องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์

การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ (อังกฤษ: Massachusetts Bay Transportation Authority หรือ MBTA) เป็นการขนส่งสาธารณะขนาดใหญ่ในเขตเกรตเทอร์บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1964 โดยดำเนินการต่อเนื่องจาก Metropolitan Transit Authority (MTA) ในปี ค.ศ. 2008 มีผู้โดยสารเฉลี่ยวันละ 1.3 ล้านคน (รถไฟใต้ดิน 598,200 คน)[8][9]

การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งเกรทเตอร์บอสตัน
ประเภทรถไฟชานเมือง, รถไฟใต้ดิน, รถไฟฟ้ารางเบา, รถโดยสารประจำทาง, รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษ, รถโดยสารประจำทางไฟฟ้า, เรือเฟอร์รี
จำนวนสาย12 (รถไฟชานเมือง)
4 (รถไฟใต้ดิน)
5 (รถไฟฟ้ารางเบา)
4 (รถโดยสารประจำทางไฟฟ้า)
4 (เรือเฟอร์รี)
183 (รถโดยสารประจำทาง)[1]
จำนวนสถานี123 (รถไฟชานเมือง)
51 (รถไฟใต้ดิน)[2]
74 (รถไฟฟ้ารางเบา)[3][4]
22 (รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษ)[5]
ผู้โดยสารต่อวัน1,299,900 (วันธรรมดา)[6]
ผู้อำนวยการBeverly A. Scott
สำนักงานใหญ่Massachusetts State Transportation Building
10 Park Plaza, Boston, MA 02116
เว็บไซต์mbta.com
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน1897 (รถไฟฟ้ารางเบา)
1901 (รถไฟใต้ดิน)
1964 (กระทรวง)
ผู้ดำเนินงาน
  • MBTA (รถโดยสารประจำทาง รถไฟใต้ดิน รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษ รถโดยสารประจำทางไฟฟ้า รถไฟฟ้ารางเบา)
  • MBCR (รถไฟชานเมือง)
  • Harbor Express/Boston Harbor Cruises (เรือ)
  • Various contractors (รถโดยสารประจำทาง)
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง1,193 ไมล์ (1,920 กิโลเมตร) (ทั้งหมด)
38 ไมล์ (61 กิโลเมตร) (รถไฟใต้ดิน)
26 ไมล์ (42 กิโลเมตร) (รถไฟฟ้ารางเบา)
8 ไมล์ (13 กิโลเมตร) (รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษ)
751 ไมล์ (1,209 กิโลเมตร) (รถโดยสารประจำทางและรถโดยสารประจำทางไฟฟ้า)
368 ไมล์ (592 กิโลเมตร) (รถไฟชานเมือง)[7]
รางกว้าง4 ft 8 12 in (1,435 mm)
ผังเส้นทาง
รถไฟใต้ดิน
รถไฟใต้ดิน

การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ดำเนินการระบบขนส่งต่าง ๆ ดังนี้ รถไฟชานเมือง, รถไฟใต้ดิน, รถไฟฟ้ารางเบา, รถโดยสารประจำทาง, รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษ, รถโดยสารประจำทางไฟฟ้า และ เรือเฟอร์รี

โครงข่าย แก้

รถโดยสารประจำทาง แก้

เส้นทางรถโดยสารประจำทางที่สำคัญในปัจจุบัน
สายสีเงิน
สายครอสทาวน์
สาย 1
สาย 77

รถไฟใต้ดิน แก้

 
แผนที่ทางภูมิศาสตร์

รถไฟใต้ดินมีจำนวนสามเส้นทาง ได้แก่

และมีเส้นทางรถไฟฟ้ารางเบา 2 เส้นทาง คือ

เส้นทางรถไฟใต้ดินในปัจจุบัน
สายสีน้ำเงิน
สายสีเขียว
สายสีส้ม
สายสีแดง

รถไฟชานเมือง แก้

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. "MBTA-About the MBTA". Mbta.com. สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  2. "MBTA Subway Map". Mbta.com. สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  3. "MBTA Green Line". Mbta.com. สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  4. "MBTA Red Line". Mbta.com. สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  5. "MBTA Silver Line". Mbta.com. สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  6. "Fourth Quarter 2011" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2012-06-18.
  7. "About the T - Financials - Appendix: Statistical Profile" (PDF). MBTA. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2013-10-12. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  8. "Ridership rising fast, MBTA announces". Boston Globe. Boston.com. 6 June 2008. สืบค้นเมื่อ 2012-12-21.
  9. Wall, Lucas (1 August 2005). "T ridership reaches low point of decade". Boston.com. สืบค้นเมื่อ 2006-11-13.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้