เวด บาร์เร็ตต์
สจวร์ต อเล็กซานเดอร์ เบนเนตต์ (Stuart Alexander Bennett; 10 สิงหาคม ค.ศ. 1980)[2] เป็นนักมวยปล้ำอาชีพ, ผู้บรรยาย, นักแสดงและอดีตนักมวยนิ้วเปล่าชาวอังกฤษที่รู้จักกันดีในWWEภายใต้ชื่อ เวด บาร์เร็ตต์ (Wade Barrett)
Wade Barrett | |
---|---|
ชื่อเกิด | Stuart Alexander Bennett |
เกิด | Penwortham, Lancashire, England, United Kingdom | 10 สิงหาคม ค.ศ. 1980
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ | |
ชื่อบนสังเวียน | Bad News Barrett[1] King Barrett Lawrence Knight Stu Bennett Stu Sanders Wade Barrett The Lord |
ส่วนสูง | 6 ฟุต 7 นิ้ว (201 เซนติเมตร)[1] |
น้ำหนัก | 246 ปอนด์ (112 กิโลกรัม)[1] |
มาจาก | Manchester, England Preston, England[1] |
ฝึกหัดโดย | Al Snow[2][3] Jon Richie[2][3] |
เปิดตัว | 2004[2] |
ชีวิตวัยเยาว์
แก้เบนเน็ตต์เกิดใน เพนวอร์แทม, มณฑลแลงคาสเชอร์ เขาอาศัยอยู่ในเพรสตันจนอายุหกเมื่อเขาย้ายไปเวลส์กับครอบครัวของเขา[4][5] เขาได้รับแรงบันดาลใจจากไอดอลของเขาบอยสมิธ ที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพและการแข่งขันแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล WWF ในศึก SummerSlam 1992 (ระหว่างเดวี บอย สมิธ และเบรต ฮาร์ตฮีโร่ในวัยเด็ก) เป็นของเขาตลอดเวลาการแข่งขันที่ชื่นชอบ[6][7] เขาได้รับปริญญาในชีววิทยาทางทะเลจากมหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล[4] การทำงานในห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์[5] และเป็นที่ปรึกษาด้านการรับสมัครในขณะที่การฝึกอบรมที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำ[4] เขายังมีต้นกำเนิดในประเทศสเปนโดยคุณยาย
อาชีพนักมวยนิ้วเปล่า
แก้ขณะที่มีชีวิตในลิเวอร์พูลในวัยยี่สิบต้นๆ ของเขาเบนเน็ตต์กลายเป็นแชมป์มวยเปลือยนิ้วจะไปต่อสู้ในสถานที่ต่างๆทั่วยุโรป[7][8][9][10] เขาจะเข้าแข่งขันในการแข่งขันการขนานนามตามข้อนิ้วมือเปล่า นรกเป็น "การรบที่กรุงบูดาเปสต์" ซึ่งเขาพ่ายแพ้ของฝ่ายตรงข้ามที่มีชื่อเสียงสำหรับรางวัลเงินสดขนาดใหญ่[11] หลังจากนั้นขณะที่เขาเดินผ่านตรอกในการค้นหาของรถแท็กซี่ไปสนามบินเบนเน็ตต์ถูกแทงด้วยแปดนิ้ว ใบมีดโดยคนที่พยายามที่จะขโมยเงินสด เขาได้ปฏิเสธที่จะทำอย่างละเอียดในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยเหตุผลทางกฎหมาย แต่คนร้ายที่เกิดขึ้นได้รับบาดเจ็บสาหัสและเบนเน็ตต์หนีไปกับเงินสดแม้จะมีการสูญเสียเลือดอย่างมีนัยสำคัญ การโจมตีทิ้งเขามีรอยแผลเป็นขนาด 12 นิ้วที่ทอดยาวจากบนหลังของเขาที่จะลงครึ่งหนึ่งไขว้ขวาของเขา[11] และต่อยที่เขาเอาในอาชีพเปลือยนิ้วของเขาทิ้งเขากับจมูกพิการ,[7] แต่เขาได้แสดงความ เสียใจไม่มีช่วงเวลาของชีวิตของเขา[11] เขาได้ออกจากอาชีพเปลือยนิ้วของเขาเข้า WWE ตามคำขอของ WWE Hall of Fame ดัสตี โรดส์[7] ถูกแนะนำให้รู้จักกับฝูงชน WWE เป็นแชมป์เปลือยนิ้วยุโรปที่ ได้ต่อสู้บนท้องถนนของยุโรป[12] ย้ายสูญเปล่าของเขาเป็นชื่อหลังจากที่เว็บไซต์ของหลายของการต่อสู้ของเขา[9]
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
แก้เบนเน็ตต์ตัดสินใจที่จะเป็นนักมวยปล้ำอาชีพเมื่ออายุ 21[7] และได้รับการฝึกฝนโดยจอนริตชีและอัล สโนว์[2] เขาเปิดตัวในเดือนมิถุนายน 2004 โดยใช้ชื่อ สตู แซนเดอส์[13] เขาได้ขึ้นปล้ำในแบทเทิลรอยัล 30 คนที่จัดขึ้นโดย NWA UK Hammerlock Wrestling[3] เขายังเคยปล้ำสมาคม Dropkixx Wrestling, Real Quality Wrestling และ All Star Wrestling[3][4] เช่นเดียวกับการต่อสู้ในเวลส์ Welsh Wrestling ในเดือนมิถุนายนปี 2005 เขาชนะDanny Beckwith ในการชิงแชมป์ Dropkixx IWC Heavyweight Championship ในปี 2005 เขาเปิดศึกกับ Nick Aldis และ Danny Dexter ใน Dropkixx Wrestling
เขาได้ร่วมฝึกปล้ำค่ายพัฒนาทักษะของ WWE ฟลอริดาแชมเปียนชิปเรสต์ลิง(FCW) และเป็นแชมป์ฟลอริดาแท็กทีม FCWร่วมกับดรูว์ แม็กอินไทร์ในนามดิ เอ็มไพร์[14] ใน OVW ได้คว้าแชมป์เซาเทิร์นแท็กทีมคู่กับพอล เบอร์ชิลล์ ปี 2010 ได้เป็นผู้ชนะการประกวดแข่งขันNXTซีซั่น1 โดยคริส เจริโคเป็นผู้ฝึกสอน[15][16] ในรอว์ 7 มิถุนายน 2010 เขาได้เปิดตัวเป็นผู้นำกลุ่มเดอะเน็กซัส โดยรุมเล่นงานจอห์น ซีนา, ซีเอ็ม พังก์, โฆษก จัสติน โรเบิตส์ และทำลายโชว์ของรอว์[17] จากนั้นเน็กซัสก็ได้ก่อกวนซีนาในการชิงแชมป์ตลอด ทำให้ซีนาแค้นมากท้าเจอกันในซัมเมอร์สแลม (2010)แบบ 7 ต่อ 7 คัดออก ระหว่างทีมเน็กซัส ปะทะ WWE โดยก่อนหน้านั้นเน็กซัสได้ลอบทำร้ายสมาชิกทีม WWE อย่างเดอะเกรทคาลีจนไม่สามารถปล้ำได้ แต่ซีนาได้นำแดเนียล ไบรอัน อดีตกลุ่มเน็กซัสมาร่วมทีมแทน สุดท้ายบาร์เร็ตต์ถูกซีนาใส่ท่า STF จนตบพื้นยอมแพ้[18] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2010)ได้ชิงแชมป์ WWE เป็นครั้งแรกใน 6 คนคัดออกแต่ก็ไม่ได้แชมป์[19] ในเฮลอินเอเซล (2010)ได้ชนะซีนาจากการช่วยเหลือของไมเคิล แมคกิลลิคัตตีและฮัสกี แฮร์ริสจากNXTซีซั่น2 ทำให้ซีนาต้องเข้ามาร่วมเป็นสมาชิกกลุ่มเน็กซัส[20]
ในแบรกกิ้ง ไรท์ส (2010)ได้ชิงแชมป์ WWE กับแรนดี ออร์ตัน โดยมีซีนายืนอยู่ข้างเวที สุดท้ายบาร์เร็ตต์ชนะฟาล์วเพราะถูกซีนาใส่ Attitude Adjustment แต่ออร์ตันไม่เสียแชมป์[21] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2010)ได้รีแมตช์ชิงแชมป์กับออร์ตันและมีซีนาเป็นกรรมการพิเศษ โดยถ้าบาร์เร็ตต์ชนะก็จะได้เป็นแชมป์ และซีนาก็จะได้ออกจากการเป็นสมาชิกเน็กซัสอย่างถาวร แต่ถ้าบาร์เร็ตต์แพ้ ซีนาก็ต้องออกจาก WWE สุดท้ายบาร์เร็ตต์เป็นฝ่ายแพ้ ทำให้ซีนาต้องออกจาก WWE[22] ในรอว์คืนต่อมาได้ขอชิงแชมป์กับออร์ตันอีกครั้ง โดยก่อนปล้ำได้ให้กลุ่มเน็กซัสเล่นงานออร์ตัน ทำให้บาร์เร็ตต์ได้เปรียบมากเพราะออร์ตันเจ็บหัวเข่า แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้ เพราะซีนาได้มาก่อกวนการ[23] บาร์เร็ตต์ได้เรียกซีนากลับมาใน WWE และได้ท้าเจอกันในทีแอลซี (2010)ในรูปแบบแมตช์เก้าอี้ สุดท้ายบาร์เร็ตต์เป็นฝ่ายแพ้[24] ต่อมาซีเอ็ม พังก์ได้เป็นหัวหน้ากลุ่มเน็กซัสคนใหม่ ในรอว์ 3 มกราคม 2011 บาร์เร็ตต์ได้ปล้ำ 3 เส้ากับเชมัส และออร์ตัน หาผู้ท้าชิงอันดับ 1 ในการชิงแชมป์ WWE กับเดอะมิซในรอยัลรัมเบิล (2011) ในแมตช์นี้ออร์ตันเป็นผู้ชนะ เพราะพังก์หัวหน้ากลุ่มเน็กซัสคนใหม่ได้มาก่อกวนการปล้ำและดึงปลอกแขนสมาชิกของบาร์เร็ตต์ออก และได้ถูกออกจากการเป็นสมาชิกเน็กซัส[25]
บาร์เร็ตต์ได้ย้ายไปอยู่ในสแมคดาวน์และได้มาก่อกวนการปล้ำของบิ๊กโชว์ ทำให้บิ๊กโชว์แค้นมากจึงไปขอท้าเจอในสแมคดาวน์ถัดไป ผลสรุปคือไม่มีผลการตัดสินเพราะฮีท สเลเตอร์กับจัสติน เกเบรียลออกมาช่วยรุมเล่นงานบิ๊กโชว์ และยังมีอีซีคีล แจ็กสันออกมาช่วยอีกคน ทำให้บิ๊กโชว์ถึงกับหมดสภาพ[26] บาร์เร็ตต์ได้ก่อตั้งกลุ่มชื่อว่าเดอะคอร์ ประกอบด้วย บาร์เร็ตต์, อีซีคีล, สเลเตอร์ และเกเบรียล[27] ในสแมคดาวน์ 25 มีนาคม บาร์เร็ตต์ได้คว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลสมัยแรกจากโคฟี คิงส์ตัน[28][29][30] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 เดอะคอร์ได้แพ้แท็กทีม 8 คนกับ บิ๊กโชว์, เคน, ซานติโน มาเรลลา และโคฟี คิงส์ตัน[31] อีซีคีลได้ออกจากกลุ่มเดอะคอร์[32] ในโอเวอร์เดอะลิมิต (2011)ต้องป้องกันแชมป์อินเตอร์กับอีซีคีล แต่สเลเตอร์และเกเบรียลออกมาช่วยบาร์เร็ตต์ทำให้แพ้ฟาล์วไม่เสียแชมป์[33] ต่อมากลุ่มเดอะคอร์ได้มีปัญหากันและแตกทีม[34] ในแคปิเทล พูนิชเมนท์ ได้เสียแชมป์ให้อีซีคีล[35] บาร์เร็ตต์ได้ฉายเดี่ยวอย่างเต็มตัว ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2011)บาร์เร็ตต์นำทีมเอาชนะทีมของแรนดี ออร์ตันได้แบบแท็กทีม 5 ต่อ 5 คัดออก ในทีแอลซี (2011)ได้แพ้ให้ออร์ตันแบบจับฟาดใส่โต๊ะ[36] ในสแมคดาวน์ส่งท้ายปี 2011 ได้เอาชนะออร์ตันแบบจับกดที่ไหนก็ได้[37] บาร์เร็ตต์ได้รับบาดเจ็บศอกซ้ายหลุดจากการปล้ำแบทเทิลรอยัลในรอว์ 20 กุมภาพันธ์ 2012 ทำให้ต้องพักการปล้ำ[38][39]
บาร์เร็ตต์ได้กลับมาในเดือนกันยายน[40][41] รอว์ 31 ธันวาคม ได้คว้าแชมป์อินเตอร์สมัยที่2จากโคฟี คิงส์ตัน[42] ก่อนเริ่มรายการเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29ได้เสียแชมป์ให้กับมิซ[43] แต่ในรอว์คืนถัดมาก็ชิงคืนได้เป็นสมัยที่3[44] ในเพย์แบ็ค (2013)เสียแชมป์ให้เคอร์ติส แอ็กเซลในแมตช์ 3เส้า โดยเดอะมิซร่วมปล้ำด้วย[45] ในรอว์ 2 ธันวาคม 2013 บาร์เร็ตต์ได้เปลี่ยนบทบาทใหม่ และใช้ชื่อว่า "แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์" โดยออกมาแจ้งข่าวดีและข่าวร้ายให้กับแฟนๆ ข่าวดีคือเรามีรายการรอว์ ส่วนข่าวร้ายคือ คนดูมีแต่พวกบ้านนอก ไม่มีสมอง ต้องตั้งชื่อเมืองเป็นชื่อเดียวกับชื่อรัฐเพื่อที่จะได้จำได้ง่ายๆ[46] ในรอว์ 7 เมษายน 2014 บาร์เร็ตต์ได้ขึ้นปล้ำครั้งแรกภายใต้กิมมิคใหม่ เอาชนะเรย์ มิสเตริโอไปได้[47] รอว์ถัดมาได้ชนะดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ เข้ารอบรองชนะเลิศทัวร์นาเมนต์หาผู้ท้าชิงแชมป์อินเตอร์กับบิ๊กอีในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014) รอว์ถัดมาชนะเชมัสเข้ารอบชิง รอว์ 28 เมษายน ชนะร็อบ แวน แดมได้เป็นผู้ท้าชิงอันดับ 1 กับบิ๊กอีในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ และสามารถคว้าแชมป์อินเตอร์ได้เป็นสมัยที่4 ในสแมคดาวน์ 27 มิถุนายน บาร์เร็ตต์ได้รับบาดเจ็บที่หัวไหล่จากการถูกแจ็ก สแวกเกอร์เหวี่ยงอัดที่กั้นคนดู ทำให้ต้องสละแชมป์อินเตอร์[48][49]
บาร์เร็ตต์ได้กลับมาในเดือนพฤศจิกายน ช่วงก่อนเริ่มรายการเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014)[50] รอว์ส่งท้ายปี 2014 บาร์เร็ตต์กลับมาขึ้นปล้ำชนะซีซาโรไปได้[51] รอว์สัปดาห์ต่อมา บาร์เร็ตต์ได้คว้าแชมป์อินเตอร์เป็นสมัยที่5จากซิกก์เลอร์[52] ในฟาสต์เลน (2015)ป้องกันแชมป์จากดีน แอมโบรสเอาไว้ได้โดยชนะฟาล์ว[53] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 31ต้องป้องกันแชมป์แบบไต่บันได 7 คน สุดท้ายแดเนียล ไบรอันคว้าแชมป์ไปได้[54][55] วันที่ 28 เมษายน 2015 บาร์เร็ตต์ได้เป็นผู้ชนะคิงออฟเดอะริงประจำปี 2015 โดยชนะเนวิลล์ในรอบสุดท้าย และได้ฉายาเป็น คิง บาร์เร็ตต์[56][57] ในเดือนกันยายน 2015 บาร์เร็ตต์ได้ไปแสดงภาพยนตร์ของ WWE Studios-Richwater แนวแอ็กชั่น-ระทึกขวัญเรื่อง Eliminators[58] ในช่วงปลายปี 2015 บาร์เร็ตต์ได้เข้าร่วมกลุ่มเดอะลีกออฟเนชันส์ ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32ลีกออฟเนชันส์ได้เอาชนะเดอะนิวเดย์[59] คืนต่อมาได้ถูกเตะออกจากกลุ่มลีกออฟเนชันส์[60] ก่อนจะหมดสัญญาออกจาก WWE วันที่ 6 พฤษาภาคม 2016[61] ในปี 2020 บาร์เร็ตต์ได้เซ็นสัญญาแบบฟูลไทม์ในการร่วมเป็นผู้บรรยายให้กับ WWE[62][63]
อาชีพนักแสดง
แก้บาร์เร็ตต์มีบทบาทเล็กๆ ในภาพยนตร์เรื่อง 2013 อาชญากรรมระทึกขวัญ Dead Man Down,[64] ซึ่งเขาจำเป็นต้องใช้สำเนียงนิวยอร์ก[65] ในเดือนเมษายนปี 2015 ได้มีการประกาศว่าเขาจะเป็นดารา "ฆาตกรที่อันตรายที่สุดของยุโรป" ใน WWE Studios-Richwater ภาพยนตร์ภาพยนตร์แอ็คชั่นระทึกขวัญชื่อ Eliminators ร่วมกับสกอตต์ แอดกินส์[66]
ชีวิตส่วนตัว
แก้เบนเน็ตต์มีสามรอยสัก: ลวดหนามบนต้นแขนซ้ายของเขา[67] ซึ่งภายหลังเขาให้ครอบคลุม deltoid ทั้งหมด[68] การออกแบบเผ่าโดยตรงภายใต้รอยสักแรก[67] และดอกกุหลาบบนต้นแขนข้างขวาของเขาด้วยคำพูด "วัฒนธรรมแปลกแยก, เบื่อและความสิ้นหวัง" (สายจาก Manic Street Preachers เพลง "Little Baby Nothing")[69]
เบนเน็ตต์เป็นผู้สนับสนุนของสโมสรฟุตบอลอังกฤษเพรสตันนอร์ทเอนด์ที่[4] และทีมอเมริกันฟุตบอลชิคาโกหมี[5] เขาเล่นกีต้าร์ในเวลาว่างของเขา[5] และสนุกกับการอ่านผลงานของฮันเตอร์เอส ธ อมป์สัน[5] วงดนตรีที่ชื่นชอบของเขารวมถึง Guns N 'Roses, คลั่งไคล้ถนนเทศน์, The Beatles, แยม, Oasis, สมิธ , Stereophonics และ The Stone Roses[5]
เมื่อวันที่ 15 เดือนมิถุนายน 2008 เบนเน็ตต์ถูกจับในแทมปา, ฟลอริด้าและข้อหาแบตเตอรี่เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย (ร้ายกาจ) และขัดขวางเจ้าหน้าที่ (ความผิดทางอาญา)[2][70] การจับกุมที่เกิดขึ้นด้านนอกของร้านอาหาร Champps และ บาร์ที่ 02:00[71] เขาได้รับการปล่อยตัวในวันถัดไป[71] ตามแหล่งที่มา FCW, ค่าธรรมเนียมทั้งหมดที่ถูกทิ้งภายหลังจากตำรวจ เจ้าหน้าที่ที่เบนเน็ตต์บดบังไม่ได้สวมเครื่องแบบและเบนเน็ตต์ แต่หลังจากนั้นเขาได้รู้จักกันคนที่เป็นส่วนหนึ่งของการบังคับใช้กฎหมายเขาจะไม่ได้ขัดขวางเขา
ในเดือนพฤศจิกายนปี 2014 เบนเน็ตต์ได้รับกรีนการ์ดสหรัฐซึ่งได้รับสิทธิให้เขาอยู่อาศัยถาวรอย่างไม่มีเงื่อนไขในสหรัฐอเมริกาต่อไปอีก 10 ปี[72]
เบนเน็ตต์ได้เดทกับเพื่อนนักมวยปล้ำอลิเซีย ฟอกซ์[73][74] ซึ่งเขายังคงเป็นเพื่อนกับพวกเขาหลังจากที่พวกเขาเลิกกัน[75]
ผลงานอื่นๆ
แก้ภาพยนตร์
แก้Year | Title | Role |
---|---|---|
2013 | Dead Man Down | Kilroy |
2016 | Eliminators | George "Bishop" Edwards |
2018 | I Am Vengeance | John Gold |
2020 | I Am Vengeance: Retaliation | John Gold |
โทรทัศน์
แก้Year | Title | Role | Notes |
---|---|---|---|
2015 | Total Divas | Himself | Guest star |
เว็บ
แก้Year | Title | Role | Notes |
---|---|---|---|
2013–2015 | The JBL and Cole Show | Himself | |
2015 | Swerved | Himself | 1 episode |
2018 | Ultimate Beastmaster | Himself |
แชมป์และรางวัล
แก้- Dropkixx
- Dropkixx IWC European Heavyweight Championship (1 time)[2]
- Florida Championship Wrestling
- Ohio Valley Wrestling
- Pro Wrestling Illustrated
- Feud of the Year (2010) The Nexus vs. WWE[77]
- Most Hated Wrestler of the Year (2010) As part of The Nexus[78]
- Ranked No. 19 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 2011[79]
- World Wrestling Entertainment/WWE
สิ่งเดิมพันต่างๆ
แก้ผู้ชนะ (เดิมพัน) | ผู้แพ้ (เดิมพัน) | เมือง | ศึก | วันที่ | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|---|
Wade Barrett (เน็กซัสแตกกลุ่ม) | John Cena (ร่วมเน็กซัส) | Dallas, Texas | Hell in a Cell | 3 ตุลาคม 2010 |
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Bad News Barrett Bio". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 24 March 2016.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 "Wade Barrett profile". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 8 June 2008.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Wood, Darren. "Wade Barrett". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-03. สืบค้นเมื่อ 19 August 2010.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 McKenzie, Donna (9 October 2010). "WWE's NXT big thing – from Lancashire". Lancashire Telegraph. สืบค้นเมื่อ 18 October 2010.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 "Fast facts from Wade-Barrett.com". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-30. สืบค้นเมื่อ 2015-10-21.
- ↑ Wade Barrett interview. 103.1 The Buzz. March 2011. "Number one will always be the "British Bulldog" Davey Boy Smith. He was my biggest inspiration...That's [Smith vs. Hart at SummerSlam 1992] actually my favorite match that I've ever seen in my life."
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 Baines, Tim (10 September 2010). "Wade Barrett has come a long way in a short time". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 11 September 2010.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Wade Barrett interview. BBC Radio Merseyside. 7 November 2011. "When I was a little younger I used to fight for money in Liverpool and various places across Europe."
- ↑ 9.0 9.1 The NXT big thing. Sky Sports. 11 June 2010. Retrieved 28 October 2012.
- ↑ Fowler, Matt (18 November 2010). "Wade Barrett, The Brutal Brit". IGN. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-17. สืบค้นเมื่อ 20 November 2010.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Wade Barrett Universe blog entry เก็บถาวร 2015-11-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Archived at The Wasteland.
- ↑ WWE NXT: Wade Barrett profile. WWEFanNation. 5 May 2010. Retrieved 27 October 2012.
- ↑ "Profile". Gerweck. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-05-30. สืบค้นเมื่อ 8 June 2008.
- ↑ 14.0 14.1 "Champions Roll Call". Florida Championship Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-07. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ Martin, Adam (17 February 2010). "Cast information for WWE's NXT". WrestleView. สืบค้นเมื่อ 17 February 2010.
- ↑ Bishop, Matt (1 June 2010). "WWE NXT: Barrett wins show's first season". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-25. สืบค้นเมื่อ 2 June 2010.
- ↑ Plummer, Dale (June 8, 2010). "RAW: Vote early, vote often; NXT takes over". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ June 12, 2010.
- ↑ Plummer, Dale (August 15, 2010). "Rumored return helps Team WWE fend off Nexus at SummerSlam". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-30. สืบค้นเมื่อ August 16, 2010.
{{cite web}}
: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|coauthors=
ถูกละเว้น แนะนำ (|author=
) (help) - ↑ Tylwalk, Nick (20 September 2010). "Few gimmicks, more title changes at Night of Champions". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-25. สืบค้นเมื่อ 25 September 2010.
- ↑ Hillhouse, Dave (4 October 2010). "Hell in a Cell: Betrayal, fan interference, and flying shoes". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-03. สืบค้นเมื่อ 4 October 2010.
- ↑ Sokol, Bryan (25 October 2010). "Cena central to Bragging Rights; Smackdown wins again". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-18. สืบค้นเมื่อ 25 October 2010.
- ↑ Plummer, Dale (22 November 2010). "The fate of Cena is finally decided at so-so Survivor Series". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-19. สืบค้นเมื่อ 22 November 2010.
{{cite web}}
: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|coauthors=
ถูกละเว้น แนะนำ (|author=
) (help) - ↑ Plummer, Dale (22 November 2010). "RAW: The Miz cashes in as Nexus costs Orton WWE title". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-29. สืบค้นเมื่อ 23 November 2010.
- ↑ Sokol, Bryan (20 December 2010). "TLC delivers highs, lows and a new champ". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-19. สืบค้นเมื่อ 20 December 2010.
- ↑ Plummer (3 January 2011). "RAW: Nexus under new management". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 4 January 2011.
{{cite web}}
: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|fiest=
ถูกละเว้น (help)[ลิงก์เสีย] - ↑ Caldwell, James (5 January 2011). "WWE News: Smackdown Spoilers – four big developments at Tuesday's TV taping for Friday's first episode of 2011". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 5 January 2011.
- ↑ Richmond, Adam (19 January 2011). "WWE News: spoilers – second detailed Smackdown TV taping report – match results, key angles, overall review of TV taping experience". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 20 January 2011.
- ↑ "History of the Intercontinental Championship: Wade Barrett". WWE. 25 March 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-02. สืบค้นเมื่อ 3 April 2011.
- ↑ Tucker, Benjamin (22 March 2011). "WWE News: Smackdown spoilers 3/25 – Quick Smackdown results for Friday's show including a significant development". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 23 March 2011.
- ↑ Hillhouse, Dave (26 March 2011). "Smackdown: Minor bumps in the road". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 26 March 2011.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Bishop, Matt (3 April 2011). "The Rock costs Cena as The Miz retains at WrestleMania XXVII". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-19. สืบค้นเมื่อ 9 April 2011.
- ↑ Hillhouse, Dave (13 May 2011). "Smackdown: Old standards in Music City". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Hillhouse, Dave (22 May 2011). "Over the Limit: Unpredictability makes for a good show". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-14. สืบค้นเมื่อ 23 May 2011.
- ↑ Parks, Greg. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 6/10: Ongoing "virtual time" coverage of the show, including follow-up to Christian's turn on Orton". PW Torch. สืบค้นเมื่อ 4 July 2011.
- ↑ "Intercontinental Champion Wade Barrett vs. Ezekiel Jackson". WWE. สืบค้นเมื่อ 10 June 2011.
- ↑ Powers, Kevin (2011-12-18). "Randy Orton def. Wade Barrett (Tables Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ 2011-12-19.
- ↑ "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 12/30: Complete coverage of the Friday night show, including Randy Orton vs. Wade Barrett, Falls Count Anywhere".
- ↑ "WWE Smackdown Spoilers 2/3/12".
- ↑ Meltzer, Dave. "SAT. UPDATE: Miesha Tate in USA Today, Ric Flair announces NBA, Barrett & WWE Classics update". Wrestling Observer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-23. สืบค้นเมื่อ 4 March 2012.
- ↑ "RAW STORYLINE TRACKER 8/6 - WWE Title picture, Sheamus steals Del Rio's car, Triple H-Lesnar build-up adds HBK, Jericho-Ziggler, Clay-Sandow". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 22 September 2012.
- ↑ Parks, Greg. "PARKS' WWE SMACKDOWN REPORT 9/7: Ongoing coverage of Friday night show, including Rey Mysterio & Sin Cara vs. Cody Rhodes & The Miz". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 22 September 2012.
- ↑ Murphy, Ryan (December 29, 2012). "Wade Barrett wins the Intercontinental Championship". สืบค้นเมื่อ December 30, 2012.
- ↑ "CALDWELL'S WWE WRESTLEMANIA 29 PPV RESULTS: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium - Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more".
- ↑ "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/8: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - WM29 fall-out, new World Champ, no Rock, Taker live, crowd takes over".
- ↑ "CALDWELL'S WWE PAYBACK PPV RESULTS 6/16 (Hour 1): Axel captures IC Title in opening match, A.J. captures Divas Title, RVD returning to WWE".
- ↑ http://www.wrestlezone.com/news/431265-latest-update-on-wade-barretts-return-visa-issues-preventing-him-from-working
- ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw results 4/7: Ongoing "virtual-time" coverage of live Raw - WM30 fall-out, WWE World Title match, Bryan's first night as champ, Undertaker, Warrior, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ 8 April 2014.
- ↑ "WWE NEWS: IC champion reportedly injured at Smackdown TV taping, status for MITB PPV in question". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ June 25, 2014.
- ↑ "Bad News Barrett stripped of WWE Intercontinental Championship on RAW, Battle Royal to be held at Battleground". Fansided. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-14. สืบค้นเมื่อ June 30, 2014.
- ↑ Mrosko, Greg. (November 24, 2014). "Video: Bad News Barrett returns to WWE at Survivor Series 2014". Cageside Seats. สืบค้นเมื่อ November 29, 2014.
- ↑ Tedesco, Mike. "WWE RAW Results - 12/29/14 (Cena brings Authority back)". wrestleview.com. สืบค้นเมื่อ 29 October 2014.
- ↑ Caldwell, James (January 5, 2015). "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 1/5: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Ambrose vs. Wyatt ambulance match, The Authority returns, Cena Appreciation Night, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 5, 2015.
- ↑ "WWE Fastlane: Questionable match endings and fan reaction may hurt 'Mania". Canoe.ca. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-02-23. สืบค้นเมื่อ 7 March 2015.
- ↑ "Smackdown!: It's all about the Intercontinental Title". Canoe.ca. สืบค้นเมื่อ 7 March 2015.[ลิงก์เสีย]
- ↑ "Bad News Barrett during 2015". The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ 7 March 2015.
- ↑ Caldwell, James (April 28, 2015). "CALDWELL'S WWE RAW RESULTS 4/28: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - final PPV hype, Bryan returns from injury, Flair, Tag Title match, Tourney Finals, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 28, 2015.
- ↑ Caldwell, James (April 29, 2015). "CALDWELL'S WWE KOTR SPECIAL REPORT 4/28: Complete "virtual-time coverage" of King of the Ring finals on WWE Network". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 29, 2015.
- ↑ "WWE Raw results, Aug. 24, 2015: The Dudley Boyz return to WWE and Sting stakes his claim on the WWE World Heavyweight Championship – Stardust turned against King Barrett". WWE. 24 August 2015.
- ↑ http://www.cagesideseats.com/wwe/2016/4/3/11310358/wrestlemania-32-results-live-streaming-matches-triple-h-vs-roman-reigns-undertaker-shane-mcmahon
- ↑ http://www.pwmania.com/wwe-raw-results-april-4-2016
- ↑ "King Barrett, Santino Marella, Hornswoggle, Alex Riley and other Superstars released". WWE. May 6, 2016. สืบค้นเมื่อ May 6, 2016.
- ↑ "Tommaso Ciampa Is Back With A Vengeance, Wade Barrett Returning Next Week". Fightful.
- ↑ "A Street Fight and more Wade Barrett coming to NXT 'Super Tuesday'". Cageside Seats.
- ↑ Mike Johnson (3 May 2012). "Injured WWE Star Gets Film Role". Pwinsider. สืบค้นเมื่อ 3 May 2012.
- ↑ Talk is Jericho, January 2015
- ↑ Dave McNary (3 April 2015). "WWE Studios to Partner with Richwater on Two Films". Variety. สืบค้นเมื่อ 10 April 2015.
- ↑ 67.0 67.1 "Bennett's barbwire tattoo".
- ↑ "Bennett's barbwire tattoo expanded".
- ↑ "The 20 coolest tattoos in WWE history". WWE. 25 February 2013. สืบค้นเมื่อ 8 April 2014.
- ↑ "Individual's Charge Report – Bennett, Stuart Alexander". Hillsborough County Sheriff's Office. 15 June 2008. สืบค้นเมื่อ 18 June 2008.
- ↑ 71.0 71.1 Gray, Richard (18 June 2008). "WWE Developmental Wrestler Arrested & Charged With Battery, Obstructing A Law Enforcement Officer". WrestlingNewsWorld. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-06-18. สืบค้นเมื่อ 18 June 2008.
- ↑ Wade Barrett on Twitter: "Hey @BarackObama, thanks for the Green Card. You're the man!"
- ↑ [1]. Retrieved 2015-Feb-16.
- ↑ "Total Divas' Alicia Fox and Rosa Mendes Get Into Screaming Match—See the Tense Sneak Peek!".
- ↑ "Chasing Glory with Lilian Garcia: Alicia Fox on Apple Podcasts". Apple Podcasts (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 29 October 2020.
- ↑ "OVW Southern Tag Team Championship history". Ohio Valley Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-04-05. สืบค้นเมื่อ 3 April 2011.
- ↑ "Achievement Awards: Feud of the Year". Pro Wrestling Illustrated. 10 January 2011. สืบค้นเมื่อ 15 January 2011.
- ↑ "Achievement Awards: Most Hated". Pro Wrestling Illustrated. 17 January 2011. สืบค้นเมื่อ 22 January 2011.
- ↑ ""PWI 500": 1–100". Pro Wrestling Illustrated. 9 August 2011. สืบค้นเมื่อ 9 August 2011.
- ↑ "Wade Barrett's first Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-01-03. สืบค้นเมื่อ 2015-01-06.
- ↑ "Wade Barrett's second Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-06. สืบค้นเมื่อ 2015-01-06.
- ↑ "Wade Barrett's third Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-12. สืบค้นเมื่อ 2015-01-06.
- ↑ "Bad News Barrett's fourth Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-14. สืบค้นเมื่อ 2015-12-18.
- ↑ "Bad News Barrett's fifth Intercontinental Championship reign". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-06. สืบค้นเมื่อ 2017-01-17.
- ↑ "WWE News: Full list of 2010 Slammy Awards – 12 announced on Raw, 10 announced on WWE's website". Pro Wrestling Torch. 13 December 2010. สืบค้นเมื่อ 18 December 2010.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เวด บาร์เร็ตต์ ที่ WWE.com
- เวด บาร์เร็ตต์ ที่เอกซ์ (ทวิตเตอร์)
- Stu Bennett ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
ก่อนหน้า | เวด บาร์เร็ตต์ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
Sheamus "King Sheamus" |
King of the Ring tournament winner (2015) |
Baron Corbin "King Corbin" |