ซะบูร
ซะบูร (อาหรับ: زَبُورُ) ตามรายงานจากศาสนาอิสลาม เป็นคำภีร์ของดาวูด (ดาวิด) ซึ่งเป็นหนึ่งในคำภีร์ที่อัลลอฮ์ประทานลงมาก่อนอัลกุรอาน เทียบเท่ากับ เตารอฮ์ (โทราห์) ของมูซา (โมเสส) กับ อินญีล (กอสเปล) ชาวคริสต์อารามวาสีในอาระเบียก่อนการมาของศาสนาอิสลามเป็นที่รู้จักจากการขนหนังสือเพลงสดุดีที่เรียกว่า ซะบูร[1]
ศัพทมูลวิทยา
แก้ซะบูร ในภาษาอาหรับ แปลว่า "หนังสือ" "จารึก" หรือ "งานเขียน" [2]
ในอัลกุรอาน
แก้ในอัลกุรอาน ซะบูรถูกกล่าวแค่สามครั้ง โดยไม่ได้กล่าวถึงเฉพาะ เว้นแต่ว่ามันถูกประทานแก่ดาวูด และในซะบูรถูกเขียนไว้ว่า "แผ่นดินนั้นปวงบ่าวของเราที่ดีมีคุณธรรมจะเป็นผู้สืบมรดกมัน"[3][4]
แท้จริงเราได้มีโองการแก่เจ้า เช่นเดียวกับที่เราได้มีโองการแก่นูฮ์ และบรรดานะบีหลังจากเขา และเราได้มีโองการแก่อิบรอฮีมและอิสมาอีล และอิสฮาก และยะอ์กูบ และอัล-อัสบาฏ และอีซา และอัยยูบ และยูนุส และฮารูน และ สุลัยมาน และเราได้ให้ซะบูร แก่ดาวูด
และพระเจ้าของเจ้าทรงรู้ดียิ่งถึงสิ่งที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน และโดยแน่นอนเราได้เลือกนะบีบางคนให้ดีเด่นกว่าอีกบางคน และเราได้ให้ซะบูรแก่ดาวูด
และแท้จริงนั้นเราได้บันทึกไว้ในคัมภีร์อัซซะบูร หลังจากที่เราได้บันทึกไว้ในลูห์มะห์ฟูซว่า แผ่นดินนั้นปวงบ่าวของเราที่ดีมีคุณธรรมจะเป็นผู้สืบมรดกมัน
— กุรอาน ซูเราะฮ์อัลอันบิยาอ์ อายะฮ์ 105[4], Sahih International Translation
ดเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ Shahîd, Irfan (1 January 1989). Byzantium and the Arabs in the Fifth Century. Dumbarton Oaks. p. 520. ISBN 9780884021520.
- ↑ Lane, Edward William (1868). An Arabic-English lexicon. Beirut, Lebanon: Librarie du Liban. pp. 1210–1211. OCLC 9603613.
- ↑ Psalms 37:29
- ↑ 4.0 4.1 อัลกุรอาน 21:105 (แปลโดย ยูซุฟ อาลี)
- ↑ อัลกุรอาน 4:163 (แปลโดย ยูซุฟ อาลี)
- ↑ อัลกุรอาน 17:55 (แปลโดย ยูซุฟ อาลี)