ซัวเจ๋ง
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
ซัวหงอเจ๋ง[1] หรือสำเนียงกลางว่า ชา อู้จิ้ง (จีนตัวย่อ: 沙悟净; จีนตัวเต็ม: 沙悟凈; พินอิน: Shā Wùjìng) หรือ ซัวเจ๋ง (沙僧) เป็นตัวละครในเรื่อง ไซอิ๋ว เดิมเป็นขุนพลเปิดม่านของเง๊กเซียน แต่ทำความผิดจึงถูกสาปให้ทรมานทุกวันโดยให้มีด 7 ด้ามตามแทงหัวใจ อยู่มาวันหนึ่งคิดการใหญ่จึงหนีดำลงไปใต้บาดาล และกลายเป็นพรายน้ำชอบจับผู้คนกินเป็นอาหาร ต่อมาได้พบพระถังซัมจั๋ง ได้รับฟังพระธรรมเทศนาจึงกลับตัวเป็นคนดี ออกติดตามไปอัญเชิญพระไตรปิฎกด้วย โดยมากจะรับหน้าที่แบกสัมภาระ มีอาวุธคือ พลั่วพระธรรม เป็นท่อนยาวด้านหนึ่งคล้ายเสี้ยวพระจันทร์ อีกด้านหนึ่งเป็นเหล็กสี่เหลี่ยมคล้ายจอบ หรือพลั่ว ภายหลังเสร็จสิ้นภารกิจไปอัญเชิญพระไตรปิฏกแล้ว จึงพ้นโทษกลับไปเป็นเทวดาบนสวรรค์ตามเดิม
| ซัวเจ๋ง | |||||||||||||||||
 ซัวเจ๋งใน ซีโหยวยฺเหวียนจื่อ (西遊原旨) ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1819 | |||||||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 沙悟淨 | ||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 沙悟净 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| ชื่อภาษาเวียดนาม | |||||||||||||||||
| ภาษาเวียดนาม | Sa Ngộ Tịnh, Sa Ngộ Tĩnh or Sa Tăng ("ภิกษุชา") | ||||||||||||||||
| ฮ้าน-โนม | 沙悟淨 | ||||||||||||||||
| ชื่อภาษาไทย | |||||||||||||||||
| อักษรไทย | ซัวเจ๋ง | ||||||||||||||||
| อักษรโรมัน | Sua Cheng (จากคำอ่านสำเนียงแต้จิ๋วของ 沙僧 "ภิกษุชา") | ||||||||||||||||
| ชื่อภาษาเกาหลี | |||||||||||||||||
| ฮันกึล | 사오정 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| ชื่อภาษาญี่ปุ่น | |||||||||||||||||
| ชินจิไต | 沙悟浄 | ||||||||||||||||
| คีวจิไต | 沙悟凈 | ||||||||||||||||
| ฮิรางานะ | さ ごじょう | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
อ้างอิง
แก้- ↑ พระโสภณอักษรกิจ (เล็ก สมิตะศิริ). (2547). ไซอิ๋ว. กรุงเทพฯ: ศรีปัญญา. ISBN 9749207769.
"พระกวนอิมจึงยกหัตถ์ลูบศีรษะยักษ์นั้น แล้วก็ให้ศีลห้าแก่ปิศาจยักษ์ แล้วจึงชี้ทรายนั้นให้ยักษ์ดูว่า จะตั้งแซ่ให้ คือ ในแม่น้ำลิ้วซัวฮ้อนั้น ซัวนั้นคือทราย ทรายนั้นเกิดมาแต่หิน หินนั้นเกิดมาแต่เขา จึงตั้งแซ่ให้เป็นแซ่ซัว นามคือชื่อเรียก หงอเจ๋ง ที่คนทั้งหลายเรียกว่า ซัวเจ๋ง นั้นเอง ในเวลานั้น ซัวหงอเจ๋งได้อยู่ในคำสั่งสอนของพระแล้วก็มีความชื่นชมยินดีหาที่เปรียบมิได้"
 | บทความวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |