การเปิดรับแสง

การเปิดรับแสง (exposure) ในด้านการถ่ายภาพ คือการเปิดโล่งหน้ากล้องหรือระบบทางแสงให้แสงผ่านเลนส์เข้าไปยังวัสดุที่ไวต่อแสง เช่น ฟิล์ม หรือ เซนเซอร์รูปภาพ เช่น CCD หรือ CMOS เพื่อทำการบันทึกภาพ โดยในปัจจุบันนิยมทำโดยการกดชัตเตอร์

นอกจากนี้ยังหมายถึงปริมาณแสงทั้งหมดที่ผ่านเลนส์กล้องเข้าไป หรือความสว่างของภาพ ซึ่งพิจารณาจากการคำนวณความกว้างรูรับแสงของเลนส์ (ค่าเอฟ) เวลาเปิดรับแสง (ความเร็วชัตเตอร์) และ ค่าความไวแสงของฟิล์ม

ค่าเปิดรับแสง แก้

แผนภาพสำหรับหาค่าความเร็วชัตเตอร์และค่าเอฟที่เหมาะสมจากค่าเปิดรับแสงที่ได้จากเครื่องวัดค่าแสง

ค่าปริมาณการเปิดรับแสงมักแสดงเป็นตัวเลขที่เรียกว่า ค่าเปิดรับแสง (มักเรียกย่อว่า EV หรือ $E_{v}$ ย่อมาจาก exposure value) ใช้เพื่อแสดงระดับการรับแสงที่กำหนดโดยค่าความกว้างในการเปิดแผ่นช่องรับแสง (ค่าเอฟ) และ เวลาเปิดรับแสง (ความเร็วชัตเตอร์)

กำหนดให้ $E_{v}=0$ เมื่อค่าเปิดรับแสงเมื่อค่าเอฟเป็น F1 และเวลาเปิดรับแสงเป็น 1 วินาที ถ้าค่าปริมาณแสงที่ส่องถึงเพิ่มขึ้นสองเท่า (นั่นคือค่าเอฟเพิ่มขึ้น ${\sqrt {2}}$ หรือ ประมาณ 1.4 เท่า) ค่าเปิดรับแสงก็จะเพิ่มขึ้น 1 หากค่าการเปิดรับแสงเท่ากัน ปริมาณแสงที่ตกกระทบฟิล์มจะเท่ากันเมื่อถ่ายภาพวัตถุเดียวกันภายใต้สภาพแสงเดียวกัน

ตัวอย่างเช่น การใช้ F2.8-1/500s, F4-1/250s และ F5.6-1/125s ล้วนให้ค่าเปิดรับแสงเท่ากันที่ $E_{v}=12$ คือในขณะที่เมื่อค่ารูรับแสงลดเหลือ 1/1.4 เท่า (ปริมาณแสงลดลงครึ่งหนึ่ง) ความเร็วชัตเตอร์ก็เพิ่มเป็นสองเท่า ส่งผลให้ปริมาณแสงรวมเท่ากัน อย่างไรก็ตาม แม้ว่าค่าแสงจะเท่ากัน ช่วงความชัดก็จะต่างกัน ยิ่งภาพใหญ่ ช่วงความชัดยิ่งลึก และปริมาณความเบลอก็จะเปลี่ยนแปลงไป โดยยิ่งความเร็วชัตเตอร์ต่ำยิ่งเบลอมาก

ค่าเปิดรับแสงที่เหมาะสมจะพิจารณาจากความสว่างของวัตถุและความไวแสงของฟิล์มที่ใช้ เช่นในกล้องที่มีการปรับค่าเปิดรับแสงอัตโนมัติอาจใช้เครื่องวัดแสง (exposure meter) เข้าช่วย

เพื่อให้ง่ายต่อการคำนวณค่าแสง มีวิธีที่เรียกว่าระบบ APEX ซึ่งเชื่อมโยงค่าตัวเลขที่เรียกว่าค่า $A_{v}$ และ $T_{v}$ กับค่ารูรับแสงและความเร็วชัตเตอร์ เมื่อใช้ระบบ APEX ค่า $E_{v}$ สามารถแสดงในรูปแบบของผลรวมของค่า $A_{v}$ และค่า $T_{v}$