วิกิพีเดีย

จังหวัดอาเจะฮ์

(เปลี่ยนทางจาก Aceh)

อาเจะฮ์ (อินโดนีเซีย: Aceh) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ทางเหนือสุดของเกาะสุมาตรา

จังหวัดอาเจะฮ์

Provinsi Aceh (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
Flag of Aceh
ธง
Seal of Aceh
ตรา
คำขวัญ: 
"ปัญจจิตะ" (ภาษาสันสกฤต)
"เป้าหมาย 5 ประการ"
Map indicating the location of Aceh in Indonesia
ที่ตั้งจังหวัดอาเจะฮ์ในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 5°33′N 95°19′E / 5.550°N 95.317°E / 5.550; 95.317
ประเทศ อินโดนีเซีย
เมืองหลักบันดาอาเจะฮ์
การปกครอง
 • ผู้ว่าการZaini Abdullah
พื้นที่
 • ทั้งหมด58,375.83 ตร.กม. (22,539.03 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2010)[1]
 • ทั้งหมด4,486,570 คน
 • ความหนาแน่น77 คน/ตร.กม. (200 คน/ตร.ไมล์)
Demographics[2][3]
 • Ethnic groups79% Acehnese
7% Gayo Lut
5% Gayo Luwes
4% Alas
3% Singkil
2% Simeulue
 • ศาสนา98.6% อิสลาม
0.70% คริสต์
0.55% พุทธ
0.08% ฮินดู
 • ภาษาภาษาอินโดนีเซีย (official)
ภาษาอาเจะฮ์
เขตเวลาWIB (UTC+7)
เว็บไซต์acehprov.go.id

ประวัติศาสตร์ แก้

 
แผนที่ของอาเจะฮ์ในสมัยสุลต่านอิสกันดาร์ มูดา

อาเจะฮ์เคยเป็นรัฐอิสระที่มีบทบาททางการค้าและการเดินเรือระหว่างประเทศ อาเจะฮ์เริ่มรับศาสนาอิสลามจากชวาในราวพุทธศตวรรษที่ 13 และได้สถาปนาการปกครองแบบสุลต่านขึ้นที่เมืองบันดาอาเจะฮ์ อาเจะฮ์มีอำนาจมากในสมัยสุลต่านอาลี มูตคายัต ซะห์ ที่ครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 2057 – 2073 ที่ได้ทำให้อาเจะฮ์เป็นศูนย์กลางทางการค้าแทนมะละกาที่ถูกโปรตุเกสโจมตี เมื่อ พ.ศ. 2044 และพระองค์ยังทำสงครามต่อต้านโปรตุเกสที่พยายามเข้ายึดครองเมืองปาไซ และได้ขยายอำนาจเข้าครอบครองดินแดนส่วนอื่นของสุมาตรา และบางส่วนในคาบสมุทรมลายู ยุคทองของอาเจะฮ์ที่มีความรุ่งเรืองมากตชคือในสมัยสุลต่านอิสกันดาร์ มุดา ที่ข้ามไปยึดครองยะโฮร์และเปรักได้ และกลายเป็นศูนย์กลางของศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เรียกว่า ประตูทางตะวันออกที่เปิดสู่มักกะฮ์

อาเจะฮ์เริ่มตกต่ำลงหลังจากเนเธอร์แลนด์เข้ามายึดครองมะละกาเมื่อ พ.ศ. 2184 ประกอบกับในอาเจะฮ์มีความขัดแย้งระหว่างขุนนางท้องถิ่นกับสุลต่าน เนเธอร์แลนด์เข้ามาแทรกแซงโดยสนับสนุนให้ชาวมีนังกาเบาแยกตัวออกมาจากอาเจะฮ์ รัฐทางคาบสมุทรมลายู เช่น ยะโฮร์ก็เริ่มแข็งข้อกับอาเจะฮ์ และได้รับผลกระทบจากการเข้าครอบครองปีนังและสิงคโปร์ของอังกฤษ ทำให้อิทธิพลทางการเมืองและเศรษฐกิจของอาเจะฮ์ลดลง

ในที่สุดเนเธอร์แลนด์ได้ทำสงครามอาเจะฮ์เพื่อยึดอาเจะฮ์เป็นอาณานิคม การสู้รบเริ่มขึ้นใน พ.ศ. 2416 และยึดเมืองบันดาอาเจะฮ์ได้ใน พ.ศ. 2420 แต่ก็ยังคงสู้รบแบบกองโจรต่อไป แม้ว่าสุลต่านจะยอมจำนนใน พ.ศ. 2446 เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง และอินโดนีเซียได้รับเอกราช แต่อาเจะฮ์ก็ยังมีการปฏิวัติต่อต้านรัฐบาลกลางระหว่าง พ.ศ. 2496–2502 นำโดยพวกอูลามา แม้จะมีสถานภาพเป็นเขตการปกครองพิเศษตั้งแต่ พ.ศ. 2502 แต่ก็ยังมีกองกำลังที่ต้องการแยกตัวเป็นอิสระคือขบวนการอาเจะฮ์เสรีจนถึง พ.ศ. 2548

ปัจจุบันจังหวัดอะเจะฮ์เป็นจังหวัดเดียวที่บังคับใช้กฎหมายชารีอะห์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อยินยอมจากรัฐบาลกลาง

หน่วยการบริหาร แก้

 
การแบ่งเขตในจังหวัดอาเจะฮ์

พื้นที่จังหวัดอาเจะฮ์แบ่งออกเป็น 18 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 5 นครหรือโกตา และ 289 ตำบลหรือเกอจามาตัน[4][5]

อำเภอ
นคร

อ้างอิง แก้

  1. ↑ (อินโดนีเซีย) Central Bureau of Statistics: Census 2010, retrieved 17 January 2011.
  2. ↑ "INDONESIA: Population and Administrative Divisions". The Permanent Committee on Geographical Names. 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-12-24.
  3. ↑ Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
  4. ↑ Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
  5. ↑ "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

หนังสือและบทความ แก้

เว็บไซต์ แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จังหวัดอาเจะฮ์&oldid=10589772"