โซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค

พระนามเต็ม
	โซฟี ฟรีเดอริเคอ มาทิลดา

โซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค
โซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค
	พระสาทิสลักษณ์ ในปี 1861
สมเด็จพระราชินีแห่งเนเธอร์แลนด์; แกรนด์ดัชเชสแห่งลักเซมเบิร์ก; ดัชเชสแห่งลิมบืร์ค
ดำรงพระยศ	7 มีนาคม 1849 – 3 มิถุนายน 1877 ; (28 ปี 88 วัน)
ก่อนหน้า	อันนา ปัฟลอฟนาแห่งรัสเซีย
ถัดไป	เอ็มมาแห่งวัลเด็คและเพือร์ม็อนท์
พระราชสมภพ	17 มิถุนายน ค.ศ. 1818; พระราชวังลูทวิชส์บวร์ค ชตุทการ์ท เวือร์ทเทิมแบร์ค
สวรรคต	3 มิถุนายน พ.ศ. 1877 (58 พรรษา); เฮาส์เทินบอช กรุงเฮก ราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
ฝังพระศพ	20 มิถุนายน 1877; โบสถ์ใหม่เมืองเดลฟท์ เดลฟท์ ราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
คู่อภิเษก	พระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ (สมรส 1839)
พระราชบุตร	เจ้าชายวิลเลิม เจ้าชายแห่งออเรนจ์; เจ้าชายเมาริทส์แห่งเนเธอร์แลนด์; เจ้าชายอเล็กซานเดอร์ เจ้าชายแห่งออเรนจ์;
พระนามเต็ม
	โซฟี ฟรีเดอริเคอ มาทิลดา
ราชวงศ์	เวือร์ทเทิมแบร์ค (พระราชสมภพ); ออเรนจ์-นัสเซา (อภิเษกสมรส)
พระราชบิดา	พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค
พระราชมารดา	เยกาเจรีนา ปัฟลอฟนาแห่งรัสเซีย

โซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (พระนามเต็ม โซฟี ฟรีเดอริเคอ มาทิลดา ; พระราชสมภพ 17 มิถุนายน 1818 – สวรรคต 3 มิถุนายน 1877) ทรงเป็นสมเด็จพระราชินีแห่งเนเธอร์แลนด์ ในฐานะพระอัครมเหสีพระองค์แรกในพระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์^[1] สมเด็จพระราชินีโซฟีทรงแยกกันอยู่กับพระเจ้าวิลเลิมตั้งแต่ปี 1855 แต่ยังทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจในฐานะสมเด็จพระราชินีต่อสาธารณชนเรื่อยมา ทรงเป็นที่รู้จักจากพระราชวิสัยทัศน์อันก้าวหน้า แนวคิดเสรีนิยม ที่มีความสอดคล้องกับแนวคิดของปัญญาชนที่มีชื่อเสียงหลายคนในยุคนั้น

พระราชประวัติ

โซฟีเสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1818 ในชตุทการ์ท ราชอาณาจักรเวือร์ทเทิมแบร์ค ในฐานะ เจ้าฟ้าหญิงโซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค เป็นพระราชธิดาในพระเจ้าวิลเฮล์มที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค พระราชสมภพแต่เยกาเจรีนา ปัฟลอฟนาแห่งรัสเซีย สมเด็จพระราชินีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค พระราชธิดาพระองค์ที่ 4 ในจักรพรรดิพอลที่ 1 แห่งรัสเซีย ไม่นานหลังจากที่โซฟีเสด็จพระราชสมภพ พระราชมารดาก็เสด็จสวรรคต ทำให้ทรงถูกอบรมดูแลโดยพระราชปิตุจฉา เจ้าหญิงคาธารินา ฟรีเดอริเค นอกจากนี้ยังเป็นพระราชภาคิไนยของจักรพรรดิอเล็กซันดร์ที่ 1 และจักรพรรดินิโคไลที่ 1 แห่งรัสเซีย

ทรงมีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์โบนาปาร์ตผ่านทางพระราชมาตุจฉา และทรงคุ้นเคยกับทั้งนโปเลียนที่ 3 และเจ้าหญิงมาตีลด์ โบนาปาร์ต ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ โซฟีทรงได้รับแนวคิดเสรีนิยมตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ผ่านทางพระราชบิดาที่มีพระราชวิสัยทัศน์ก้าวไกล และทรงสนับสนุนประชาธิปไตยมากกว่าระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์^[2]

เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์

เจ้าหญิงโซฟีอภิเษกสมรสกับพระญาติชั้นที่ 1 เจ้าชายวิลเลิมแห่งเนเธอร์แลนด์ ซึ่งทรงเป็นเจ้าชายแห่งออเรนจ์ (ภายหลังคือ พระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์) ณ เมืองชตุทการ์ท เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 1839 ด้วยความคิดที่ว่าในที่สุดพระองค์จะทรงประสบความสำเร็จในการครอบงำเจ้าชายพระองค์นั้น^[3]

การแต่งงานถูกจัดขึ้น ขณะที่พระราชบิดาของพระองค์ทรงเป็นพวกเสรีนิยมก้าวหน้าในด้านอื่น ๆ แต่ยังคงชอบการแต่งงานของราชวงศ์และปรารถนาให้พระราชธิดาอภิเษกกับพระมหากษัตริย์ ก่อนการอภิเษกสมรส พระเจ้าโอซอนแห่งกรีซและดยุควิลเฮล์มแห่งเบราน์ชไวค์ทรงเคยเป็นพระคู่หมั้นของเจ้าหญิงโซฟี การหมั้นหมายกับพระองค์แรก เป็นโมฆะเพราะพระราชบิดาผู้ทะเยอทะยานของเจ้าหญิงโซฟีทรงไม่มั่นใจในระบอบราชาธิปไตยของกรีกที่พระเจ้าโอซอนทรงจัดตั้งขึ้น ส่วนพระองค์ที่สองนั้น พระราชบิดาของพระองค์ปล่อยข่าวให้ดยุกวิลเฮล์มรู้ว่าเจ้าหญิงโซฟีมีพระคู่หมั้นแล้ว โซฟีเองก็ทรงโปรดที่จะอภิเษกวิลเฮล์มแห่งเบราน์ชไวค์ แต่ทรงยืนกรานที่จะอภิเษกสมรสกับเจ้าชายวิลเลิมแห่งเนเธอร์แลนด์ เพื่อเป็นการเสียสละที่ทรงทำเพื่อพระราชบิดา^[2]

หลังจากอภิเษกสมรสกันแล้ว เจ้าชายวิลเลิมและเจ้าหญิงโซฟีเสด็จไปประทับ ณ พระราชฐานในกรุงเฮก ทรงมีความสัมพันธ์อันดีกับ พระเจ้าวิลเลิมที่ 2 แห่งเนเธอร์แลนด์ พระสัสสุระ^[2] แต่พระนางวิลเฮลมีเนอแห่งปรัสเซีย พระราชชนนีในพระเจ้าวิลเลิม ทรงต่อต้านการแต่งงานโดยสิ้นเชิง กับพระนางอันนา ปัฟลอฟนาแห่งรัสเซีย พระสัสสุเองความสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยจะดีนัก ถึงแม้พระนางอันนาก็เป็นพระมาตุจฉาของเจ้าหญิงโซฟี แต่พระนางก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับพระขนิษฐาซึ่งเป็นพระราชมารดาของโซฟี และพระนางยังทรงคัดค้านการอภิเษกสมรสระหว่างโซฟีกับพระราชโอรสของพระนาง^[2]

ชีวิตสมรสของเจ้าชายวิลเลิมและเจ้าหญิงโซฟีนั้นไม่ค่อยมีความสุข แม้แต่พระประสูติกาลพระราชบุตรก็ไม่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองพระองค์ดีขึ้นเลย ซึ่งการเลี้ยงดูพระราชบุตรก็เป็นสาเหตุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสองพระองค์มาอย่างต่อเนื่อง^[2] เจ้าชายวิลเลิมก็ทรงนอกใจตลอดเวลา โซฟีเองก็ไม่ทรงโปรดการอยู่กับเจ้าชายและทรงอุทิศพระองค์เพื่อเพิ่มพูนความสนใจทางปัญญา ความรู้และการศึกษาในสาขาต่างๆ^[2] ทั้งคู่ทรงมีการไตร่ตรองเรื่องการหย่าร้างตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ปัดตกไปเพราะเห็นว่าไม่สมควรกับพระมหากษัตริย์และสมเด็จพระราชินี ในอนาคต

สมเด็จพระราชินี

สมเด็จพระราชินีทรงม้า

ในเดือนมีนาคม ปี 1849 พระเจ้าวิลเลิมที่ 2 แห่งเนเธอร์แลนด์ เสด็จสวรรคตอย่างกะทันหัน วิลเลิมและโซฟีจึงทรงดำรงพระราชอิสริยยศเป็นพระมหากษัตริย์และสมเด็จพระราชินีแห่งเนเธอร์แลนด์ และเสด็จไปประทับ ณ พระราชวังนวร์ดแอ็งเดอ

สมเด็จพระราชินีโซฟีทรงติดต่อกับนักวิชาการชาวยุโรปหลายคนและทรงรักษาความสัมพันธ์อันอบอุ่นกับจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 และสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย ทรงปกป้องและสนับสนุนงานศิลปะ ทรงสนับสนุนองค์กรการกุศลหลายแห่งไว้ในพระบรมราชินูปถัมภ์ รวมถึงการคุ้มครองสัตว์และการก่อสร้างสวนสาธารณะ ในฐานะสมเด็จพระราชินี ทรงได้เข้าร่วมนิทรรศการอุตสาหกรรมในช่วงทศวรรษที่ 1860 และทรงมีส่วนร่วมในการศึกษาผู้มีปัญหาทางจิต นอกจากนี้ ยังทรงสนับสนุน Society for the Protection of Animals นอกจากนี้ สมเด็จพระราชินีโซฟียังสนับสนุนกลุ่มการเคลื่อนไหวสิทธิสตรีเมื่อแรกก่อตั้งขึ้นครั้งแรกในเนเธอร์แลนด์

โซฟีเป็นพระราชินีที่ไม่ธรรมดา โดยทรงมีความคิดเห็นทางการเมืองและความสนใจทางวิทยาศาสตร์ที่เอนเอียงไปทางฝ่ายซ้าย และทรงมีมุมมองที่ไม่ยึดถือศาสนา และการที่ทรงรังเกียจกฎระเบียบในราชสำนักทำให้ทรงได้รับฉายาว่า "la reine rouge" ('The Red Queen' ราชินีสีแดง)

สมเด็จพระราชินีโซฟีเสด็จสวรรคตที่พระราชวังเฮาส์เทินบอช กรุงเฮก พระบรมศพทรงฉลองพระองค์ชุดในวันอภิเษกสมรสถูกฝังในโบสถ์เมืองเดลฟท์ เพราะในความคิดของพระองค์ พระชนม์ชีพนั้นได้จบลงแล้วในวันที่ทรงอภิเษกสมรส

พระราชบุตร

สมเด็จพระราชินีโซฟีและพระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ มีพระราชโอรสด้วยกัน 3 พระองค์ คือ

เจ้าชายวิลเลิม เจ้าชายแห่งออเรนจ์ (วิลเลิม นีโกลาส อาเลกซันเดอร์ เฟรเดอริก กาเริล แฮ็นดริก; 4 กันยายน ค.ศ. 1840 – 11 มิถุนายน ค.ศ. 1879) ทรงดำรงพระยศเป็น เจ้าชายแห่งออเรนจ์ เป็นองค์รัชทายาทเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1849
เจ้าชายเมาริทส์แห่งเนเธอร์แลนด์ (วิลเลิม เฟรเดอริก เมาริตส์ อาเลกซันเดอร์ แฮ็นดริก กาเริล; 15 กันยายน ค.ศ. 1843 – 4 มิถุนายน ค.ศ. 1850)
เจ้าชายอเล็กซานเดอร์ เจ้าชายแห่งออเรนจ์ (วิลเลิม อาเลกซันเดอร์ กาเริล แฮ็นดริก เฟรเดอริก; 25 สิงหาคม ค.ศ. 1848 – 21 มิถุนายน ค.ศ. 1884) ทรงดำรงพระยศเป็น เจ้าชายออเรนจ์ ต่อจากพระเชษฐาเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน ค.ศ. 1879

ซึ่งทั้งหมดล้วนสิ้นพระชนม์ก่อนที่พระเจ้าวิลเลิมจะสวรรคต

พระราชอิสริยยศ

17 มิถุนายน 1818 – 18 มิถุนายน 1839 : เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าฟ้าหญิงโซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (Her Royal Highness Princess Sophie of Württemberg)
18 มิถุนายน 1839 – 7 มีนาคม 1849 : เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงโซฟี เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ (Her Royal Highness Princess Sophie, The Princess of Orange)
7 มีนาคม 1849 – 3 มิถุนายน 1877 : เฮอร์มาเจสตี สมเด็จพระราชินีแห่งเนเธอร์แลนด์ (Her Majesty Queen of The Netherlands)


ตราอาร์มสมเด็จพระราชินีโซฟีแห่งเนเธอร์แลนด์	ตราพระนามาภิไธยย่อของสมเด็จพระราชินีโซฟีแห่งเนเธอร์แลนด์

อ้างอิง

↑ Hamer, Dianne (2011). Sophie: biografie van Sophie van Würtemberg (1818–1877) op basis van brieven en dagboeken. Uitgeverij Verloren. ISBN 978-90-8704-201-1.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 Dieteren, Fia (13 มกราคม 2014). "Sophie van Württemberg". Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland (ภาษาดัตช์). Huygens Institute, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
↑ van der Meulen, Dik (2013). Koning Willem III: 1817–1890 (ภาษาดัตช์). Boom. pp. 146–147. ISBN 978-94-6127-484-7.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ โซฟีแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค

[dhamer-1] Hamer, Dianne (2011). Sophie: biografie van Sophie van Würtemberg (1818–1877) op basis van brieven en dagboeken. Uitgeverij Verloren. ISBN 978-90-8704-201-1.

[Fia_Dieteren-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 Dieteren, Fia (13 มกราคม 2014). "Sophie van Württemberg". Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland (ภาษาดัตช์). Huygens Institute, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.

[3] van der Meulen, Dik (2013). Koning Willem III: 1817–1890 (ภาษาดัตช์). Boom. pp. 146–147. ISBN 978-94-6127-484-7.

[1]

[2]

[3]