การทุจริตทางการเมือง
(เปลี่ยนทางจาก การฉ้อราษฎร์บังหลวง)
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
การทุจริตทางการเมือง (อังกฤษ: political corruption, ภาษาปากในภาษาไทยเรียกทับศัพท์ว่า "คอร์รัปชัน") คือการใช้ตำแหน่งหรืออำนาจทางราชการและการเมือง หรือในองค์กรของเอกชน เพื่อให้ได้มาซึ่งรายได้ หรือการฉ้อโกงเอาเงินสาธารณะมาเป็นของตนและพรรคพวก หรือหาประโยชน์อื่น ๆ ซึ่งการทุจริตนี้อาจมิใช่เป็นตัวเงิน วิธีการที่ใช้อาจจะผิดกฎหมายหรือไม่ผิดก็ได้ แต่เป็นพฤติกรรมซึ่งสาธารณชนจะไม่พอใจหรือผิดจากจารีตประเพณีนิยม เนื่องจากเป็นการกระทำที่ขัดกับความคาดหวังของสาธารณชน เรื่องมาตรฐานจริยธรรมและพฤติกรรมที่ดีของบุคคลสาธารณะ (ข้าราชการและนักการเมืองหรือองค์กรเอกชน) คำจำกัดความส่วนหลังนี้ เขียนไว้เพื่อเปิดช่องให้มีการตีความพฤติกรรมการทุจริตที่อาจจะแตกต่างกันในแต่ละสังคม หรือแม้แต่ในสังคมเดียวกัน
ตัวอย่างกิจกรรมแห่งการทุจริตแก้ไข
- การละเมิดระบบ (abuse of the system)
- การฮั้วประมูล (bid rigging)
- การให้สินบน (bribery)
- การรวมกลุ่มเพื่อผูกขาดทางธุรกิจ (cartel)
- การสมรู้ร่วมคิด (collusion)
- การเล่นพรรคเล่นพวก (cronyism)
- การโกงการเลือกตั้ง (electoral fraud)
- การยักยอก (embezzlement)
- การใช้อิทธิพลมืด (influence peddling)
- การกรรโชก, การรีดไถ (extortion)
- องค์กรอาชญากรรม (organized crime)
- คติเห็นแก่ญาติ (nepotism)
- การอุปถัมภ์ (patronage)
- การรวมหัวกันกำหนดราคา (price fixing)