พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค

พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (เยอรมัน: Friedich Wilhelm Karl; 29 กันยายน ค.ศ. 1781 - 25 มิถุนายน ค.ศ. 1864) เป็นกษัตริย์แห่งเวือร์ทเทิมแบร์คตั้งแต่วันที่ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1816 จนถึงสวรรคต

พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1
กษัตริย์แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค
ครองราชย์	30 ตุลาคม 1816 - 25 มิถุนายน 1864
ก่อนหน้า	ฟรีดริชที่ 1
ถัดไป	คาร์ลที่ 1
พระราชสมภพ	27 กันยายน ค.ศ. 1781(1781-09-27) ลือแบร์น ราชอาณาจักรปรัสเซีย (ปัจจุบันคือเมืองลูบิน ประเทศโปแลนด์)
สวรรคต	25 มิถุนายน ค.ศ. 1864(1864-06-25) (82 ปี) ปราสาทโรเซนสไตน์ ชตุทการ์ท ราชอาณาจักรเวือร์ทเทิมแบร์ค
ฝังพระศพ	30 มิถุนายน ค.ศ. 1864 ปราสาทเวือร์ทเทิมแบร์ค
คู่อภิเษก	คาโรลีเนอ เอากุสเทอแห่งบาวาเรีย (สมรส 1808; หย่า 1814) เยกาเจรีนา ปัฟลอฟนาแห่งรัสเซีย (สมรส 1816; เสียชีวิต 1819) เพาลีเนอ เทเรซาแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค (สมรส 1820)
พระราชบุตร	เจ้าหญิงมารี เคาน์เตสแห่งเนพแบร์ค สมเด็จพระราชินีโซฟีแห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงคาทารีนา พระเจ้าคาร์ลที่ 1 เจ้าหญิงเอากุสเทอ
ราชวงศ์	เวือร์ทเทิมแบร์ค
พระราชบิดา	พระเจ้าฟรีดริชที่ 1 แห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค
พระราชมารดา	ดัชเชสเอากุสเทอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล
ศาสนา	ลูเทอแรน

เมื่อพระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ใหม่ๆ เวือร์ทเทิมแบร์คประสบปัญหาพืชผลล้มเหลวและความอดอยากในปีไร้ฤดูร้อน ในปี ค.ศ. 1816 หลังจากนั้นทรงเริ่มการปฏิรูปอย่างกว้างขวาง ส่งผลให้เกิดรัฐธรรมนูญ เมื่อวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 1819 ในรัชกาลที่ 48 ของพระองค์ ราชอาณาจักรได้ขยายจากอาณาจักรที่สร้างขึ้นในอาณาเขตของนิกายต่างๆ และประเทศเกษตรกรรมที่ต่างกันไปตามรัฐตามรัฐธรรมนูญที่มีเอกลักษณ์ร่วมกันและการจัดการที่มีการจัดการที่ดี

นอกเหนือจากนโยบายภายในประเทศที่ประสบความสําเร็จแล้ว พระองค์ทรงดำเนินการตามความทะเยอทะยานตลอดรัชสมัยที่เน้นนโยบายต่างประเทศของเยอรมนีและยุโรป ควบคู่ไปกับมหาอำนาจแห่งปรัสเซียและออสเตรียพระองค์ทรงจินตนาการถึงมหาอำนาจที่สามของเยอรมนีในรูปแบบของบาวาเรีย ซัคเซิน ฮันโนเฟอร์และเวือร์ทเทิมแบร์ค แม้ว่าแผนนี้จะไม่ประสบความสำเร็จแต่ก็ทำให้เกิดนโยบายที่สม่ำเสมอ สอดคล้องกันและเป็นเป้าหมายในรัชสมัยของพระองค์

วิลเฮ็ล์มเป็นกษัตริย์พระองค์เดียวที่ถูกบังคับให้ยอมรับรัฐธรรมนูญฟรังค์ฟวร์ท หลังจากการล้มเหลวของการปฏิวัติเดือนมีนาคมปี ค.ศ. 1848 พระองค์ทรงดำเนินการนโยบายการฟื้นฟูที่ต่อต้านภาพลักษณ์เสรีนิยมของพระองค์ตั้งแต่ก่อนการปฏิวัติ

พระองค์เสด็จสวรรคตในปี ค.ศ. 1864 ที่ปราสาทโรเซนสไตน์ในชตุทการ์ท สิริพระชนมายุ 82 พรรษา และพระศพถูกฝังไว้ในประสาทเวือร์ทเทิมแบร์ค

อ้างอิง

• Leggiere, Michael V. (2007). The Fall of Napoleon: the Allied Invaction of France 1813-1814. Vol. 1. New York, N.V.: Cambridge University Press. ISBN 978–0–521–87542-4. {{cite book}}: ตรวจสอบค่า |isbn=: ตัวอักษรไม่ถูกต้อง (help)
• McMaughton, C. Arnold (1973), The Book of Kings: A Royal Genealogy, vol. 1 (3 volumes ed.), London: Garnstone Press, p. 97, 223
• Maclagan, Michael Maclagan; Louda, juri (1999), Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe, London: Little, Brown & Co, p. 208, ISBN 1–85605–469–1 {{citation}}: ตรวจสอบค่า |isbn=: ตัวอักษรไม่ถูกต้อง (help)
• Nafziger, George (2015). The End of Empire: Napoleon's 1814 Campaign. Solihull, UK: Helion & Company. ISBN 978–1–909982–96–3. {{cite book}}: ตรวจสอบค่า |isbn=: ตัวอักษรไม่ถูกต้อง (help)
• Petre, F. Loraine (1994) [1914]. Napoleon at Bay 1814. Mechanicsburg, Penn.: Stackpole Books. ISBN 1–85367–163–0. {{cite book}}: ตรวจสอบค่า |isbn=: ตัวอักษรไม่ถูกต้อง (help)
• Siborne, William (1848), the Waterloo Campaign, 1815 (4th ed.), Westminster: A. Constable
• Smith, Digby (1998). The Napoleonic Wars Data Book. London: Greenhitll. ISBN 1–85367–276–9. {{cite book}}: ตรวจสอบค่า |isbn=: ตัวอักษรไม่ถูกต้อง (help)