความเสี่ยงเป็นโรคมะเร็งมากขึ้น โดยบางแบบอาจส่งผลให้เป็นมะเร็งในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตอย่างแน่นอน (เช่น การกลายพันธุ์ยีน p53)[22] การกลายพันธุ์แบบพันธุกรรมแสดงอยู่ในกล่องทางด้านซ้ายของรูปโดยมีลูกศรชี้ถึงความบกพร่องทางการซ่อมแซมดีเอ็นเอ

ประมาณ 70% ของเนื้องอกร้ายไม่มีผลจากพันธุกรรม และถูกเรียกว่า "มะเร็งที่เกิดขึ้นเอง (sporadic cancer)"[23] ส่วนน้อยของมะเร็งที่เกิดขึ้นเองเกิดขึ้นจากความบกพร่องในการซ่อมแซมดีเอ็นเอเนื่องจากการกลายพันธุ์ของยีนซ่อมแซมดีเอ็นเอ อย่างไรก็ตาม มะเร็งที่เกิดขึ้นเองส่วนมากมีความบกพร่องในการซ่อมแซมดีเอ็นเอด้วยผลจากการเปลี่ยนแปลงของอีพีเจเนติกส์ซึ่งลดหรือหยุดการแสดงออกของยีนซ่อมแซมดีเอ็นเอ ตัวอย่างเช่น ในหมู่ 113 ยีนที่ทำให้เกิดมะเร็งลำไส้ มีเพียง 4 ยีนเท่านั้นที่มีการกลายพันธุ์บนยีนซ่อมแซมดีเอ็นเอ ส่วนที่เหลือมมีการลดการแสดงออก MGMT เนื่องจากปฏิกิริยาเมทิเลชันบริเวณยีนส่งเสริมของ MGMT (การเปลี่ยนแปลงทางอีพีเจเนติกส์)[24] ห้างานวิจัยเสนอหลักฐานว่าร้อยละ 40 ถึง 90 ของมะเร็งลำใส้มีการแสดงออกของ MGMT ที่ลดลงเนื่องจากปฏิกิริยาเมทิเลชันบริเวณยีนส่งเสริมของ MGMT[25][26][27][28][29]

Similarly, out of 119 cases of mismatch repair-deficient colorectal cancers that lacked DNA repair gene PMS2 expression, PMS2 was deficient in 6 due to mutations in the PMS2 gene, while in 103 cases PMS2 expression was deficient because its pairing partner MLH1 was repressed due to promoter methylation (PMS2 protein is unstable in the absence of MLH1).[30] In the other 10 cases, loss of PMS2 expression was likely due to epigenetic overexpression of the microRNA, miR-155, which down-regulates MLH1.[31]

In further examples, epigenetic defects were found at frequencies of between 13%-100% for the DNA repair genes BRCA1, WRN, FANCB, FANCF, MGMT, MLH1, MSH2, MSH4, ERCC1, XPF, NEIL1 and ATM. These epigenetic defects occurred in various cancers (e.g. breast, ovarian, colorectal and head and neck). Two or three deficiencies in expression of ERCC1, XPF or PMS2 occur simultaneously in the majority of the 49 colon cancers evaluated by Facista et al.[32] Epigenetic alterations causing reduced expression of DNA repair genes is shown in a central box at the third level from the top of the figure in this section, and the consequent DNA repair deficiency is shown at the fourth level.

When expression of DNA repair genes is reduced, DNA damages accumulate in cells at a higher than normal level, and these excess damages cause increased frequencies of mutation or epimutation. Mutation rates strongly increase in cells defective in DNA mismatch repair[33][34] or in homologous recombinational repair (HRR).[35]

During repair of DNA double strand breaks, or repair of other DNA damages, incompletely cleared sites of repair can cause epigenetic gene silencing.[36][37] DNA repair deficiencies (level 4 in the figure) cause increased DNA damages (level 5 in the figure) which result in increased somatic mutations and epigenetic alterations (level 6 in the figure).

Field defects, normal appearing tissue with multiple alterations (and discussed in the section below), are common precursors to development of the disordered and improperly proliferating clone of tissue in a malignant neoplasm. Such field defects (second level from bottom of figure) may have multiple mutations and epigenetic alterations.

Once a cancer is formed, it usually has genome instability. This instability is likely due to reduced DNA repair or excessive DNA damage. Because of such instability, the cancer continues to evolve and to produce sub clones. For example, a renal cancer, sampled in 9 areas, had 40 ubiquitous mutations, demonstrating tumour heterogeneity (i.e. present in all areas of the cancer), 59 mutations shared by some (but not all areas), and 29 “private” mutations only present in one of the areas of the cancer.[38]

Field defects แก้

 
Longitudinally opened freshly resected colon segment showing a cancer and four polyps. Plus a schematic diagram indicating a likely field defect (a region of tissue that precedes and predisposes to the development of cancer) in this colon segment. The diagram indicates sub-clones and sub-sub-clones that were precursors to the tumors.

Various other terms have been used to describe this phenomenon, including "field effect", "field cancerization", and "field carcinogenesis". The term “field cancerization” was first used in 1953 to describe an area or “field” of epithelium that has been preconditioned by (at that time) largely unknown processes so as to predispose it towards development of cancer.[39] Since then, the terms “field cancerization” and “field defect” have been used to describe pre-malignant tissue in which new cancers are likely to arise.

Field defects are important in progression to cancer.[40][41] However, in most cancer research, as pointed out by Rubin[42] “The vast majority of studies in cancer research has been done on well-defined tumors in vivo, or on discrete neoplastic foci in vitro. Yet there is evidence that more than 80% of the somatic mutations found in mutator phenotype human colorectal tumors occur before the onset of terminal clonal expansion.[43] Similarly, Vogelstein et al.[44] point out that more than half of somatic mutations identified in tumors occurred in a pre-neoplastic phase (in a field defect), during growth of apparently normal cells. Likewise, epigenetic alterations present in tumors may have occurred in pre-neoplastic field defects.

An expanded view of field effect has been termed "etiologic field effect", which encompasses not only molecular and pathologic changes in pre-neoplastic cells but also influences of exogenous environmental factors and molecular changes in the local microenvironment on neoplastic evolution from tumor initiation to patient death.[45]

In the colon, a field defect probably arises by natural selection of a mutant or epigenetically altered cell among the stem cells at the base of one of the intestinal crypts on the inside surface of the colon. A mutant or epigenetically altered stem cell may replace the other nearby stem cells by natural selection. Thus, a patch of abnormal tissue may arise. The figure in this section includes a photo of a freshly resected and lengthwise-opened segment of the colon showing a colon cancer and four polyps. Below the photo there is a schematic diagram of how a large patch of mutant or epigenetically altered cells may have formed, shown by the large area in yellow in the diagram. Within this first large patch in the diagram (a large clone of cells), a second such mutation or epigenetic alteration may occur so that a given stem cell acquires an advantage compared to other stem cells within the patch, and this altered stem cell may expand clonally forming a secondary patch, or sub-clone, within the original patch. This is indicated in the diagram by four smaller patches of different colors within the large yellow original area. Within these new patches (sub-clones), the process may be repeated multiple times, indicated by the still smaller patches within the four secondary patches (with still different colors in the diagram) which clonally expand, until stem cells arise that generate either small polyps or else a malignant neoplasm (cancer).

In the photo, an apparent field defect in this segment of a colon has generated four polyps (labeled with the size of the polyps, 6mm, 5mm, and two of 3mm, and a cancer about 3 cm across in its longest dimension). These neoplasms are also indicated, in the diagram below the photo, by 4 small tan circles (polyps) and a larger red area (cancer). The cancer in the photo occurred in the cecal area of the colon, where the colon joins the small intestine (labeled) and where the appendix occurs (labeled). The fat in the photo is external to the outer wall of the colon. In the segment of colon shown here, the colon was cut open lengthwise to expose the inner surface of the colon and to display the cancer and polyps occurring within the inner epithelial lining of the colon.

If the general process by which sporadic colon cancers arise is the formation of a pre-neoplastic clone that spreads by natural selection, followed by formation of internal sub-clones within the initial clone, and sub-sub-clones inside those, then colon cancers generally should be associated with, and be preceded by, fields of increasing abnormality reflecting the succession of premalignant events. The most extensive region of abnormality (the outermost yellow irregular area in the diagram) would reflect the earliest event in formation of a malignant neoplasm.

In experimental evaluation of specific DNA repair deficiencies in cancers, many specific DNA repair deficiencies were also shown to occur in the field defects surrounding those cancers. The Table, below, gives examples for which the DNA repair deficiency in a cancer was shown to be caused by an epigenetic alteration, and the somewhat lower frequencies with which the same epigenetically caused DNA repair deficiency was found in the surrounding field defect.

Frequency of epigenetic changes in DNA repair genes in sporadic cancers and in adjacent field defects
Cancer Gene Frequency in Cancer Frequency in Field Defect Ref.
Colorectal MGMT 46% 34% [25]
Colorectal MGMT 47% 11% [27]
Colorectal MGMT 70% 60% [46]
Colorectal MSH2 13% 5% [27]
Colorectal ERCC1 100% 40% [32]
Colorectal PMS2 88% 50% [32]
Colorectal XPF 55% 40% [32]
Head and Neck MGMT 54% 38% [47]
Head and Neck MLH1 33% 25% [48]
Head and Neck MLH1 31% 20% [49]
Stomach MGMT 88% 78% [50]
Stomach MLH1 73% 20% [51]
Esophagus MLH1 77%-100% 23%-79% [52]

Some of the small polyps in the field defect shown in the photo of the opened colon segment may be relatively benign neoplasms. Of polyps less than 10mm in size, found during colonoscopy and followed with repeat colonoscopies for 3 years, 25% were unchanged in size, 35% regressed or shrank in size while 40% grew in size.[53]

Genome instability แก้

Cancers are known to exhibit genome instability or a mutator phenotype.[54] The protein-coding DNA within the nucleus is about 1.5% of the total genomic DNA.[55] Within this protein-coding DNA (called the exome), an average cancer of the breast or colon can have about 60 to 70 protein altering mutations, of which about 3 or 4 may be “driver” mutations, and the remaining ones may be “passenger” mutations[44] However, the average number of DNA sequence mutations in the entire genome (including non-protein-coding regions) within a breast cancer tissue sample is about 20,000.[56] In an average melanoma tissue sample (where melanomas have a higher exome mutation frequency[44]) the total number of DNA sequence mutations is about 80,000.[57] This compares to the very low mutation frequency of about 70 new mutations in the entire genome between generations (parent to child) in humans.[58][59]

The high frequencies of mutations in the total nucleotide sequences within cancers suggest that often an early alteration in the field defects giving rise to a cancer (e.g. yellow area in the diagram in this section) is a deficiency in DNA repair. The large field defects surrounding colon cancers (extending to at about 10 cm on each side of a cancer) were shown by Facista et al.[32] to frequently have epigenetic defects in 2 or 3 DNA repair proteins (ERCC1, XPF or PMS2) in the entire area of the field defect. Deficiencies in DNA repair cause increased mutation rates.[33][34][35] A deficiency in DNA repair, itself, can allow DNA damages to accumulate, and error-prone translesion synthesis past some of those damages may give rise to mutations. In addition, faulty repair of these accumulated DNA damages may give rise to epimutations. These new mutations or epimutations may provide a proliferative advantage, generating a field defect. Although the mutations/epimutations in DNA repair genes do not, themselves, confer a selective advantage, they may be carried along as passengers in cells when the cells acquire additional mutations/epimutations that do provide a proliferative advantage.

Etymology แก้

The term 'neoplasm' is a synonym of "tumor". 'Neoplasia' denotes the process of the formation of neoplasms/tumors, the process is referred to as a 'neoplastic' process. 'Neoplastic' itself comes from the Greek 'neo' - new and 'plastic' - formed, molded.

The term tumor is derived from the Latin noun tumor "a swelling" ultimately from the verb tumēre "to swell". In the Commonwealth the spelling "tumour" is commonly used, whereas in the U.S. it is usually spelled "tumor".

In its medical sense it has traditionally meant an abnormal swelling of the flesh. The Roman medical encyclopedist Celsus (ca 30 BC–38 AD) described the four cardinal signs of acute inflammation as tumor, dolor, calor, and rubor (swelling, pain, increased heat, and redness). His treatise, De Medicina, was the first medical book printed in 1478 following the invention of the movable-type printing press.

In contemporary English, the word tumor is often used as a synonym for a cystic (liquid-filled) growth or solid neoplasm (cancerous or non-cancerous),[60] with other forms of swelling often referred to as swellings.[61]

Related terms are common in the medical literature, where the nouns tumefaction and tumescence (derived from the adjective tumefied), are current medical terms for non-neoplastic swelling. This type of swelling is most often caused by inflammation caused by trauma, infection, and other factors.

Tumors may be caused by conditions other than an overgrowth of neoplastic cells, however. Cysts (such as sebaceous cysts) are also referred to as tumors, even though they have no neoplastic cells. This is standard in medical billing terminology (especially when billing for a growth whose pathology has yet to be determined).

See also แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Birbrair A, Zhang T, Wang ZM, Messi ML, Olson JD, Mintz A, Delbono O (Jul 2014). "Type-2 pericytes participate in normal and tumoral angiogenesis". American Journal of Physiology. Cell Physiology. 307 (1): C25-38. doi:10.1152/ajpcell.00084.2014. PMC 4080181. PMID 24788248.{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
  2. ↑ Cooper GM (1992). Elements of human cancer. Boston: Jones and Bartlett Publishers. p. 16. ISBN 978-0-86720-191-8.
  3. ↑ Taylor, Elizabeth J. (2000). Dorland's Illustrated medical dictionary (29th ed.). Philadelphia: Saunders. p. 1184. ISBN 0721662544.
  4. ↑ Stedman's medical dictionary (28th ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. 2006. p. Neoplasm. ISBN 0781733901.
  5. ↑ "II Neoplasms". World Health Organization. สืบค้นเมื่อ 19 June 2014.
  6. ↑ 6.0 6.1 Abrams, Gerald. "Neoplasia I". สืบค้นเมื่อ 23 January 2012.
  7. ↑ "Cancer - Activity 1 - Glossary, page 4 of 5". สืบค้นเมื่อ 2008-01-08.
  8. ↑ Clone definition - Medical Dictionary definitions of popular medical terms easily defined on MedTerms
  9. ↑ Lee ES, Locker J, Nalesnik M, Reyes J, Jaffe R, Alashari M, Nour B, Tzakis A, Dickman PS (January 1995). "The association of Epstein-Barr virus with smooth-muscle tumors occurring after organ transplantation". N. Engl. J. Med. 332 (1): 19–25. doi:10.1056/NEJM199501053320104. PMID 7990861.
  10. ↑ "Pancreas Cancer: Glossary of Terms". สืบค้นเมื่อ 2008-01-08.
  11. ↑ "Tumor". Dorland's Illustrated Medical Dictionary (31st ed.). Saunders. 2007. ISBN 978-1-84972-348-0.
  12. ↑ Birbrair A, Zhang T, Wang ZM, Messi ML, Olson JD, Mintz A, Delbono O (Jul 2014). "Type-2 pericytes participate in normal and tumoral angiogenesis". American Journal of Physiology. Cell Physiology. 307 (1): C25-38. doi:10.1152/ajpcell.00084.2014. PMC 4080181. PMID 24788248.{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
  13. ↑ Ambrosi D, Mollica F (2002). "On the mechanics of a growing tumor". International Journal of Engineering Science. 40 (12): 1297–316. doi:10.1016/S0020-7225(02)00014-9.
  14. ↑ Volokh KY (September 2006). "Stresses in growing soft tissues". Acta Biomater. 2 (5): 493–504. doi:10.1016/j.actbio.2006.04.002. PMID 16793355.
  15. ↑ 15.0 15.1 Bernstein C, Prasad AR, Nfonsam V, Bernstei H (2013). "DNA Damage, DNA Repair and Cancer". New Research Directions in DNA Repair. pp. 413–65. doi:10.5772/53919. ISBN 978-953-51-1114-6.
  16. ↑ ข้อผิดพลาดสคริปต์: ไม่มีมอดูล "ParseVauthors"
  17. ↑ Cunningham FH, Fiebelkorn S, Johnson M, Meredith C (November 2011). "A novel application of the Margin of Exposure approach: segregation of tobacco smoke toxicants". Food Chem. Toxicol. 49 (11): 2921–33. doi:10.1016/j.fct.2011.07.019. PMID 21802474.
  18. ↑ Kanavy HE, Gerstenblith MR (December 2011). "Ultraviolet radiation and melanoma". Semin Cutan Med Surg. 30 (4): 222–8. doi:10.1016/j.sder.2011.08.003. PMID 22123420.
  19. ↑ Handa O, Naito Y, Yoshikawa T (2011). "Redox biology and gastric carcinogenesis: the role of Helicobacter pylori". Redox Rep. 16 (1): 1–7. doi:10.1179/174329211X12968219310756. PMID 21605492.
  20. ↑ Bernstein C, Holubec H, Bhattacharyya AK, Nguyen H, Payne CM, Zaitlin B, Bernstein H (August 2011). "Carcinogenicity of deoxycholate, a secondary bile acid". Arch. Toxicol. 85 (8): 863–71. doi:10.1007/s00204-011-0648-7. PMC 3149672. PMID 21267546.
  21. ↑ Katsurano M, Niwa T, Yasui Y, Shigematsu Y, Yamashita S, Takeshima H, Lee MS, Kim YJ, Tanaka T, Ushijima T (January 2012). "Early-stage formation of an epigenetic field defect in a mouse colitis model, and non-essential roles of T- and B-cells in DNA methylation induction". Oncogene. 31 (3): 342–51. doi:10.1038/onc.2011.241. PMID 21685942.
  22. ↑ Malkin D (April 2011). "Li-fraumeni syndrome". Genes Cancer. 2 (4): 475–84. doi:10.1177/1947601911413466. PMC 3135649. PMID 21779515.
  23. ↑ Lichtenstein P, Holm NV, Verkasalo PK, Iliadou A, Kaprio J, Koskenvuo M, Pukkala E, Skytthe A, Hemminki K (July 2000). "Environmental and heritable factors in the causation of cancer--analyses of cohorts of twins from Sweden, Denmark, and Finland". N. Engl. J. Med. 343 (2): 78–85. doi:10.1056/NEJM200007133430201. PMID 10891514.
  24. ↑ Halford S, Rowan A, Sawyer E, Talbot I, Tomlinson I (June 2005). "O(6)-methylguanine methyltransferase in colorectal cancers: detection of mutations, loss of expression, and weak association with G:C>A:T transitions". Gut. 54 (6): 797–802. doi:10.1136/gut.2004.059535. PMC 1774551. PMID 15888787.
  25. ↑ 25.0 25.1 Shen L, Kondo Y, Rosner GL, Xiao L, Hernandez NS, Vilaythong J, Houlihan PS, Krouse RS, Prasad AR, Einspahr JG, Buckmeier J, Alberts DS, Hamilton SR, Issa JP (September 2005). "MGMT promoter methylation and field defect in sporadic colorectal cancer". J. Natl. Cancer Inst. 97 (18): 1330–8. doi:10.1093/jnci/dji275. PMID 16174854.
  26. ↑ Psofaki V, Kalogera C, Tzambouras N, Stephanou D, Tsianos E, Seferiadis K, Kolios G (July 2010). "Promoter methylation status of hMLH1, MGMT, and CDKN2A/p16 in colorectal adenomas". World J. Gastroenterol. 16 (28): 3553–60. doi:10.3748/wjg.v16.i28.3553. PMC 2909555. PMID 20653064.
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 Lee KH, Lee JS, Nam JH, Choi C, Lee MC, Park CS, Juhng SW, Lee JH (October 2011). "Promoter methylation status of hMLH1, hMSH2, and MGMT genes in colorectal cancer associated with adenoma-carcinoma sequence". Langenbecks Arch Surg. 396 (7): 1017–26. doi:10.1007/s00423-011-0812-9. PMID 21706233.
  28. ↑ Amatu A, Sartore-Bianchi A, Moutinho C, Belotti A, Bencardino K, Chirico G, Cassingena A, Rusconi F, Esposito A, Nichelatti M, Esteller M, Siena S (April 2013). "Promoter CpG island hypermethylation of the DNA repair enzyme MGMT predicts clinical response to dacarbazine in a phase II study for metastatic colorectal cancer". Clin. Cancer Res. 19 (8): 2265–72. doi:10.1158/1078-0432.CCR-12-3518. PMID 23422094.
  29. ↑ Mokarram P, Zamani M, Kavousipour S, Naghibalhossaini F, Irajie C, Moradi Sarabi M, Hosseini SV (May 2013). "Different patterns of DNA methylation of the two distinct O6-methylguanine-DNA methyltransferase (O6-MGMT) promoter regions in colorectal cancer". Mol. Biol. Rep. 40 (5): 3851–7. doi:10.1007/s11033-012-2465-3. PMID 23271133.
  30. ↑ Truninger K, Menigatti M, Luz J, Russell A, Haider R, Gebbers JO, Bannwart F, Yurtsever H, Neuweiler J, Riehle HM, Cattaruzza MS, Heinimann K, Schär P, Jiricny J, Marra G (May 2005). "Immunohistochemical analysis reveals high frequency of PMS2 defects in colorectal cancer". Gastroenterology. 128 (5): 1160–71. doi:10.1053/j.gastro.2005.01.056. PMID 15887099.
  31. ↑ Valeri N, Gasparini P, Fabbri M, Braconi C, Veronese A, Lovat F, Adair B, Vannini I, Fanini F, Bottoni A, Costinean S, Sandhu SK, Nuovo GJ, Alder H, Gafa R, Calore F, Ferracin M, Lanza G, Volinia S, Negrini M, McIlhatton MA, Amadori D, Fishel R, Croce CM (April 2010). "Modulation of mismatch repair and genomic stability by miR-155". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 107 (15): 6982–7. doi:10.1073/pnas.1002472107. PMC 2872463. PMID 20351277.
  32. ↑ 32.0 32.1 32.2 32.3 32.4 Facista A, Nguyen H, Lewis C, Prasad AR, Ramsey L, Zaitlin B, Nfonsam V, Krouse RS, Bernstein H, Payne CM, Stern S, Oatman N, Banerjee B, Bernstein C (2012). "Deficient expression of DNA repair enzymes in early progression to sporadic colon cancer". Genome Integr. 3 (1): 3. doi:10.1186/2041-9414-3-3. PMC 3351028. PMID 22494821.
  33. ↑ 33.0 33.1 Narayanan L, Fritzell JA, Baker SM, Liskay RM, Glazer PM (April 1997). "Elevated levels of mutation in multiple tissues of mice deficient in the DNA mismatch repair gene Pms2". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 94 (7): 3122–7. doi:10.1073/pnas.94.7.3122. PMC 20332. PMID 9096356.
  34. ↑ 34.0 34.1 Hegan DC, Narayanan L, Jirik FR, Edelmann W, Liskay RM, Glazer PM (December 2006). "Differing patterns of genetic instability in mice deficient in the mismatch repair genes Pms2, Mlh1, Msh2, Msh3 and Msh6". Carcinogenesis. 27 (12): 2402–8. doi:10.1093/carcin/bgl079. PMC 2612936. PMID 16728433.
  35. ↑ 35.0 35.1 Tutt AN, van Oostrom CT, Ross GM, van Steeg H, Ashworth A (March 2002). "Disruption of Brca2 increases the spontaneous mutation rate in vivo: synergism with ionizing radiation". EMBO Rep. 3 (3): 255–60. doi:10.1093/embo-reports/kvf037. PMC 1084010. PMID 11850397.
  36. ↑ O'Hagan HM, Mohammad HP, Baylin SB (2008). Lee JT (บ.ก.). "Double strand breaks can initiate gene silencing and SIRT1-dependent onset of DNA methylation in an exogenous promoter CpG island". PLoS Genet. 4 (8): e1000155. doi:10.1371/journal.pgen.1000155. PMC 2491723. PMID 18704159.
  37. ↑ Cuozzo C, Porcellini A, Angrisano T, Morano A, Lee B, Di Pardo A, Messina S, Iuliano R, Fusco A, Santillo MR, Muller MT, Chiariotti L, Gottesman ME, Avvedimento EV (July 2007). "DNA damage, homology-directed repair, and DNA methylation". PLoS Genet. 3 (7): e110. doi:10.1371/journal.pgen.0030110. PMC 1913100. PMID 17616978.
  38. ↑ Gerlinger M, Rowan AJ, Horswell S, Larkin J, Endesfelder D, Gronroos E, Martinez P, Matthews N, Stewart A, Tarpey P, Varela I, Phillimore B, Begum S, McDonald NQ, Butler A, Jones D, Raine K, Latimer C, Santos CR, Nohadani M, Eklund AC, Spencer-Dene B, Clark G, Pickering L, Stamp G, Gore M, Szallasi Z, Downward J, Futreal PA, Swanton C (March 2012). "Intratumor heterogeneity and branched evolution revealed by multiregion sequencing". N. Engl. J. Med. 366 (10): 883–92. doi:10.1056/NEJMoa1113205. PMC 4878653. PMID 22397650.
  39. ↑ Slaughter DP, Southwick HW, Smejkal W (September 1953). "Field cancerization in oral stratified squamous epithelium; clinical implications of multicentric origin". Cancer. 6 (5): 963–8. doi:10.1002/1097-0142(195309)6:5<963::AID-CNCR2820060515>3.0.CO;2-Q. PMID 13094644.
  40. ↑ Bernstein C, Bernstein H, Payne CM, Dvorak K, Garewal H (February 2008). "Field defects in progression to gastrointestinal tract cancers". Cancer Lett. 260 (1–2): 1–10. doi:10.1016/j.canlet.2007.11.027. PMC 2744582. PMID 18164807.
  41. ↑ Nguyen H, Loustaunau C, Facista A, Ramsey L, Hassounah N, Taylor H, Krouse R, Payne CM, Tsikitis VL, Goldschmid S, Banerjee B, Perini RF, Bernstein C (2010). "Deficient Pms2, ERCC1, Ku86, CcOI in field defects during progression to colon cancer". J Vis Exp (41): 1931. doi:10.3791/1931. PMC 3149991. PMID 20689513.
  42. ↑ Rubin H (March 2011). "Fields and field cancerization: the preneoplastic origins of cancer: asymptomatic hyperplastic fields are precursors of neoplasia, and their progression to tumors can be tracked by saturation density in culture". BioEssays. 33 (3): 224–31. doi:10.1002/bies.201000067. PMID 21254148.
  43. ↑ Tsao JL, Yatabe Y, Salovaara R, Järvinen HJ, Mecklin JP, Aaltonen LA, Tavaré S, Shibata D (February 2000). "Genetic reconstruction of individual colorectal tumor histories". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 97 (3): 1236–41. doi:10.1073/pnas.97.3.1236. PMC 15581. PMID 10655514.
  44. ↑ 44.0 44.1 44.2 Vogelstein B, Papadopoulos N, Velculescu VE, Zhou S, Diaz LA, Kinzler KW (March 2013). "Cancer genome landscapes". Science. 339 (6127): 1546–58. doi:10.1126/science.1235122. PMC 3749880. PMID 23539594.
  45. ↑ Lochhead P, Chan AT, Nishihara R, Fuchs CS, Beck AH, Giovannucci E, Ogino S (2014). "Etiologic field effect: reappraisal of the field effect concept in cancer predisposition and progression". Mod Pathol. 28: 14–29. doi:10.1038/modpathol.2014.81. PMC 4265316. PMID 24925058.
  46. ↑ Svrcek M, Buhard O, Colas C, Coulet F, Dumont S, Massaoudi I, Lamri A, Hamelin R, Cosnes J, Oliveira C, Seruca R, Gaub MP, Legrain M, Collura A, Lascols O, Tiret E, Fléjou JF, Duval A (November 2010). "Methylation tolerance due to an O6-methylguanine DNA methyltransferase (MGMT) field defect in the colonic mucosa: an initiating step in the development of mismatch repair-deficient colorectal cancers". Gut. 59 (11): 1516–26. doi:10.1136/gut.2009.194787. PMID 20947886.
  47. ↑ Paluszczak J, Misiak P, Wierzbicka M, Woźniak A, Baer-Dubowska W (February 2011). "Frequent hypermethylation of DAPK, RARbeta, MGMT, RASSF1A and FHIT in laryngeal squamous cell carcinomas and adjacent normal mucosa". Oral Oncol. 47 (2): 104–7. doi:10.1016/j.oraloncology.2010.11.006. PMID 21147548.
  48. ↑ Zuo C, Zhang H, Spencer HJ, Vural E, Suen JY, Schichman SA, Smoller BR, Kokoska MS, Fan CY (October 2009). "Increased microsatellite instability and epigenetic inactivation of the hMLH1 gene in head and neck squamous cell carcinoma". Otolaryngol Head Neck Surg. 141 (4): 484–90. doi:10.1016/j.otohns.2009.07.007. PMID 19786217.
  49. ↑ Tawfik HM, El-Maqsoud NM, Hak BH, El-Sherbiny YM (2011). "Head and neck squamous cell carcinoma: mismatch repair immunohistochemistry and promoter hypermethylation of hMLH1 gene". Am J Otolaryngol. 32 (6): 528–36. doi:10.1016/j.amjoto.2010.11.005. PMID 21353335.
  50. ↑ Zou XP, Zhang B, Zhang XQ, Chen M, Cao J, Liu WJ (November 2009). "Promoter hypermethylation of multiple genes in early gastric adenocarcinoma and precancerous lesions". Hum. Pathol. 40 (11): 1534–42. doi:10.1016/j.humpath.2009.01.029. PMID 19695681.
  51. ↑ Wani M, Afroze D, Makhdoomi M, Hamid I, Wani B, Bhat G, Wani R, Wani K (2012). "Promoter methylation status of DNA repair gene (hMLH1) in gastric carcinoma patients of the Kashmir valley". Asian Pac. J. Cancer Prev. 13 (8): 4177–81. doi:10.7314/APJCP.2012.13.8.4177. PMID 23098428.
  52. ↑ Agarwal A, Polineni R, Hussein Z, Vigoda I, Bhagat TD, Bhattacharyya S, Maitra A, Verma A (2012). "Role of epigenetic alterations in the pathogenesis of Barrett's esophagus and esophageal adenocarcinoma". Int J Clin Exp Pathol. 5 (5): 382–96. PMC 3396065. PMID 22808291.
  53. ↑ Hofstad B, Vatn MH, Andersen SN, Huitfeldt HS, Rognum T, Larsen S, Osnes M (September 1996). "Growth of colorectal polyps: redetection and evaluation of unresected polyps for a period of three years". Gut. 39 (3): 449–56. doi:10.1136/gut.39.3.449. PMC 1383355. PMID 8949653.
  54. ↑ Schmitt MW, Prindle MJ, Loeb LA (September 2012). "Implications of genetic heterogeneity in cancer". Ann. N. Y. Acad. Sci. 1267: 110–6. doi:10.1111/j.1749-6632.2012.06590.x. PMC 3674777. PMID 22954224.
  55. ↑ Lander ES, Linton LM, Birren B, Nusbaum C, Zody MC, Baldwin J, Devon K, Dewar K, Doyle M, FitzHugh W, และคณะ (February 2001). "Initial sequencing and analysis of the human genome". Nature. 409 (6822): 860–921. doi:10.1038/35057062. PMID 11237011.
  56. ↑ Yost SE, Smith EN, Schwab RB, Bao L, Jung H, Wang X, Voest E, Pierce JP, Messer K, Parker BA, Harismendy O, Frazer KA (August 2012). "Identification of high-confidence somatic mutations in whole genome sequence of formalin-fixed breast cancer specimens". Nucleic Acids Res. 40 (14): e107. doi:10.1093/nar/gks299. PMC 3413110. PMID 22492626.
  57. ↑ Berger MF, Hodis E, Heffernan TP, Deribe YL, Lawrence MS, Protopopov A, Ivanova E, Watson IR, Nickerson E, Ghosh P, Zhang H, Zeid R, Ren X, Cibulskis K, Sivachenko AY, Wagle N, Sucker A, Sougnez C, Onofrio R, Ambrogio L, Auclair D, Fennell T, Carter SL, Drier Y, Stojanov P, Singer MA, Voet D, Jing R, Saksena G, Barretina J, Ramos AH, Pugh TJ, Stransky N, Parkin M, Winckler W, Mahan S, Ardlie K, Baldwin J, Wargo J, Schadendorf D, Meyerson M, Gabriel SB, Golub TR, Wagner SN, Lander ES, Getz G, Chin L, Garraway LA (May 2012). "Melanoma genome sequencing reveals frequent PREX2 mutations". Nature. 485 (7399): 502–6. doi:10.1038/nature11071. PMC 3367798. PMID 22622578.
  58. ↑ Roach JC, Glusman G, Smit AF และคณะ (April 2010). "Analysis of genetic inheritance in a family quartet by whole-genome sequencing". Science. 328 (5978): 636–9. doi:10.1126/science.1186802. PMC 3037280. PMID 20220176.{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
  59. ↑ Campbell CD, Chong JX, Malig M และคณะ (November 2012). "Estimating the human mutation rate using autozygosity in a founder population". Nat. Genet. 44 (11): 1277–81. doi:10.1038/ng.2418. PMC 3483378. PMID 23001126.{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
  60. ↑ Tumor in Medical Encyclopedia
  61. ↑ "Swelling". MedlinePlus Medical Encyclopedia. October 14, 2012.

External links แก้

การจำแนกโรค
ทรัพยากรภายนอก


แม่แบบ:Pathology

แม่แบบ:Carcinogen

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:Pilarbini/กระบะทราย/เนื้องอก&oldid=7434522"