ตูริน
ตูริน[4] (อังกฤษ: Turin) หรือ ตอรีโน[4] (อิตาลี: Torino, ออกเสียง: [toˈriːno] ) เป็นเมืองหลักของแคว้นปีเยมอนเตในประเทศอิตาลี เป็นทั้งเมืองศูนย์กลางทางอุตสาหกรรมและธุรกิจของภาคเหนือของอิตาลี และยังเคยเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของอิตาลีในช่วงระหว่าง ค.ศ. 1861 ถึง 1865 พื้นที่ส่วนใหญ่ของเมืองตั้งอยู่บริเวณฝั่งตะวันตกของแม่น้ำโปใต้หุบเขาซูซา และล้อมรอบด้วยเทือกเขาแอลป์ทางตะวันตกและเนินเขาซูเปอร์กา มีประชากรประมาณ 856,745 คน (ค.ศ. 2025) และมีการประมาณการโดยองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาว่าประชากรโดยรวมทั้งหมดจะมีประมาณ 2.2 ล้านคนในเขตปริมณฑล[5]
ตูริน Torino | |
---|---|
Città di Torino | |
![]() ทัศนียภาพ | |
ประเทศ | อิตาลี |
แคว้น | ปีเยมอนเต |
จังหวัด | ปริมณฑลตูริน |
การปกครอง | |
• นายกเทศมนตรี | Piero Fassino (PD) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 130.17 ตร.กม. (50.26 ตร.ไมล์) |
ความสูง | 239 เมตร (784 ฟุต) |
ประชากร (31 August 2015)[3] | |
• ทั้งหมด | 892,649 คน |
• ความหนาแน่น | 6,900 คน/ตร.กม. (18,000 คน/ตร.ไมล์) |
เดมะนิม | Torinese (pl. Torinesi) |
เขตเวลา | UTC+1 (CET) |
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+2 (CEST) |
รหัสไปรษณีย์ | 10100, 10121-10156 |
รหัสเขตโทรศัพท์ | 011 |
นักบุญองค์อุปถัมภ์ | ยอห์นผู้ให้บัพติศมา |
วันสมโภชนักบุญ | 24 มิถุนายน |
เว็บไซต์ | เว็บไซต์ทางการ |
ตูรินเป็นศูนย์กลางทางการเมือง การปกครองของยุโรปมายาวนาน และตั้งแต่ ค.ศ. 1563 เคยมีสถานะเป็นเมืองหลวงของดัชชีซาวอยซึ่งในขณะนั้นเป็นของราชอาณาจักรซาร์ดิเนียที่ปกครองโดยราชวงศ์ซาวอย และเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของราชอาณาจักรอิตาลีตั้งแต่ ค.ศ. 1861 ถึง 1865[6] บางครั้งเมืองตูรินถูกเรียกว่า "แหล่งกำเนิดเสรีภาพของอิตาลี" เนื่องจากเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและทางปัญญาของรีซอร์จิเมนโตที่นำไปสู่การรวมชาติอิตาลี ทั้งยังเป็นสถานที่กำเนิดของบุคคลสำคัญ เช่น กามิลโล เบนโซ เคานต์แห่งกาวูร์[7] แม้ว่าอิทธิพลทางการเมืองเกือบทั้งหมดจะเสื่อมถอยลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง แต่เมืองนี้ก็เคยมีบทบาทเป็นศูนย์กลางของขบวนการต่อต้านลัทธิฟาสซิสต์รวมถึงขบวนการต่อต้านของอิตาลี เมืองตูรินจึงกลายเป็นจุดตัดสำคัญของอุตสาหกรรม พาณิชยกรรมและการค้าขายในยุโรป และเป็นส่วนหนึ่งของสามเหลี่ยมอุตสาหกรรมร่วมกับเมืองมิลานและเจโนวา และเป็นอันดับ 3 ของประเทศในแง่ความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจรองจากมิลานและโรม[8] ตูรินได้รับการจัดอันดับในฐานะเมืองระดับโลกในระดับ Gamma โดยเครือข่ายวิจัยโลกาภิวัตน์และเมืองโลก (GaWC) ใน ค.ศ. 2018 และเป็นศูนย์กลางของอุตสาหกรรมยานยนตร์ของอิตาลี โดยเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่เฟียต, แลนเซีย และอัลฟาโรเมโอ[9]
เมืองนี้มีวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์อันยาวนาน และเป็นที่รู้จักจากหอศิลป์, ร้านอาหาร, โบสถ์ และพระราชวังมากมาย รวมถึงอุปรากร, สวนสาธารณะ, สวน, โรงละคร, ห้องสมุด, พิพิธภัณฑ์ และสถานที่อื่น ๆ และยังขึ้นชื่อในด้านศิลปะบารอก, โรโกโก, ลัทธิคลาสสิกใหม่ และนวศิลป์ จัตุรัสของเมือง ปราสาท สวนหย่อม และพระราชวังอันหรูหราหลายแห่งของเมืองตูริน เช่น Palazzo Madama ถูกสร้างขึ้นระหว่างศตวรรษที่ 16 ถึง 18 ส่วนหนึ่งของศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของเมืองตูรินได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกภายใต้ชื่อวังและพระราชวังของราชวงศ์ซาวอย นอกจากนี้เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ เช่น Museo Egizio และ มอเลอันโตเนลลียานา สัญลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของเมืองซึ่งเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ภาพยนตร์แห่งชาติ สถานที่ท่องเที่ยวของเมืองตูรินทำให้ที่นี่เป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางด้านการท่องเที่ยว 250 อันดับแรกของโลก และเป็นเมืองที่ได้รับการเยี่ยมชมมากที่สุดเป็นอันดับที่ 10 ของอิตาลีใน ค.ศ. 2008
เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัย วิทยาลัย และสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุดบางแห่งของอิตาลีอีกด้วย เช่น มหาวิทยาลัยตูริน ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 15 และมหาวิทยาลัยเทคนิคตูริน[10] ตูรินยังเป็นแหล่งกำเนิดของสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมสำคัญซึ่งเป็นที่รู้จักทั่วโลก เช่น ผ้าห่อศพแห่งตูริน, จิอันดูยอตโต, แบรนด์รถยนต์เฟียต รวมทั้งเป็นบ้านของทีมฟุตบอลสำคัญสองทีมอย่างยูเวนตุส สโมสรที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ฟุตบอลอิตาลี รวมถึงคู่อริอย่างสโมสรฟุตบอลโตรีโนในการแข่งขันแดร์บีเดลลาโมเล ตูรินเป็นหนึ่งในเมืองที่ถูกใช้เป็นสถานที่แข่งขันฟุตบอลโลก 1934 และ ฟุตบอลโลก 1990[11] และเป็นเจ้าภาพการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาว 2006 รวมทั้งการประกวดเพลงยูโรวิชันปี 2022 และจัดการแข่งขันเอทีพี เวิลด์ ทัวร์ ไฟนอล การแข่งขันรายการใหญ่ส่งท้ายปีของสมาคมนักเทนนิสอาชีพระหว่าง ค.ศ. 2021 ถึง 2025
ภูมิอากาศ
แก้ข้อมูลภูมิอากาศของนครตูริน | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 25.1 (77.2) |
24.8 (76.6) |
27.4 (81.3) |
31.0 (87.8) |
32.3 (90.1) |
35.6 (96.1) |
36.8 (98.2) |
37.1 (98.8) |
32.2 (90) |
30.0 (86) |
22.8 (73) |
21.4 (70.5) |
37.1 (98.8) |
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 6.6 (43.9) |
9.1 (48.4) |
13.4 (56.1) |
16.6 (61.9) |
20.7 (69.3) |
24.8 (76.6) |
27.9 (82.2) |
27.1 (80.8) |
23.0 (73.4) |
17.3 (63.1) |
11.1 (52) |
7.6 (45.7) |
17.1 (62.8) |
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 2.1 (35.8) |
4.3 (39.7) |
8.1 (46.6) |
11.1 (52) |
15.5 (59.9) |
19.4 (66.9) |
22.4 (72.3) |
21.8 (71.2) |
17.8 (64) |
12.4 (54.3) |
6.5 (43.7) |
3.1 (37.6) |
12.0 (53.6) |
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | -2.5 (27.5) |
-0.7 (30.7) |
2.7 (36.9) |
5.7 (42.3) |
10.4 (50.7) |
14.0 (57.2) |
16.9 (62.4) |
16.5 (61.7) |
12.7 (54.9) |
7.4 (45.3) |
1.9 (35.4) |
-1.6 (29.1) |
7.0 (44.6) |
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | -18.5 (-1.3) |
-21.8 (-7.2) |
-10.5 (13.1) |
-3.8 (25.2) |
-2.3 (27.9) |
4.3 (39.7) |
6.6 (43.9) |
6.3 (43.3) |
1.8 (35.2) |
-3.9 (25) |
-8.2 (17.2) |
-13.8 (7.2) |
−21.8 (−7.2) |
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 47.8 (1.882) |
47.1 (1.854) |
72.5 (2.854) |
113.3 (4.461) |
145.3 (5.72) |
104.3 (4.106) |
70.5 (2.776) |
76.1 (2.996) |
83.8 (3.299) |
106.1 (4.177) |
69.1 (2.72) |
45.1 (1.776) |
981.0 (38.622) |
ความชื้นร้อยละ | 75 | 75 | 67 | 72 | 75 | 74 | 72 | 73 | 75 | 79 | 80 | 80 | 75 |
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 1.0 mm) | 5.4 | 4.4 | 5.8 | 8.6 | 11.2 | 8.6 | 5.8 | 7.7 | 6.4 | 7.0 | 5.6 | 4.4 | 80.9 |
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 111.6 | 118.7 | 158.1 | 180.0 | 195.3 | 219.0 | 260.4 | 223.2 | 168.0 | 142.6 | 105.0 | 108.5 | 1,990.4 |
แหล่งที่มา: Italian Air Force Meteorological Service[12][13][14] |
อ้างอิง
แก้- ↑ "Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011". สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2019.
- ↑ "Popolazione Residente al 1° Gennaio 2018". สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2019.
- ↑ ‘City’ population (i.e. that of the comune or municipality) from [www.demo.istat.it/bilmens2012gen/index.html], ISTAT.
- ↑ 4.0 4.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ "Wayback Machine" (PDF). 213.253.134.43. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-10-01. สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ Redazione web Servizio Telematico Pubblico. "Torino Turistica - Servizio Telematico Pubblico - Città di Torino". www.comune.torino.it (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-08-18. สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ "Encyclopedia of 1848 Revolutions". sites.ohio.edu. สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ "Wayback Machine". www.regione.basilicata.it. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2004-03-18. สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ Zamagni, Vera (1993-10-28). The Economic History of Italy 1860-1990 (ภาษาอังกฤษ). Clarendon Press. ISBN 978-0-19-159022-1.
- ↑ "Euromonitor Internationals Top City Destinations Ranking > Euromonitor archive". www.euromonitor.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-11. สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ Macfarlane, Andy (2022-08-14). "1990 World Cup: Few Goals But Plenty Of Drama And Emotion". History Of Soccer (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-06-25.
- ↑ "Torino/Caselle (TO)" (PDF). Atlante climatico. Servizio Meteorologico. สืบค้นเมื่อ December 11, 2014.
- ↑ "STAZIONE 059-TORINO CASELLE: medie mensili periodo 61 - 90" (ภาษาอิตาลี). Servizio Meteorologico. สืบค้นเมื่อ December 11, 2014.
- ↑ "Torino Caselle: Record mensili dal 1946" (ภาษาอิตาลี). Servizio Meteorologico dell’Aeronautica Militare. สืบค้นเมื่อ December 11, 2014.