เอ็นลื่น
| เอ็นลื่น | |
|---|---|
| |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Asterids |
| อันดับ: | Solanales |
| วงศ์: | Convolvulaceae |
| สกุล: | Decalobanthus |
| สปีชีส์: | D. peltatus |
| ชื่อทวินาม | |
| Decalobanthus peltatus (L.) A.R.Simões & Staples | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
เอ็นลื่น (ชื่อวิทยาศาสตร์: Decalobanthus peltatus) เป็นพืชในวงศ์ผักบุ้ง ลักษณะเป็นไม้ล้มลุกเถา ลำต้นเกลี้ยง ภายในมีน้ำยางสีขาว ใบรูปไข่กว้างเกือบกลม ยาว 7–30 เซนติเมตร ปลายใบแหลมยาวหรือมีติ่ง โคนใบมนหรือกลม ดอกออกเป็นช่อเชิงหลั่น ยาวได้ถึง 40 เซนติเมตร กลีบเลี้ยงปลายมนมีติ่งแหลม กลีบนอกรูปไข่มี 3 กลีบ ยาว 1.8–2.5 เซนติเมตร กลีบคู่ในรูปขอบขนานแกมรูปไข่ ยาวเท่า ๆ กลีบนอกแต่บางกว่า ดอกรูปปากแตร สีเหลืองเข้ม ยาว 4–6 เซนติเมตร ก้านชูอับเรณูมีขนช่วงโคน อับเรณูบิดเวียน ปลายมีกระจุกขน รังไข่เกลี้ยง ผลรูปไข่กว้าง ยาว 2.5–3 เซนติเมตร ภายในมีเมล็ดรูปสามเหลี่ยม ยาว 6–8 มิลลิเมตร[1][2]
เอ็นลื่นกระจายพันธุ์ในแอฟริกาตะวันออก อินเดีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถึงหมู่เกาะแปซิฟิก[3] ในบางแห่งพบขึ้นเป็นวัชพืช น้ำยางขาวใช้ทาแผลสด แผลน้ำร้อนลวก และเป็นยาระบาย[1]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 สารานุกรมพืชในประเทศไทย (ฉบับย่อ), ราชันย์ ภู่มา และคณะ, หน้า 478, พ.ศ. 2559, โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ กรุงเทพฯ
- ↑ "Factsheet - Decalobanthus peltatus". Australian Tropical Rainforest Plants. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-30. สืบค้นเมื่อ September 14, 2020.
- ↑ "Decalobanthus peltatus (L.) A.R.Simões & Staples - Plants of the World Online". Kew Science. สืบค้นเมื่อ September 14, 2020.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เอ็นลื่น
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Decalobanthus peltatus ที่วิกิสปีชีส์
 | บทความพีชนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |