วิกิพีเดีย

แบคแลช (2007)

(เปลี่ยนทางจาก Backlash (2007))

แบคแลช (2007) (อังกฤษ:Backlash (2007))) เป็นรายการเพย์-เพอร์-วิวมวยปล้ำอาชีพของ เวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ (WWE) จัดเมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 2007 ณ สนามฟิลิบ อารีนา ในเมืองแอตแลนตา, รัฐจอร์เจีย ซึ่งเป็นรายการในลำดับรายการแบคแลช ครั้งที่ 9 และจัดหลังจากศึกเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 โดยแสดงนักมวยปล้ำจากรอว์, สแมคดาวน์ และ อีซีดับเบิลยู[3][4] ในรายการนี้มีการแข่งขันปล้ำกัน 6 รายการด้วยกัน[5]

แบคแลช (2007)
Promotional poster featuring Edge
สมาคมเวิลด์เรสต์ลิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์
ค่ายรอว์
สแมคดาวน์!
อีซีดับเบิลยู
วันที่29 เมษายน ค.ศ. 2007
เมืองแอตแลนตา, รัฐจอร์เจีย
สถานที่ฟิลิบ อารีนา
ผู้ชม14,500 คน[1]
ลำดับเหตุการณ์ Pay-per-view
← ก่อนหน้า
เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 		ถัดไป →
จัดจ์เมนท์เดย์ (2007)
ลำดับเหตุการณ์แบคแลช
← ก่อนหน้า
แบคแลช (2006) 		ถัดไป →
แบคแลช (2008)

เบื้องหลัง/ก่อนถึงศึกแบคแลช แก้

 
บ๊อบบี แลชลี จะต้องเจอกับทีมแม็กแมเฮินในการชิงแชมป์โลก ECW

เรื่องราวการชิงแชมป์โลก WWE ระหว่าง จอห์น ซีนา ,เอดจ์, แรนดี ออร์ตัน และ ชอว์น ไมเคิลส์ แก้

ในศึก รอยัลรัมเบิล (2007) ชอว์น ไมเคิลส์ ได้เป็น 2 คนสุดท้ายในแมทช์รอยัลรัมเบิล ซึ่งกำลังจะจับเหวี่ยงดิอันเดอร์เทเกอร์ตกเวที แต่กลับเป็นชอว์น ไมเคิลส์ โดย ดิอันเดอร์เทเกอร์เหวี่ยงตกเวทีเป็นคนสุดท้าย ทำให้ดิอันเดอร์เทเกอร์ เป็นผู้ชนะในรอยัลรัมเบิลประจำปี 2007[6][7] ต่อมาในศึกรอว์ (5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007) ชอว์น ไมเคิลส์ ได้กลายเป็นผู้ท่าชิงแชมป์โลก WWE อันดับ 1 ในศึก เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 โดยเอาชนะแมทช์การปล้ำสามเส้า ได้แก่ เอดจ์ และแรนดี ออร์ตัน[8] ต่อมาในศึกเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 จอห์น ซีนา สามารถป้องกันชนะ ชอว์น ไมเคิลส์ ในการชิงแชมป์โลก WWE ได้สำเร็จด้วยท่าสับมิสชั่น STFU[9] ต่อมาในศึกรอว์ (9 เมษายน ค.ศ. 2007) ในแมทช์การปล้ำหาผู้ท่าชิงแชมป์โลก WWE อันดับ 1 ระหว่าง ชอว์น ไมเคิลส์ กับ แรนดี ออร์ตัน แต่ปรากฏว่าเสมอกัน เนื่องจากไหล่ของทั้งคู่ติดพื้นและกรรมการนับ 3 ต่อมาในคืนเดียวกัน เอดจ์ ได้ออกมาพูดในรายการตัวเอง The Cutting Edge โดยมาขอร้องผู้จัดการทั่วไปของรอว์โจนาธาน โค้ชแมน ให้เอดจ์ เป็นชิงแชมป์โลก WWE แต่แรนดี ออร์ตัน มาขัดขวาง รวมถึงชอว์น ไมเคิลส์ ต่อมาผู้จัดการทั่วไปของรอว์โจนาธาน โค้ชแมน กำลังออกมาพูดบอกผู้ท่าชิงแชมป์โลก WWE อันดับ 1 มิค โฟลีย์ ได้พา ไมเคิลส์ เพน่า ผู้จัดการทั่วไปของรอว์เฉพาะคืนเดียว และได้ประกาศให้ จอห์น ซีนา ,เอดจ์, แรนดี ออร์ตัน และ ชอว์น ไมเคิลส์ เจอกันในแมทช์การปล้ำสี่เส้า เพื่อชิงแชมป์โลก WWE ในศึกแบคแลช[10]

เรื่องราวการชิงแชมป์โลกเฮฟวีเวท ระหว่าง ดิอันเดอร์เทเกอร์ กับ บาทิสตา แก้

ในศึก รอยัลรัมเบิล (2007) ดิอันเดอร์เทเกอร์ เป็นผู้ชนะในรอยัลรัมเบิลประจำปี 2007[6] ต่อมาในศึกรอว์ (5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007) ดิอันเดอร์เทเกอร์ได้เลือกแชมป์โลกเฮฟวีเวท บาทิสตา ในการชิงแชมป์โลกเฮฟวีเวทในศึก เรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23[8] ต่อมาในศึกเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 ดิอันเดอร์เทเกอร์ สามารถเอาชนะ บาทิสตา ในการชิงแชมป์โลกเฮฟวีเวท และทำสถิติในเรสเซิลเมเนีย 15-0[11][12][13] ต่อมาในศึกสแมคดาวน์! ผู้จัดการทั่วไปของสแมคดาวน์! ทีโอดอร์ ลอง ได้จัดแมทช์การปล้ำลาสท์แมนสแตนด์ดิ้ง ในการชิงแชมป์โลกเฮฟวีเวท ในศึกแบคแลช[14]

เรื่องราวการชิงแชมป์โลก ECW ระหว่าง ทีมแม็กแมน (อูมาก้า, วินซ์ และเชน แม็กแมน) กับ บ็อบบี แลชลีย์ แก้

ในศึกรอว์ (26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007) Donald Trump ได้เลือกนักมวยปล้ำบ็อบบี แลชลีย์ ในการเจอกับนักมวยปล้ำของ วินซ์ แม็กแมน คือ อูมาก้า ในแมทช์นักมวยปล้ำของใครแพ้ คนนั้นจะต้องโดนโกนผม[15] ต่อมาในศึกเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 23 นักมวยปล้ำของ Donald Trump คือ บ็อบบี แลชลีย์ ได้เอาชนะนักมวยปล้ำของวินซ์ คือ อูมาก้า ทำให้วินซ์ต้องโดนโกนผม[16] ต่อมาในศึกรอว์ (9 เมษายน ค.ศ. 2007) เชน แม็กแมน ได้เจอกับ บ๊อบบี แลชลี ในการชิงแชมป์โลก ECW โดยมีผมของเชนเป็นเดิมพัน ปรากฏว่าเชนได้ทำฟาล์ว และอูมาก้ากับวินซ์ออกมารุมแลชลีย์ และได้ประกาศว่า ทีมแม็กแมน (อูมาก้า, วินซ์, และ เชน) เจอกับแลชลีย์ ในการชิงแชมป์โลก ECW ในแมทช์ 3 รุม 1 ในศึกแบคแลช[10]

ผลการปล้ำ แก้

# แมทช์การปล้ำ กำหนดการปล้ำ เวลา
ก่อนรายการ คาร์ลีโต ชนะ จอห์นนี ไนโตร[17] แมทช์การปล้ำเดี่ยว 06:21
1 เดอะ ฮาร์ดี (แมทท์ และ เจฟฟ์) (c) ชนะ แลนซ์ เคด และ เทรเวอร์ เมอร์ด็อก[17][18] แมทช์การปล้ำแทกทีม เพื่อชิงแชมป์World Tag Team Championship 15:18
2 เมลินา (c) ชนะ มิกกี เจมส์[17][19] แมทช์การปล้ำเดี่ยว เพื่อชิงแชมป์WWE Women's Championship 09:02
3 คริส เบนวา (c) ชนะ มอนเทล วอนเทเวียส พอร์เตอร์[17][20] แมทช์การปล้ำเดี่ยว เพื่อชิงแชมป์WWE United States Championship 13:10
4 ทีมแม็กแมน (อูมากา, วินซ์ แม็กแมน, และ เชน แม็กแมน) ชนะ บ็อบบี แลชลีย์ (c)[21][17] แมทช์การปล้ำ 3 รุม 1 เพื่อชิงแชมป์ECW World Championship 15:45
5 ดิอันเดอร์เทเกอร์ (c) เสมอกับ บาทิสตา[22][17] แมทช์การปล้ำลาสท์แมนสแตนด์ดิ้ง เพื่อชิงแชมป์World Heavyweight Championship 20:23
6 จอห์น ซีนา (c) ชนะ เอดจ์, แรนดี ออร์ตัน และ ชอว์น ไมเคิลส์[23][17] แมทช์การปล้ำสี่เส้า เพื่อชิงแชมป์WWE Championship 19:21
(c) – หมายความว่ายังเป็นแชมป์อยู่ในขณะนั้น

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Backlash 2007 results". Pro Wrestling History. สืบค้นเมื่อ 2008-03-29.
  2. ↑ DiFino, Lennie (2007-05-17). "Daughtry brings it to Backlash". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-19.
  3. ↑ "WWE Pay-Per-Views To Follow WrestleMania Formula". WWE. 2007-03-14. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-06. สืบค้นเมื่อ 2007-11-19.
  4. ↑ Elliott, Brian (2007-04-29). "No filler makes for a consistent Backlash". SLAM! Sports. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-19. สืบค้นเมื่อ 2007-11-19.
  5. ↑ "Backlash 2007 results". CompleteWWE.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-18. สืบค้นเมื่อ 2009-08-11.
  6. ↑ 6.0 6.1 Dee, Louie (2007-01-28). "A Phenom-enal Rumble". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  7. ↑ "Royal Rumble 2007 results". WWE. 2007-01-28. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  8. ↑ 8.0 8.1 Hoffman, Brett (2007-02-05). "Tickets punched for WrestleMania". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  9. ↑ Dee, Louie (2007-04-01). "Detroit, Champ City". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  10. ↑ 10.0 10.1 Starr, Noah (2007-10-28). "Redemption". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  11. ↑ Hunt, Jen (2007-04-01). "The Streak lives on for the Deadman". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  12. ↑ "Undertaker's first World Heavyweight Championship reign". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  13. ↑ "Undertaker's WrestleMania Legacy". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  14. ↑ Difino, Lennie (2007-04-13). "Polar opposites". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  15. ↑ Starr, Noah (2007-02-26). "Billionaire's brawlers". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  16. ↑ Tello, Craig (2007-04-01). "The 'mane' event". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 17.5 17.6 "Backlash 2007 results". Online World of Wrestling. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  18. ↑ Rote, Andrew (2007-04-29). "The Hardys survive". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  19. ↑ Starr, Noah (2007-04-29). "Melina on top". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  20. ↑ Difino, Lennie (2007-04-29). "Rabid resiliency". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-17.
  21. ↑ Robinson, Bryan (2007-04-29). "Hell freezes over in ECW". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  22. ↑ DiFino, Lennie (2007-04-29). "Stand aside". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.
  23. ↑ Dee, Louie (2007-04-29). "Survive and conquer". WWE. สืบค้นเมื่อ 2007-11-16.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แบคแลช_(2007)&oldid=10109493"