ปอล บารัส
ปอล ฟร็องซัว ฌ็อง นีกอลา ไวเคานต์แห่งบารัส (ฝรั่งเศส: Paul François Jean Nicolas, Vicomte de Barras) หรือรู้จักกันในชื่อ ปอล บารัส เป็นนักการเมืองในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส และเป็นหนึ่งในสมาชิกในคณะดีแร็กตัวร์ฝรั่งเศสซึ่งเป็นฝ่ายบริหารของฝรั่งเศสในช่วงค.ศ. 1795 ถึง 1799
ไวเคานต์แห่งบารัส ปอล ฟร็องซัว ฌ็อง นีกอลา | |
|---|---|
 | |
| สมาชิกคณะดีแร็กตัวร์ฝรั่งเศส | |
| ดำรงตำแหน่ง 2 พฤศจิกายน 1795 – 10 พฤศจิกายน 1799 | |
| ประธานที่ประชุมใหญ่แห่งชาติ | |
| ดำรงตำแหน่ง 4 กุมภาพันธ์ 1795 – 19 กุมภาพันธ์ 1795 | |
| ก่อนหน้า | ฟร็องซัว รอแวร์ |
| ถัดไป | ฟร็องซัว หลุยส์ บูร์ดง |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 30 มิถุนายน ค.ศ. 1755 ฟ็อกซ็องฟู, ฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 29 มกราคม ค.ศ. 1829 (73 ปี) ปารีส, ฝรั่งเศส |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| พรรคการเมือง | ลามงตาญ (1792–1794) Thermidorian (1794–1799) |
| วิชาชีพ | ทหาร |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| รับใช้ |  ฝรั่งเศส |
| ประจำการ | 1771–1783 |
| ยศ | กัปตัน (เทียบเท่าร้อยเอก) |
ปอล บารัส เกิดในตระกูลขุนนางในพรอว็องส์ เมื่อมีอายุได้ 16 ก็เข้าเรียนวิทยาลัยนายร้อย และต่อมาเข้ารับราชการทหารในกองทัพหลวงฝรั่งเศส โดยไปประจำการที่นิคมไมซอร์ทางตอนใต้ของอินเดีย[1][2] ต่อมาเมื่อไมซอร์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่ออังกฤษในสงครามอังกฤษ-ไมซอร์ครั้งที่สองในปี 1784 บารัสก็เดินทางกลับฝรั่งเศส[2] เมื่อการปฏิวัติฝรั่งเศสปะทุขึ้นในปี 1789 เขาก็เลือกอยู่กับฝ่ายฌากอแบ็ง หลังระบอบกษัตริย์ถูกโค่นล้มแล้ว ในปี 1792 เขาก็ได้เป็นผู้แทนจากที่ประชุมใหญ่แห่งชาติ เมื่อสงครามปฏิวัติฝรั่งเศสปะทุขึ้น เขาก็ได้รับแต่งตั้งจากสภาให้เป็นผู้ตรวจการประจำกองทหารฝรั่งเศสซึ่งเผชิญหน้ากับฝ่ายต่อต้านจากซาร์ดิเนียในคาบสมุทรอิตาลี ต่อมาเขาได้เป็นผู้แทนจากจังหวัดวาร์ในสภา
ในเดือนมกราคม 1793 เขาเป็นหนึ่งในผู้ลงมติให้ประหารชีวิตพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 อย่างไรก็ตาม แม้เขาจะเป็นสมาชิกที่ประชุมใหญ่แต่ก็ไม่ได้เข้าร่วมประชุมบ่อยนักเนื่องจากต้องปฏิบัติหน้าที่ตรวจการกองทัพในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส ในช่วงนี้เองที่ทำให้เขาได้รู้จักกับนายพลนโปเลียนระหว่างการปิดล้อมที่ตูลง
ในเดือนกรกฎาคม 1794 บารัสเข้าร่วมกับฝ่ายโค่นล้มอำนาจของมักซีมีเลียง รอแบ็สปีแยร์ และในปีต่อมา เมื่อที่ประชุมใหญ่แห่งชาติไม่ค่อยไว้ใจกองคุ้มกันแห่งชาติ (National Guard) ประจำกรุงปารีส ที่ประชุมใหญ่จึงมอบกองทหารให้เขาดูแลเพื่อทำหน้าที่คุ้มครองที่ประชุมใหญ่ เขาได้แต่งตั้งให้นโปเลียนกุมกองกำลังนี้ ซึ่งนำไปสู่การใช้ความรุนแรงปราบปรามการชุมนุมของฝ่ายเรียกร้องระบอบกษัตริย์ที่ถนนหน้าพระราชวังตุยเลอรีอันเป็นสถานที่ประชุมใหญ่แห่งชาติในวันที่ 5 ตุลาคม 1705
ในเดือนพฤศจิกายน 1795 บารัสได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกคณะดีแร็กตัวร์ และเนื่องด้วยบารัสมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับโฌเซฟีน เดอ โบอาร์แน เขาคอยเป็นพ่อสื่อให้กับโฌเซฟีนและนโปเลียนจนแต่งงานกันในปี 1796 หลังจากนั้น เขาแต่งตั้งให้นโปเลียนเป็นผู้บัญชาการกองพลทหารประจำอิตาลี[3] เมื่อนโปเลียนก่อรัฐประหารเดือนบรูว์แมร์ในปี 1799 บารัสเป็นหนึ่งในสมาชิกคณะดีแร็กตัวร์ที่ยอมลาออก และดูเหมือนว่าเขาจะสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ แม้บารัสจะหมดอำนาจแต่ด้วยการที่เขามีทรัพย์สมบัติมหาศาลได้ทำให้บารัสสามารถใช้ชีวิตอย่างหรูหราไปได้หลายปีภายใต้การถูกสั่งกักบริเวณไว้ในปราสาทกรอบัวซึ่งเป็นทรัพย์สินของเขา ก่อนที่ต่อมาจะถูกเนรเทศไปยังบรัสเซลส์, โรม และมงเปอลีเย เขาเป็นอิสระเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814
อ้างอิง
แก้- ↑ Richardson, p. 30.
- ↑ 2.0 2.1 Encyclopædia Britannica (1911)
- ↑ Haine, Scott (2000). The History of France (1st ed.). Greenwood Press. pp. 88. ISBN 0-313-30328-2. สืบค้นเมื่อ 9/6/2016.
{{cite book}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help)