แขวงเชียงขวาง
เชียงขวาง[1] หรือ เซียงขวง[1] (ลาว: ຊຽງຂວາງ สะกด เซียงขวาง อ่าน เซียงขฺวาง) เป็นหนึ่งในแขวงของประเทศลาว ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ ติดกับประเทศเวียดนาม ความสูงเฉลี่ยจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 1,200 เมตร เมืองเอกเดิมคือเมืองคูน แต่ด้วยสภาพความเสียหายอย่างรุนแรงจากสงครามเวียดนาม จึงย้ายเมืองเอกมาเป็นเมืองโพนสวรรค์ในปัจจุบัน
แขวงเชียงขวาง ແຂວງຊຽງຂວາງ | |
---|---|
เนินโพนสะหวัน | |
แผนที่แขวงเชียงขวาง | |
แผนที่ประเทศลาวเน้นแขวงเชียงขวาง | |
พิกัด: 19°25′0″N 103°30′0″E / 19.41667°N 103.50000°E | |
ประเทศ | ลาว |
เมืองเอก | โพนสะหวัน |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 15,880 ตร.กม. (6,130 ตร.ไมล์) |
ประชากร (สำมะโนประชากรมีนาคม 2561) | |
• ทั้งหมด | 261,686 คน |
• ความหนาแน่น | 16 คน/ตร.กม. (43 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+07 |
รหัส ISO 3166 | LA-XI |
ในสมัยโบราณ เมืองนี้รู้จักกันในชื่อว่าเมืองพวน ผู้ที่อยู่อาศัยอยู่ที่นั่น หรืออพยพไปอยู่ที่อื่นเรียกว่า ชาวไทพวน และบริเวณนี้ยังมีทุ่งไหหิน อีกด้วย
ที่ตั้ง
แก้- ทิศเหนือ ติดกับแขวงหัวพัน
- ทิศตะวันออก ติดกับประเทศเวียดนาม
- ทิศใต้ ติดกับแขวงบอลิคำไซ และ แขวงไชยสมบูรณ์
- ทิศตะวันตก ติดกับแขวงหลวงพระบาง
ประวัติ
แก้ยุคล้านช้าง
แก้ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ยุคสงครามเวียดนาม
แก้ใน พ.ศ. 2513 แขวงเชียงขวางเคยเป็นสมรภูมิรบอันดุเดือดนับครั้งไม่ถ้วน ในยุคสงครามเวียดนามหรือสงครามอินโดจีน เนื่องจากเชียงขวางคือหนึ่งในจุดยุทธศาสตร์สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศลาว ด้วยชัยภูมิที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ อยู่ห่างจากนครหลวงเวียงจันทน์ราว 400 กิโลเมตร และหากเดินทางจากเมืองโพนสะหวันซึ่งเป็นเมืองเอกของเชียงขวางในปัจจุบัน ข้ามเทือกเขาอันสลับซับซ้อนบนทางหลวงหมายเลข 7 ไปสุดชายแดนทางตอนเหนือของประเทศเวียดนาม ที่ด่านน้ำกลั่น จะกินระยะทางเพียง 130 กิโลเมตรเท่านั้น จึงไม่น่าแปลกที่ในช่วงสงครามอินโดจีน บริเวณนี้เคยใช้เป็นเส้นทางส่งกำลังบำรุงรวมทั้งอาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ จากประเทศเวียดนามเหนือ สู่ขบวนการปะเทดลาวที่เป็นพันธมิตรต่อกัน โดยถูกเรียกขานว่า "เส้นทางโฮจิมินห์"
ด้วยชัยภูมิดังกล่าว ขบวนการปะเทดลาวจึงได้จัดตั้งกองบัญชาการใหญ่ขึ้นที่นี่ เป็นเหตุให้ในช่วงเวลานั้น กองทัพอากาศสหรัฐอเมริกาได้ส่งเครื่องบินทิ้งระเบิด บี 52 เข้ามาทิ้งระเบิดปูพรมเพื่อทำลายล้างขบวนการปะเทดลาว ทำให้บ้านเมืองราษฎรหลายร้อยหลัง ตลอดจนวัดวาอารามถูกทำลายแทบทั้งหมด ส่งผลให้ราษฎรและทหารฝ่ายขบวนการปะเทดลาวต้องอพยพเข้าไปอยู่ตามถ้ำและหุบเขาทั่วไปในแขวงเชียงขวางและพื้นที่ใกล้เคียง
ปัจจุบัน
แก้ในปัจจุบัน สภาพของซากปรักหักพังจากพิษภัยของสงครามยังคงมีร่องรอยให้เห็นอยู่โดยทั่วไปในเมืองคูน ซึ่งเป็นเมืองเอกเดิมของแขวงเชียงขวาง โดยซากปรักหักพังบางแห่ง ทางรัฐบาลลาวได้อนุรักษ์เอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้เห็นถึงความเลวร้ายของสงครามที่เกิดขึ้นเมื่อในอดีต ทั้งร่องรอยของหลุมระเบิดขนาดใหญ่ยังคงมีให้เห็นกันอยู่ทั่วไป ปัจจุบันหลุมระเบิดบางส่วนถูกดัดแปลงให้เป็นบ่อเลี้ยงปลาในนาข้าว ส่วนเศษซากของลูกระเบิดก็ได้ถูกนำมาดัดแปลงเป็นสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ เช่น รั้วบ้าน เสาบ้าน รางข้าวหมู ที่นั่งเล่น เป็นต้น
แม้จะผ่านภาวะสงครามอันเลวร้ายมาไม่นานนัก แต่เมืองเชียงขวางในปัจจุบันก็เริ่มฟื้นตัวเรื่อย ๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไป และผสมผสานสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอดีตมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน พร้อมกับการสร้างเมืองโพนสะหวันทดแทนเมืองคูนที่ถูกทำลายลงด้วยพิษสงคราม
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้แผนที่ | รหัสเมือง | เมือง (ไทย) | เมือง (ลาว) | เมือง (อังกฤษ) |
---|---|---|---|---|
901 | แปก | ແປກ | Pek | |
902 | คำ | ຄຳ | Kham | |
903 | หนองแฮด (หนองแรด) | ໜອງແຮດ | Nonghed | |
904 | คูณ | ຄູນ | Khoune | |
905 | หมอกใหม่ | ໝອກໃໝ່ | Mork-mai | |
906 | ภูกูด | ພູກູດ | Phoukood | |
907 | ผาชัย | ຜາໄຊ | Phaxay | |
สภาพแวดล้อม
แก้ปัจจุบันสภาพแวดล้อมในแขวงเชียงขวางได้เกิดการเปลี่ยนแปลง สืบเนื่องมาจากการทำเหมืองแร่และการตัดไม้ทำลายป่า ทำให้ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล และหน้าร้อนก็มีอากาศร้อนกว่าปกติ แม้ทางรัฐบาลจะพยายามแก้ไขปัญหา แต่ปัญหาดังกล่าวก็มิได้ลดน้อยลงไป[2]
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ วิทยุเอเชียเสรี - สภาพแวดล้อมในแขวงเชียงขวางเปลี่ยนแปลง (ลาว)
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- แขวงเชียงขวาง[ลิงก์เสีย]แขวงเชียงขวางประเทศลาว